Tanuki-Anime

Akcja Jin­‑roh dzieje się w alternatywnej przeszłości, w Tokio okupowanym przez nazistowskie Niemcy. Jest rok 1960, minęło dziesięć lat od wielkiej klęski Japonii. Liczne grupy antyrządowe są ścigane przez specjalny oddział policji – opancerzonych funkcjonariuszy, przypominających raczej żołnierzy. Członkiem takiego oddziału jest Kazuki Fuse, który pewnego dnia zawodzi w trakcie misji, omal nie przypłacając tego życiem. Młodziutka terrorystka ginie w samobójczym ataku na jego oczach. Wydarzenie to powoduje, że Fuse'a zaczynają dręczyć wątpliwości, pogłębione przez spotkanie ze starszą siostrą dziewczyny – Kei.

Film jest bardzo mroczny i zawiły. Możecie być pewni, że nie wszystko jest takie, jak się na początku zdaje. Bohaterowie kryją wiele tajemnic, rząd coś knuje, a to wszystko przeplata się ze słowami Czerwonego Kapturka, którego czyta Fuse. Nie należy spodziewać się jakiś fajerwerków graficznych. Kreska jest dość realistyczna. Za to muzyka mnie osobiście powaliła na kolana. Dobrze podkreśla nastrój, a ending to po prostu arcydzieło!

Teraz należy odpowiedzieć na najważniejsze pytanie: czy warto to obejrzeć? Miłośnicy akcji znajdą tu coś dla siebie, jednak przede wszystkim jest to film dla ludzi skłonnych do przemyśleń. Dużo w nim symboli, porównań i tak dalej. Jin­‑roh nie jest złe, ale z pewnością widywałam lepsze filmy. Z pewnością powinno się go zobaczyć w kinie, inaczej można nie docenić niektórych scen. I najważniejsze: tego filmu nie da się oglądać dwa razy. O ile potrafię dokonać tego wieloma dłuższymi seriami, o tyle Jin­‑roh wywołuje już u mnie ziewanie. Patrząc na niego drugi raz po prostu zanudzicie się na śmierć. Przed napisaniem tej recenzji zamierzałam go sobie przypomnieć, ale nie byłam w stanie po raz trzeci przez niego przebrnąć. Nie pomogły nawet znane nazwiska w liście płac.

Jeżeli masz ochotę na ciężkie przemyślenia z kupą akcji i dramatu obejrzyj to, choć nie jest to pozycja obowiązkowa. Po prostu nie najgorszy film.