Tanuki-Anime

Nie czytałem tego, polecasz?

Mimo wszystko nie wymawia się tego jako twarde sz.

Żeby dolać oliwy do ognia, to powiem, że też uważam, że nie ma sensu byśmy używali angielskiej transkrypcji, jak mamy swoją polską, która jest znacznie lepsza do transkrypcji języka japońskiego, rosyjskiego itd.
Dzięki temu, że używamy angielskiej transkrypcji zamiast polskiej, ludzie nie wiedzą nawet jak brzmią słowa obcego pochodzenia.
Tutaj ciekawostka: Podaję poprawną wymowę następujących słów:
芸者 – gejsia, a nie gejsza;
将軍 – siogun, a nie szogun;
柔道 – dziudo, a nie dżudo;
富士 – fudzi, a nie fudżi;
忍者 – nindzia, a nie nindża;

Anime co najwyżej poprawne. Wykonanie dobre, postaci też dobre, ale jednak mnie to nie przekonało. To anime nie ma tego czegoś. Bezpłciowe takie. Ocena 6/10

Wklejam to, bo nie pierwszy już raz ktoś uważa Kawai za nieśmiałą :)poprawiony link

Link doprowadzony do stanu używalności – Moderacja

Mimo umieszczenia ping­‑pongu w tytule, samego ping­‑ponga jest bardzo mało, a na pewno pojedynki ukazane są o wiele zwięźlej niż przyzwyczaiły nas do tego inne serie anime. Jednak to nie szkodzi odbiorowi. Seria jest bardziej opowieścią o pasji i szukaniu swojego miejsca w życiu.
Prawdę mówiąc spodziewałem się, że każdy set będzie trwał po kilka odcinków, spodziewałem się jakiś super serwów nie do pokonania, a tutaj wyszła bardzo wiarygodna seria.
Anime bardzo się wyróżnia wśród sportówek. Użycie innej kreski, surrealistyczne środki wyrazu itp.
Zakończenie też super, żadnych niedomówień.
Polecam nie tylko fanom ping­‑ponga.
9/10

Niestety :(

Został już jeden odcinek do końca, więc mogę napisać już moją skromną recenzję.
Bokura wa Minna Kawaisou opowiada o perypetiach stancji Kawai. Głównymi bohaterami jest Usa – ekstrawertyczny (to jest ważne :) uczeń pierwszej klasy liceum i Kawai – jego sempai, która jest skrajną introwertyczką, lubi bardzo czytać książki. Tak bardzo, że kiedy czyta książki, to zaczyna żyć w innym świecie.
Oprócz niego w kompleksie mieszka jeszcze starszy chłopak z nieokreślonym zajęciem i dziwnymi zainteresowaniami. Dwie młode kobiety. Jedna ma problemy z mężczyznami, druga lubi sobie z nimi pogrywać i nie traktuje ich poważnie.
Usa jest zauroczony w swojej sempai i próbuje ciągle się do niej zbliżyć, ale on nie rozumie, że ona ma inne spojrzenie na świat, inny system wartości i rzeczy, które sprawiają mu radość, ją zazwyczaj męczą np. obcowanie z innymi ludźmi, rozmowy o niczym itp.
Żadna inna seria, którą oglądałem nie zajęła się tym zagadnieniem. Mimo, że introwertycy stanowią prawie połowę społeczeństwa, to wciąż uważa się ich za osobników dziwnych czy nie przystosowanych.
Nie ma w tej serii zbędnego dramatyzmu. Problemy dziewczynki z podstawówki zostały skwitowane przez bohaterów śmiechem, że jest tylko dzieckiem i to, że ona tak to przeżywa świadczy najlepiej o tym.
Przyjemna komedia obyczajowa z humorem sytuacyjnym. Oceniam ją na 9/10, dlatego, że oprócz śmieszenia widza porusza dużo problemów społecznych bez robienia z serii dramatu.

Abstrahując od komentarza Kamiyana, to ja też twierdzę, że główny bohater Mahouki nie jest zbyt oryginalną postacią. Po prostu, teraz jest trend na kolejnego schematycznego bohatera.

To policz ile to jest 1%, góra 2% od 65 osób.

Nie, napisałem na tym portalu.

Mylisz się :P

Ja tak tylko wtrącę, że opinia: „podoba/nie podoba mi się mi się coś, bo tak i już” jest opinią nic nie wartą. Nic a nic. Można ją do kosza wrzucić.

W sumie to musiałeś czekać tylko 5 odcinków. Totalna anihilacja!

chaotycznie prowadzone przez scenarzystów postaci zachowują się w sposób skrajnie nieprzewidywalny i pozbawiony realizmu.

Akurat są one realistyczne, to nie znaczy, że interesujące. W sumie da się zbudować interesującą postać, przy której nie da się wytłumaczyć motywów jej działań, ale tutaj tego nie zrobiono.

postaci zachowują się w sposób skrajnie nieprzewidywalny i pozbawiony realizmu. Nie wiedzą, czego i kogo pragną,

Mało na świecie takich ludzie, którzy nie wiedzą czego i kogo chcą? Gdzie tutaj brak realizmu?
Mam wrażenie, że autor recenzji czerpie wiedzę o świecie, wyłącznie z produkcji telewizyjnych.

Niesamowicie „dobry” dydaktyczny podział na lepszych i gorszych… super, ale dodajmy do tego jeszcze fakt, że główny bohater stanął po stronie tych złych. Jest to niczym jawna pochwała: dyskryminacji, sprzedania się i moralnego upadku… aż się rzygać człowiekowi chce – to ma niby być bajeczka dla dzieci?

Nie, nie jest. Nie jest to bajka, ani serial dla dzieci.

Cóż, moim zdaniem to może się odnosić do oryginalnych mang, a nie spin­‑offów. Poza tym sądzisz, że te skróty są angielskimi słowami przez przypadek?

Oni to wiedzą, kocie. Myślisz, że co było najpierw, rozwinięcie skrótów czy chwytliwy tytuł?

Wiesz jaki jest w ogóle wątek przewodni tego anime? Zbieranie ludzkich relikwii by złożyć człowieka w całość.
Poza tym oglądałeś jakie były walki? Ostatnie takie brutalne widziałem właśnie w Berserku. I te anime przypomina mi właśnie klimat z pierwszych rozdziałów Berserka.

Berserk ma wyłączność na Dark Fantasy? Poza tym nawet w Berserku jest dużo elementów komediowych w roli naiwnego elfa.

Seria z 2012 i obecną. Tą wcześniejszą zostaw, jest nieudana. Opowiada o tych samych wydarzeniach, co obecnie emitowana seria.

Nie wiem co ćpał autor scenariusza, tworząc świat przedstawiony i bohaterów. Muszę jednak przyznać, że walki są cudowne. To ma póki co klimat!

Było dwóch. Egipcjanin, który posiadał moc od urodzenia i podwładny Dio, który moc uzyskał właśnie dzięki jego wampirycznym mocom.

Dio został wampirem dzięki masce, a moc przenosi się poprzez krew.

Podobnie z panem Azjatą – wydaje się on być bardzo sztywny.

Czy czasami nie chodzi ci o pana z Egiptu?

Jest to trochę dziwne, że wcześniej ich nie było i nagle tak ni stąd, ni zowąd pojawiły się u wszystkich wybrańców losu, aby mogli zmierzyć się ze sobą.

Przecież to zostało wyjaśnione, że manifestacja swojej energii – czyli Standa, w rodzinie Joestarów pojawiła się wraz z uwolnieniem z trumny przez Dio, który posiadł ciało ich przodka.