Tanuki-Anime

Główną bohaterką jest Mayuko: biedna studentka, która podejmuje się różnych dorywczych prac, aby opłacić szkołę i utrzymanie, a oprócz zwykłych kłopotów musi radzić sobie z NieA – żarłoczną i hałaśliwą kosmitką. NieA upiera się przy spaniu w szafie Mayuko, wyjada jej wszystkie zapasy i zbiera rozmaity złom, z którego buduje UFO. Działające – przynajmniej przez chwilę… Mieszkają razem w łaźni Enohana, którą kiedyś kierowali rodzice Mayu.

Mayuko wstydzi się przyznać do swojej biedy, jest raczej nieśmiała w kontaktach z ludźmi, chociaż z drugiej strony potrafi nawrzeszczeć na NieA, gdy ta pożre jej rezerwę jedzenia… Natomiast jej sublokatorka to prawdziwy wulkan energii: słucha radia na cały regulator, żebrze o jedzenie, gromadzi śmieci, nie poczuwa się do żadnych obowiązków, próbuje zjeść kota i ogólnie zachowuje się jak wyjątkowo denerwujący gość. Z tego powodu robi sobie wrogów z kosmitów na wyższym poziomie społecznym (choć nie wydaje się tym przejmować).

Do tego wszystkiego dochodzi personel łaźni i jej stali bywalcy, kilku znajomych kosmitów i koleżanka Mayu ze szkoły, a tłem tej wybuchowej mieszaniny jest wielki krater pełen małych kosmitów z antenkami na głowach i olbrzymie UFO („statek­‑matka”) na horyzoncie, nadające niekiedy tajemnicze sygnały…

A skąd w ogóle wzięli się ci kosmici? Szczerze mówiąc – nie wiadomo. Kiedyś przylecieli i rozpełzło się toto po Ziemi jak robactwo… Ludzie się do nich przyzwyczaili i nikt oprócz wyjątkowo fanatycznych ufomaniaków (jak np. koleżanka Mayu, Chiaki) nie zwraca uwagi na, dajmy na to, kosmitkę – kelnerkę albo mieszane małżeństwo.

Oprócz spiczastych uszu i charakterystycznych znaczków na twarzy przybysze wyglądają jak ludzie… No, może prawie. Elita posiada na głowach antenki różnego kształtu (np. tulipan, albo cukierek). Ci, którzy antenek nie mają, nazywani są „Under” i są uważani za niższą klasę. NieA funkcjonuje praktycznie poza tym społeczeństwem: nawet w urzędach rejestrowane są tylko grupy do „Under 5” – a nasza bohaterka jest „Under 7”...

NieA_7 zawiera dość komedii, żeby się dobrze pośmiać i dość wątków podobnych do Serial Experiments Lain, żeby dać do myślenia. Anime przyciąga rysunkiem – podobnym do tego z Serial Experiments Lain, trochę bardziej realistycznym, bardzo pasującym do klimatu opowieści. Miny, jakie robią do siebie NieA i Mayu podczas kłótni, są po prostu prześmieszne. Animacja jest na dość dobrym poziomie – nie powala na kolana, ale też nie ma tam błędów. Natomiast muzyka jest świetna! Opening to kapitalny bluesowy kawałek, śpiewany charakterystycznym, potwornie zachrypniętym męskim głosem; ending natomiast jest delikatny i optymistyczny, pasujący do komediowego nastroju tej serii. Muzyka w tle to najczęściej podkreślający akcję blues.

NieA_7 jest bardzo oryginalną serią. Żarty, początkowo dość slapstickowe (oblewanie się sosem curry…) łagodnieją z czasem, anime delikatnieje. Może zaskoczyć brak spójnej fabuły, łączącej wszystkie odcinki. Oglądamy jakby dziennik Mayuki: trzy miesiące z jej nauki i pracy. Po prostu codzienne życie w niecodziennych okolicznościach.