Tanuki-Anime

„Artyzm” to tutaj słowo­‑wytrych, zmieniające wady anime w zalety.
To anime tylko stawia pytania, nic nie wyjaśnia (bo i po co?) – artyzm.
„Ta historia nigdzie się nie zaczyna i donikąd nie prowadzi” – artyzm.
2.5 minutowa scena, gdzie nie dzieje się dosłownie nic, jedynym animowanym elementem jest ognień – artyzm.
Chwilami drętwe i strasznie idiotyczne dialogi – artyzm.

Po co się starać, przedstawimy własną, bardzo ciekawą w sumie, wizję i sklasyfikujemy anime jako artystyczne – wszyscy nam wybaczą :)

Najbardziej podobał mi się w tym anime klimat. To jego największa… i w sumie jedyna zaleta. Najbardziej spodobały mi się sceny  kliknij: ukryte  samobójstwa i próby „łowienia” (?) tych cieni ryb.
Nie nudziłem się, choć tempo było chwilami zabójczo ślamazarne, ogólnie mi się podobało.
7/10

PFFFF HAHAHA!

A Pokemony były w telewizji? I co?
Pokemon > SAO.
Deal with it.

SAO i mi się ogląda przyjemnie, bo udało mi się przymknąć oko na wszelkie debilizmy i dziwactwa serii.
Przez „genialne” rozumiem serie, które ogląda mi się min. równie przyjemnie bez konieczności wyłączania mózgu.

Oglądnąłem 2 odcinki.
Do anime przyciągnęła mnie postać Neko. W tej chwili, gdy zobaczyłem ją w akcji, już mnie nie przyciąga, a calutka reszta mnie odpycha.

Fabuła 2 epka to kpina z widza. Może bym to jakoś przełknął, jakbym miał góra 11 lat. Ale wtedy wizja gołej dziewczyny z idealnym ciałem w moim pokoju nie była jeszcze dla mnie atrakcyjne. Więc chyba nie do tego przedziału wiekowego produkcja jest adresowana.

Powinno się w „gatunek” umieścić tagi „harem/romans”.
W ten sposób może mniej osób zdziwi się treścią anime.

I co to za porąbany pomysł, by tego typu produkcję nazwać „sword art”? Walk tam jest mało i są w najlepszym wypadku słabej jakości.

Mimo wszystko serie ogląda się przyjemnie.