Tanuki-Anime

Próbowałem obejrzeć na Netflixie. Miałem wrażenie, że oglądam nie anime, ale przerywnik filmowy w jakieś grze. A i to nie do końca, biorąc pod uwagę, że przerywniki w takim WarCraft 3 były całkiem niezłe graficznie.

A skąd to mięso? Z roślinożernych kolegów, którzy zawalili rok?

[link] – jak to nie będzie? :D

Po „Hataraku Saibou” mamy kolejne anime dla biologów – tym razem zajmujemy się zoologią :) . Dymorfizm płciowy wygląda troszkę dziwnie (samce to praktycznie dwunożne zwierzęta w ubraniach, samice to dziewczyny z uszkami i ogonkami), ale idzie się do tego przyzwyczaić. Trochę z kolei zastanawia, czym się żywią mięsożercy… zwłaszcza kotowate, które nie trawią pokarmu roślinnego. Fajny pomysł z dinozaurami w roli nauczycieli. Spróbuj sprawiać kłopoty, kiedy porządku pilnuje tyranozaur :D .
Ogólnie całkiem sympatycznie się to ogląda.

Swoją drogą leniwiec Miyubi  kliknij: ukryte  umierająca praktycznie w każdym odcinku (nawet po kilka razy) sprawia, że człowiek się zastanawia, jakim cudem leniwce jeszcze całkiem nie wyginęły...

„Hison to Masotan”, po naszemu „Smocza pilotka”, to już trzecie, o ile mi wiadomo (po „Seven Deadly Sins” i „Little Witch Academia”) anime z polskim dubbingiem na Netflixie. Kreska dość prosta (przynajmniej jeśli idzie i projekty postaci i smoków), ale nie mam większych zastrzeżeń, po pewnym czasie nawet się podobała. No i wpadająca w ucho francuska piosenka w endingu :) . „Le temps de la Rentrée” konkretnie. Seria może nie jest jakaś wybitna, ale seans całkiem przyjemny.

 kliknij: ukryte 
Pilotowanie smoków z ich żołądków… No cóż. Nawet jeśli kombinezony jakoś chronią przed działaniem enzymów w środowisku mocnego kwasu (bądź smoki jakoś potrafią kontrolować ich wydzielanie, w co wątpię), problemem może być spędzenie dłużej niż 2 minuty w warunkach beztlenowych (w żołądku raczej kiepsko z dostępem powietrza).
Czepiam się, wiem.

Czy ta seria będzie kiedyś dostępna na Netflixie? Szukałem i nie znalazłem. Z góry mówię, że nie mam Crunchyrolla i średnio mi się uśmiecha kupowanie dodatkowej platformy dla jednej serii.

Fakt, Juno Reactor to jest psytrance, a nie techno. Ale z drugiej strony ludzie potrafią uznać za techno takie bzdury, że uznanie JR za grupę techno, w dodatku przez osobę która niekoniecznie musi znać się na muzyce klubowej, jest jednym z najłagodniejszych błędów, jakie widziałem… Widywałem dużo gorsze przypadki.

Całkiem przyjemna fantastyka :) . Warto poświęcić temu chwilę czasu… 8/10

Jestem, póki co, po 5­‑tym odcinku. Wrażenia są następujące:
* niewątpliwym plusem serii jest pan Kogarashi. Co jak co, ale mnie bawi motyw z jego niezniszczalnością. Taki pokojówkowy Alucard XD . A jego metody ochrony jego pani są urocze ( kliknij: ukryte  np. wpakowanie wirusa w kamerę podglądaczki) XD
* fabuła. Poza pierwszymi odcinkami w zasadzie jej brak (chyba, że za fabułę uznamy ciąg gagów na temat biustu głównej bohaterki i niezniszczalności/wszechmocy Kogarashiego). Nic szczególnego, ale kto powiedział, że to ambitny tytuł? :)
* grafika – całkiem przyzwoita, ale niewiele się wyróżnia.
* muzyka – ending rządzi! Lubię taki heavy metal :)

Dobra seria. Niektóre motywy są ciekawe ( kliknij: ukryte  na przykład motyw z wirusem Cogito po którym roboty zyskują samoświadomość, czy proxy – bogowie stworzeni przez ludzi) . Elementy psychodeliczne są intrygujące (czego o pewnej serii o robotach powiedzieć nie potrafię). Grafika prezentuje się na dość wysokim poziomie, a i muzyka całkiem niezła. Warto poświęcić na tę serię nieco czasu :)