Tanuki-Anime

Muszę powiedzieć, że bardzo mi się podobało! Ja wolę zdecydowanie shounen­‑ai od yaoi, ale z braku laku postanowiłam to obejrzeć ('sceny miłosne' przewinęłam, bo wyglądały na zbyt szczegółowe xD). I nie żałuję! To, co się pierwsze rzuca w oczy, to kreska, naprawdę ładna, design postaci bardzo mi się podoba (Morinaga!). W anime występuje dużo humoru, nie jest on wymuszony i sztuczny, tylko naturalny, autentycznie zdarzało mi się śmiać. Brat Tatsumiego jest moim ulubieńcem! I podoba mi się fakt, że to anime jest takie…nieszablonowe. Totalnie odwrócone role seme i uke, sam fakt, że jeden z nich się deklarował jako homofob…I w pewnym sensie jest to anime realne. Morinaga, jako gej, boryka się z różnymi problemami z tego powodu, nie ma wokół niego samych gejów, jak w wielu seriach. Chociaż fakt, że  kliknij: ukryte  Tatsumi, mimo iż był zażartym homofobem, zakochał się w Morinadzenie jest moim zdaniem realny, choć jest to nawet w pewnym stopniu uzasadnione.
Ja ze swojej strony serdecznie polecam tę serię ova! Oczywiście, głównie fanom boys love, bo raczej reszcie nie przypadnie do gustu. Jeżeli komuś przeszkadza seks, to może przewinąć owe sceny, tak jak ja, szkoda rezygnować z seansu ze względu na to. 8/10.

O matko… – moje pierwsze wrażenie związane z Gravitation, po obejrzeniu połowy pierwszego odcinka wówczas przestałam to oglądać (konkretnie wtedy, kiedy Shuichi prawie wpadł pod samochód Yukiego). Po pewnym czasie, kiedy miałam ochotę na jakieś shonen­‑ai, przypomniałam sobie o tej serii, którą mi kiedyś znajoma polecała. I tym razem obiecałam sobie wytrwać i obejrzeć całość. Drugi raz oglądając pierwszy odcinek przypomniałam sobie, co mnie w nim drażniło. Przede wszystkim – poroniony pomysł z mieszaniem grafiki anime z 'normalnymi' kadrami (po ludzku: widzimy kręcone prawdziwe drzewka, a po chwili drzewka zamieniają się na narysowane i pojawia się bohater). Na szczęście później z tego zrezygnowali. I od pierwszej chwili irytował mnie główny bohater. Tyle rzeczy mnie w nim denerwuje! Począwszy od wyglądu (czytałam pierwszy rozdział mangi i tam wygląda ZDECYDOWANIE lepiej, różowe włosy – wtf?), skończywszy na charakterze i zachowaniu. Te ciągłe przebieranki…to miało być śmieszne? Bo mnie denerwowało i to nieziemsko. Zwłaszcza w ostatnim odcinku, kiedy  kliknij: ukryte  Yuki siedział w ruinach tego budynku i rozmyśla o senseju, aż nagle pojawia się Shuichi w stroju…psa. To było imo żałosne, miało być śmieszne? Ale gdyby mi się anime naprawdę nie podobało, to jednak mimo złożonej sobie obietnicy w końcu bym je rzuciła. Coś mnie do niego przyciągało. Postać Yukiego była zdecydowanie lepsza od swojego partnera, ale również miewał momenty, w których irytował. Niemniej, całe anime jest…słodkie, urocze i nawet potrafi czasami trzymać w napięciu! Na plus oceniam Hiro, K oraz Tohmę. Ale, moja ostateczna ocena to 2,5/5.

No.6 to zdecydowanie jedna z moich ukochanych serii. Ale mimo to…nie mogę dać anime 5/5 gwiazdek, zwłaszcza po zapoznaniu się z powieścią i mangą. Studio strasznie potraktowało tę historię tak okropnie ją skracając, wiele ciekawych wątków poszło w zapomnienie. Moim zdaniem powinni to rozłożyć na dwie serie, wtedy byłby mniejszy chaos fabularny. Ale, pomijając to, muszę i tak pochwalić anime. Za grafikę (chociaż imo w mandze postacie są ładniejsze :D), za seiyuu, którzy moim zdaniem są idealni, za ending, który z automatu podbił moje serie. I jednak, mimo spłycenia fabuły, i tak pokochałam No.6 od pierwszego wejrzenia. Cieszę się, że anime stanowiło dla mnie impuls do zapoznania się z mangą i powieścią. Sama historia jest wspaniała, może ktoś nazwie to herezją, ale niekiedy kojarzy mi się z filmem 'V jak Vendetta', bohaterowie są wspaniale wykreowani (w anime brakuje mi sarkastycznego Shiona^^), a ich relacje nie są jednoznaczne, więc stanowią dobre pole do interpretacji. Dlatego, daję 4,5/5 (chociaż jakbym miała ocenić wszystko, co się składa na serię No.6 – powieść, mangę, anime – dałabym 5/5) i dodaję do ulubionych!