Tanuki-Anime

Oglądałam tą serie x lat temy na Hyper, teraz postanowiłam sobie ją odświeżyć. Wiadomo, nie jest to animacja taka jak teraz, momentami widac niedoskonałości tamtych czasów, aczkolwiek właśnie to ma swoj urok!
Drogi recezencie/recezentko chciałabym przyczepić się do paru spraw:

Kreska niektórym wyda się piękna, jednak innym twarze bohaterów będą przypominały prosięce pyszczki (bo te oczka i twarzyczki czasem takie okrągłe).

Yuu Watase akurat ma taką kreskę, więc „okrągłe”? Taka była w tamtych lata „moda” i tym charakteryzuja się postacie.

uzyka – nic nadzwyczajnego, spokojny opening i trochę zwariowany ending, przeciętne utwory w tle.

Znowu to samo. Inne czasy to inne czasy… Czarodziejki miały przez 4 serie jeden i ten sam opening… W dzisiejszych czasach studia wykupią openingi, endingi od piosenkarzy i jest jakiś opening, a wtedy nagrywano piosenki specjalnie pod daną serię i to akurat powinno zostać ujęte w recenzji, bo naprawdę teraz to rzadkość! A same słowa piosenki sa naprawdę piękne.
Chciałabym też powiedzieć, że Yuu Watase uwielbia robić „trójkąciki miłosne” i tym się jej mangi charakteryzują…

Zgadzam się z jedną z recenzji, że konwencja tego anime, ogólnie tej historii miała być z przymrużeniem oka. Komediowe momenty bawiły, te dramatyczne wzruszały, więc wszystko było na swoim miejscu. Po scenie z Nuriko, w której walczył z wrogim strażnikiem się popłakałam, choć nie bardzo rozumiałam dlaczego wrzucili tam coś na wzór wspomnień z realnego świata? To nawoływanie się nawzajem Tamahome i Miaki czy wzdychanie poklika razy kocham cię rzeczywiście może drażnić, ale taki już jest urok wielu produkcji shoujo z tamtego okresu. Miaka nawet przypadła mi do gustu. Zachowywała się jak na piętnastolatkę wypadało. Nie była nad wyraz dojrzała, ani masakrycznie głupia, potrafiła niekiedy wyciągać prawidłowe wnioski.
Co do stada bishounenów nie miałam żadnych zastrzeżeń. Panowie przystojni, o ciekawych charakterach, choć Tamahome pod koniec mnie trochę zdenerwował.Szkoda, że po części odebrali mu tę złośliwą i pazerną część charakteru.
Yui, jako jedna z bohaterek, była mi dość obojętna, wręcz przeciętna, chyba lepiej sprawdziłaby się, gdyby nie dostałą roli udręczonej i zranionej przyjaciółki. Strasznie w tych dramatycznych momentach traciła na wyrazie.
Coś co najbardziej, mi się spodobało to „detektywistyczne” momenty z Keisuke i jego kumplem w realnym świecie. Trzymały w napięciu oraz zmuszały mnie wręcz do dalszego włączania odcinka za odcinkiem, by sprawdzić czego się dowiedzą.
Ogólnie, produkcja wywarła na mnie pozytywne wrażenie, choć nie uniknęła błędów i dziur logicznych. Niektóre wydarzenia nie miały sensownego wyjaśnienia i były wciskane na siłę. Rozumiem też, że przy takiej ilości bohaterów trudno zamknąć wszystkie wątki, więc postanowiłam się nie czepiać tego tematu.

W niedalekiej przyszłości mam zamiar zapoznać się z mangą i mam nadzieję, że mnie nie rozczaruje. Lubię odwrócone haremy, więc liczę na przyjemną lekturę.

A w sumie…. mogłabym sie rozpisywac ale po co? Jestem w pelni swiadoma wad tego anime ale akceptuje je i mimo ich kocham te serie. Klasyka shoujo.

Szczerze mówiąc, anime to mnie oczarowało, a nie mam już 12 lat. Prawda, że czasami bywało irytujące i denerwowałam się na nim bardzo, ale ostatecznie, polubiłam je. Jest odpowiednio sentymentalne i romantyczne, żeby mnie zadowolić, mimo że chwilami nielogiczne. Płakałam na końcu i bardzo lubiłam Tamahome. Polecam zwłaszcza zwolennikom klimatów orientalnych i skomplikowanych wielokątów uczuciowych.

Dłuuugo przykładałam się do obejrzenia FY… Ostatnimi czasy obejrzałam tyle anime, że… z całą powagą stwierdzam że lubię Miakę;p nie przeszkadza mi, ona coś robi… z początku , Boże wybacz, przypominała mi strasznie Usagi… drze się, żre za siedmiu… ehhh mam dość bohaterek które nic nie robią, czekając tylko ratunku <nie mówię, żeby Miaka była jakaś tam super, ale przyrżnąć to tam komuś umiała zamiast stać i gapić się jak cielę na malowane wrota..> Yui za to, to kopia Haruki z Sailor Moon;p
Lubiłam Hotohoriego, zwłaszcza te jego próżne teksty, ale moimi ulubieńcami są Tama i Tasuki…

bardzo polecam FY, ale równie gorąco odradzam FY Eikouden, bo to może naprawdę mocno zawieść..

Fushigi jest wyjątkowo suuper,kocham te anime,naprawdę warto obejrzeć! Kończący się ending nadaje wspaniałą charakterystyczną muzykę która przyprawia o dreszcz i emocje,uwielbiam parę razy słuchać to samo.W Pierwszym openingu piosenka jest spokojniejsza,bardziej emocjonalna,sentymentalna.To prawda iż trzeba przyznać że Fushigi Yuugi jest oznaczone koło w kolorze czerwonym które są podane w openingu jak i w endingu można wywnioskować że anime dozwolone jest od 15 lub 16 lat z powodu brutalnych scen i nie tylko…W OVA 2 niestety jest podany na początku openingu napis hentai ale oglądałam już scenę i wiem,wiem że raczej dozwolone jest od 18 lat,resztę przekonajcie się sami i ostrzegam was,nie piszcie o durnowatej bohaterce bo Miaka jest moją ulubioną postacią jest to naprawdę delikatna osoba i ma bardzo szlachetne serce,w OVA zmieniła się na poważniejszą dorastającą piękną dziewczynę.
Za to Yui mnie bardziej denerwowała że przyczepiła się do Tamahome,jest to osoba chłodna i rywalizuje się z najlepszą przyjaciółką,przez nią Miaka się tyle nawycierpiała że wojownicy Seiryuu przez prawie cały czas ją atakowali.Yui myślała że Miaka miała ją w nosie,zostawiając jej samej gdy była przyłapana i wołała o pomoc a potem nieprzytomna nie wie co się nagle działo i podcięła sobie żyły i te wszystkie kłamstwa uwierzyła w Nakago że przyjaciółka zawiodła jej.Moimi faworytami byli oczywiście Tasuki i Nuriko.Wiadomo że Hotohori jako cesarz jest przystojny ale kompletnie zwariowałam na punkcie Tasukiego który jest taki porywczy,buntowniczy i brawurowy.W OVA zmienił się na przystojnego męskiego wojownika Suzaku jako 2 lata póżniej w anime,wreszcie spojrzał na oczy że Miaka nie jest mu obojętna i jest dla niego kimś więcej niż przyjaciółką,czuje coś do niej,zresztą sam powiedział jej że nie znosi kobiet ale Miaka różni się od innych dziewczyn jest wyjątkową osobą.Więcej coś dane na ich temat wiem nie tylko z anime ale wykupiłam już wszystkie 18 tomów łącznie z OAV,wiem też wszystko o autorce Yuu Watase które opisywała charaktery bohaterów o przygodach,wielkich uczuciach i setkach miłosnych nieporozumień i o swojej przyjemnej pracy z asystentkami z fanami które przesyłali listy z zadawanymi pytaniami oraz wspaniałe rysunki które umieszczono w tomie.Najbardziej mi się podoba jej manga,postacie i tła te kreski są rysowane bardzo starannie,oczy bohaterów zostały dopracowane i tutaj niczego nie można w żaden sposób zarzucić pani Watase,zwłaszcza że macie pretensję o Miakę ja nie mam nic do głównej bohaterki,zdecydowanie wolę jej niż Yui która ma niedobry charakter,zbyt poważna i nudna,skoro tak lubicie krótkowłosej blondynki bo jest bliźniaczo podobna do Haruki Tenou?

Czy ktos moze zna tytul piosenki, ktora pojawia sie nawet 3 razy w anime: tj. raz przed smiercia nuriko, kiedy to wyobraza sobie swiat Miaki i ich wpsolne funkcjonowanie w nim, potem gdy Tamahome dowiedział, ze jest postacia w ksiazce i spacerowal na jakms koncercie…

EDIT:
Szukam anime podobne do FY tj. gdzie lacza sie elemnty magii, mitologii, wojownikow, straozytnych cywilizacji itp. Czy kotres z was ogladalo takowe?

Scalono. Nie ma potrzeby spamować komentarzy powtarzając jedno pytanie. Zadałaś je niżej.

IKa

FY jest jedną z moich ulubionych i pierwszych anime. Oglądałam je jak miałam 10 lat i z sentymentu wrocilam teraz. Owszem, główna para była niesamowicie irytująca i infatylna (to całe miaka! tamahome – rzygnac mozna), ale to nie zepsuło mojego ogólnego wrazenia o FY, ktore bylo wrecz magiczne dzieki niesamowitym postaciom (Tasuki, Nuriko) i fabule (magiczni wojownicy zwiazani z kaplanka i bostwami – cos wspanialego). Anime mialo niezwykle dobre i piekne zakonczenie i OVA sa po po prostu fatalne. A tak bardzo chcialam miec DOBRA namiastke tamtej hsiotrii. Nie rozumiem zastrzezen co do kreski. Kreska w tej bajce jest przepiekna. Jedna z piekniejszych, jakie dane mi bylo ogladac. Klasyczna manga. Duzo anime odrzucam ze wzgledu na zbyt nowoczesna grafike – po prostu wiekszosc godzi w moje poczucie estetyki i za nic w swiecie sie za nie nie wezme (Naruto chcoiazby). Skoro uwazacie, ze ta kreska jest przestarzala i przecietna, dajcie mi przyklad najpiekniejszej mangi jaka widzieliscie. Ogladne z ciekawosci. A jeszcze co do milosci Tamahome i Miaki: poczatek uczucia byl naciaagny, dziecinny i plytki. Ale pozniejszy rozwoj uczuc mozna by rzec mogl potencjlanie juz ujac deliaktnie za serducho, jakos wygrzebali sie z tej plycizny emocjonalnej i jak juz wyzej wspomnialam, zakonczenie bylo piekne. Ale nie dla watku romantycznego ogladalam to anime. Najwsalniejsze byly to, co laczylo straznikow Suzaku. Jeszcze zadne postacie nie byly mi tak bliskie. Na codzień jestem osobą cyniczną i wiekszosc anime nie wywoluje u mnie wiekszych uczuc, ale smierc Nuriko i Hothoriego (przy okazji – muzyka towazyszaca jego smierci – MISTRZOSTWO. chyba njapiekniejsyz soundtrack we wszystkich anime jakie ogladalam, chociaz ogolne wrazenie muzyczne FY jest nie najlepsze – kiczowata muzyka bardzo jak na moj gust) wywolala lawinę łez! Wstyd mi, ale coz poradze :) pewnie gdybym nie ogladala w mlodosci teog anime, nie mialabym tak pozytywnych wrazen, ale pomijajac niekotre aspekty uczucia Miaki i Tamahome, anime jest piekne.

I mam do was pytanie: Szukam anime podobne do FY tj. gdzie lacza sie elemnty magii, mitologii, wojownikow, straozytnych cywilizacji itp. Czy kotres z was ogladalo takowe? Oraz czy mieliscie stycznosc z FY Genbu Keiden? Szukam tomow chcoiazby po ang, ale jedyne co znajduje to szwabskie wydania, ble. Bylabym wdzieczna za odpowiedz! ; )

jak miałam ze 13,14 lat to to oglądałam. Podobało mi się wtedy choć krzyczenie 15 razy w ciągu 20 paru minut „Tamahomeee” czy „Miakaaaaaaaaa” było denerwujące ! Dobre , ciekawe romansidło, grafika jak na tamte czasy jest w porządku. 3 razy oglądałam powtórkę no ale byłam wtedy dużo młodsza , więc ocenę daję 7/10

Hm… nie powiem, że seria mi się nie podobała. Sprawiła na mnie raczej pozytywne wrażenie, choć momentami zaczynałam się obawiać, żeby czasem głupota głównej bohaterki nie okazała się zaraźliwa. Ale przejdźmy do konkretów :)
Zdecydowanie do plusów anime zaliczają się muzyka i kreska. Fabuła jest względnie dobra, ale czasami zdawała mi się niedopracowana i jestem zawiedziona brakiem rozwinięcia historii wszystkich Wojowników Suzaku. No i te relacje z bohaterką, albo raczej ich brak. Zauważcie, że mieliśmy możliwość śledzenia losów Miaki i Tamahome, jej przyjaźń z Nuriko i czasami się gdzieś przewinął Hotohori ze swoją nieodwzajemnioną miłością, ale reszta została tak pobieżnie przedstawiona i odstawiona w kąt. Trochę szkoda, bo gdyby nie co ograniczyć te pełne emocji wykrzykiwanie własnych imion, mielibyśmy nie tylko romansidło dla czternastolatek, ale piękną historię o przyjaźni, albo tak mi się tylko wydaje. Trochę irytujące jest to, że każda postać zarówno pozytywna, jak i negatywna ma za sobą tragiczną przeszłość. Z jednej strony, owszem to może wyjaśnić ich motywy, ale z drugiej… no proszę was… ile można słuchać, że w przeszłości ktoś tam zginął czy coś w ten deseń… wrrr…
Szczerze przyznaje, że z całej serii najbardziej podobał mi się ostatni odcinek… :) Jak na serię dla nastolatek, przesłanie tam zawarte było dosyć głębokie (oczywiście poza ostatnią sceną, już po eem napisach końcowych) zbyt optymistyczne xD.

Cóż obejrzałam, popłakałam trochę na niektórych scena, pośmiałam się na wielu innych i może kiedyś obejrzę ponownie, ale na pewno nie przez długi czas.

Ostro obniżona ocena recenzenta.
Chyba trochę zbyt ostro.
Anime ogląda się dobrze. Trzyma w napięciu, towarzyszy chęć sięgnięcia po dalsze odcinki. W FY jest wiele scen, dla których na pewno jeszcze kiedyś je obejrzę.

Moją zasadą gdy oglądam anime jest: „ma mnie bawić, nie koniecznie zadziwiać, ale sprawiać, bym miała po seansie miłe wspomnienia”. Taka i była ta seria chociaż mam parę uwag.
Główna bohaterka. Denerwowało mnie strasznie jej zachowanie, takie a la Usagi Tsukino. Potwornie dziecinne i głupkowate. Ja doskonale zdaję sobie sprawę, że taki zabieg był zamierzony, ale widza to po prostu drażni.
Ale za to podobały mi się charaktery strażników Suzaku. Świetnie rozbudowane. Każdy był inny i Tasuki – mój faworyt. Chociaż dwóch z nich mało mogliśmy poznać  kliknij: ukryte  (Mitsukake – małomówny, prawie nic nie robił tylko leczył rany. Chiriko – też nie wiele zrobił…).
A główna para? Cóż. Za szyko się tą parą stali… Jak dla mnie najpierw powninni się powoli poznawać i zakochiwać, tak by widz mógł też odczuwać to co oni. Tak jest piękniej według mnie i bardziej shoujo.

Najbardziej nie podobał mi się ten późniejszy, przesadnie dramatyczny klimat. I końcowe momenty (rozumiem jak w pewnym momencie  kliknij: ukryte  Nuriko musiał zginąć. Bo jakby nie było, wszystko nie może udawać się głównym bohaterom.  kliknij: ukryte  Jak ktoś umierał z Seyryu, to ktoś z Suzaku też. I jak już wspomniałam, przy końcu – no cholera, co takiego wzruszającego jest gdy  kliknij: ukryte  wszyscy po kolei umierają, dosłowmnie padają jak muchy!. Już w pewnym momencie chciałam przerwać oglądanie jak Ayashi no Ceres… Ale sam koniec wzruszył mnie do łez. Nie spodziewałam się takiej mojej reakcji.

Ogólnie rzecz biorąc uważam, że ocena z alternatywnej recenzji jest zawyżona, a z głównej zaniżona. W swoim rodzaju seria jest genialna! Może technicznie nie za bardzo, ale fabuła wciąga. Siedziałam nawet do późna w nocy przełączając kolejne odcinki i nerwowo przewijając opening. Dlatego ocena 7 lub nawet 8 jest jak najbardziej odpowiednia.

Fakt, nie jest to rewelacja i może bronię go tylko z sentymentu, ale ogladało mi się je świetnie. Poczatek był troche słaby, ale pozniej bylo juz coraz lepiej. Rzeczywiscie… Miaka bywała irytująca i bardziej preferowałam poważniejszy charakter Yui, ale podchodziłam do niej i do calego anime z dystansem. W wielu momentach bawiło, muzyka wpadała w ucho i nie brakowało wątków romantycznych, co chyba większość pań lubi :)

Zupełnie nie wiem, czemu zafundowałam sobie takie cierpienia w postaci obejrzenia tego anime do ostatniego odcinka. Ogólnie nie lubię fanserwisu – drażni mnie i irytuje, ale fanserwis w męskim wykonaniu jest nie na moją delikatną psychikę :P To było żałosne, wkurzające, dobijające – kiepska, słabo animowana walka dwóch pszystojniakuff, gdzie podczas wymiany mocno statycznych ciosów, tudzież rzucania w siebie wiązkami energii malowniczo tracili górną część ubrania, by odsłonić zranioną klatę. Litości. Liczba wykrzyczanych nawzajem własnych imion też przekracza moje granice pojmowania ... Co to za obrona ukochanej /ukochanego /przyjaciela, która w 98% polega na wykrzyczeniu/ wypłakiwaniu/ wywrzaskiwaniu imienia wymienionych. Litości. Mogę tak długo jeszcze wymieniać ...
Anime ogólnie ma ciekawy zarys, ale wykonanie w 85% woła o pomstę do nieba. Kretyńskie działania średnio rozgarniętej kapłaneczki, jej obrońcy, którzy bardziej są mocni w czczym gadaniu niźli w pięści, idiotyczna nienawiść między przyjaciółkami od przedszkola. Do dziś nie mogę pojąć w jaki sposób mądrzejsza, rozsądniejsza z tej dwójki Yui dała się tak zmanipulować.

Nieeee, nawet stado bizonów nie pomaga głupocie zawartej w tej produkcji. Tylko dla widzów o mocnych nerwach i ogromnych pokładach cierpliwości.

Hm.. ocenilam jak tytul mowi na 8/10. Dla czesci ludzi moze sie to wydawac ocena przywysokawa (bez wzgledu na to, czy takie slowo istnieje, czy nie. Mi sie podoba).
Powiem tak: TO JEST SHOUJO. Powiem wiecej: to jest najbardziej shoujowate shoujo, jakie znajdziesz. Naprawde. Bardziej romansidlowego romansidla (gdzie okrzyki „Lucjano! Esmeraldo!” naprawde bieleja w porownaniu z „Miakaaa!!! Tamahomeeeee!!), i to w dodatku z taka liczba bishounenow, ze swieczka nie znajdziesz. Ba! Nawet z calym kandelabrem!
Przyznaje jednak uczciwie, ze docelowa widownia tutaj wyraznie sa nastolatki. Poniewaz gdzie duza liczba romansidel ktore znam na skali shoujo – josei doskonale potrafi balansowac gdzies neutralnie na srodeczku, tak w przypadku FY obawiam sie, ze na szale shoujo musial posadzic tylek jakis slon. Wzglednie wieloryb. Wiem z autopsji. Mlodym dziewczem bedac pochlonelam (najpierw mange)to jednym tchem prawie, z wielkimi wypiekami na twarzy i palpitacjami serca co 5 minut :) Ostatnio poczulam sie 'shoujowato z lekka nutka melancholii' wiec siegnelam po ta produkcje ponownie. Wrazenie kompletnie inne niz ongys niestety, aczkolwiek potop (ro/dra)mantyzmu nie zdolal powstrzymac mnie od zrywania sobie bokow ze smiechu nad nadal tak samo zabawnymi hm.. gagami, s­‑d'eczkowymi minami, klutniami (przede wszystkim z Nuriko) glownej bohaterki :)
Ale to nie jedyny powod mojej oceny. Drugi to Nuriko :D Ta postac mnie po prostu zabila kiedys (no dobra, troszeczke przesadzam, w koncu te brednie sie same nie pisza). Gdy po raz pierwszy zobaczylam ta plaska, wyraznie meska klate dostalam naprawde masakrycznej chichawy. Wylam, rzalam, rechotalam i plakalam ze smiechu do momentu az matka moja zaniepokojona dziwnymi odglosami w srodku nocy przyleciala sprawdzic czemu jej dziecko umiera. Bylo blisko, hehehe :)
Ale „nvm”, nie bede przynudzac. Powiem tyle: jezeli masz (powiedzmy) '-nascie' lat, nie mozesz sobie sam/a jeszcze kupowac fajek i masz ochote na ciepla, skondensowana dawke romantyzmu – to to jest strzal w 10tke. Natomiast jezeli mozesz sie legalnie sam/a wlasnorecznie upic, to.. tez jak najbardziej :D Tylko sie psychicznie przygotuj na ilosc slodyczy, od ktorej mozliwe, ze dostaniesz pruchnicy oraz dramatyzmu, ktory moze ci sie wcale taki dramatyczny nie wydac :) Ale nie musi. De gustibus non est disputandum.
Tyle.

A mi się to anime podobało, bez żadnego konkretnego powodu. Nie jest może jakieś super ekstra i najlepsze na świecie, ale jest dobre i to mi wystarczy. Po za tym mam do tego trochę sentyment, bo to jedno z pierwszych jakie oglądałem i chyba jak miałem z 7­‑8 lat.

Czytając wasze pochlebne i niepochlebne komentarze zdecydowałam
się wyrazić swoją opinię na temat tego anime ;> poznałam je dzięki mojej kuzynce
<której jestem dozgonnie wdzięczna bo wprowadziła mnie w świat do którego
obecnie należę>. Nie jest to moje pierwsze anime – było kilka przed ale to ono było przełomem ;)
Co prawda obejrzałam je w wieku ok.10 lat i tak, były ochy i achy, że super wpatrzona i tak dalej..
dla mnie to było coś niesamowitego. Oglądając tę serię ponownie muszę stwierdzić , że chyba nigdy mi się nie znudzi ;) ok, może Miaka wkurza tym swoim „poświęceniem w słusznej sprawie”, no i te miłosne wołania „Miaka! Tamahome!” są irytujące czasem, to i tak to anime zawsze będzie bliskie mojemu sercu ;) Może dla kilkuletnich fanów anime wydawać sie kiczowate, tandetne itd. Zresztą to zależy od gustu..ale i tak polecam ;) A manga jeszcze lepsza. Co prawda serie OAV jedynie mnie rozzłościły i zniechęciły to seria TV jest jak dla mnie dobra. Nie jest to oczywiście jakiś cud nad cudami – kreskę uwielbiam <Yuu Watase to jedna z moich ulubionych mangaczek>, muzyka pasująca <do dziś mogłabym zaśpiewać opening xD>, fabuła ciekawa jak dla mnie, tak samo postacie <uwielbiałam Nuriko ^^> Dlatego ocena wydawała mi się zawsze krzywdząca – może to przez ten mój sentyment, nie wiem. W każdym razie FY to DOBRE anime, po prostu trzeba się w nie wczuć, a wtedy napewno przypadnie do gustu ;) Osobiście jestem długoletnią fanką wszelkiej produkcji azjatyckiej i jakoś nigdy nie pomyślałam o nim „O matko, ale żal”.

Oglądałam tą serię jako dziecko i z jakiś powodów nie do końca; chciałam ją sobie odświeżyć, ale recenzje i opinie na Tanuki mnie skutecznie odstraszyły. W końcu jednak się zabrałam i powiem szczerze, że szykowałam się na gorsze. Wadą niewątpliwą jest wyolbrzymienie i zmaksymalizowanie wątku miłosnego, te rożne powody dla których co odcinek albo ona albo on stwierdzają, że nie mogą być ze sobą. No i Miace przydałoby się faktycznie jakieś delikatne pranie mózgu.
Ale poza tym w tej serii jest jeszcze fajny pomysł, fabuła poprowadzona w miarę logiczny sposób, naprawdę ładna kreska, zwłaszcza że to fanatsy, a i muzyka (przynajmniej ending i opening) w porządku i pasują do całości. I w sumie zabiorę się chyba na próbę za OVA.
Nie odradzam tej serii, chyba że naprawdę wątki miłosne kogoś drażnią, to wtedy absolutnie trzymać się z daleka. Bo to jedyna znana mi seria gdzie miłość wylewa się za brzegi i może powodować skutki uboczne w psychice:)

Będąc szczerą jeszcze do niedawna byłam tą serią zauroczona. Do niedawna – tj. do Nowego Roku. Jakoś tak wyszło i w wakacje 2009 obejrzałam całą serię po angielsku (dla mnie to żaden problem). Potem jednak stwierdziłam, że chciałabym to obejrzeć w naszym języku. Nie skończyłam (nie, nie dlatego, bo już wtedy złapałam urazę,mianowice z przyczyn technicznych). To było anime, które po raz pierwszy obejrzałam, jak już ktoś napisał „ze świadomością, że to anime”. Ale nie znaczy, że pierwsze anime.

Skoro po tych kilku latach wróciłam do jednego, czemu by nie wrócić do drugiego? I tak znowu przeczytałam DragonBalla i zaczęłam oglądać Saint Seiya (Rycerze Zodiaku). Zapytacie: " Co ma piernik do wiatraka? Zupełnie inne gatunki…”, otóż ma. Oba te anime powszechnie uznaje się za kultowe (nie tylko w naszym kraju, nawet autor Bleacha stwierdził, że SS było dla niego inspiracją) i zobaczyłam jak zerżnięte są niektóre rzeczy).

Dla przykładu można porównać postacie
Tamahome, co ktoś może zauważył po  kliknij: ukryte  nieudanym wezwaniu Suzaku zamienia się w „Demona Zemsty”, co okropnie przypomina Super Sayianina z DB. Do tego w ostatnim odcinku robi coś na styl Kamehameha.
Nuriko, cóż mój ulubiony bohater, to autentyczna kopia rycerza ryb, Aphrodite z SS. Tacy piękni, można ich pomylić z kobietami… Nawet pieprzyk mają w tym samym miejscu.
Chiriko – taki wrażliwy, delikatny, a  kliknij: ukryte  poświęca się, by uratować przyjaciół. To dokładnie jak Andromeda, zwłaszcza po obejrzeniu Hades Chapter (nie wyemitowanym w PL) SS można to zauważyć, bo również poświęca się ostatnim tchnieniem woli próbując udusić Hadesa rezydującego w swoim ciele.
Do tego Nakago, który przypomina mi mojego ulubionego sainta, Milo. Z nasileniem również po Hadesie. Oboje są tacy chłodni (mrrr…) i ta postawa „zginiesz, ale ja osobiście mam to w nosie”.
I to też po Hadesie, postawa Miaki: „jeśli zginę to będzie lepiej” jest z lekka podobna do Saori (Ateny), która  kliknij: ukryte  wręcza Sadze sztylet, by zabił ją, tym samym kończąc swój ból. Chociaż w tym przypadku uważam, że to podobieństwo wyszło tak 'by the way'

Nie chcę pisać już więcej, bo być może to podobieństwa nie były planowane, ale po prostu napisałam co mnie urzekło.

fushigi yuugi serwuje nam darmowe pranie mozgu w ekspresowym tempie (jedynie 51 odcinkow meki!) (chociaz juz po pierwszym czlowiek czuje sie otepialy).
przyznaje, ze majac 12 lat i zaczynajac swoja przygode z anime, bylam ta seria oczarowana. Jednak kiedy postanowilam po kilku latach odswiezyc sobie material, spotkal mnie koszmarny zawod.
Pomijam fakt przeslodzonej, a zarazem przestarzalej kreski, animacji itd (coz, po serii widac uplyw czasu), ale fabula oraz niektore postaci to totalne DNO. Niemal wszystkie wydarzenia sa przewidywalne, decyzje bohaterow sa bezsensowne, a ich zachowanie malo przekonujace.
Nie wspomne od durnowatej glownej bohaterce, ktora mialam ochote zdzielic w leb co kilka scen (bo ja rozumiem, to jest shoujo, glowna postac damska nie musi byc inteligentna, nie musi byc piekna ani niezwykla, musi byc tak do bolu zwyczajna, ale slodka i kochana i urocza i nieporadna, ze wszyscy sie nad nia rozczulaja…to wchodzi w kanon gatunku. Ale nie musi byc do tego koszmarnie irytujaca i tepa do bolu. No bo ile razy mozna sie pchac na terytorium wroga, w towarzystwie podnioslego monologu „poswiece sie i ich wszystkich uratuje, bo to moi kochani przyjaciele!”? Tak, wszystko pieknie, problem w tym, ze i tak za kazdym razem trzeba ta idiotke ratowac. Ale brawa sie nalzea. Za dobre checi.
No i do tego jeszcze nieznaczne szczegoly, ktore mialy ubarwnic postac, a sprawily, ze stala sie jeszcze trudniejsza do zniesienia. Nie wiem jak wam, ale kiedy widze dziweczyne zachowujaca sie jak zwierze i rzucajaca na gory jedzenia, to srednio nabieram do niej szacunku… rozumiem, ze to element komediowy, ale ludzie, to nie sa slayersi…)
Jesli chodzi o reszte postaci, te juz tak bardzo nie rzucaja sie w oczy. Owszem, wszyscy kochaja miake i sa gotowi oddac za nia zycie itd itd, ale poza tym aspektem daja sie lubic (zwlaszcza ci, ktorzy uczestnicza w rywalizacji o kaplanke suzaku nieco mnie zaciekle. Moimi faworytami byli Tasuki i Chichiri – przez pol serii czekalam, az skubaniec otworzy wreszcie oczy^^).

Fushigi Yuugi jest klasykiem shoujo, typowym wyciskaczem lez i powodem uniesien wielu malolat. Nie mam nic przeciwko temu gatunkowi, ale jednak mimo wszystko preferuje, kiedy watek romantyczny zawiera cos wiecej poza wymiana imion kochankow („Miaka!” „Tamahome!” „Miaka!” „Tamahome!” „MIAKA!” „TAMAHOMEEE!”) oraz umieranie za siebie nawzajem.
Coz, jesczze kilka lat temu plakalam przy kazdej ofierze zlozonej przez walecznych rycerzy suzaku, teraz jednak seria ta wzbudzila we mnie smiech. Niestety nie z powodu zartow, ale pozal sie boze poziomu tego tworu.
(Na swoja obrone – kojarzycie scene, w ktorej miaka poswieca sie – znowu – i probuje zabic sama siebie, zeby taki potwor nie zaciukal jej kolegow? Zostaje ciezko ranna i potrzebuje szybkiej transfuzji krwi. Co wiec robie dzielni i zaradni Tamahome&Hotohori? Tak, ciachaja sobie zyly mieczami i chlaastaja jej krwia po klacie…
Dziewczyna cudownie powraca do swiata przytomnych… kurde, nol komments)

Anime bardzo mi się podobało. Na końcówce się poryczałam. (A to naprawde poważny komplement bo ja żadko płacze na seansach)To anime jest jak ... no niewiem ... może… Czarodziejka z Księżyca ... Naruto ... czy Ghost in the Shell… trzeba obejrzeć by uważać się za znawce mangi i anime (no dobra może shujo)Daje 9.10 )za Miake ^^

ta seria naprawdę miałaby szansę być dobrą, zwłaszcza biorąc pod uwagę rok wydania, gdyby Miaka jej nie zabiła… ratunku, przecież takie rozmamłanie i głupota jest po prostu nie do przyjęcia. na dodatek pozostali bohaterowie (mam tu na myśli głównie wojowników Suzaku) są całkiem sympatyczni i rozgarnięci, dopóki kapłanka nie pojawia się na horyzoncie, a oni nie wiedzieć czemu „pragną tylko ją chronić”, co automatycznie wyłącza im mózg. szkoda, naprawdę.

Najpiękniejsze anime jakie zdążyłam obejrzeć.