Tanuki-Anime

Jedne z najlepszych scen walk jakie widziałam. Barwne postacie drugoplanowe i ciekawe wątki poboczne (najbardziej podobało mi się zakończenie historii gościa zakochanego w księżniczce :D). W dodatku dbałość o detale. Np. ręka Czerwonowłosego drży lekko z bólu przed ostatnią walką. Właśnie takie szczegóły budują klimat! Naprawdę polecam! Historia jest wzruszająca ale nie przesłodzona

Moje ulubione anime to Hellsing i Black Lagoon. Lubię kiedy jest dużo akcji i krew leje się strumieniami. Mimo to Spice and Wolf, chociaż tak bardzo odbiega od moich gustów, całowicie mnie urzekło. Nawet jeśli zdarzały się odcinki w ciągu których nie działo się dosłownie nic, to i tak miały swój urok i oglądałam je z prawdziwą przyjemnością :) Dialogów Horo i Lawrenca mogłę słuchać godzinami. Uwielbiam ich humor i przekomarzania. A piosenka z openingu jest chyba najlepszą jaką słyszałam w anime. Sam pomysł zrobienia anime o interesach kupców jest wyjątkowo ciekawy. Jednym słowem to anime ma swój klimat i urok, jest ciepłe, ale nie bezmyślnie słodkie :) Bardzo mi się podobało i dopisuję je do listy moich ulubionych :)

Przez chwilę chciałam dać niższą ocenę tylko dlatego, że nie podobało mi się zakończenie, ale to byłoby niesprawiedliwe. Seria jest bardzo dobra. Największa zaleta to orginalność. Poznajemy całkiem sporo postaci. Każda z nich ma inne zdolności i musi płacić za nie w inny sposób. Nie spotkałam czegoś takiego w żadnej innej serii. Historia bardzo wciąga. Obejrzałam wszystkie odcinki jednym cięgiem. Ani przez chwilę się nie nudziłam. Ładnie narysowane walki. Jedyne, co mi przeszkadzało, to to, że większość bohaterów była jednak taka dobra i sentymentalna. Wolałabym, żeby całość była mroczniejsza, ale to tylko moje odczucie.
Zdecydowanie polecam obejrzenie

Ciekawe postacie w ciekawym świecie. Szkoda tylko, że tak krótko

Nie sądziłam, że to powiem, ale jest jeszcze lepsze niż Baccano. Nie ma co się rozpisywać, wszystko jest świetne. Jeszcze chyba nie widziałam anime, w którym byłoby aż tylu fantastycznych i zróżnicowanych bohaterów. Niecierpię Izayi, przypomina mojego byłego. Uwielbiam za to Celty.  kliknij: ukryte  Nigdy bym nie pomyślała, że postać bezgłowego demona, który boi się kosmitów i drogówki może wyjść tak świetnie. Cały czas miałam nadzieję, że zobaczę ją z głową :P Myślę, że zostało dużo materiału na drugi sezon. Ostatecznie nie wyjaśniło się do jakich dokładnie eksperymentów wykorzystywano porwanych ludzi i co się stanie, kiedy Celty odzyska głowę. No i nie wiadomo, po co ojciec Shinry tak właściwie ją ukradł. Śmiałabym się, gdyby okazał się prawdziwym kosmitą :P
Podsumowując: pośmiałam się, popłakałam, zostałam wciągnięta przez fabułę, polecam i chcę więcej! :)

Ostatni odcinek jest najlepszym odcinkiem tej serii. Spodziewałam się zupełnie innego zakończenia. Myślałam, że będzie kiczowato i słodko, a było dokładnie tak, jak powinno być :)
Największy plus: świetne postacie. Ciel, który za wszelką cenę stara się być silny naprawdę mnie przekonał. Podobają mi się jego rozterki, a jeszcze bardziej to, jak stara się je ukryć. Jego relacja z Sebastianem jest też fajnie zrobiona. Zresztą postacie drugoplanowe też są dobrze zrobione (no może oprócz tego anioła…) Zwłaszcza Aberlaid mi się podobał.
Największy minus: Fabuła. Jest po prostu słaba. Na przykład  kliknij: ukryte  czemu Anioł chcący zniszczyć ludzkość udaje pokojówkę? Jest sporo nieścisłości, dużo niedomówień. A pierwsze kilka odcinków ma tak prostą i sztampową fabułę, że myślałam, że nie dojdę do końca. Na szczęście druga połowa sezonu jest nieco lepsza.
No i sceny walki… Po obejrzeniu Hellsinga to po prostu śmiech na sali. Nawet fajnie to rozwiązali w ostatnim odcinku, kiedy  kliknij: ukryte  Sebastian prosi Ciela by zamknął oczy
Na szczęście ostatni odcinek to 10/10 i ogólne wrażenie jest pozytywne :) Aż boję sięgać po następny sezon (zwłaszcza patrząc na jego ocenę), tym bardziej, że nie wydaje mi się, żeby był potrzebny. Zobaczymy :)

właśnie zabieram się za oglądanie drugiej serii. nawet nie wiesz, jak teraz świeżbią mnie palce, żeby odsłonić zakryty fragment Twojego tekstu ;) Po prostu wywołałaś we mnie wewnętrzną wojnę :P

Ogólnie pierwsza seria zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Napięcie było ładnie budowane. Sporo rzeczy pozostało niewyjaśnionych. Miałam nadzieję, że to wszystko prowadzi do jakiejś fajnej kulminacji, rozwiązania zagadki, że w drugiej serii wydarzy się coś naprawdę wow.
Niestety zakończenie szalenie mnie rozczarowało.  kliknij: ukryte  Zero strzela do złego gościa, poczym wzyscy żyją długo i szczęśliwie? Co to właściwie ma być? Nie ma żadnej walki, żadnego napięcia, żadnych emocji. Wydaje mi się, że z historii z takim potencjałem można było wycisnąć znacznie więcej.

Pierwszy odcinek nie zachwyca. Za dużo bohaterów na raz, przeskoki w czasie i w sumie po obejrzeniu pierwszego odcinka nie ma się pojęcia o co chodzi. Ale potem jest już lepiej, lepiej, lepiej. Ani się obejrzałam a kończyłam serie ;)
Świetny, wciągający opening (który ułatwie zapamiętanie postaci ;). Dobra muzyka. Bardzo ładna kreska. Świetny humor. Umiarkowany dramatyzm. Ale i tak największą zaletą jest cała masa fantastycznych, barwnych, pomysłowych i, co najważniejsze, przemyślanych bohaterów. Każdy jest inny, każdy ma swoją historię. Bardzo mi się to podobało. Kolejny mocny punkt to akcja, która toczy się bardzo szybko i nie pozwala nudzić się ani przez chwilę. W pewnym momencie wpada się w ciąg, który nie pozwala oderwać się od ekranu. Najlepsze jest to, że każdy element historii jest przemyślany, nie ma nic zbędnego. Fabuła jest spójna chociaż skomplikowana. Akcja toczy się w kilku płaszczyznach czasowych, co jest dodatkowym urozmaiceniem. W dodatku nie ma tu w ogóle miejsca na żadnej idiotyczny fanserwis. Baccano jest idealnym filmem akcji. Raczej poważnym, dość krwistym, ale też momentami zabawnym. Zawiera w sobie wszystko, co trzeba i nic poza tym. Zdecydowanie polecam :)

Zabawne, ale kiedy pierwszy raz sięgnęłam po Mononoke po pierwszych trzech minutach doszłam do wniosku, że mam dość i nic z tego nie będzie. Natomiast za drugim podejściem obejrzałam całą serię jednym tchem. Muszę przyznać, że to majstersztyk. Grafika, symbolika, fabuła. Wszystko jest takie jakie powinno być. Historie dopięte na ostatni guzik. Grafika kojarzy mi się z obrazami Gustava Klimta. W niektórych momentach aż nie można nadążyć za zmieniającymi się barwami i ujęciami.
Podsumowywując, myśle, że warto dać szansę temu anime, nawet jeśli na początku nie robi dobrego wrażenia.

Oceniłam całość na 9/10, bo dwie pierwsze opowieści nie były tak dobre, ale trzecia to po prostu perełka. Najlepsze zostawili na koniec ;) Przejmująca opowieść i piękna grafika. Zdecydowanie polecam

Akurat motyw z tą kobietą był bardzo dobry

Wszystko wskazywało na to, że ta seria zmierza do czegoś. Oglądałam te wszystkie odcinki, bo miałam nadzieję, że na końcu coś się wydarzy. Coś fajnego. Jakaś błyskotliwa odpowiedź, wyjaśnienie zagadki. Albo wręcz przeciwnie, jakaś wielka niewiadoma, pytanie, które nie pozwoli mi zasnąć w nocy. Cóż… na końcu nic się nie wydarzyło. Albo przegapiłam jakiś ważny element, albo to anime naprawdę nie ma w sobie niczego szczególnego.
Oczywiście opening jest znakomity. Postacie są brzydkie i takie mają być, to kolejna zaleta. Nie mogę jednak oprzeć się wrażeniu, że, tak jak poniżej zostąło to już napisane, ktoś miał dobry pomysł i nie za bardzo wiedział, co z nim zrobić. Wydaje mi się, że odpowiedni rysunek, muzyka i temat, to i tak za mało, żeby zrobić głębokie anime. Jak dla mnie równie potężnego przesłania można się doszukiwać w Pocahontas. Tylko, że tam rysunki są bardziej kolorowe. Ponieważ a Paranoia Agent jest więcej szarości, wielu uzna to anime za niszowe, wybitne i poważne. Jednak, jak dla mnie, wszystko w nim było podane jak na dłoni. Nie było tam miejsca na domysły, ani własne refleksje. Żadnych zagadek, ani niespodziewanych olśnień.
Może nadal jestem zbyt młoda do tego anime. Może spróbuje jeszcze raz, gdzieś po trzydziestce.

Nie ma czegoś takiego, jak dysocjacyjne zaburzenie identyfikacji. Chociaż pewnie nie przeczytasz mojej uwagi ;)

Myślę, że druga seria różni się od pierwszej. Bardziej trafia chyba w moje klimaty. Właśnie skończyłam i czuję, że chcę więcej, a to jest najlepszym dowodem, że anime było dobre. Zwłaszcza wątek romantyczny, który był tak subtelny, że właściwie niewidoczny ;) Myślę, że można jeszcze sporo wycisnąć z tej historii. Pozostało wiele do wyjaśnienia, np. kim jest właściwie Eda. Podsumowując: oby więcej takich anime ;)