Tanuki-Anime

Ostatni odcinek powstał na podstawie 33 rozdziłu.

Moje pierwsze i chyba nawet ulubione anime. Cudo. Tyle w temacie.

Niestety mi również film nie przypadł do gustu, a szkoda, bo miałam względem niego duże oczekiwania. Jednak muszę przyznać, że animacja zwróciła moją uwagę, nie ma statycznych scen, gdzie postacie poruszają jedynie ustami -mimika twarzy, ruchy, wszystko jest bardzo żywe. Ogólne wrażenie jednak raczej negatywne. Być może „Akira” sprawiłby się lepiej jako serial animowany, z większą ilością wątków i z możliwością lepszego poznania każdej postaci.

No w sumie racja..  kliknij: ukryte  Mimo wszystko zabolało mnie, że odciął się od matki tak zupełnie (zawycia z oddali kontaktem chyba nazwać nie można). Czy on w ogóle tęsknił za rodziną?

Tak, tak, to coś o włosach z nosa jest moim pierwszym anime oglądanym w Internecie. Darzę je więc dużym sentymentem ^^ Pierwsze parenaście odcinków zwijałam się ze śmiechu, absurdalny humor w tym anime jest całkowicie w moim guście. Później jednak przyzwyczaiłam się do powalonej akcji i bohaterów, nie było więc już aż tak zabawnie. Dziwie się tak niskim ocenom, anime jest idiotyczne jak mało które, ale przy tym cholernie śmieszne! No, może nie każdemu odpowiada taki humor… Pozwolę sobie w tym miejscu zacytować mój ulubiony fragment:

-To jest tak wysoko… Jak my się tam dostaniemy?
-Polecimy!
-Ale jak? Nie mamy przecież skrzydeł.
-Każdy ma skrzydła w swoim sercu.
I polecieli :I

Jeśli nie boicie się używać masła, zamiast wzmacniacza do gitary, to anime powinno się wam zdecydowanie spodobać.

Bardzo ciepły, zabawny i wzruszający film. Oprawa graficzna świetna. Główna bohaterka sympatyczna, łatwo można się z nią utożsamić (przynajmniej w moim wypadku). No i muszę przyznać, że rzeczywiście, jest to film pasujący do tego, co możemy oglądać u Studia Ghibli. Obejrzenie w żadnym wypadku nie będzie stratą czasu.

Niezbyt spodobało mi się to anime. Chyba głównie przez postaci. Główny bohater jak najbardziej sympatyczny, ale ta jego bezinteresowna dobroć, odwaga… Jakoś zbyt idealny, ludzie, on nie miał wad! No, może nie był zbyt dobry w sztukach walki :P I mimo, że znalazł się w zupełnie obcym świecie, ani razu nie zatęsknił za domem i nie pomyślał o rodzinie. A Lala Ru? Mimo całej jej przeszłości i wycieńczenia, jak dla mnie była zbyt… zimna? Co do króla Hamdo -typowy Pan Zło. Jednak ta jego niestabilność emocjonalna nieraz chwytała mnie za serce. Właściwie jedynymi dwoma postaciami, które naprawdę polubiłam są Nabuca i Sara, szczególnie Sara.

No i jeszcze jedna rzecz. Mimo, że mamy bohatera z Japonii, bohaterów z jakiegoś innego świata i na dodatek bohaterkę z Ameryki, to wszyscy w jakiś magiczny sposób porozumiewają się tym samym językiem :P

Powypisywałam tu dużo niezbyt miłych rzeczy, co nie znaczy, że anime w ogóle mi się nie podobało. Miało kilka chwytających za serce wątków, scen, jednak nie na tyle, żeby mi się spodobało. Niestety muszę przyznać, że trochę się wynudziłam.

Liczyłam na naprawdę fajną komedię, jednak na razie nie mogę się przekonać. Jejku, co jest, że wszystkim się podoba, a mnie nie śmieszy? Może to przez głównego bohatera, jakiś taki wkurzający jest :/ No i mam wrażenie, że fabuła każdego odcinka wygląda tak (nie wiem czy to spoiler, ale i tak ukryję):  kliknij: ukryte  główny bohater się czegoś boi/brzydzi/jest negatywnie nastawiony, a pod końcówkę okazuje się, że nie było czego się bać, i że świat jest piękny. Serio? :|

Dawno nie oglądałam tak dobrego, wciągającego, wzruszającego i skłaniającego do przemyśleń anime. Boli mnie tylko jedno,  kliknij: ukryte  dlaczego nikt nie przejmuje się Mamoru? Wszędzie w Internecie ludzie piszą tylko o tym, jak żal im Marii, ale czyżby zapomnieli o Mamoru? Para głównych bohaterów też zdawała się o nim zapomnieć. Mnie bardzo chwyciła za serce jego dobroć, łagodność i to, w jakiej strasznej sytuacji się znalazł. Bardzo mi go żal.

Moje wrażenia po pierwszym odcinku: lekki nieogar o co w tym anime właściwie biega, ale ludzie -strona wizualna!! To anime jest piękne! Zakochałam się w tej animacji, a główny bohater jest super! Proszę mi wybaczyć tę ekscytację :) Mimo, że po tym pierwszym odcinku nic właściwie nie wiadomo co się jeszcze wydarzy, to mam nadzieję, że anime będzie miało jakąś spójną fabułę :D Zapowiada się naprawdę ciekawie.

zakończenia, nie zaskoczenia ><

Nieraz wybuchałam głośnym śmiechem, pierwsza połowa anime szczególnie dobrze umiała mnie rozbawić. Główny bohater jest świetny! Kreska w ogóle mi nie przeszkadzała. Spodziewałam się trochę innego zaskoczenia i nie powiem, czuję niedosyt.

Jedno z pierwszych anime jakie obejrzałam. Zwykle takie produkcje dużo traktujące o psychice bohaterów mnie męczą, ale ta jest wprost genialna. To chyba jedyny taki raz, gdy obejrzawszy anime mam ochotę kupić mangę. Niewątpliwie jedna z tych serii, z którą każdy fan powinien się zapoznać.

Według mnie anime świetne i wszystkie serie trzymają poziom -ubawiłam się po wsze czasy i zgodzę się z poprzednikiem, poruszane tematy są bardzo.. życiowe i doją trochę do myślenia o ludzkim zachowaniu. No i świetne postaci. Dużo eksperymentów, np. jeden odcinek z różnymi stylami rysunku, inny z różnymi osobami podkładającymi głos, jeszcze inny w wymyślonym języku z dwoma wersjami napisów na górze i dole. Według mnie anime wyszło bardzo dobrze. Nawiązania do innych serii również bawią :D Sailorki, Eva, DB.. Ostatnio słuchając OST do anime X zauważyłam, że utwór „Sadame” jest niezwykle podobny do tej spokojnej, trochę smutnej piosenki, która leciała w Sayonara(...) przy retrospekcjach itp. (niestety nie udało mi się znaleźć jej tytułu). Puściłam „Sadame” mojemu bratu, on myślał, że to naprawdę z Sayonara Zetsuboa Sensei. Czyżby kolejne nawiązanie? :)

Nie uważam, żeby widział za mało anime w swoim życiu (spójrz chociażby na jego profil), to nie w tym rzecz. Ja np. bardzo lubię ambitne produkcje, ale FLCL wymęczyło mnie na śmierć (o tym zresztom wypowiedziałam się już parę komentarzy wyżej).

Wszyscy się zachwycają, a mi w ogóle do gustu nie przypadło. Nieśmieszne, chociaż ta w różowych (przepraszam, zapomniałam imienia) była niesamowita. No i muzyka mi się nie podobała (nie była zła, ale nie pasowała mi jako tło do wydarzeń). Niby tylko 6 odcinków, a nieźle się wymęczyłam. W sumie to dziwne, bo takie Sayonara Zetsubou Sensei bardzo mi się spodobało. W kwestii FLCL chyba jestem w mniejszości.

Podczas ostatnich dziesięciu minut ostatniego odcinka cały czas kliknij: ukryte  płakałam. Gdy pojawiła się Safu, powtarzałam na okrągło sama do siebie „Oddaj mu swoje życie, oddaj mu swoje bezsensowne życie, on musi przeżyć” Jeszcze na żadnym filmie/anime/serialu nie płakałam tak długo i tak rzewnie.

Teraz z innej beczki -wątki końcowe z  kliknij: ukryte  Safu i powstaniem państwa numer 6 były dla mnie zbyt skomplikowane i paranormalne. Nie podobały mi się.

Za to duet głównych bohaterów był strzałem w dziesiątkę! Niby nie wiadomo, czy czują do siebie coś poważnego, czy tylko przyjaźń. Bardzo mi się podoba, że  kliknij: ukryte  nie wyjaśniono do końca tego wątku -No. 6 straciłoby na uroku przez dosadne wątki yaoi. A całusy chłopaków były tak subtelne i delikatne, że nie potrzeba mi było nic więcej do szczęścia.

Polecam wszystkim to anime, naprawdę warto, chociażby dla nieziemskiego zakończenia.

Chyba go nie zabiją -to w ogóle nie pasuje do klimatu serii. A oddanie wszystkich imion byłoby po prostu przewidywalne (chociaż Księga Przyjaciół musi się kiedyś skończyć). A z tym, że przestanie widzieć youkai to jest to całkiem niezły, wzruszający motyw. Pisałabym się na takie zakończenie, mimo że całym sercem oddana jestem Natsume. Ale w sumie czemu miałby tracić tę zdolność w tak młodym wieku? Zwykle tą zdolność traci się w późniejszych latach. Myślę więc, że serię zakończą spokojnie i bez większych fajerwerków, dając złudzenie kolejnej serii.

Bardzo fany film, ale nazwanie dziewczynki dziwką było przesadą. Przez cały film nie wiedziałam też, czy to wiedźmowane coś jest kobietą czy facetem, czy też ma rozdwojenie jaźni :D

Film FENOMENALNY! A Omy po prostu cudowne -cały świat przedstawiony jest niezwykły! Chyba jest to mój ulubiony film ze studia.

Zdecydowanie jeden z moich ulubionych filmów studia Ghiblii. Zabawny, świetny!

Trzymajcie mnie -ending jest tak fenomenalny w swojej prostocie, że pierwszy raz wysiedziałam do samego końca napisów. Moje gratulacje. A scena ze śpiewaniem -mistrzostwo. Aż mnie ciarki przeszły (ale nie, że straszne, tylko, że niesamowite)!

Kreska zupełnie różni się od tej ze wcześniejszych filmów. Wyszło na plus ;) A Baron występował też w „Szepcie serca” tego samego studia.

Ano, i jeszcze ta scena ze spadaniem. Była tak realistyczna, że aż czułam, że spadam z nieba! Bosko!

Scalono.
Moderacja

Ja tam uwielbiam Natsume bez względu na… no właśnie, na co? Po prostu go uwielbiam, nawet, gdyby seria zamieniła się w jedno wielkie hantai (no, może przesadziłam), to i tak bym uwielbiała! Jak na mój gust, to Natsume może mieć ze sto sezonów i zawsze znajdą się ludzie, którzy chcieliby je oglądać. Żałuję tylko, że w tej serii było tak mało zwracania imion (są to moje ukochane sceny)...