Tanuki-Anime

No proszę.

Poza tym oglądanie w sezonie, co tydzień, czasami osłabia emocje związane z fabułą, a czasami je wzmaga jak tu.

Bardzo chybiona teza, jeśli o mnie chodzi. Ja praktycznie żadnego anime nigdy nie oglądałam na bieżąco. I zawsze dozowałam po 3, 4 odcinki. No i co z tego?
Nadal w sumie obejrzenie Zielarki zajęło mi z dwa tygodnie. Tyle mniej więcej czytam grubszą książkę. To jest mało? Nie robią na mnie wrażenia te książki, bo nie czytam ich kilka miesięcy?
Bywały krótkie, dwunastoodcinkowe serie które „łykałam” w 3 dni i do teraz zdarzenia i postacie widzę wyraźnie i często wracam do nich myślami.
Jak pojawia się postać, która mnie interesuje, to od pierwszych minut mam ją w głowie i całkowity czas w jakim oglądam daną serię nie ma większego znaczenia.
I dalej po latach jestem z nimi bardzo związana.
To samo z poboczną nawet historią, która mnie ujmie.
Więc nie, to nie jest moja wina ani kwestia tego, bo za szybko obejrzałam. W Twoim komentarzu ten zarzut przewija się kilkukrotnie, ale nie będę już do tego wracać, odpowiedź jest zawsze taka sama.
Oglądanie na bieżąco nie sprawiłoby magicznie, że bohaterowie zagoszczą w mym sercu i będę się przejmować ich losami jakoś bardziej.
Ale pomysł ciekawy.

No i nie wiem, czy serio oczekiwałaś cudownego animowanego, idealnego objawienia?

Cóż za dziwaczne pytanie.

No tak, dokładnie tak. Jak anime dostaje noty 9 i 10, czyli sugerujące, że jest jeszcze lepsze niż po prostu bardzo dobre, to właśnie tego oczekuję.
A przynajmniej tego, że podstawy będą lepiej dopracowane :/
Chyba że miałam z góry założyć, że anime jest tylko dobre, a oceny sztucznie zawyżone?… I mam tak zakładać już po wsze czasy, żeby już nic mnie nie mogło mile zaskoczyć?

9 i 10 to twory, których elementy są dopracowane, a historia i postacie powyżej przeciętnej. I za takie uważam anime którym ja wystawiam najwyższe oceny. Jeden jest tylko przypadek, że dałam całościową ocenę za wszystkie przeżyte emocje na przestrzeni wielu lat i za niepowtarzalność, a nie za to, jak dobrze jest wszystko zrobione i czy ma sens.

Więc tak, wysokie oceny to dla mnie wysoka jakość. Dziwne, że muszę się tłumaczyć z takiego toku myślenia.

Ale inteligentne dochodzenie do wniosków nie musi oznaczać wyłącznie chłodnej kalkulacji. Albo inaczej. Inteligencja to nie tylko IQ.

To jest chyba oczywiste, że rodzajów inteligencji jest kilka i Maomao jest obdarzoną znaczną ich częścią. Dla uproszczenia przyjmijmy, że oprócz wiedzy i umiejętności wyciągania wniosków z teorii, posiada tzw. inteligencję emocjonalną i potrafi połączyć sobie różne rzeczy, bo dość łatwo wyobraża sobie, co dane osoby czują lub czego chcą.
Problem pojawia się wtedy, że w tych przypadkach też zdarza jej się popłynąć.
Wątek z jedną z konkubin  kliknij: ukryte  i oficerem wojskowym. Maomao dosłownie wzięła motyw „przyjaciela z dzieciństwa” z powietrza. W ciągu paru sekund można wysnuć jeszcze co najmniej dwie inne teorie, których też nie da się w żaden sposób udowodnić.
 kliknij: ukryte  Albo to z tym nieszczęsnym miodem.
To już jest leniwe prowadzenie fabuły w taki sposób, bo równie dobrze można by założyć, że akurat kobieta, której rodzina od pokoleń zajmuje się pozyskiwaniem miodu, będzie dobrze wiedziała, że nie wolno go podawać niemowlętom.
Tylko że wtedy intryga nabrałaby innego charakteru.
Im dalej w las… zapomniałam jeszcze o tym, że na cały wewnętrzny pałac był jeden lekarz?…
Fajna głupota, ponownie, taka wygodna dla fabuły.

Poza tym z tym jej szczęściem chodziło mi raczej o otoczenie. Wszyscy są dla niej mili i ją wspierają, mimo że w takim haremie  kliknij: ukryte  trwałaby walka o zostanie cesarzową i dzieciobójstwa zdarzałyby się zdecydowanie nie przez pomyłkę. Dwie osoby jeszcze przede mną też stwierdziły, że nie pasuje im ten cukierkowy klimat, i mamy prawo odbierać to po swojemu. Ja Ci powiem, która scena wywołała we mnie jakieś faktyczne emocje. Otóż dokładnie ta, gdy Maomao  kliknij: ukryte  została brutalnie zdzielona w twarz przez strażnika. Bo oto w końcu spotkało ją coś bardzo realistycznego. A i tak dziwne, że nie miała z tego tytułu innych konsekwencji.
Za jakąś bzdurę  kliknij: ukryte  ją wywalili parę odcinków temu, a tutaj przeszło bez echa? xD

 kliknij: ukryte 

Ceremonia nie trwała minutę. Miała trwać długo.

No, nie wiemy ile trwała ceremonia.
Nic do jasnej anielki nie wiemy w zasadzie, bo nie dostajemy w tym anime żadnych konkretnych informacji. Może i miała trwać długo, a ile miał stać pod tym ustrojstwem? Tego też nie wiemy.
Czy ktoś obliczył dokładnie, ile czasu będzie potrzeba i jaka temperatura?
Przecież w anime to się stało dosłownie jak dopiero co podszedł – mogło to równie dobrze spaść pół minuty wcześniej.

Nie ma schematyzmu.

Połączono zgrabnie w jedno kilka gatunków.

Skoro tak uważasz, dla mnie to właśnie było średnio zgrabne. Sens mojej wypowiedzi brzmi tak, że ja uważam, że to właśnie nie jest jakoś przesadnie dobrze skonstruowane, stąd nie rozumiem zachwytów w tej materii. Ale przecież co kto lubi.

A jeszcze, że ech, wielu rzeczy można było się domyślić itp… A czy istnieją idealne kryminały, gdzie nikt się nie domyśla z widzów bądź czytelników a dostał wskazówki?

Nie, nie to stanowi problem. Czy się domyślam czy nie, frajdę z dobrej zagadki mam taką samą.
Mnie chodzi o to, że rozwiązania tych przedstawionych były zupełnie niesatysfakcjonujące.
Albo widz nie mógł domyślić się niczego –  kliknij: ukryte  pierwsza sprawa z noworodkami zatrutymi ołowiem – jeśli nie ma się stricte tej wiedzy co i podobnych doświadczeń co bohaterka, to opisane objawy mogą dotyczyć naprawdę różnych chorób i ich przyczyn.
Albo z kolei – można się było domyślić, aczkolwiek to jak bohaterka sobie skacze między punktami, albo samo wytłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Najlepszy przykład to właśnie sprawa z metalem.  kliknij: ukryte  Dostaliśmy informację, że to jakiś stop xD aha. Tak samo jak podawano nam informacje, że to jakaś roślina. Chciałabym fakty, chciałabym konkrety. Państwo jest fikcyjne, ale założenia się nie zmieniają. Nie zmieniamy sobie praw fizyki, nie wymyślamy ziół, więc logicznym jest myślenie, że metali też sobie nie wymyślamy.

Grzebałam trochę w tym temacie i użytkownicy różnych forów są w stanie wycisnąć z tej historii więcej niż ona sama.
Ludzie zainteresowani metalurgią dość jednogłośnie wskazują, bazując na proporcjach i opisie, że to był stop Rosego, lub coś podobnego. Topi się w temperaturze ok. 98 stopni. Czy ciepło świec faktycznie będzie tu odgrywać rolę?
Chciałabym dostać odpowiedź, a nie „bo różne metale są różne” xD
Możemy też założyć, że autorzy sobie po prostu wymyślili taki metal, i on się zachowuje dokładnie tak jak oni chcą, skutkiem czego nikt nie byłby w stanie się do tego odnieść ani nawet tego zweryfikować, ale to się nazywa słabe pisarstwo. Knox się w grobie przewraca.
Dla Ciebie to pewnie nie ma żadnego znaczenia, a dla mnie ma duże i mogę to wytknąć, jeśli mam ochotę.

Ja szczególnie mam uczulenie na wykorzystywanie faktów bez uprzedniego sprawdzenia i dostosowania do danej historii. Jest duża różnica między „taka jest prawda” a „bo tak mi się wydaje”.

Ktoś niżej pisał o czekoladzie, ja akurat o tym nawet nie pomyślałam, ale to było ciekawe spostrzeżenie.

były ten serial w stanie oglądać osoby nielubiące anime. A już to było wg mnie niezwykłe same w sobie.

To akurat dla mnie absolutnie nic nie znaczy.
Tylko tyle, że jest jednym z tych tytułów „dla każdego”, co dla mnie też w sumie nie jest zaletą, bo niby czemu.
Osoby które nie lubią anime oglądają też tytuły pokroju Monster, Vinland Saga, lub cokolwiek, co mieści się w bardzo konkretnych gatunkach które ich interesują, o ile nie są w 100% uprzedzone.
Osoby nielubiące anime oglądają też filmy z Ghibli, z innych zupełnie powodów.

„Nawet xxx się podobało, a nie lubi animców” – ostatnio coś takiego usłyszałam. Jeśli dla kogoś to argument, to super, dla mnie to jest bezwartościowe zdanie.

Jeżeli nie czujesz tej serii, oraz protagonistki i jeżeli nie budził seans w Tobie głębszych emocji, to i tak wysoko oceniłaś, że na 7/10

Nie wiem skąd to stwierdzenie.
Anime było przyjemne i nawet ciekawe, postacie nie wzbudzały we mnie negatywnych emocji, więc wszystko OK. Mnie akurat bardziej podobała się pierwsza część, potem jakby coś się zepsuło.
Uważam je za dobre i taką właśnie ocenę dostaje – dobrą.
Te wady, które wyliczam, nie są istotne na poziomie emocjonalnym czy nawet fabularnym tego tytułu, ale na merytorycznym już tak. Zbyt dużo tu niekonsekwencji i pójścia na łatwiznę. I to dlatego w mojej ocenie nie ma tu miejsca na 9 i 10, bo „ładna grafika i emocje takie piękne”.
No nie i już.

W sprawie opinii to dość często się zgadzamy :D

Lubię sobie marudzić i szukać dziur, ale to naprawdę zależy od tytułu. Są anime, których niedociągnięcia czy wręcz głupota mi nie przeszkadza – pierwszy lepszy przykład, Tokyo Revengers. Ale wtedy musi być inny mocny element, np. dużo fajnych postaci. W Zielarce tymczasem do nikogo cieplejszym uczuciem nie zapałałam.

Nie nazwałabym jej mimo wszystko fast­‑foodem. Skład ma dobry, ja jednak wolę – jeśli już mówimy o ludzkich trudnościach – bardziej złożone problemy egzystencjalnej natury. Tutaj, mimo subtelności pezedstawienia, nadal mamy grę na prostych emocjach; współczucie, zazdrość, problemy biedoty i problemy bogaczy. Nie trzeba nad tym myśleć, tylko oglądać „empatycznie”, co nie jest dla mnie ciekawe.

Ja bym Zielarkę opisała jako danie zdrowe i w zasadzie smaczne, aczkolwiek niezbyt ambitne i słabo przyprawione.

Zakończenie pozamiatało jak dla mnie Friren :)

Będzie 9 albo 10 na 10.

Przecież tutaj w serwisie Zielarka była anime sezonu :)
co prawda w połowie serii. Ale druga połowa choć nieco inna to jest równie zacna.

Jestem wdzięczna za recenzję, nawet jeżeli wieloma punktami w niej zawartymi się nie zgadzam ;)

Przecież nie piszę, że zielarstwo to tylko zbieranie badyli po okolicy. Tyle że, bohaterka, oprócz wiedzy o ziołach, ma pewne doświadczenie medyczne, zna się coś na chemii, potrafi używać innych składników, niż składniki stricte roślinne, jest wykształcona (w jakimś stopniu). Dlatego jej profesję lepiej ujęli w angielskim tytule. Bardziej mi przypomina naukowca, niżli znachorkę ludową.

Wiesz, ja nie mam Zielarce za złe (w tym akapicie mówię o anime, o tytule już nie wspominam), że nie jest ciężkim dramatem psychologicznym. Zwyczajnie, mi ta cała kolorowa, wesoła otoczka, nie licuje z miejscem akcji. Jakby to była czysta komedia, to by nie było problemu. A tutaj mamy poważną fabułę, która niezbyt poważnie traktuje miejsce akcji.

Ale żeby nie było, ja to traktuje jako przysłowiową łyżkę dziegciu. W szczególności, że ten dysonans to bardzo subiektywna sprawa.

Dla mnie jest to przeniesieniem mangi na ekran, często niemal panel w panel. Tylko rozszerzają niektóre sceny, które w mandze nie zolaly wybrzmieć  kliknij: ukryte  Jak ta gdy Jinshi był pijany i „ratował” Maomao spadającą z muru, albo odcinek Eunuch i Kurtyzana ale wizualnie to jest to samo. Są adaptacje które realizują bardziej ln, ale ta tutaj według mnie dosłownie przenosi mangę na ekran.
Więc trudno mi tu mówić o adaptacji pierwowzoru, skoro widzę punkt w punkt zaadaptowaną mangę ;)

Potwierdzam!
Jestem po 3. odcinku i naprawdę jestem mile zaskoczona <3