Tanuki-Anime

Dzięki serdeczne za solidną i sympatyczną recenzję do lubianej przeze mnie serii.

są pewne granice, hipokryci z kwitnącej wiśni nie mają o tym pojęcia

Bajkowy romans po pierwsze.
Bajkowe slice of life po drugie.
I bajkowe przygody po trzecie.

W tej kolejności.

Raczej tylko dla fanów dodania sobie odrobiny słodyczy do życia.

Jeżeli ktoś liczył na „takie ekhm niegrzeczne rzeczy” w tej serii, to nie, zdecydowanie nie o fanserwis ani o ecchi tu się rozchodzi na pierwszym miejscu. Tzn odrobinę fanserwisu mamy, ale jak na bajkowe fantasy o niegrzecznościach, to jest tego naprawdę niewiele i nie przekracza zwykle granic dobrego smaku.

Słowo klucz dla tej serii (według mnie) to słowo SYMPATYCZNA.

Zwłaszcza jeżeli polubi się bohaterów i nie ma się uczulenia na bajkowe romantyczności.

Całkiem przyjemna, sympatyczna komedia, a ostatecznie też dość zgrabny mariaż paru gatunków. Co prawda zabrakło mi trochę konkretów ze strony głównej pary, ale to już taka konwencja i nawet jeśli jest to nieco irytujące, to postacie były na tyle sympatyczne, że aż tak mi to nie przeszkadzało.
Nie podoba mi się jedynie ostatnia scena – wydała mi się trochę niepotrzebna, szczególnie, że kontynuacji raczej nie będzie (choć obecnie praktycznie wszystko może dostać sequel).
Tomokazu Sugita to klasa sama w sobie, nawet jeśli to nie jest jego najlepsza rola, reszta aktorów wypadła równie dobrze, a jedynie zgrzytał mi wymuszony głos Saori Hayami – choć to też wynika z tego, że ostatnio chyba zbyt często ją słyszę, a zazwyczaj używa innego, lepiej brzmiącego tonu.

Obsada bardzo szybko się powiększyła. Aż się zastanowiłem czy przypadkiem nie zaczęli przyspieszać wydarzeń z materiału źródłowego, ale chyba po prostu fabuła się tak układa xd
No i jest to dla mnie trochę czarny koń sezonu, bo niczego się nie spodziewałem po tej serii, a okazało się, że to całkiem przyjemna i sympatyczna rozrywka. Mam nadzieję, że do końca się nie popsuje, bo nawet trochę polubiłem głównych bohaterów, a postaci poboczne, szczególnie kapibara, są chyba jeszcze lepsze xd
Jest to też trochę dziwna seria, bo są tu elementy shoujo­‑romansu, a z drugiej strony mocno to przypomina typowe fantasy­‑isekai'e. W sumie nawet projekty postaci to oddają – wystarczy porównać jak wygląda Charlotte, a jak np. siostra głównego bohatera i kotka­‑kurierka. Wydaje mi się, że tytuł ten celuje gdzieś pomiędzy, starając się zadowolić obie grupy widzów i chyba mu to wychodzi (?), choć to rzecz mocno subiektywna.

Zdaję sobie sprawę z tego, jakie to mało animowane i że oprócz projektów postaci i gadżetów to niewiele jest na plus do grafiki, ale… No właśnie,
z każdą chwilą Protagonista zyskuje w moich oczach.
I choć dziewczę przy nim bleknie, to głównie On ratuje seans, zresztą np  kliknij: ukryte  siostrzyczka także.

Jak ktoś lubi takie lekkie komedie fantasy, to polecam.
Dość jest fajnych obyczajowych smaczków, relacja  kliknij: ukryte  rodzeństwa też zabawna i wow –  kliknij: ukryte  bez fanserwisu i bez „oniiii­‑sama” czy „oniiiiiii­‑chan” .

Sceny z trzeciego odcinka nadal bawią po powtórnym obejrzeniu, a to już spory plus :)

Zasada 3 odcinków i wiadomo, czy ta lekka komedia się sprawdzi, czy nie. Więcej, wiele więcej jest tu slice of life – niż przygodowej fantasy, a jednak ten nieprzesadzony humor bawi. Przynajmniej mnie bawi (choć jak czytam to nie tylko mnie :))

W bajkowo­‑komediowy sposób realizowane wcale nie bajkowe tematy. Dawno nie widziałam bajki będącej czymś więcej niż siano i jednocześnie zgrabnie i lekko realizowanej.

Ocena rośnie z każdym odcinkiem :)

A Kopciuszek widzę…  kliknij: ukryte  że być może miał gorzej niż Miyo… Ekhmm

Trzeci odcinek, a poziom animacji już spadł na prawie samo dno… Dobrze, że przynajmniej projekty postaci są solidne i w sumie reżyseria nieco ratuje sytuację.
A tak poza tym nieźle się to ogląda. Lekka komedyjka, ogólnie postaci nabierają nieco charakteru i w sumie się nie dłuży, choć fabuła jest dosyć szczątkowa.

Ponad dwa miesiące czekania na serial i – odczucia mieszane.
Manga, sam jej początek, zapowiadał coś lekkiego i przyjemnego. No nie za bardzo takie jest.
Tzn w porównaniu do Kopciuszka z zeszłego sezonu to jest mega radosne i bardzo nierzeczywiste.

Główne bohaterki obydwu serii różnią się nie tylko wyglądem i charakterem.
Główna postać z „Watashi no Shiawase na Kekkon” doświadczała nie tylko alienacji i bycia na pozycji służącej, ale przede wszystkim złego emocjonalnie traktowania.
Tu jest inaczej. Pomimo, że występuje ta sama iluzorycznie wysoka pozycja i ten sam niski faktycznie status służącej, ale tutaj – odnoszono się do dziewczyny dużo grzeczniej i kulturalniej.
Była co prawda tak samo samotna i wyalienowana, być może nawet bardziej zapracowana niż postać ze Szczęśliwego Małżeństwa – ale to je zasadniczo różni w doświadczeniu.
Czym innym jest brak miłości, brak ciepłego traktowania i brak przyjemności – od tych powyższych plus do tego bycie podmiotem doświadczania przemocy psychicznej, czego doznawała Mio.

Również panowie są diametralnie różni.

Kiyoka z Moje Szczęśliwe Małżeństwo to człowiek z zasadami, zdrowo podchodzący do życia, asertywny, i na tyle ile pokazała opowieść – uczciwy. Swoją narzeczoną też traktuje w zdrowy sposób. Nie uciekając się do niskiego sortu sztuczek i szantaży takich – jak niestety robi to tutejszy główny bohater.

Taa, tam to jest bardziej bajka obyczajowa,
a tutaj – fantasy komedia i parodia.

Nie bez powodu tamten bohater to książę z bajki o Kopciuszku, tu zaś jest bardziej diabolicus  kliknij: ukryte  pervertere, niż księciunio z bajki o Kopciuszku.
Za to tutejsze dziewczę charakterem bardziej wpisuje się w ramy gatunkowe bajki, niż Mio.
Jest w zasadzie przeciwieństwem Mio, która to

Miyo nie jest jak Kopciuszek, nie jest pogodna wbrew trudnościom, nie śpiewa przy pracy i nie wymknęłaby się samowolnie na tańce. To zahukane, do cna smutne stworzenie i niestety, twórcy w swojej gorliwości zrobienia z niej dziewczyny „innej niż wszystkie”, gloryfikują też objawy Złożonego Zespołu Stresu Pourazowego,

Tu w bajce będzie ów pogodny, klasyczny Kopciuszek, do tego zapowiada się, że niekoniecznie zdrowymi metodami  kliknij: ukryte  rozpieszczany do niemożliwości.

Mimo zgrzytu głównym bohaterem tej komedii – warto obejrzeć pierwszy odcinek. Choćby po to, aby porównać obydwie Kopciuszkowe postacie.

Polecam obejrzeć takie zestawienie. Szykuje się zupełnie inna wersja tej samej bajki o Kopciuszku.

I można wybrać, która wersja „Księcia” i „Księżniczki” pasuje nam bardziej. Jeszcze raz – polecam takie porównanie.

Udręczona dziewuszka i Tomokazu Sugita. A jako, że jest to poniekąd parodia to dziewuszka jest udręczona do przesady, a za to Tomokazu Sugita dla odmiany wypada dość nijako. Fabuły w zasadzie nie ma, więc przewiduję seans niekoniecznie angażujący, choć wystarczająco odprężający.
No i z tego wszystkiego najciekawiej wypada opening, który jest dość kreatywny wizualnie.