Tanuki-Anime

W mandze też tak było. Lata 50., okres wielkiego optymizmu, a także pro­‑technologicznej propagandy. Choć jednocześnie – jakby to ująć? – AI u Tezuki nie zawsze jest AI. W niektórych historyjkach o Astro w ogóle nie ma rozważań, tylko przygody małego robocika. W niektórych są jakieś refleksje na temat rozwoju techniki. A w jeszcze innych roboty służą jako metafora na ludzi, szczególnie na mniejszości etniczne lub narodowe – tu nasuwa się np. rozdział o wybieraniu pierwszego prezydenta­‑robota.
W arcu, na którym został oparty Pluto, znanym jako „Największy robot na świecie”, mamy pewien miks. Historia w wielu momentach jest dreszczowcem z naparzanką (sam Tezuka twierdził, że walki zdobyły tej historyjce wielu fanów). Ale im dalej, tym więcej mamy rozważań o znaczeniu siły, odpowiedzialności, chciwości, wykorzystywaniu przez możnych tego świata i tak dalej, a na koniec dosyć wyraźne przesłanie antywojenne – bo pisząc o tym, że być może pewnego dnia wszystkie roboty podadzą sobie ręce i już nigdy nie będą ze sobą walczyć, Tezuka raczej nie miał na myśli dosłownych maszyn.
Sorry, długo wyszło. Jakby ktoś chciał przeczytać sam i zna angielski, w wydaniu Astro Boya od Dark Horse historia jest w tomie trzecim.

Po śmierci Osamu Tezuki nie ma japońskiej mangi. Był Leonardem Da Vincim, Goethem i Dostojewskim świata komiksu. Naoki Urasawa i ja nie chciliśmy, aby osiągnięcia Tezuki odeszły w niepamięć, dlatego w 2003 roku, w okrągłą rocznicę urodzin głównego bohatera , z jego sztandarowego dzieła – „Atoma Żelaznoreękiego”, stworzyliśmy remake epizodu pod tytułem: „Największy robot na ziemi”. Takashi Nagasaki. Cóż to jest wsopółautor Pluta. A to tekst z tyłu okładki. No to chyba faktycznie jak xx naspisała sprawy są raczej powiązane.

SF sobie snuła pewne rozwarzania. Problem w tym, że to wydawało się odległe i takie nierealne.
Zanim się obejrzeliśmy toto ukąsiło nas w naszą wygodną d . ..

Cyfrowy świat miał nas zbawić, a wywołał tylko nowe nie znane demony. Autyzm Cyfrowy, aleksytymia szklanego ekranu, brak możliwości utrzynania uwagi dłużej niż parę minut. Tego chyba nie przewidywało SF.

Małe dziecko patrzy na ptaszka za oknem. W pewnym momencie rączka dotyka szyby i próbuje zoomować bo ptaszek tak daleko. Malec jest szczerze wkurzony – coś ta apka w oknie nie diała. ;-))) Cóż rodzice soft też mają taki jakiś kiepskawy. ;-)

Dobra, ja tu maruszę. A czy ja dobrze pamiętam? Atom miał być głosem za energetyką jądrową? Bo Jap. mieli do niej jakiś „niezbyt zrozumiały” uraz? A bez niej nie było by tego cudu gospodarczego. Coś takiego gdzieś czytałem?

Pierwsza dwa mogą rzeczywiście być wolniejsze, ale wpisują się w budowę świata, miejsce robotów w świecie, pokazują sytuacje międzynarodową itd. A w kolejnych epkach te tematy są sensownie pogłębiane.