Tanuki-Anime

God Himself. Napisałeś że:
„Na prawdę w tak odklejonej serii musicie się pochylać nad tragizmem głównej bohaterki i zagłębiać w odchłań ludzkiej psychiki starając się wyciągnąć z tego rys psychologiczny bohaterki?
Oglądacie <Śmieszne rzeczy się dzieją, bo wszyscy biorący udział w przestawieniu to klauny> – The Anime i wściekacie się, że nie ma poważnej psychoanalizy i rozwoju bohaterów >.>"

No ja jestem zdania, że rzeczy trzeba nazywać po imieniu, takimi jakimi są.

Widzę w tej serii mnóstwo patologii, to ją tak nazywam.

I tu nawet nie chodzi o współczucie dla postaci protagonistki z której Pato­‑czarodziejka czy Kot­‑pato­‑stręczyciel robią sobie wycieraczkę. Owszem. Te postacie mnie niesłychanie zirytowały.

Ale dużo bardziej zirytowała mnie fabuła.

Zrobili tu Nieśmiertelny Problem. Nieśmiertelna Patologia której nie sposób pokonać bo jest to awykonalne nawet dla porucznika.
Ten stręczyciel (tak ZSRRKNIGHT, kot to JEST stręczyciel) zmusza swoją podwładną do wykonywania nie tylko wielu prac ponad jej siły i zabiera jej wszystkie pieniądze a dziewczę jest ledwie żywe. Ten odcinek co się popłakała bo zmusił ją do bycia hostessą w nocnym klubie…Te wizytówki co jej zrobił że niby ona oferuje usługi masażu… Wiadomo ze sposobu w jaki zrobione są te wizytówki że to chodzi o prostutucję a nie o masaż.

I tu dochodzimy do sedna.

Że wielu ludzi jak nie większość myśli że prostytutki czy dziewczyny z filmów dla dorosłych robią to z własnej woli… No nie. Tak nie jest .
To robi z własnej woli tylko ich niewielka część. Duży odsetek tej „pracy” wynika z handlu żywym towarem bądź jest wynikiem poważnego zastraszenia, pobić czy sfilmowanego gwałtu.
A nie ich wolnej woli.

No wiem…część widzów pod filmem Aiko i Emila zamiast po obejrzeniu tej smutnej historii współczuć kobiecie z powodu jej upadku – to sobie śmiechówki robiła albo szybko pobiegła oglądać filmy z jej udziałem i w nosie miała dramat jej i jej rodziny.
No ja jakoś tak nie potrafię.

I kiedy taka tematyka jest w anime, to oczekuję że ów pan porucznik skróci o głowę Kota Stręczyciela. Albo będzie go skracał za każdym razem, aż tamtemu się znudzi i odpuści. Odcinek dziesiąty i ten gwiazdkowy to jest przecież (wg mnie) zwyczajnie akceptacja patologii. To są według mnie patologiczne okruchy życia a nie żadna komedia czy czarny humor. To jest realizm, a nie żadne przerysowanie.

Bo jeśliby się pomagało osobom jak ta dziewczyna to byłoby na to wszystko w tej serii ciut inne spojrzenie.

Ale jeśli się być może czerpie „zyski” czyli przyjemność z działalności takich panów jak ten Kot to inaczej się patrzy.

Czarny humor też musi bazować na jakimś abstrakcie, przerysowaniu, absurdzie. Problem w tym że od pewnego momentu są w tym konkretnym wątku o wiele bardziej patologiczne okruchy życia niż jakakolwiek komedia. Z takim właśnie poddaniem się depresyjności sytuacji i z „akceptacją” beznadziejności stanu rzeczy.
Czyli coś co zawsze mi podnosi ciśnienie w anime.

Dla porównania z inną serią i czarnym humorem to np Wujek z Innego świata (Isekai Ojisan) albo ta folklorystyczna seria o piekle i torturach w piekle też są przykładem czarnego humoru. Ale tam jest zachowany absurd, przerysowanie i balans.

Tu zmiksowano słodkocukrowany magical romans z patologicznymi slice of life.

To anime dla mnie jest jak piękna ukwiecona łąka a na niej świeże krowie placki. Tylko problem jest wg mnie ten, że w pewnym momencie tych odchodów jest przewaga.

Jakby to realnie porównać… kiedy chodziłam do kawiarni czy cukierni na torcik to nie siadałam przy śmierdzącym WC i zapachach kloacznych.

A tu oprócz przesłodzonego romansu jest wszędzie kloaka.

No i jakoś mnie to nie śmieszy. Nie smieszy, bo ta kloaka jest zbyt realistycznie pokazana. Tak realnie, jak to jest w prawdziwym życiu a nie w anime magicznych bajkach. Nawet tych z czarnym humorem…