Tanuki-Anime

Haibane, czyli Szaropióre. Tak nazywani są mieszkańcy domu, w którym z ogromnego kokonu wykluwa się dziewczyna. Nie pamięta, jak się nazywa i kim była wcześniej, jej wspomnienia obejmują tylko sen, w którym spada z nieba… Dlatego dostaje imię Rakka, oznaczające właśnie spadanie. Nad jej głową zostaje umieszczona aureolka, a z jej pleców wyrastają niewielkie skrzydła – nie białe i nie czarne, barwy jasnego popiołu. Teraz ona także jest Haibane…

Dom Haibane stoi na obrzeżu miasta Gile. Miasto i otaczające je pola to cały ich świat – dalej znajduje się mur, którego ludzie nie mogą przekroczyć, a do którego Haibane nie mogą się nawet zbliżać. Mówi się, że mur i miasto są po to, by chronić Haibane – ale nikt nie wie tego na pewno. Rakka powoli uczy się życia w tym spokojnym miejscu, poznaje obyczaje i zakazy, dotyczące Haibane. Starsze koleżanki opiekują się nią, a najwięcej uwagi i życzliwości okazuje jej Reki. Jednak Rakka nie umie być całkiem szczęśliwa. Próbuje sobie przypomnieć przeszłość, niepokoi ją widok wron… I nie opuszcza jej ciekawość, co znajduje się poza murami.

Ta niezwykle piękna i nastrojowa seria skierowana jest zdecydowanie do widzów starszych. Nie ze względu na jakąkolwiek drastyczność – po prostu wymaga sporo cierpliwości i zrozumienia. Akcja – mimo kilku bardzo dramatycznych momentów – jest spokojna jak życie w Gile. Fabuła rozwija się powoli, stawiając kolejne pytania i ociągając się z dostarczaniem na nie odpowiedzi. Warto podkreślić, że – mimo charakterystycznych atrybutów – ani razu nie pada określenie „anioł”. Symbolika jest wprawdzie najbliższa chrześcijańskiej, ale wszystkie nawiązania do religii są bardzo odległe i uniwersalne.

Haibane Renmei to kolejne dzieło Yoshitoshiego Abe – twórcy Serial Experiments Lain i NieA Under 7. Osoby znające Serial Experiments Lain mogą zauważyć pewne podobieństwa między tymi seriami – Rakka ma w sobie coś z Lain, cichej, spokojnej i zagubionej w świecie, w którym się znalazła. Jednak o ile tamta seria opowiada o samotności i odczłowieczonym świecie, o tyle Haibane Renmei mówi o wspólnocie, więzach między ludźmi. Świat Haibane, w porównaniu do zimnego, splątanego świata Lain, jest ciepły i zrozumiały.

Rysunek jest naprawdę zachwycający: świat przedstawiony jest z niesamowitą dbałością o szczegóły, niemal realistyczny. Kreska postaci trochę odbiega od typowego anime, przypominając bardzo tę znaną z Serial Experiments Lain – jednak także tu widać znacznie większą szczegółowość i dopracowanie. Bardzo piękna jest towarzysząca serii muzyka – zaczynając od instrumentalnej czołówki Free Bird, a kończąc na nastrojowej piosence Blue Flow w endingu.

Zdecydowanie odradzam to anime osobom niecierpliwym, lubiącym żywą akcję i dramatyczną fabułę, a także (przede wszystkim) tym, którzy poszukują krwawo­‑romantycznych opowieści o aniołach w stylu Angel Sanctuary. Polecam tym, którzy szukają tego „czegoś więcej” w anime, wszystkim lubiącym opowieści refleksyjne i nastrojowe – rzecz jest na pewno warta obejrzenia.