Tanuki-Anime

Więc mnie to cieszy, gdy ludzie piszą szczerze, co im przeszkadza, bo oszczędzić to może komuś innemu nieprzyjemnych doznań.

W porządku, rozumiem.

W sumie źle się wyraziłam na początku, mój błąd. Chciałam bardziej zwrócić uwagę na to, że, moim zdaniem, wiele rzeczy nie było pokazanych bezpośrednio na ekranie. Ja (chyba) nie przypominam sobie np. widoku  kliknij: ukryte  zjadania kogoś żywcem, jak już to „kamera” padła gdzieś obok. Zastanawiałam się nawet czy nie oglądam jakieś ocenzurowanej wersji, względem tego co niektórzy piszą w komentarzach. Ale sprawdzałam i nie.

Natomiast, jeśli ktoś nie ma ochoty w ogóle oglądać tego typu rzeczy (niezależnie, czy coś bardziej widać, czy np. jest to tylko cień na ścianie i dźwięki), to faktycznie, lepiej sobie zaoszczędzić. :)

W końcu zdecydowałam się obejrzeć i był to całkiem udany seans.

Zabawne, że taki monotematyczny i małomówny protagonista wzbudza ogromną sympatię zarówno wśród pozostałych bohaterów, jak i osób oglądających. :D Ale coś w tym jest. Przede wszystkim jest konsekwentny i pracowity, a także rozwija się pod wpływem napotkanych osób, zwłaszcza Kapłanki. Na duży plus, że jest silny, ale wcale nie wszechpotężny i ma swoje ograniczenia. Fajnie też, że mimo iż jest bardzo prostolinijną postacią, to nadal wielu rzeczy się o nim nie dowiadujemy i wzbudza to dużą ciekawość.

Podobał mi się zabieg z używaniem nazw profesji/rasy zamiast imion bohaterów. W ogóle mi to nie przeszkadzało i fajnie podkreślało, że jest to w pewnym sensie typowe anime fantasy (choć z drugiej strony nie do końca).

Fajnie obejrzeć taką serię z trochę innej perspektywy. Jakaś tam drużyna bohaterki ratuje świat przed królem demonów, ale dzieje się to gdzieś totalnie w tle serii. My obserwujemy głównego bohatera, który dzień w dzień odwala brudną, ale potrzebną robotę, którą nikt inny za bardzo parać się nie chce. To rzemieślnik świetnie znający się na swoim fachu. Jego motywacje są przekonujące i nie sposób mu nie kibicować w codziennej, monotonnej pracy, za nic mając jakieś górnolotne misje i boskie rozgrywki. Super, szanuję tę koncepcję.

Brutalne sceny były prezentowane dość oszczędnie, zostawiając raczej pole do wyobraźni. Także dziwi mnie, że można z tego powodu porzucić serię, ale każdy ma swój próg wytrzymałości na takie rzeczy. Według mnie proporcje były tutaj dobrze zachowane.

Z tego co czytam w starszych komentarzach, kolejność wydarzeń w stosunku do pierwowzoru została zmieniona, tak aby  kliknij: ukryte  atak na wioskę był na końcu – uważam to za bardzo udany i przemyślany zabieg.

Graficznie jest mocno przeciętnie, ale bardziej na plus, choć razi miejscami CGI (i mam nadzieję, że w przyszłości będzie go tylko mniej). Opening przypadł mi do gustu.

Film ciut słabszy jako osobna pozycja, najlepiej obejrzeć od razu po pierwszej serii i potraktować jako jej dopełnienie. „Odcinek specjalny” to jedynie recap pierwszego sezonu.

Czekam zatem na zapowiedziany drugi sezon. Ocena 7/10 – zasłużona.

Dobra porcja rozrywki, proszę się nie zrażać faktem, że to „gender bender isekai”. Koniecznie trzeba dodać tag „komedia”. Zgadzam się z przedmówcami, że Schwartz robi robotę, ale ja bardzo polubiłam też głównych bohaterów. Plus za grę głosową aktorów. Chętnie zobaczyłabym kontynuację.

Przez większość czasu bardzo dobrze się tę serię oglądało. Ale niestety pod koniec zaczęło rozczarowywać. Ostatni odcinek bym oceniła najwyżej na 4/10, a były takie, którym bym dała dychę. Najmocniejszą kartą tego anime (przynajmniej dla mnie) było to, że mimo pozorów bycia dziecinną i stereotypową animacją, potrafiło zaskakiwać i łamać schematy (np. w kwestii zachowań i decyzji bohaterów), a także pokazywać brutalność i nie ugrzeczniać rzeczywistości. Niestety zepsuto to w ostatnich odcinkach.  kliknij: ukryte  Miranjo, główna antagonistka, która zabiła i próbowała zabić wiele istotnych bohaterów oraz manipulowała m. in. Daidą, uniknęła kary. Liczyłam też, że jej historia będzie trochę bardziej wyrazista. Na pewno bardziej przekonałaby mnie zwyczajna chęć zemsty na ludziach, którzy ją brutalnie skatowali i oszpecili, a wątek z przywiązaniem do króla­‑olbrzyma, który wcześniej zabił jej ojca, mało przekonujący. Ale mimo wszystko jej decyzje jest mi łatwiej pojąć niż właśnie tego króla (już zapomniałam jak mu było), który chyba sam nie był do końca przekonany do pomysłu z wykorzystaniem swojego potomstwa, a i tak to robił. Cóż, te dwie postacie to takie dwie chodzące góry nieszczęść, którym jakoś trudno współczuć.  Odnośnie poronionego pomysłu Daidy z zaślubinami – wszyscy to bez problemu zaakceptowali, nawet Hiling, która może przez dwie minuty próbowała protestować (a jako królowa­‑matka i osoba mająca jakiś autorytet i posłuch, mogłaby coś tam podziałać). To jest dla mnie absurd. Tak samo jak fakt przekazania władzy głównemu bohaterowi, który ewidentnie nie jest do tego dobrze przygotowany (w przeciwieństwie do Daidy, który mimo wszystko w tym ostatnim odcinku pokazuje swoją postawą, że dużo bliżej mu już do bycia odpowiednim kandydatem na władcę). Co się dalej dzieje? Wszyscy się cieszą, poddani radują i bez problemu oddają cześć królowi, którego wcześniej wyszydzali czy po prostu nie byli do końca przekonani, czy poradzi sobie z władaniem królestwem (co zresztą niedziwne). Ich zmiana podejścia nie jest uzasadniona, większość tych ludzi nie była świadkiem bitew, które stoczył Bojji i zdobycia przez niego siły. Drama z Kage – dla mnie to było kompletnie niepotrzebne…choć ostatecznie na dobre wyszło, że to Bojji oddał tron bratu. Ale ogólnie dwa ostatnie odcinki to wielki zbiorowy festiwal szczęścia i głaskania się nawzajem po głowach, mimo wcześniejszych intryg, zdrad czy niewyjaśnionych spraw. Ja tam mocno czekałam, aby dowiedzieć się,  kliknij: ukryte  co znajduje się w skarbcu i co stało się z Despą. Tak samo liczyłam na rozwinięcie wątku z  kliknij: ukryte  Oukenem i tym, co go dalej spotkało (skoro już się pokazał z powrotem w przedostatnim odcinku). Gdyby na tym się skupili w ostatnim odcinku, to byłoby to dużo ciekawsze i jakoś sensownie zamknięte. Do tego jakieś większe rozwinięcie  kliknij: ukryte  historii obietnicy z demonem. Tak, właśnie, dużo było naprawdę interesujących wątków w tej serii. Szkoda, że za mało je rozwinięto lub nie dokończono. Może będzie kontynuacja, ale na ten moment zostaliśmy z tym, co jest. Na razie nie jestem pewna jak to całościowo ocenić. Może surowo podchodzę do tej serii, bo lekko mnie rozczarowała, mimo że przez większość czasu trzymała wysoki poziom. Dla mnie na wielki plus postacie drugo/trzecioplanowe np. Despa, Desha, Ouken, Bebin, Hiling (choć u niej minus za akceptację pomysłu  kliknij: ukryte  ze ślubem),  kliknij: ukryte  diabeł, bogowie. Do grafiki ja nie mam zastrzeżeń i drugi opening wymiata.

O, aż obejrzę serię po to, by pójść!
(Jest na liście do obejrzenia, ale jakoś nie chciało mi się za to zabierać. Teraz jest motywacja). ;p

Trudno znaleźć odpowiednie słowa dla tak przewspaniałego zakończenia. Jestem w pełni usatysfakcjonowana i żądna kontynuacji. Ta scena, emocje, specjalny ending i symboliczne „86” na koniec zostaną ze mnie zapewne na długo…

Cieszę się, że nie porzuciłam serii, tak jak to planowałam gdzieś po pierwszych 2­‑3 odcinkach ze względu na mieszane uczucia. Potem się jakoś wkręciłam, polubiłam główną bohaterkę i podłapałam tę okruszkową atmosferę. Odcinki są naprawdę przyjemne i odprężające, a oglądając je, mam miłe skojarzenia z „Anią z Zielonego Wzgórza”. Jak wielu innym osobom, nie podobają mi się twarze bohaterek (jedna to w ogóle wygląda jak leniwiec), ale seria rekompensuje ten mankament innymi aspektami. Szkoda, że zostały tylko dwa epizody do końca.

Długo wyczekiwany odcinek i  kliknij: ukryte  spotkanie (prawie że) – ten fragment był tak cudowny i emocjonalny, że musiałam obejrzeć dwa razy! Zostaje jeszcze czekać na  kliknij: ukryte  spotkanie twarzą w twarz, miejmy nadzieję już w tę sobotę, a potem na kolejny sezon.
Czyli dużo i jeszcze więcej tego czekania, ale za każdym razem czuję, że warto.

Komedia sezonu.

Niee, lepiej niech nic już nie robią, nie tykać, skażone. Tego nie da się uratować. Szkoda czasu i energii, które można by włożyć w produkcję innych zaplanowanych już serii…

Myślę, że komentarz poniżej bardzo dobrze oddaje, jak należy podchodzić do tej serii. Użytkownik San­‑san uprzedził mnie też w kwestii imion i nazwisk bohaterów – sama chciałam o tym napisać, bo pewnie nie każdy na tyle zna japoński, aby dostrzec, że postacie celowo mają być personifikacją konkretnych zachowań czy stereotypów.

Na początku moje nastawienie do tej serii było średnie – faktycznie zachowania bohaterów są przerysowane, bardzo mnie irytowały, trudno mi było zrozumieć, skąd cały szum i popularność wokół tego tytułu.

Z każdym kolejnym tygodniem jednak przyłapywałam się na tym, że coraz chętniej włączałam nowy odcinek i cieszyłam się, że jest czwartek. Nie wiem, może ostatnio jestem bardziej tolerancyjna albo po prostu potrzebuję akurat takich tytułów do szczęścia? Może też z czasem obniżę swoją ocenę… ;)

W każdym razie to po prostu przyjemna i pozytywna seria. Naprawdę miło obserwowało się rozwój relacji między Komi a Tadano. Są wady, oczywiście, ale skłamałabym, pisząc, że nie warto tego obejrzeć. Co prawda nie była to najlepsza komedia w tym sezonie (wygrywa np. Senpai ga Uzai Kouchai no Hanashi), ale na pewno była to jedna z lepszych bajek do oglądania. I będę czekać na kontynuację.

Warstwa techniczna absolutnie bez zarzutu. Opening złoto.

Niesamowicie przyjemna seria. Początkowo podchodziłam do niej nie bez obaw (głównie ze względu na projekty graficzne głównych bohaterów), ale szybko zostały one rozwiane. Postacie były sympatyczne, a relacje między nimi rozwijały się naturalnie. Każdy odcinek oglądało mi się dobrze i warto było nań czekać. Całość każdego dobrze zamykał uroczy ending.
Szkoda tylko, że to już koniec. :(
Polecam, zachęcam. Trudno to wyjaśnić, ale to anime motywuje do wstawania do pracy. ;p

Całkiem przyjemne w oglądaniu, jak się nie ma nie wiadomo jak wysokich oczekiwań. Bałam się zanudzenia wynikającego z powtarzalności gagów, ale na szczęście tak się nie stało. Sytuacje, w jakich została postawiona Miko i sposoby na ich rozwiązanie, były ostatecznie całkiem różnorodne. Szczególnie, że w drugiej połowie do gry weszły  kliknij: ukryte  youkaiki ze swą dwoistą naturą, co może być ciekawie pociągnięte w ew. kontynuacji. Fanserwis został utrzymany w granicach rozsądku, nie przeszkadzał mi.
Plus za fajną, budząca sympatię główną bohaterkę, która ma jakąś tam osobowość i nie jest irytująca. I za dobry, chwytliwy opening. Z chęcią zerknę na kontunuację, jeśli powstanie. A może nawet kiedyś zajrzę do mango. :)

Ja pitole, serio…?

Proszę uprzejmie redakcję o ukrycie tej wypowiedzi.

Ja to się solidnie poryczałam przy tym odcinku. Kto by pomyślał.

Ja akurat dotrwałam na razie tylko do połowy filmu. Postacie były tak papierowe, a główna bohaterka tak irytująca, że dałam sobie spokój. Pewnie kiedyś się dokończy, ale nie sądzę, aby druga połowa filmu diametralnie zmieniła moje zdanie.

Mam wrażenie, że oglądamy inne anime. Ja nie widzę żadnego spadku, wręcz uważam, że poziom jest dokładnie taki sam jak w pierwszym courze.

W dalszym ciągu ta seria ma swoją podstawową wadę czyli sceny i podteksty erotyczne o wyższym wskaźniku niż normalny fanserwis i niekiedy przekraczające granice dobrego smaku (i podejrzewam, że to się nie zmieni do samego końca) i jednocześnie nadal nadrabia fabułą, sposobem jej przeprowadzenia i opowiadania historii oraz światem przedstawionym. To, że akcja toczy się raczej powoli, było cechą charakterystyczną od samego początku. Jednocześnie nie jest to w żaden sposób nużące, a wręcz ma się ochotę to oglądać ciągle. Aktualnie obserwujemy naprawdę ciekawe i dobrze przedstawione wątki/zjawiska np.  kliknij: ukryte  zestawienie wątpliwości moralnych Rudy'ego z podejściem do życia reprezentowanym przez sperda, pełne emocji spotkanie z ojcem, przemiana Eris oraz stopniowo dowiadujemy się coraz więcej o tym świecie (np.  kliknij: ukryte  pobyt w tej wiosce furasów ;p). Do tego jeszcze kwestia  kliknij: ukryte  oka, które pewnie jeszcze sporo namiesza!

Według mnie tła już w pierwszej części nie zawsze były szczególnie dopracowane, ale grafika mimo to jest w porządku. A muzycznie bajka nadal robi tak samo świetną robotę.

Kurczę, dobrego klimatu tej bajce naprawdę nie można odmówić. Gdyby nie tylko ta główna wada, to naprawdę byłoby rewelacyjnie. No ale rozumiem, że nie każdego to przekonuje.

Miałam obawy, gdy przeczytałam, że w tym sezonie/courze dostaniemy mniej Milize. Przyznaję jednak, że w tym odcinku niczego mi nie zabrakło. A wątek akademii oficerskiej zapowiada się ciekawie. :)

Zerknęłam z ciekawości i nie spodziewałam się tak dobrego startu. Mamy całkiem sympatyczny duet głównych bohaterów, zapowiedź intrygującej choć realnie niebezpiecznej przygody, raczej brutalną rzeczywistość, tajemnicę, dobry opening i grafikę (poza robotami w średniej jakości CGI, które są jedyną wadą na ten moment). Oglądając, miałam lekkie skojarzenia z Made in Abyss. Co się z tego urodzi, zobaczymy dalej. Ale wydaje się być warte sprawdzenia.

Nowy kraj i bohaterowie, przemiana Milize – wiadomo, że fajnie. Ale to ten przepiękny opening skradł moje serce.

Ten sam recenzent wystawił 6 za grafikę w Violet Evergarden, bo dopracowane szczegóły go rozpraszały i nie pozwalały skupić się na historii. Także ten. :)

Trochę obawiałam się po opisie, że postacie okażą się denerwujące i płytkie, a wcale tak nie było. Nawet pozytywne zaskoczenie. Na duży plus to, że nie skupiają się one wyłącznie na sobie, ale potrafią zatroszczyć się o siebie nawzajem i o innych ludzi wokół siebie. Oprawa graficzna jest niezła i bardzo kolorowa (choć czasem za bardzo i oczopląsu można dostać + tła mogłyby być bardziej dopracowane, zwłaszcza te na zewnątrz). Motywów muzycznych jest sporo, ale to nic wybitnego i moim zdaniem nie zawsze odpowiednio się komponują ze scenami, choć nie przeszkadza to specjalnie w oglądaniu.

W sam raz do obejrzenia na luźny wieczór – i z takim założeniem polecam. Mnie się spodobało bardziej niż np. Josee to Tora to Sakana­‑tachi, które póki co przerwałam w połowie, bo było irytujące. :)

Jestem 2 odcinki do tytułu, ale jak czytam te komentarze to na razie odechciewa mi się nadrabiać…

Nie mam pojęcia dlaczego zdecydowano się wyprodukować aż 50­‑minutowy odcinek, skoro ten czas nie został jakkolwiek sensownie wykorzystany, aby zachęcić widza do dalszego seansu. Jak sobie porównuję z 40­‑minutowym odcinkiem Tanmoshi to naprawdę mam wrażenie, że tam dużo więcej się zadziało i było to po prostu dużo ciekawsze. Planuję oglądać dalej, bo jestem ciekawa dalszych kroków bohaterów na ścieżce artystyczno­‑zawodowej. Jednak wielki minus na start za kiepski fanserwis. Scena  kliknij: ukryte  z futonem i jogurtem była naprawdę idiotyczna…

Postanowiłam przeczytać dostępne rozdziały mangi… I pożałowałam.

Poproszę o spoiler. Ja po zajawce obejrzałam spontanicznie pierwszy odcinek, podeszłam do niego bez żadnych oczekiwań i no faktycznie był on na akceptowalnym poziomie. Chociaż ilość panienek w openingu i endingu budzi pewne obawy…

Choć nie wiem, czy może być coś gorszego w tym sezonie od Kanojo mo Kanojo albo tego czegoś o dzieciaku w damskim akademiku.