Tanuki-Anime

(...) jeśli tak bardzo potrzeba ci akcji, wróć do oglądania DragonBalla i Naruto.

Moderacja bardzo prosi o niestosowanie tego typu argumentów w dyskusji w komentarzach (abstrahując od tego, ze w ogóle nie są one miejscem na dyskusję).
Po pierwsze, z komentarza nie wynika żadna informacja o zainteresowaniach przedmówcy.
Po drugie, nawet jeżeli obejmują one oglądanie anime z gatunku „mordobitek”, to w żaden sposób nie wyklucza to zainteresowania produkcjami innego typu. Także tymi powszechnie zaliczanymi do ambitnych.
A po trzecie, jest to po prostu bardzo niekulturalne.

Nie będę oryginalna – jeśli się tak okropnie nie podoba, napisz lepszą, jest przecież taka możliwość.

Natomiast nadal fascynuje mnie, co takiego cudownego ludzie w CC widzą – bo jakoś nikt nie potrafi sprecyzować, poza tym, że jest „ach, och, cudowne”.

A słyszałaś soundtracki np. z Hacka albo Fantastic Children? :) Oczywiście to rzecz gustu, ale jak dla mnie opening był wybitnie nijaki, a muzyki w środku prawie się nie zauważało – co samo w sobie świadczy o jakości. Nie jest zła, jest po prostu przeciętna.

Natomiast co do samego anime:
- przeraźliwie nudne odcinki wypełniaczowe
- skoki od komedii w tragedię
- i przede wszystkim kompletnie bezosobowy główny bohater, zajmujący sie głównie prezentowaniem publiczności słodkiej mordki, bo nawet odezwać sie toto ledwo potrafi.

Za postać Chrno do spójki z całym motywem Satelli odjęłam pół gwiazdki, może byłaby ósemka – a chciałam zauważyć, że 7/10 to w tym serwisie wysoka ocena.

Natomiast jestem bardzo ciekawa, gdzie widzisz te niezwykle liczne zalety, poza tym, że jest „genialne” i „cudowne”?

Ale w matrixie co druga postać nie ma wyhaftowanej na koszulce pacyfki, żeby widz przypadkiem nie zapomniał, o czym film traktuje.
Albo inaczej: nawet, jeżeli jesteś gorliwym chrześcijaninem, to nie sądzę, żebyś sie krzyżykami obwieszał jak choinka, żeby to zademonstrować – a jeśli tak, to wybacz, ale to nie wiara, tylko pozerstwo. Z filmami jest tak samo – motyw, który przewija się nienachalnie tu i ówdzie to motyw dobrze użyty. Motyw, który wali widza pięścią między oczy z niemal każdej sceny, bo krzyżyki najwyraźniej są „cool”, bardzo szybko staje się nic nie znaczącym, oklepanym ozdobnikiem – właśnie tak, jak w tej serii. Masz prawo się nie zgadzać, możesz również napisać alternatywną recenzję, ale wybacz, zdania nie zmienię.

O, to może ja napiszę?… Ale z góry ostrzegam, że AŻ 5 to bym temu nie dała :) Zabierałam się za to anime 3 razy, i za każdym razem odpadałam z nudów po kilku odcinkach. Ostattecznie dotarłam gdziś do 17 i stwierdziłam, że dalej nie ma się co katować, bo to nie na moje siły. Zero oryginalności, przesłodzone do granic możliwości, niekonsekwentna fabuła z dziurami jak na polskich drogach… Jedyne, co tam sie może podobać, to prawdopodobnie przystojna mordka Darka.

Zdaję sobie sprawę, że jestem wyjątkowo nieodpowiednim odbiorcą dla tego anime – choćby dlatego, że na romanse mam alegię – ale z recenzją zgadzam sie w prawie w pełni. Prawie, bo moim zdaniem to anime rzeczywiście nie ma dłużyzn – to jest jedna wielka dłużyzna. Chociaż może w drugiej połowie faktycznie się rozkręca – jakoś nie miałam ochoty tego sprawdzać…

Natomiast jeśli Tobie sie podobało, to nic nie stoi na przeszkodzie, zebyś spróbowała napisać recenzję altermnatywną.

Sophie? No patrz, a mnie się wydawała najbardziej niepozbieraną postacią w filmie. Przypuszczam, że to kwestia wycięcia/zniekształcenia części wątków zawartych w książce, ale właśnie tej pani dotyczy spora część nieścisłości w fabule – i to poważnych nieścisłości.
 kliknij: ukryte  Przede wszystkim: jaką właściwie motywację miała Sophie i jakie miała cele? Bo jeśli rzeczywiście pragnęła pomóc Hauru odzyskać serce, to wychodzi na to, że ukartowała mnóstwo wydarzeń, żeby tego dokonać… I to w sposób zdecydowanie nieprzystający 'dobrej wróżce'. Bo jeśli naprawdę była tak potężna, jak się wydaje, dlaczego właściwie nie zakończyła wcześniej przynajmniej wojny? Żeby morał był lepiej widoczny? O ile oczywiście nie było tak, że to ona rozpętała ją, aby służyła jej celom – co oczywiście jest nadinterpretacją, ale końcówka mniej­‑więcej coś takiego sugeruje… A z drugiej strony: mnie przez prawie cały film wydawała się raczej wredną, podstępną manipulatorką z przyklejonym miłym uśmiechem na twarzy – i jako taka byłaby niezłą postacią. Byłaby, gdyby nie cukierkowa końcówka, która kompletnie 'pogryzła' mi się z całością filmu. Krótko mówiąc, fabuła zgrzytała zdecydowanie bardziej, niż powinna – nawet, jeśli wieźmiemy pod uwagę konwencję baśni i sporą dozę umowności.

Tak z ciekawości: grałeś kiedyś w RPG?
To jest seria wyraźnie skierowana do fanów fantasy i większosć smaczków albo wykpiwa schematy powszechnie stosowane w książkach fantasy, a ja oglądając ją dostawałam ostrej fazy na zasadzie „iiik, jakbym widziała swoją drużynę! :D”. Dla kogoś, kto nie siedzi w tych klimatach prawdopodobnie rzeczywiście może być zupełnie niestrawna – jak dla mnie to kawał naprawdę świetnej roboty.

Proponowałabym najpierw poczytać inne recenzje Avellany i sprawdzić, jak ocenia inne „poważne anime”, a dopiero później wypowiadać się na temat jej upodobań. Tym bardziej, że w tej recenzji spora część zarzutów dotyczy właśnie zachowania bohaterów. Możesz się nie zgadzać z recenzją, ale przynajmniej podaj jakieś argumenty…

Wybaczcie, że się wtrącę. Wdawanie się w dyskusję może być nonsensem lub nie – Wasz wybór – ale te komentarze miały służyć głównie do wyrażania swojego zdania o anime. Osoby, które chciałyby skomentować samą recencję (a tym bardziej: podyskutować o niej), zapraszam na forum.

Ja bym jednak nie porównywała Yattamana z Monty Pythonem.

Fakt, oglądając go można się naprawdę setnie ubawić, ale jestem prawie pewna, że cały ten urok jest nie do końca zamierzony… Krótko mówiąc to jest tak kretyńska komedia, że niektórzy (i zapewniam, naprawdę nie wszyscy) zaczynają tam widzieć „drugie dno” i traktować Yattamana jako zamierzoną parodię. I wtedy dopiero robi się piekielnie zabawny :) W małych dawkach…

Jak na zamierzoną parodię jest jednak moim zdaniem za długi i zbyt powtarzalny. Tu nie ma wyśmiewania określonych zjawisk, tylko ciągle ten sam schemat, który generalnie daje się, owszem, podciągąć pod prześmiewcze anime o mechach i super­‑bohaterach – ale tylko w przypadku, gdy oglądamy jeden odcinek, najwyżej kilka. A niezamierzonej parodii po prostu nie mogę ocenić wyżej, nawet pomimo mojej sympatii do tej serii.

(jeśli ktoś ma ochotę polemizować – zapraszam na forum, komentarze z założenia nie są miejscem na dyskusję)

Popieram kolegę. Wprawdzie być może nie powinnam się wypowiadać, gdyż widzialam tylko urywki, ale to wystarczyło, żebym po prostu wyszła z pokoju. Obawiam się, że nie dojrzałam tam nic, co wydawałoby mi się śmieszne (niesmaczne – owszem).
Jak dla mnie 1/10 i niech się cieszy, że tak wysoko.