Tanuki-Anime

Dungeon Meshi dopiero co obejrzane mnie nie zachwyciło ani pod kątem obozowania, ani gotowania. Byłem na głodzie kulinarno­‑wycieczkowym przed seansem.

Czy jak się wam film z 2022 nie do końca podobał to warto sięgnąć po trzeci sezon? JESZCZE JAK! Jaki to był dobry sezon!

Minimalne zwątpienie było tylko nas samym początku:  kliknij: ukryte  zaczęto od krótkiego backstory Rin. Wspomnienia z dziadkiem jak była jeszcze w takim wieku, że wchodziła pod stół na stojąco. Że nagle kolejna linia czasu. To by było za dużo mieszania. Na szczęście to tylko króciutkie wspomnienie.

Na ekranie znowu DIY/pro tipy kampingowe:

 kliknij: ukryte  Palniki alkoholowe z puszek robione w szkole, sezonowania drewna w ramach i na potrzeby klubu, kombinowanie z kiełbasą własnej roboty, czy WĘDZENIE orzechów i serów.

Oczywiście ciągle bardzo dużo gotowania i spożywania. Same nowe dania. Multum ich. Gotowanie przepiękne, dużo etapów przygotowywania – uczta dla oczu.

Znowu dostajemy nowe lub mocno zmienione konfiguracje kempingowe:

 kliknij: ukryte 
Rin+Ayano+Nadeshiko. KOLEJ ZĘBATA! KOLEJ KURDE ZĘBATA! Dotarcie do obozu na dwa sposoby, wiszące mosty hurtem, obozowanie/gotowanie.

Chiaki+Aoi+Ena + opiekunka Toba. Taki skład już mieliśmy, no to żeby nie było wtórnie, cała wyprawa jest relacjonowana Nadeshiko podczas obowiązków klubowych ze sporą porcją zabawnego zmyślania i koloryzowania (dodanie Chikuwy i Hanpena!). Na ekranie często podczas opowiadania jest „Nadeshiko reaction cam” i to taki interaktywny. Genialny zabieg!

Główna piątka + siostra Aoi + Opiekunka Toba. Niby też już było, ale Chiaki przyjeżdża sama dzień wcześniej i kombinuje z bezalkoholowym drinkiem, Aoi wpada na chwile nowym rowerem. Nie ma absolutnie wtórności.


A z tym, że Nadeshiko staje się  kliknij: ukryte  na naszych oczach mikolem to juz przesadzili. Mózg rozwalony. Oczywiście pozytywnie! Nawet podzielam fascynacje pociągami troszkę. Nie robię zdjęć i nie oglądam na żywo, ale pociągi mają w sobie to coś, czego nie mają auta czy samoloty. Moc, solidność, historię, duszę.

Zakończenie:  kliknij: ukryte  zaczyna się nowy rok szkolny, nasze dziewczyny już w drugiej klasie, nowy narybek klubowy na horyzoncie (dziewczyna od rysowania na tablecie z koleżanką poznana wcześniej przez Ene). Dla mnie to wystarczający „rozwój” serii. Dziewczyny dalej się uczą obozowania, testują nowe sprzęty, inwestują w to swoje oszczędności, eksperymentują z jedzeniem, zwiedzają bliższą i dalszą okolice. Ja się zdecydowanie nie nudzę i nie odczuwam stagnacji.

Oficjalny soundtrack już wyszedł. Kolejne 100+ minut autorstwa Akiyukiego Tateyamy. Chłop wie co robi, dalej jest super.

Czyli z filmem ostatecznie wyszło kliknij: ukryte  , że tak jakby go nie było. Dziwne. Może jest plan do zakończenia szkoły prowadzić „szkolną” linie czasu, a potem dorosłą?

Miałem to szczęście, że 3 sezony i film obejrzałem w ciągu 4 miesięcy. A teraz razem ze wszystkimi muszę poczekać typowe 2­‑3 lata na więcej… Będę tęsknił!!! Jakie to było odprężające doświadczenie!

Do wydania BD/DVD mają być dodane 3 speciale po 7 minut. Całość dopiero pod koniec października. Lepszy rydz niż nic.

PS: CGI mało jest, ale jest mega paskudne! Jak niczego nie przegapiłem to dotyczy tylko aut/skuterów. Akceptowalne cięcie kosztów.

Miałem nie pisać, ale powiem szczerze, dawno już żadne anime mnie tak nie rozsierdziło – w ostatnim odcinku bohaterki  kliknij: ukryte  rozmawiają o tym, ile to wspaniałych miejsc mogą odwiedzić i ile to ciekawych atrakcji jeszcze przed nimi. Zważywszy na to, że w tym sezonie prawie w ogóle nie zwiedziały, to nasunęło mi się takie jedno, małe, niewinne pytanie – „To dlaczego prawie niczego nie zwiedzałyście w tej odsłonie?”. Nie, w tym sezonie prawie nic się nie wydarzy, ale na spokojnie – wielka wyprawa turystyczna będzie w następnym sezonie. Albo za dwa. No, może za trzy. Ech… ja wiem, CGDCT rządzi się swoimi specyficznymi prawidłami, ale miałem wrażenie, jakby ktoś mi strzelił plaskacza.

Obiektywnie wciąż niezłe anime i pewnie większości miłośników gatunku będzie zachwycona, ale wracam tylko wtedy jeśli wreszcie wrócimy do turystyki, bo przecież jest jeszcze tyle tras do ukazania.

Z tym, że zaznaczam, że dla mnie CGDCT jest ciekawe, jeśli choćby pozornie coś się dzieje lub anime nie trwa dłużej niż jeden, góra dwa sezony. Odnoszę wrażenie, że poza wspomnianym odcinkiem 4. i może jeszcze jakimś pojedynczym praktycznie nie ma wydarzeń, bohaterowie w ogóle się nie rozwijają (a np. w pierwszym sezonie przeszli symboliczną, bo symboliczną, ale drogę), turystyka ustępuje permanentnemu epatowaniu słodyczą, a w sumie nie najgorzej napisane postacie serwują nam ciągle to samo.

Jeśli ktoś czekał na swoją porcję relaksu, to spoko, na pewno mu wystarczy ;) Każdy ma inny gust. Natomiast dla mnie seria rezygnując z tych ciekawszych aspektów turystycznych, minimalnego rozwoju postaci i jakiejkolwiek myśli przewodniej stała się już przesłodzoną nudą. Wielka szkoda.

Zauważalny spadek jakości po zmianie studia i kłujące w oczy CGI. Piszę to ze smutkiem i bólem serca, ale ogląda się to tak sobie. Wielka szkoda.

OK, w końcu serial wrócił do tematów, które mnie ciekawią :D Czyli więcej turystyki.

Przyznaję, że rzadko mam flashbacki z moich podróży po Japonii, a tu w jednym odcinku pojawiły się aż dwa – po pierwsze,  kliknij: ukryte  tunel. Pamiętam, by dostać się muzeum Ichiku Kuboty musiałem przejść czterdzieści minut tunelem mijając samochody. Generalnie nie mam klaustrofobii i nie lękam się ciemności, ale minuty wlekły się wtedy w nieskończoność… Po drugie – ostrzeżenie o niedźwiedziach… Ech… niestety, też musiałem rezygnować z trasy./ukryj]

A z mniej osobistych spraw – świetna reżyseria  kliknij: ukryte  oddająca lęk przy przechodzeniu przez most i ładne przejście do strefy relaksu z onsenie. Jak już muszą być kawaii scenki, to już przynajmniej będą one logicznie wplecione w całość :)

Po wstępnym sceptycyzmie, chętnie sięgnę po następne odcinki :) Zwłaszcza jeśli będą się pojawiać nowe regiony.

Lepsze niż film, ale cierpi na podobny przypadek co „Non, non biyori” – po prostu nic się nie dzieje, a bohaterowie w ogóle się nie zmieniają. Rozumiem jeden sezon, rozumiem dwa (zwłaszcza, że ładnie rozwinęli turystyczną mapę świata przedstawionego), natomiast już trzeci sprawia, że z „fajnego kontynuowania sprawdzonej formuły” przechodzimy w „odcinanie kuponów do przesady”.

Mam nadzieję, że choć pojawią się nowe lokacje, wtedy chętnie będę kontynuować jako nieformalny przewodnik po Japonii :)

W życiu bym nie pomyślał, że tak bardzo będzie mi przeszkadzać zmiana modeli postaci. Przynajmniej tła nadal są ładne.