Tanuki-Anime

Literówka w imieniu z pierwszego spojlera. Miało być  kliknij: ukryte  Yuui, a nie Yuuki (ah, to przyzwyczajenie ^^ )

Ehhh, czemu nie ma funkcji edycji komentarzy ? ;)

Nie mogę uwierzyć, że tak ogołocili anime ze wspomnień Fay'a. Dla mnie były one właściwie najciekawszą rzeczą w całej mandze, dlatego tak bardzo chciałam zobaczyć je w werscji animowanej. A tu taki zawód… Praktycznie nie pokazano niczego z pobytu bohaterów w świecie Celes, walki z królem Ashurą, motywów, którymi kierował się Fay. Ci, którzy nie czytali mangi, nie dowiedzieli się nawet, że Fay tak na prawdę  kliknij: ukryte  ma na imię Yuuki, a używa imienia swojego zmarłego brata bliźniaka.
Szkoda.. od początku wiedziałam, że Fay nie jest taki, jak się wydawało, a jego historia była dla mnie perełką. To mogło być coś, ale jak zwykle w anime skupili się na Sakurze i Syaoranie, ignorując część wspomnień innych bohaterów. Za coo, się pytam ? :recourse:

I ta dziura między 3 sezonem a OAV, której nie zekranizowano… Więc jeśli ktoś chce dowiedzieć się, co zdarzyło się między tymi dwoma ekranizacjami, jakie wydarzenia miały miejsce w świecie Celes i co dalej stało się z bohaterami, to odsyłam do mangi. Bo gdybym wpierw jej nie przeczytała, nie wiem, czy odnalazłabym się w wydarzeniach z tych OAV i w sprawie z  kliknij: ukryte  klonami Sakury i Syaorana

Moim zdaniem z tak dobrej mangi można było wyciągnąć więcej. No tak, ale kto pomieściłby tyle wydarzeń w dwóch trzydziestominutowych OAV ? Pozostaje uczucie niedosytu

Dla mnie pierwsza OVA była zbyt.. brutalna. Wiem, że większość yaoi jest raczej do przesady przesłodzona i czasem potrzebna jest odmiana, ale to.. hmm.. może nie na tyle mnie brzydzi, co raczej jestem trochę zniesmaczona. Zachowanie Klausa nie było zbyt logiczne, bo jeśli kogoś się kocha, to chyba nie dochodzi do takich scen, prawda? Ale za to drugi odcinek podobał mi się o wiele bardziej, dobrze mi się go oglądało. Gdyby pierwsza część była łagodniejsza, na pewno całość oceniłabym wyżej. Dla mnie seria dobrze przedstawia się ze strony graficznej ( jak na tego typu anime ). Zbliżenia postaci są bardzo ładne, trochę gorzej jest z sylwetką z daleka (np. scena wśród kwiatów )

Ja wiem, że fabuła jest prosta, schematyczna i w zasadzie zachowanie bohaterów wydaje się dużo przesadzone, ale co poradzić na to, że na prawdę bardzo mi się podobało? Ta seria jest tak cholernie sympatyczna i zabawna, że wchłania się ją za pierwszym razem i nie ma się dosyć. Kocham ją tak bardzo, jak kiedyś kochałam Junjou Romatica i żałuję, że jest tak mało shounen­‑ai tego typu. Fakt, bohaterowie wyglądają jakby byli przekalkowani, ale da się do tego przyzwyczaić. Oglądając tą serie po prostu uśmiechałam się sama do siebie i w zupełności wystarczyło mi to, aby pokochać Sekaiichi Hatsukoi.
Tak, to nie jest zbyt obiektywna opinia. Jednak to anime wywołuje we mnie wiele pozytywnych emocji, więc nie mogę inaczej o nim napisać.I myślę, że o to w szczególności chodzi, aby fanom miło oglądało się dany tytuł. A może to kwestia nastawienia. Od początku wymagałam od tej serii jedynie przyjemnego oderwania od rzeczywistości, trochę humoru i ciepełka. Mam słabość do shounen­‑ai, dlatego jestem zachwycona. To anime po prostu należy do lekkich umilaczy czasu i nie powinno spodziewać się po nim zbyt dużo. Ja jestem zadowolona i biorę się za drugą serię ;)

Myślę, że fanom yaoi powinno się spodobać. Nie jest to żadna wybitna produkcja, jednak na tej półce wypada dosyć dobrze. No tak – jest przewidywalna, ale można się uśmiechnąć w niektórych momentach, a kreska też jest dobra. Nie ma tu nic odkrywczego, ale uważam, że warto poświęcić 60 minut na obejrzenie ;)

Właściwie nie rozumiem, czemu ta seria wywołuje takie emocje wśród fanów anime. Dla mnie była dość nudna i przewidywalna, nie podoba mi się sposób rysowania postaci, a w szczególności ich oczu. Dopiero pod koniec zaczęło się coś dziać, ale niestety to zbyt mało, by uratować cały tytuł. Irytowała mnie postać Megumi, a Natsuno właściwie nie był lepszy. Plusem anime jest pokazanie historii z dwóch stron. kliknij: ukryte  Z jednej – mieszkańcy wioski, mordowani i wystraszeni, chcą pozbyć się Zmartwychwstałych. Z drugiej strony – wampiry, które nie chcą znów umierać, a krew jest po prostu ich pożywieniem i nie widzą nic złego w sposobie jej zdobywania ( przynajmniej większość ) Obowiązują tu zasady dżungli – silniejszy osobnik (wampir) atakuje słabsze (ludzi), aby przetrwać. Dla mnie nie jest to jakieś wyśmienite anime, ale fani takich klimatów mogą rzucić okiem ;)

Zaczęłam oglądać, bo wiele osób bardzo chwali tą serię, poza tym oceny przy recenzjach też są wysokie. Na początku zraziło mnie to, że dużo momentów jest powtarzanych, jednak szybko się do tego przyzwyczaiłam i przestało mi to przeszkadzać. Myślałam, że będzie to anime o zwykłym życiu w Tokio, ale już pierwszy odcinek wyprowadził mnie z błędu. Nie spodziewałam się takich postaci jak Jeździec bez głowy czy Rzeźnik i sama nie wiem, czy dzięki temu anime jest jeszcze lepsze, czy może wręcz przeciwnie. Może przez to, że jestem bezpośrednio po obejrzeniu nie potrafie obiektywnie tego ocenić. Jednak wszystkim polecam, choćby po to, żeby sami przekonali się, czy Durarara!! przypadnie im do gustu. Bardzo podobała mi się kreska, a openingi nadal słucham :)

W przeciwieństwie do wielu fanów nie zaczynałam przygody z yaoi tym tytułem i przez długi czas odwlekałam jego obejrzenie. Ale w końcu coś mnie wzięło i się zdecydowałam. Jedyne, czego teraz żałuję to to, że zrobiłam to tak późno ;) Przepiękna historia, bardzo pomysłowa i wzruszająca. Zupełnie inna od anime z tego gatunku, które jak dotąd widziałam. Myślę, że co jakiś czas będę wracała do Ai no Kusabi, żeby znów poczuć te emocje.

Zaczęłam oglądać, bo bardzo spodobała mi się kreska, i według mnie przez całą serie utrzymywała wysoki poziom. Trochę gorzej z fabułą. Zapowiadało się naprawdę ciekawie, jednak po paru odcinkach ta historia zaczęła mnie nudzić, i właściwie nic mnie nie zaskoczyło. Obejrzałam do końca, bo nie mam w zwyczaju porzucać rozpoczętego anime (chyba, że jest naprawdę kiepskie) i uważam je za przeciętniaka, jakich pełno.
Obejrzeć i zapomnieć. Tyle ;)

No cóż .. Króciutka, prosta bajeczka opowiedziana istnie magicznie, jak to na studio Ghibli przystało. Grafika mnie urzekła, moim zdaniem jedno z najlepiej wykonanych pod względem technicznym anime tego studia. Ogląda się na prawdę przyjemnie. Dużo osób narzeka, że Narzeczona dla kota trwa tylko 75 minut, ale ja uważam, że to odpowiednia długość dla tej produkcji, bo gdyby nadano jej wolniejsze tempo to zapewne nudziłaby odbiorce i nie była już tak ciekawa. No więc anime godne polecenia i to niekoniecznie dla młodszych widzów. Każdemu powinno się spodobać ; )

Aż wstyd teraz przyznać, że wahałam się czy obejrzeć to anime i czy nie będzie ono stratą czasu. Stratą oczywiście nie było, wręcz przeciwnie – te 2 godzinki oglądania minęły mi błyskawicznie i ani razu się nie nudziłam. Ruchomy zamek Hauru jest produkcją istnie magiczną, wciągającą i głoszącą, że prawdziwe piękno ukryte jest we wnętrzu człowieka. Oglądanie tego tytułu przyniosło mi wiele dziecinnej radości, aż sama się zdziwiłam. To było piękne, chciałoby się oglądać i oglądać, odsunąć od siebie rzeczywistość i zagłębić się w świecie fantastyki oraz niezwykle przyjemnie i ciepło przedstawionej historii ; ) A grafika – jak to na studio Ghibli przystało – płynna i kolorowa. Serdecznie polecam tą produkcję, szczególnie na zimne wieczory ;}