Tanuki-Anime

jak w tytule

Jest to pierwsze anime które chciałem porzucić po obejrzeniu pierwszego odcinka. Wiele skojarzeń z „tą zrypaną serią ze smartfonem”. Bohater na starcie ma wymaksowane wszystkie staty więc nikt mu nie podskoczy – nuda. Z ciekawości obejrzałem drugi odcinek i muszę przyznać, że jest iskierka nadziei. Bohater uwaga, uwaga – myśli! Mam nadzieję, że twórcy pójdą w tą stronę – niech pokażą, że ogromna siła, szybkość i cała reszta są niczym jeżeli bohater nie będzie myślał. Duży plus za to, że bohater myśli jak dorosły a nie jak dzieciak.

Na początku kreska wydawała mi się dziwna, ale z czasem ją polubiłem. W sumie pasuje jak ulał do tego anime. Fabuła jest dobra, parę postaci (Ozen, Nanachi) wybija się ponad typowy „tłum drugiego planu”, pokazanie brutalności bez ogródek – wszystko to dało wybitne anime. Porównałbym je do Shingeki no Bahamut Genesis – w obu przypadkach w moje serducho wlała się wiara w twórców anime i życzę nam wszystkim na nowy rok więcej takich dzieł.

Bo „being X” chciał by trafiła do wojska, gdzie cały czas będzie w niebezpieczeństwie. Bojąc się o życie miała zacząć się do niego modlić.

Pierwsza połowa filmu jest niezła (szczególnie początek), potem robi się dziwnie. Nie mam pojęcia co chcieli przekazać twórcy. Ogólnie nie polecam, ale zniechęcać też nie będę.

Jak na razie to jedna z dwóch serii w tym sezonie których wyczekuję z niecierpliwością – trochę to dziwne bo do tej pory bardziej nastawiałem się na serie bardziej wybuchowe i z większą ilością akcji/nagości – a to anime oglądam z nieukrywaną przyjemnością. Wszyscy bohaterowie są bardzo wiarygodni, postać dziecka jest urocza i pocieszna – za nią ogromny plus.

Jestem zawiedziony tym tytułem. Bohater to ciapciak jakich mało – mimo posiadania mocy jest najsłabszą postacią serialu.  kliknij: ukryte  Odcinek 3: osaczają go zombi, ma zablokowaną moc – wszystko fajnie tyle, że dziadek ponoć uczył go „kung fu” więc powinien chociaż spróbować walczyć. „Ci źli” to porażka –  kliknij: ukryte  tajna organizacja czarodziejów/magów/nekromantów/wpisz kogokolwiek – składająca się z: a) złego dzieciaka z kompleksem siostry, b) siostry będącej chyba nekrofilem, c) „aplikantki” będącej popychadłem i starającej się dołączyć do „tajnej organizacji” Fabuła jakaś tam jest, ale niezbyt ciekawa, może później seria rozwinie skrzydła ale na razie jest kiepsko. Graficznie są to średnie stany średnie – nie powala ale widywałem gorsze rzeczy. Serię porzucam – w głównej mierze przez nijakiego bohatera.

Świetne anime, dawno nie widziałem serii która wciągnęłaby mnie tak bardzo. Autentycznie przejmowałem się losami bohaterów i kibicowałem im w tym co robili. Podobne odczucia miałem ostatnio chyba przy „Boku dake ga Inai Machi”. W ogóle przed obejrzeniem myślałem że „ReLIFE” będzie podobne do wyżej wymienionego i dlatego się nim zainteresowałem – ostatecznie okazało się, że byłem w błędzie ale jestem miło zaskoczony. Anime godne polecenia każdemu, chyba że ktoś nie lubi spokojniejszych, bardziej obyczajowych serii.

W słowie „Duo” odwróćcie „u” – wtedy tytuł „Absolute Dno” mówi wszystko…

Większość komentarzy jest dość negatywna, ale ja postanowiłem się wyłamać. Anime oceniam na 8/10. Że za wysoko powiecie? No cóż, o gustach się nie dyskutuje. Anime przypadło mi do gustu, pomimo pewnych uproszczeń i paru słabszych historii. To nie arcydzieło lecz dobra rzemieślnicza robota.

Zgadzam się z recenzją w całej rozciągłości. Lubię haremówki, nawet te słabsze ale do Hundred siadałem dopiero gdy obejrzałem już wszystko inne. Walki wolałem przewijać bo są nieciekawe, fanserwis leży (a poniekąd to właśnie dla niego oglądam haremówki), bohaterowie poza paroma wyjątkami są nieciekawi. Podobnie jak w przypadku recenzentki, Infinite Stratos również dla mnie było jednym z pierwszych, jeżeli nie pierwszym anime typu harem. Jednakże podczas seansu ani razu nie przypomniałem sobie o Infinite Stratos – być może dlatego, iż Hundred nie dorasta IS do pięt.
Nie uważam jednak czasu spędzonego nad tym anime za stracony – aż tak źle to nie jest. Ogólnie gdybym miał już komuś polecić to arcydzieło to tylko osobom które dopiero rozpoczynają swoją przygodę z haremówkami – jest mała szansa, że widziały coś dobrego więc Hundred aż tak nie poraża słabszymi elementami.

Dobra rzemieślnicza robota, bez cudów ale i bez głupotek. Muzyka jest w porządku, choć nie zapadła mi w ucho (ale czy to koniecznie musi być wada?), kreska mi się spodobała, a sama fabuła? Poprawna, nie obyło się bez kilku mało realistycznych zbiegów okoliczności, no ale przecież nie oglądamy anime dla „scen życia codziennego” bo byśmy się zanudzili.

Cholera. Mam 25 lat a płakałem przy każdym odcinku jak małe dziecko. 9/10 i zapłakany znak jakości.

Nie skończyłem pierwszego odcinka, po prostu nie mogłem się przemóc. Pewnie to tylko moje odczucie, ale nawet Shinmai Maou no Testament wydał mi się ciekawszy.

Obejrzałem całość. Żyję, jestem cały i zdrowy. Można by rzec, iż to anime nie szkodzi zdrowiu – zaliczam to na plus. Cała reszta natomiast woła o pomstę do nieba.
A więc:
1. Miałki bohater wygadujący jakieś farmazony na prawo i lewo
2. Przegadane walki (wiem, że to element konwencji ale w połączeniu z farmazonami Luxa daje wrażenie miałkości)
3. Grafika może być, choć postaci wyglądają dziecinnie
4. Niczego nie osłaniające zbroje
5. „Charaktery” bohaterów – a w zasadzie ich brak, każdy jest wycięty z podręcznika „Haremówki Dla mniej zdolnych”
(powyższy punkt dotyczy zresztą całego anime)
6.Seiyuu – tu czepiam się głównie Phi która brzmi jak 10­‑latka

Mógłbym tak wymieniać dalej ale nie widzę w tym większego sensu. Odradzam seans, chyba że jesteście zatwardziałymi fanami gatunku którzy oglądają wszystkie haremówki jakie wychodzą.
2/10