Tanuki-Anime

Po drugim odcinku nawet lepiej!
Obejrzałem dwa razy pod rząd ^^
Co za kreska! Co za animacja!

Miło usłyszeć Tasuku w kolejnej roli głównej. Świetnie się spisał w roli Ushio i zapowiada się na to, że będzie obecny w kilku kolejnych sezonach.

Przecież nawet w Japońskiej TV puszczają anime dopiero po tym, jak gaijiny przetłumaczą na angielski! ^_^

Ja nie z tego biznesu co muszą poślady luzować. Pod zły adres trafiłeś. Zresztą Aldnoah nijak kwalifikuje się jako bajka.

Czyli zniżył się do poziomu przeciwnika i pobił go doświadczeniem?
Brawo za takie podejście. Bardzo dojrzałe.

Nie chodzi o notę. Sam mam sporo do zarzucenia Aldnoahowi.
Chodzi o żenujący poziom recenzji. Czytając to miałem wrażenie, iż jestem świadkiem jakiegoś rytuału o perwersyjnie onanistycznej naturze.

Recenzja która w bolesny sposób uświadamia czytelnikowi, iż nie istnieje coś takiego jak szczyt dna. Szczerze mówiąc, nie wiem w jaki sposób napisać ten komentarz tak, aby nie wskazać na megalomanię i zadufanie w sobie recenzenta. Jeśli chodzi o poziom twórczości, Slova idzie łeb w łeb z reżyserem rozpatrywanego tutaj anime. Patrząc jednak na efekt końcowy tych wypocin, oraz wrażenie zniesmaczenia które ogarnia czytającego, trudno nie oddać w tej kwestii honorów pierwszeństwa Panu Redaktorowi.

Yahari nadal figuruje na mojej liście najlepszych anime sezonu… ale czy tylko ja uważam, iż lepiej miało się ono w swej epizodycznej formie znanej z części pierwszej?

Nie ma to jak zmarnotrawić ogromny potencjał świetnego materiału poprzez jego barbarzyńską kastrację…
Yamada­‑kun nadal ogląda się przednio, jednak zdecydowanie lepszy efekt dałaby ekranizacja po dwakroć długa :(

Ostatni odcinek był całkiem fajny, choć fakt, iż był właśnie ostatnim, trochę mnie zaskoczył…

Ogólnie anime nadal funkcjonuje tylko i wyłącznie jako dodatek dla osób, którym spodobała się gra i chcą podziwiać ulubione postaci w formie, jakże przyjemnej dla oka, animacji.

PS. Można nadesłać obrazek do ogryzka? Bo taki jakiś niedopieszczony jest…

Im większy harem tym prawdziwsza ścieżka :D

Bezsprzecznie najlepsze anime jakim dane mi było się delektować od dłuuuugieeeego czasu. I ten ending!

Za dobrą ścieżkę uważasz „good ending” czy „true ending”?
Bo „dobra” jak dla mnie to „good”, a opisujesz wypadki z „true” :P

Hahaha, też nie mogłem się powstrzymać!
Ale doczytałem tylko wątek z Tadokoro i dalej chyba czekać będę na anime.

Wow, widzę nie jestem jedyny, który po pierwszych scenach nowego odcinka przestał oglądać, a zaczął tylko przewijać.
Choć w moim przypadku jeszcze nie drop, a poczekam do rana i spróbuję obejrzeć raz jeszcze.

Widzę Twoim zdaniem każda drama, w każdym anime jest zbędna i dodana z czapy. Czyżby miłośnik twórczości pozytywistycznej? Jeśli tak, to polecam gimnazjum/liceum z ich doskonałym wyborem lektur.

Nie wiem skąd wytrzasnąłeś „konspekt” tego anime. Czyżby autor książki napisał jakieś streszczenie, w którym obiecywał prowadzić fabułę w ten, a nie inny sposób? Widać autor nie zamierza ciągnąć w nieskończoność lekkiego klimatu i nie stroni od zderzeń między bohaterami, od zgrzytów. Relacje między ludźmi nie zawsze układają się w sposób oczekiwany, czy nawet logiczny.

Hikigaya, przeżywając kolejne sceny i załamania, sam sobie uświadamia coraz więcej na swój temat. Widać to między innymi w jego wewnętrznym monologu. Próbuje w innym świetle spojrzeć na swoją samotność i na jej przyczyny. Przecież nikt nie jest monolitem.
Te ciągłe zmiany i niedomówienia wskazują właśnie na skomplikowaną naturę jego relacji z innymi. Bohaterowie mają spore trudności z wyrażaniem swoich uczuć. Ba! Może nawet sami ich dokładnie nie rozumieją. Wszystko to prowadzi do wielu niemiłych sytuacji… ale przecież ludzie mało kiedy działają w sposób przemyślany i logiczny. To bezwarunkową przyjaźń forever prędzej nazwałbym czymś płytkim i niezrozumiałym.

Co do tego, że koleżanki traktują go jak śmiecia… czy my mówimy o tym samym anime? Relacje Yukino – Hikigaya zawsze były specyficzne, a Yuigahama w wielu przypadkach go wspiera i staje po jego stronie.

I jak boli oglądanie, to nie oglądaj. Przynajmniej nie będzie obaw, iż swój ból i cierpienie będziesz chciał wyrazić w formie recenzji.

Ten paring (choć pewnie nigdy nie dojdzie do jego realizacji) ma szansę na zawojowanie tego sezonu :D
Niby to ma być przyjaźń, ale podana takim sosie, że zmusza to silniejszych skojarzeń. Jednak nie ma uczucia robienia niczego na siłę. Na zbliżenie bohaterek czekano również dość długo. Pomimo pewnych sugestii wcześniej, nie bombardowano widza tym motywem od pierwszych scen pierwszego odcinka.

Zwijać? Przecież to jest anime o przygodach, walkach, zabijaniu potworów i wbijaniu leveli. Odcinek 8 jest ukoronowaniem wszystkiego, co do teraz się wydarzyło.

Anime nie robi się o niczym. Anime jest dokładnie o tym samym, o czym było od pierwszego odcinka. O słabiutkim bohaterze, który zainspirowany niezwykłym spotkaniem chce stać się silniejszym.

To ma być lekkie i przyjemne. Coś w stylu SAO, bez przepakowanego od startu bohatera i wyrywkowo opowiadanej fabuły. No i w świecie, który wydaje się bardziej realny, ponieważ pomimo statystyk i leveli, nie jest to gra, lecz prawdziwe, namacalne życie bohaterów.

Ale tutaj panuje Tanuki­‑Byou. Charakteryzuje się wiecznie niezadowoloną widownią, która w każdym anime dopatrywać się chce motywów, które nigdy nie miały być realizowane przez twórców. Potem oczywiście dochodzi do wielkiego zawodu i rozczarowań!

Odcinek 8 (coś szczęśliwa liczba w tym sezonie)

Podsumować można… KUMIKO X REINA!

Nie jestem jakimś wielkim fanem yuri. Nie wiem nawet, czy to co pokazał ten odcinek można odbierać w tym kontekście. Wiem jednak jedno – wszystko co działo się między głównymi bohaterkami w tym odcinku miało w sobie to coś. Nie chodzi o realizm, czy takie pierdoły. Każdy dialog, każda scena miały dziwny rodzaj uroku, może magii?

Seiyuu Kumiko też bardzo ciekawie wypada w swojej roli. Jej „zwykłość” bardzo przypomina mi Katou z Saekano. A to dobre skojarzenia :D

Nie, Cross Ange nie jest kiepskie (najwyżej przeciętne). Niezaprzeczalnie jest za to bardzo specyficzne, i widać nie trafiło do Twojego gustu.
Specyficzny też był wspominany przez Ciebie Horizon, i również spotkała go krytyka w „pewnych kręgach” (choć ja osobiście bardzo anime polubiłem).
Zresztą Cross Ange bardzo mocno wykrusza się z anime które podałeś wyżej. Tam głównym motywem są roboty czy walki, w w CA… bądźmy szczerzy – lesbijki i inne szokujące elementy.

Choć sam nie dałbym więcej niż 6/10 :D
Oglądane jednak z OGROMNYM przymrużeniem oka, okazało się dobrym źródłem rozrywki. Żaden odcinek mnie nie nudził.

I przyznaję, nie wiedziałem jakie anime recenzujesz. Widać Twoja sława nie dotarła jeszcze pod wszystkie strzechy :)

„Japce”... to na kilometr śmierdzi „offensive language”, a redakcja nie reaguje? Nie wspomnę już, że brzmi to jak polski odpowiednik „Japs”.

Yey, Hibiki! ^o^

A mi się podobało. I to bardzo.
Widać, oceniając standardami recenzenta, muszę jeszcze trochę wydorośleć.

Ale jest nadzieja! Na jutro planuję rewatch Mushishi. Wystarczy dorzucić Shan Shui Qing i kilka innych alternatywnych/niezależnych/undergroundowych/awangardowych niewiadomoczego i tanukowy lvl­‑up zaliczony ^^
Wróce po seansie i jako wyrobiony widz trochę pohejtuję na sztampowatość Cross Ange :D

Ep 8 – najlepsza uczta sezonu. Absolutne cudo. Dziękuję, Gochisousamadeshita!