x
Tanuki.pl korzysta z plików cookie w celach prowadzenia
reklamy, statystyk i dla dostosowania wortalu do
indywidualnych potrzeb użytkowników, mogą też z nich korzystać współpracujący z nami reklamodawcy.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na używanie cookie zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.
Szczegóły dotyczące stosowania przez wortal Tanuki.pl
plików cookie znajdziesz w polityce prywatności.
Komentarze na Tanuki to fajna rzecz. Pełne 2 lata upłynęły od mojego seansu z serią z 2006 roku, a ja dalej Pastis 51 nie spróbowałem. Zapomniałem. Dodany już do zakładek/koszyka. Przy następnym zamówieniu „prezentowym” sprawdzę.
Dalej nie znam mangi. Poniższe wrażenia, spisałem po obejrzeniu w całości serii z 2024 roku i DOPIERO PO TYM dodatkowo zrobiłem sobie przypomnienie wersji z 2006 roku. Zero podglądania!
Wniosek ogólny po nowej serii? A komu to potrzebne? A dlaczego?
Zamiast dużej ilości drineczków/alkoholi i ciekawych gości ze starszej serii dostałem grupkę uczniaków z kiepskimi dramami („Wnuczka”, „Koleżanka wnuczki”, Chen, „Ruda”, „Niebieska”) pod okiem barmana z doświadczeniem zawodowym, który też jest ciamajdą.
Wszystkie epki z historią Chena natychmiast do skasowania. Oglądanie bolało.
Motyw przewodni czyli kliknij: ukryte werbunek barmana przez cały sezon też mi się nie podobał. Odpowiedzi, typu „nie bo nie” gdy można mieć milion powodów by nie pracować w 5* hotelu z „elitarnymi” gośćmi z całego świata i to po nocach. A na koniec jeszcze kiepskie zakończenie: „to w sumie masz tu swój własny bar w barze” i napisy…
Sama postać Ryuu też słabo. kliknij: ukryte Jest go tu dużo poza barem. Średnio potrafiący w życie, kompletnie nieinteresujący się byłym współpracownikiem czy nauczycielem. Jego wybór, nie każdy lubi odnowić kontakty. No ale jak ich wątki się pojawiły to nagle wielce poruszony i przejęty przemianą byłego współpracownika i chorobą szefa. Nie dodaje mi się to w ogóle.
Na plusik wyraźny z nowości: kliknij: ukryte knajpa Ogura z jedzeniem i alkoholem. Właściciel robi robotę, ale jego imię nie pada ani razu. Wątek lekarka‑pracownik biurowy też fajnie wyszedł. Ale w skali 12 epków to zdecydowanie za mało.
Jakbym miał oceniać tylko nową (z mglistymi uprzedzeniami, bo prawie nic nie pamiętałem ze starszej wersji) to 5/10. Finalnie daje jeszcze ciut niżej. Bo, już wiem że starsza seria jest lepsza.
A teraz co mi się rzuciło w oczy po dokładnym przewinięciu starszej serii:
kliknij: ukryte Graficznie lepszy klimat ma bar, raczej zawsze ciemne wnętrze, postacie i oświetlenie podświetlone dodatkowo – chodzi mi o efekt graficzny. Jakby z przytulnym barowym blaskiem. I te piękne grafiki na początku.
Lepszy OP i ED. OP Natural High „Bartender” o kilka klas. I ten drineczek robiony na końcu w formie live action z przepisem. A czasem są fotki prawdziwych barmanów i drinków z konkursów na samym początku.
Zdecydowanie więcej alkoholi i drinków. Więcj informacji o tym co jest pite, skąd pochodzi itd.
Same historie może pośladów nie urywają, ale soldine barowe orkuchy.
Forma też mi bardziej starsza leży. Narrator, eksperci, goście z poprzednich epków też się wtrącają. Obsada z grubsza ta sama, a można lepiej ją wykorzystać. Szczególnie tego barmana z baru „K” – Kazuharę.
Super smaczek: W starszej wersji jest kultowa butla spirytusu z zieloną etykietą od Polmosu.
Nowa seria? Nie polecam. Starsza ma lepsze darmy, lepszy klimat, więcej alkoholi/drineczków. Ale jest też bardziej abstrakcyjna w narracji (bez przesady) i klimat ma trochę bardziej nadęty. Nowsza seria wyszła bardziej spójna fabularnie, ale jednocześnie wyszła z tego nijaka drama o nijakim barmanie.
Do całkowitego zadowolenia zabrakło mi 1‑2 odcinków, aby dopowiedziane zostały losy niektórych drugoplanowych bohaterów. Na techniczne wodotryski nie liczyłem w niszowym anime, więc nie biorę tego nawet pod uwagę.
Oglądałem ostatnio „Drive my car”, potem wysłuchałem recenzji Tomasza Raczka i powiedział on coś, co pasuje do wielu tego typu produkcji w tym „Bartendera” (chociaż, wiadomo to jednak inna liga), napiszę to własnymi słowami – że do pełnego zadowolenia z obejrzenia tego typu produkcji trzeba być mentalnie gotowym, trzeba być w odpowiednim momencie życia. Jeśli się nie jest, to nie ma co się spieszyć, lepiej przenieść seans na później, bo ten moment wcześniej czy później i tak nastąpi :)
Anime trzyma poziom, zastosowano radykalny w tym cyklu zabieg – różne przywołane tu problemy życiowe w niewielkim stopniu dotyczą przypadkowych klientów, a głównie bohaterów pierwszo i drugoplanowych. Poznajemy ich od samego początku i obchodzą nas dzięki temu bardziej niż ci okazyjni (choć i w tym rzadkim przypadku nie jest źle). Nawet, jak napisał Klemens – „ta cała górnolotna otoczka wokół podawania drinków…", zaczyna mieć sens, bo jak się okazuje nie jest to wcale nadrzędnym przesłaniem tego sezonu (jak faktycznie było poprzednio), ale zależy od doświadczeń i sytuacji konkretnego barmana, a tym razem jest ich tu wielu…
Dobrze wiedzieć! Oryginał był na tyle egzotyczny, że na drugą nóżkę nie dał bym już rady. A jeśli jest to rozrobione normalną fabułą, to z chęcią łyknę.
Jednak ciągle mamy tu ten specyficzny rodzaj baru, w którym jest z reguły pusto, ale jak pisałem zdarzają się nawet odcinki poza barem :) Bary w Tokyo znam wyłącznie z YouTuba, faktycznie w luksusowej dzielnicy Ginza są też nowoczesne, gdzie barmani przypominają artystów cyrkowych i wewnątrz widzimy tłum – niczym się nie różnią od tych europejskich, jednak takie jak w tym anime też się zdarzają, więc ściemy tu raczej nie ma. Ja takie lokale znam tylko z UK, gdzie przychodzi się ze znajomymi pogadać i przyjemnie spędzić czas i gdzie jest zdecydowanie gwarno, więc ten klimat baru Eden Hall, to dla mnie raczej drobny minus, ale chyba jedyny, bo całość serialu faktycznie zmieniła się na lepsze :)
Znacznie lepsze od wersji z 2006. Tym razem mamy jakąś fabułę, a Sasakura jest człowiekiem z charakterem, a nie manekinem‑psychoanalitykiem. Zmniejszono nacisk na historię alkoholi/drinków i akcja rozgrywa się też na zewnątrz baru. Mamy np. wycieczkę do legendarnej destylarni Yamazaki, założonej w 1899, produkującej Suntory whisky od 1937. Fani Billa Murraya i „Między słowami” powinni pamiętać tę niezapomnianą scenę :)
[link] Jak na razie polecam :)
Przerost formy nad treścią. Te teksty o lekarzu i barmanie, ta cała górnolotna otoczka wokół podawania drinków… Cringe.
rzr
11.04.2024 13:03
Niestety typowe dla Japonii, trochę odmienna jest rzecz a'la manga Madoromi Barmaid, bardziej ludzka a nie „boskie” (a więc i durne, hospitality >>>>> same drinki) podejście do barmanów i drinków :D
5-/10
Dalej nie znam mangi. Poniższe wrażenia, spisałem po obejrzeniu w całości serii z 2024 roku i DOPIERO PO TYM dodatkowo zrobiłem sobie przypomnienie wersji z 2006 roku. Zero podglądania!
Wniosek ogólny po nowej serii? A komu to potrzebne? A dlaczego?
Zamiast dużej ilości drineczków/alkoholi i ciekawych gości ze starszej serii dostałem grupkę uczniaków z kiepskimi dramami („Wnuczka”, „Koleżanka wnuczki”, Chen, „Ruda”, „Niebieska”) pod okiem barmana z doświadczeniem zawodowym, który też jest ciamajdą.
Wszystkie epki z historią Chena natychmiast do skasowania. Oglądanie bolało.
Motyw przewodni czyli kliknij: ukryte werbunek barmana przez cały sezon też mi się nie podobał. Odpowiedzi, typu „nie bo nie” gdy można mieć milion powodów by nie pracować w 5* hotelu z „elitarnymi” gośćmi z całego świata i to po nocach. A na koniec jeszcze kiepskie zakończenie: „to w sumie masz tu swój własny bar w barze” i napisy…
Sama postać Ryuu też słabo. kliknij: ukryte Jest go tu dużo poza barem. Średnio potrafiący w życie, kompletnie nieinteresujący się byłym współpracownikiem czy nauczycielem. Jego wybór, nie każdy lubi odnowić kontakty. No ale jak ich wątki się pojawiły to nagle wielce poruszony i przejęty przemianą byłego współpracownika i chorobą szefa. Nie dodaje mi się to w ogóle.
Na plusik wyraźny z nowości: kliknij: ukryte knajpa Ogura z jedzeniem i alkoholem. Właściciel robi robotę, ale jego imię nie pada ani razu. Wątek lekarka‑pracownik biurowy też fajnie wyszedł. Ale w skali 12 epków to zdecydowanie za mało.
Jakbym miał oceniać tylko nową (z mglistymi uprzedzeniami, bo prawie nic nie pamiętałem ze starszej wersji) to 5/10. Finalnie daje jeszcze ciut niżej. Bo, już wiem że starsza seria jest lepsza.
A teraz co mi się rzuciło w oczy po dokładnym przewinięciu starszej serii:
kliknij: ukryte
Graficznie lepszy klimat ma bar, raczej zawsze ciemne wnętrze, postacie i oświetlenie podświetlone dodatkowo – chodzi mi o efekt graficzny. Jakby z przytulnym barowym blaskiem. I te piękne grafiki na początku.
Lepszy OP i ED. OP Natural High „Bartender” o kilka klas. I ten drineczek robiony na końcu w formie live action z przepisem. A czasem są fotki prawdziwych barmanów i drinków z konkursów na samym początku.
Zdecydowanie więcej alkoholi i drinków. Więcj informacji o tym co jest pite, skąd pochodzi itd.
Same historie może pośladów nie urywają, ale soldine barowe orkuchy.
Forma też mi bardziej starsza leży. Narrator, eksperci, goście z poprzednich epków też się wtrącają. Obsada z grubsza ta sama, a można lepiej ją wykorzystać. Szczególnie tego barmana z baru „K” – Kazuharę.
Super smaczek: W starszej wersji jest kultowa butla spirytusu z zieloną etykietą od Polmosu.
Nowa seria? Nie polecam. Starsza ma lepsze darmy, lepszy klimat, więcej alkoholi/drineczków. Ale jest też bardziej abstrakcyjna w narracji (bez przesady) i klimat ma trochę bardziej nadęty. Nowsza seria wyszła bardziej spójna fabularnie, ale jednocześnie wyszła z tego nijaka drama o nijakim barmanie.
Po całości
Oglądałem ostatnio „Drive my car”, potem wysłuchałem recenzji Tomasza Raczka i powiedział on coś, co pasuje do wielu tego typu produkcji w tym „Bartendera” (chociaż, wiadomo to jednak inna liga), napiszę to własnymi słowami – że do pełnego zadowolenia z obejrzenia tego typu produkcji trzeba być mentalnie gotowym, trzeba być w odpowiednim momencie życia. Jeśli się nie jest, to nie ma co się spieszyć, lepiej przenieść seans na później, bo ten moment wcześniej czy później i tak nastąpi :)
Po 9 odcinku
Re: Po 9 odcinku
Re: Po 9 odcinku
Po 5 odcinku
[link]
Jak na razie polecam :)