Tanuki-Anime

W końcu ładna kreska! :D

No i mówicie co chcecie, ale z odcinka na odcinek zaczynam bardziej lubić SM: C – jakiejś to dojrzalsze niż pierwowzór.

anime zdecydowanie warte polecenia. Przyjemnie się oglądało, a każdy odcinek zostawiał niedosyt i z niecierpliwością czekałam kiedy wyjdzie kolejny. Bohaterowie to zdecydowanie największy plus – świetnie wykreowani, nie jednowymiarowi jak to zwykle bywa, ale właśnie z głębią. do tego rzadko spotykany z shounenach romansik plus fantastyczny soundtrack – ani razu nie przewinęłam opening, a rzadko mi się to zdarza. Dodatkowo podobało mi się zakończenie – co prawda zostawia niedosyt(nie obrażę się, jeśli pojawi się drugi sezon) ale również uśmiech i wypieki na twarzy. Polecam!

Wszyscy się zachwycają, a ja tak średnio. Przyznaję, że obejrzałam dosyć szybko – chciałam wiedzieć co będzie dalej i jak to się potoczy, ale trudno mi było zignorować nieścisłości: kliknij: ukryte 
- po pierwsze – shiki nie mogły wejść do domu nie zaproszone, zatem jak Megumi weszła do domu Thoru i go zabiła?
- po drugie – shiki podobno w dzień śpią i nic nie jest w stanie ich obudzić – więc jak Sunako mogła stać w dzień w oknie, albo reszta wampirów w ciągu dnia uciekała przez te tunele? Jeśli powinni spać?
- po trzecie – właściwie jak brak Kaori się uwolnił? Bo tego nie wyjaśniono, albo przeoczyłam.
- po czwarte – jako osoba zainteresowana psychologią ludzką muszę powiedzieć, że anime BEZNADZIEJNIE oddało stan ludzi po stracie bliskich. Tak, na początku tragedia, przeżywanie płacz ale po paru dniach „jakoś z tym żyją”. Ludzie, żałoba potrafi ciągnąć się latami. Szczególnie jeśli straci się dziecko. Bywa, że ludzie zamykają się na miesiąc w domu, nie wychodzą do świata, popełniają samobójstwa z żalu. Tutaj niczego takiego nie było. Był pierwszy szok i żal, potem jakoś się żyło i dopiero przy wielkim mordowaniu shiki znowu obudził się w nich żal.
Ktoś powie – wokół umierało mnóstwo ludzi więc nikt nie miał prawa zbyt przeżywać żałoby. Guzik prawda. Oddali to beznadziejnie i nikt mnie nie przekona że było inaczej.

Jeśli chodzi o postaci – było kilka świetnych jak doktor(mój faworyt) lubiłam też tą pielęgniarkę(Ritsuko) chociaż irytowało mnie to, że po zobaczeniu Nao absolutnie nic z tym nie zrobiła. Podobała mi się Kaori(szczególnie jej przemiana pod koniec) i jej młodszy brat. Natsuno czy jakoś tak tez ostatecznie zyskał moją przychylność.

Natomiast zdecydowanie irytował mnie mnich(rozmemłany filozof, który zdradził swój gatunek), Sunako która niby była kobietą uwięzioną w ciele dziecka i irytowała się gdy ktoś ją jak dziecko traktował, a mimo to cały czas jak dziecko się zachowywała. I te jej pseudofilozofie też tego nie zmieniły – kto ma często do czynienia z dziećmi wie, że one też zastanawiają się nad sensem świata i zadają różne ciekawe pytania. I taka Nao – zabiła całą swoją rodzinę, w tym synka… Dla mnie mastka, która krzywdzi własne dziecko nie zasługuje na żadne współczucie, nie ważne jakie były jej powody.

Kreska – nie była tragiczna, ale nie wiem co ćpał człowiek od fryzur.

I na koniec irytuje mnie postawa widzów – szkoda shiki, ludzie źli. Być może została pokazana brutalność i potworność natury ludzkiej(trochę przerysowana jak dla mnie) ale i tak opowiedziałabym się po stronie ludzi. „Shiki tylko chcieli przeżyć”, ktoś powie. Zatem wyobraź sobie, że przyjdzie ci taki i zabije kogoś z rodziny, bo tylko chciał przeżyć, nie miej mu za złe… Zabójstwo to zabójstwo. Dla mnie byli tylko mordercami, którzy udawali ludzi.


Muszę natomiast zdecydowanie pochwalić serię jeśli chodzi o muzykę. Genialna.

Nie wiem czy to jest spowodowane tym, że czytałam mangę czy po prostu rzeczywiście tak jest – ale anime robi się nudne i z tygodnia na tydzień mnie coraz bardziej rozczarowuje. Wszystko przez przegadane odcinki.
Wiemy jaką misję ma Eren –  kliknij: ukryte  czy naprawdę przeniesienie głazu i zatkanie nim dziury musi trwać aż 5 odcinków?

Póki co akcja zwolniła i jestem rozczarowana. Potencjał to nie wszystko, trzeba umieć go wykorzystać…

Jak zwykle mogłam nacieszyć oko typową dla Makoto animacją. Tła i foto­‑realne ujęcia czy nawet postacie, która mam wrażenie zostały lepiej zrobione niż w innych dziełach. Dwa minusy – za krótkie i  kliknij: ukryte  dlaczego znowu kończy się rozstaniem :( Nie doczekamy się happy endu?!

Obejrzałam całe anime. jednym słowem – polecam. Jest zupełnie inne od chłamu, który w większości się teraz serwuje. Ma niepowtarzalny, moim zdaniem klimat, a zakończenie jest bardzo dobre. Co prawda zostaje pewien niedosyt – ciężko się rozstać z postaciami – ale nie jest tak, że wszystko jest ok – człowiek zostaje z pewnymi pytaniami, zastanawia się, a dla mnie właśnie taki zabieg świadczy o wyższości, szczególnie jeśli uda się go uzyskać. Polecam obejrzeć od początku do końca i dopiero wtedy wydać opinię, jak dla mnie naprawdę świetne anime :)

Tak jak pisałam niżej warto dać temu anime jeszcze szansę. Mnie odcinek 19 po prostu zmiótł :)