Tanuki-Anime

Niestety muszę się zgodzić. Też nie rozumiem tego zachwytu nad Super, a już twierdzenie że jest dużo lepsze od GT, to już w ogóle kosmos. Wydaje mi się, że tu znaczący czynnik odgrywa czas. Ludzie tak stęsknili się za czymś nowym w uniwersum DB, że cieszą się z byle chłamu. Zachwycają się samym faktem wskrzeszenia historii, jakkolwiek kiepska by nie była. GT miała tego pecha, że powstała krótko po Z­‑ce.

Mam dokładnie takie samo odczucie. W tej serii wszystko kuleje, a nowe poziomy mocy, to jakaś porażka. Lekkie mrowienie w karku i już jesteś koksem. Człowiek nie zdąży się przyzwyczaić do jednej formy, a już pojawia się następna, z tym, że zmianie ulega jedynie kolor włosów – najpierw niepieski, potem czerwony i różowy. Cholera wie, która jest najpotężniejsza, bo to loteria, wszystko ciągle się zmienia i chyba sami twórcy troszkę się w tym pogubili. Nawet Trunks był w stanie w ciągu chwili osiągnąć boską formę. Genialny Żółw, Krillin, czy C17­‑18, którzy nie powinni mieć szans w turnieju, nagle dostają power up i całkiem nieźle sobie radzą. Najgorsze jest to, że twórcy nie starają się nawet tego jakoś wyjaśnić.

Wszystko wlecze się niemiłosiernie w tym One Piece. Ja rozumiem, że manga jest doganiana i dlatego to wygląda, jak wygląda, ale już lepiej byłoby, gdyby anime zrobiło sobie kilkuletnią przerwę. Obecnie tego oglądać się nie da, strasznie się męczę przy każdym odcinku, często przewijam do przodu. Spadek jakości jest ogromny. Tak naprawdę 1/3 odcinka to powtórka z poprzednich, a gdy przychodzi wreszcie pora na właściwą akcję, ta dodatkowo jest sztucznie rozciągana. Mam nadzieję, że kiedy manga się zakończy(wiem, że miną jeszcze lata), to ktoś wpadnie na pomysł, aby od nowa zekranizować One Piece, bo w obecnej jakości nawet nie mam ochoty wracać do tego po latach i oglądać od początku. Za dużo przynudzania w tym wszystkim.

Lamentujecie jakby nie wiadomo jakiej zbrodni autor się dopuścił. Zgadzam się z Ryuki. W dzisiejszych czasach ludzie są nad wyraz przewrażliwieni. Również nie jestem za tym, by ingerować w czyiś tekst bez powodu. Do wulgaryzmu temu daleko. Słowo „Mleczarnia” idealnie określa przesadę występującą w tej produkcji.

Niestety jestem zawiedziony „Naruto”. Anime zrobiło się tak nudne i przewidywalne, że coraz ciężej idzie mi oglądanie kolejnych odcinków. Ciągłe retrospekcje oraz głupie rozmowy między bohaterami, które nie mają większego sensu, doszczętnie niszczą anime. Mam dosyć powielanych schematów, gdzie przedstawiana jest przeszłość kolejnych postaci. Oczywiście wszyscy mają za sobą „ciężkie” przeżycia i co najważniejsze, są tacy sami jak Naruto. To ponad moje siły. Seria miała potencjał, jednak został on zmarnowany przez twórcę mangi. Z drugiej strony tytuł kierowany jest do młodszego widza, więc nie można spodziewać się cudów.

Miałem identyczne odczucia pod koniec serii. Anime jako całość jest naprawdę dobre, ale samo zakończenie jakoś nie zachęca, bądź – co bardziej trafne – nie wzbudza potrzeby sięgnięcia po drugi sezon. Coś mi w tym wszystkim brakowało. Nie czuję tej ekscytacji po obejrzeniu. Nie zmusza do przemyśleń. Szczerze wątpię, że Psycho Pass zostanie długo w mej pamięci.

Już dawno nie oglądałem żadnego anime, bo i rzadko coś interesującego się pojawia. Coraz więcej słabych tytułów serwuje nam Japonia, to też na jakiś czas postanowiłem odpocząć od animacji. Psycho Pass polecił mi znajomy, więc nadarzyła się okazja, aby znów coś obejrzeć. Nie żałuję. Od pierwszego odcinka jest klimat oraz akcja, sama fabuła też bardzo wciągająca. Nim się spostrzegłem, przebrnąłem przez połowę serii. Przy drugiej połowie nieco się psuło, ale ogólnie anime jest naprawdę udane. Najbardziej polubiłem Kougamiego. Pozytywnie mnie zaskoczył, spodziewałem się przemądrzałego buca z „tragiczną” przeszłością, który zły jest na cały świat i na każdego patrzy z góry… a jednak w cale taki nie był, co więcej, okazał się bardzo ludzki i sympatyczny. Główna bohaterka jest mi zupełnie obojętna, niby przeszła przemianę oraz w gruncie rzeczy, nie była przekoloryzowana, ale coś mi w niej nie pasowało. Może to dlatego, że nienawidzę tak rysowanych bohaterek anime. No litości, te wielkie gały strasznie mnie od niej odpychały. Tego typu postacie psują klimat anime, bo wydają się dziećmi i nijak pasują do poważnej tematyki/klimatu tytułu.  kliknij: ukryte  Po części rozumiem ją, że zgodziła się na współpracę z sybill(?)- nie zdradziła nikomu prawdy. Mogłoby to sprowadzić niepotrzebny chaos. Ludzie i tak dopiero co dźwignęli się z niedawnych zamieszek. System, jak by nie patrzeć, sprawdzał się bardzo dobrze. Japonia była całkowicie samodzielnym państwem. Nie było sensu mieszać. Szkoda, że zabili tego rudego egzekutora, nie był jakąś ważną postacią i w sumie nic nie wprowadził do fabuły, jednak zyskał moją sympatię. Szkoda, że tak skończył.

Po obejrzeniu pierwszych odcinków, anime bardzo mi się spodobało, osobowość bohaterów jest bardzo ciekawa i zróżnicowana. Każdy z nich ma swój własny cel, który wspólnymi siłami realizują. Bardzo dobre okruchy życia i szczerze wolałbym, aby anime skupiło się na relacjach między klubowiczami. Karuta, to ciekawy sport, ale ileż można? Większość seansu to zbijanie kart, przez co widz z czasem coraz bardziej jest znudzony. Do tego czytanie tych wersów jest dobijające. Za którymś razem nachodziły mnie myśli „cholera, pośpiesz się babo z czytaniem”. Jestem teraz na 3 odcinku drugiej serii i chciałem oglądać dalej, jednak przeczytałem tutaj, że zarówno w anime, jak i w mandze, między dwójką głównych bohaterów do niczego nie dochodzi. Miałem nadzieję, że w kolejnej serii ich relacja jakoś się rozwinie. Nie lubię anime, gdzie akcja stoi w miejscu. Ok, karuta idzie do przodu, mimo wszystko ta ich obsesja na punkcie kart zaczyna mnie już męczyć. Ogólnie miałem dać 8, ale skoro dalej nic się nie zmienia – 7/10.

Zupełnie zapomniałem o mojej ulubionej postaci, którą niewątpliwie była przewodnicząca klasy 1­‑3;D Szkoda, tak rzadko ukazywała się na ekranie:)

Niby pomysł był ciekawy, ale nie został odpowiednio przedstawiony. Problemy bohaterów nie miały najmniejszego sensu.  kliknij: ukryte  Iori zachowywała się zupełnie nielogicznie.Ukrywała swoją prawdziwą osobowość, a do reszty miała pretensję, że jej nie znają i zanadto ją idealizują. Motyw, dwie laski i jeden facet zupełnie pokręcony. Inaba podkochuje się w Taichi, ale Iori zupełnie to nie przeszkadza. Obie nawet uczyniły z tego zawody. Ostatecznie okazało się, że Taichi kocha Inabę, co w sumie bardzo mnie zaskoczyło. Mam mieszane uczucia, niby oglądało się dobrze, a jednak tytuł nie wywołał u mnie żadnych emocji. Kilka razy nawet się uśmiechnąłem. Ostatecznie daję 6/10.

Zgadzam się z Tobą. Właśnie Ponyo leci na TVP Kultura i myślałem, iż ten tytuł stworzony został w latach 90. Szokiem był dla mnie rok produkcji. Na 2008 wybada blado.

Miło spędziłem czas przy tej serii, lekka i przyjemna. Przyznać muszę jednak, że fabuła jest nieprzemyślana, najzwyczajniej brak w niej logiki. Romans owszem był, szkoda tylko, że w tak małych ilościach. Główna bohaterka przyprawiała mnie o ból głowy, w pewnym momencie chciałem rzucić monitorem, ileż można płakać? Jako całość anime wypada całkiem dobrze- 7/10.

Nie zmienia to faktu, że seria Kai będzie o ponad połowę krótsza od swej starszej „koleżanki”.

Oglądałem już spory czas temu, ale wciąż wszystko wyraźnie pamiętam. Osobiście seria przypadła mi do gustu, idealna aby odpocząć od tych wszystkich „nawalanek”. Historia sama w sobie ciekawa, jedna z bardziej realistycznych. Oczywiście zdarza się, że bohaterowie postępują nielogicznie, a „przeszkody”, którym muszą stawić czoła w drodze do szczęścia są wyolbrzymione. Mimo wszystko anime jest bardzo wciągające, nie pozwala oderwać się od ekranu. W każdym razie w moim przypadku tak było:)
Jeśli chodzi o kreskę, sądzę, że to właśnie ona buduje cały klimat.
Polecam miłośnikom dobrych romansów:)

„Emma” z całą pewnością wyróżnia się z tłumu, przedstawia czasy wiktoriańskie z dbałością o najmniejsze detale. Dodatkowo uwielbiam produkcje związane z kostiumem.
Bohaterowie, jeśli chodzi o mnie, nietuzinkowi, w szczególności mam tu na myśli tytułową Emmę.
Piękna muzyka przed i po każdym odcinku oraz niesamowity klimat, który do samego końca nie traci na wartości. To wszystko razem sprawiło, że seria wylądowała w moich ulubionych, co więcej, bez wahania wystawiłem pełną 10.

Piszesz, że anime Ci się nie podoba i czekasz tylko aż się skończy, po czym wystawiasz 7/10. Jesteś niekonsekwentna w swej opinii.

Elfen Lied było moim 2 anime, które miałem okazję obejrzeć. Wtedy posiadałem świeżo założony internet i świat anime dopiero się przede mną otwierał. Już samo to sprawia, że darzę tą serię szczególnym uczuciem. Pamiętam do dziś tą piękną melodię wydobywającą się z pozytywki. Koniec również udany, zrobił na mnie duże wrażenie, tym samym sprawił, że ciężko było mi zasnąć.

Jestem raptem na 3 odcinku i stwierdzam, że anime jest bardzo interesujące. Sporo „świeżych” charakterów, zaś sama fabuła wydaje się naprawdę dopracowana. Trudno mi w tym momencie cokolwiek stwierdzić, jednak przypuszczam, że się nie zawiodę. Naprawdę rzadko się zdarza aby coś tak szybko przykuło moją uwagę.

Anime mogło być dobre, a nawet bardzo dobre, niestety…
Dlaczego zamiast słodkich, „wielkookich” panienek, których wszędzie jest pełno, nie przedstawiono normalnych(z charakterem) dziewczyn. Motyw z Fuko… myślałem, że wybuchnę. Od tych słodkości, jakie serwuje Clannad było mi niedobrze. Dziwię się, że w Japonii właśnie taki cukierkowy typ kobiety jest uważany za ideał. Porcelanowe lale bez osobowości. Tak to widzę. Gdyby nie to, opowiedziana historia byłaby przejmująca, a tak? Przecież Bohaterowie to fundamenty, na których wszystko się opiera, niestety tutaj są one bardzo kruche. Jedynie postacie męskie dobrze spełniły swoją rolę, dzięki nim jakoś przetrwałem do końca.

Na początku seria wydawała się naprawdę dobra, trzymała poziom do momentu,  kliknij: ukryte  gdy cała prawda o Aizenie wyszła na jaw. Potem fabuła z każdym, kolejnym odcinkiem stawała się przewidywalna. Teraz możemy ujrzeć jedynie ciąg nieprzemyślanych walk, jedna za drugą i tak bez końca. Bardzo mnie to smuci, bo anime naprawdę zapowiadało się świetnie, klimat jaki na samym początku panował- niesamowity. Nawet jeśli ten tytuł wróci na właściwe tory, nie jestem wstanie wybaczyć mu ogromnej dziury w fabule.
Tylko z sentymentu wystawiam aż 6/10, za bardzo dobrze zapowiadający się początek.