Tanuki-Anime

Muszę przyznać, że śledzę to anime z zainteresowaniem. Nie będę się wypowiadał na tamat tego jaką jest adaptacją, bo i tak jeszcze nie słyszałem o udokumentowanym przypadku serializacji która byłaby lepsza niż LN­‑pierwowzór, tak więc oceniam Mahouke jako stand­‑alone.

Interesujące jest jak zrealizowano tu „unaukowienie” magii, czyli coś co w sumie rzadko kiedy się udaje. To jak bohaterowie tłumaczą działanie magii z wykorzystaniem CAD­‑ów sprawia wrażenie czegoś co ma sens. Sprawia, bo jedank wciąż jest to sci­‑fi…

Największym atutem jest tu główny bohater. Wiem że taki omnipotentny bohater wielu ludzi odpycha, ja akurat lubię takich protagonistów (na dodatek takich, którzy ukrywaja swój prawdziwy talent).

Anime niby nie jest niczym nowym (ile to już było magicznych szkół przyszłości), natomiast patrząc na nie mam wrażenie jakbym oglądał coś oryginalnego, świeżego.

Reasumując, ogladanie tej serii po prostu sprawia mi przyjemność i cieszę się, że trwa te 26 odcinków, bo ostatnio coś dużo tych jedenastko- i trzynstkowców…

nawet fajne anime jak dla mnie ciekawy główny bohater jak dla mnie oryginalny , ciekawa akcja zabawna interakcja siosta/brat co do oklepanego schematu to prosze polecie podobny shemat z roku 2013/2014 bo jak szukałem i nic podobnego nie znalazłem chyba mało anime ogladam z gatunku sf co do rasizmu i dyskryminacji to nie wiem co jest w tym dziwnego (temat jak kazdy inny )

Anime jako takie ujdzie :P Dobrze, że będzie więcej niż 13 odcinków. Co do bohaterów to chyba tylko zauważyłem, że będzie 1 z 3 typów: geniusz (jak tutaj), przygłup (Naruto itd.), Maminsynek (chyba wszystkie haremy), czy może są jeszcze inne typy głównego bohatera? Oświeci mnie ktoś? :)

W końcu seria dla mnie! Jedno z nielicznych anime/mang, gdzie można zobaczyć jak główny bohater najpierw myśli, a później robi i nie jest głupim, lekkomyślnym bachorem albo tchórzliwym maminsynkiem co według mnie stało się stylem do robienia anime/mang, poza tym bardzo podoba mi się to opanowanie i aura tajemniczości wokół głównego bohatera. W sprawie siostry to jej postać też jest niczego sobie, a jej „związek” z bratem jest dość zabawny.

Moja ocena jak na razie to 10/10 i z niecierpliwością czekam na dalszy rozwój wydarzeń;]

Wszystkim dla których pierwszym kontaktem z tą serią jest anime sugeruje przeczytanie Light Novela. Mimo tego , że anime całkiem nieźle odwzorowuje mange, w LN wszystko jest przedstawione znacznie lepiej (moja opinia).

Poza tym, że główny bohater to Mary Sue (Gary Stu), a większość otaczających go ludzi (osobliwie antagonistów) to idioci, anime jest całkiem niezłe.

Dostaliśmy pseudo­‑rewolucjonistę z podróbą Geassa, ale protagonista oczywiście jest na to niewrażliwy. Podobnie jak na zaloty swojej siostry (Bogu dzięki) i innych pań. A najnowszy odcinek obiecuje  kliknij: ukryte  Spinzaku. Oby tylko nie doszło do pojedynku między Garym Stu i Krwawym Baronem Stu bo seria z przeciętnej stanie się nie do wytrzymania.

1­‑5
Czas na małe i o dziwo – dość istotne podsumowanie.
Generalnie to nie zajmuje się takimi rzeczami, interpretacja dzieła, przekaz… nie interesuje mnie to.
Ale w tym wypadku to aż się prosi… to jest tak kontrowersyjny i pod względem przekazu – tak ohydny twór, że nieźle zdziwiło mnie, iż nikt nie zwraca na to uwagi.

A o co ta cała drama?
Ano o poglądy autora.
Skrajna prawica to najgorsze co może być, już o niebo lepsze jest „skrajne lewactwo”, nawet jeśli to wybór między dżumą a cholerą.

Niesamowicie „dobry” dydaktyczny podział na lepszych i gorszych… super, ale dodajmy do tego jeszcze fakt, że główny bohater stanął po stronie tych złych. Jest to niczym jawna pochwała: dyskryminacji, sprzedania się i moralnego upadku… aż się rzygać człowiekowi chce – to ma niby być bajeczka dla dzieci?
Wracając do podziału – sęk w tym, że nie ma tu tylko podziału wewnętrznego… jest on zinstytucjonalizowany – naszywki na ubraniach, brak reprezentacji w organach szkoły, dostęp do edukacji… wszystko.

A co w najnowszym epku?
,,Debata” godna imienia najlepszej propagandy jaką widziałem – zaprezentowano opozycję jako bandę debili nie będących w stanie wyrazić swojego zdania, a drugą jako „jedyną słuszną”, no bo przecież: „wam to się tylko wydaje, że tu jest jakakolwiek dyskryminacja”.
Ale zaraz, zaraz, zaraz… ona przecież zamierza to ,,naprawić” – teraz nagle będzie inaczej (dziwny zbieg okoliczności)... wiecie jak się coś takiego nazywa?
Socjotechnika.

Bardzo wymowna była też scena z poprzedniego odcinka – nasz główny milusiński tłumaczy lecącej na niego siostrze (Japonia… ), że przecież druga strona to terroryści i „ktoś” nimi manipuluje… a teraz przypomnijcie sobie mapę świata, możecie zgadywać trzy razy – o jaki kraj tu chodzi?

Anime nazwałbym jawną nacjonalistyczną agitacją i wielka szkoda, że nikt tego nie dostrzega.
Ja jestem wręcz oburzony tym, co się tutaj wyprawia.

Polećcie to anime jakiemuś np. Korwinowi Mikke – na pewno mu się spodoba.

Serię jak na razie sympatycznie się ogląda, chociaż zaczynam mieć już powoli dość tych zauroczeń (miłosnych) na linii brat­‑siostra. No o ile bohaterowie faktycznie są biologicznym rodzeństwem…

Chciałem natomiast zwrócić uwagę na jeden z elementów serii: a mianowice uniformy. Nie miałbym nic przeciwko aby tak wyglądały uniformy szkolne przyszłości. Nie dość, że mamy nietypowy seledynowy kolor (który ładnie się prezentuje), to jeszcze fajny design, zwłaszcza żeńskich strojów (i to, że mają różne warianty kolorystyczne, chyba zależne od używanego typu magii). Może to dziwne zwracać uwagę na taki element, ale naprawdę stroje przykłuły moją uwagę…

Główny bohater to bardzo ciekawa postać, jest jedynie mało widowiskowy, bo to co robi robi oszczędnie, bez zbytniego efekciarstwa, ma też lekkie socjopatyczne odchylenie. Co ważne w równorzędny sposób posługuje się magią, siłą i rozumem, co stanowi jego podstawową przewagę. Przu okazji -dla mniej kumatych: od początku jest mówione, że jego moc magiczna jest specyficzna – używając metafory nie jest jednordzeniowym procesorem o super szybkim taktowaniu, lecz wolniejszym, ale wielordzeniowym CPU. W jego działaniach widać też duże poczucie realizmu w stosunku do siebie. A najbardziej ujęły mnie: jego zdolność przewidywania i elegancki, oszczędny sposób działania – czy w przypadku walk, czy manipulacji (a może tylko wywierania wpływu?)- zwłaszcza w stosunku do płci przeciwnej. Należy do tej niszowej kategorii postaci, po których używanie mózgu widać dzięki konsekwentnym działaniom, a nie naciąganym tłumaczeniom swoich posunięć, z sufitu wziętym natchnieniom, czy nie znajdującym pokrycia w rzeczywistości reakcjom otoczenia.

Poważna tematyka, dobre walki, brak infantylizmu, niejednoznaczna relacja brat­‑siostra niby wtórna, ale – co rzadsze – z premedytacją wykorzystywana przez nich do gry zarówno z otoczeniem, jak i sobą nawzajem… po 4 odcinkach anime celuje w 8/10 jak dla mnie, a mówi to człowiek, który zwykle odejmuje co najmniej punkt za szkolne klimaty.

Główny bohater jest bardzo przeciętny.

Drugi odcinek nieco lepszy, ale nadal lipa – to wszystko jest zbyt przewidywalne.
Praktycznie w każdej scenie dobrze wiem, co się wydarzy.

I jeszcze ta irytująca siostra…

Świat i przedstawienie magii bardzo mi się podoba. Bohaterowie, poza siostrzyczką, są całkiem sympatyczni. Wyczuwam potencjał na jedno z lepszych anime sezonu. ^^

Jest nudno, niestety. Nie przepadam za Light Novelami, prawdę mówiąc ich nie znoszę, ale to w końcu Madhouse, więc się skusiłem.

Jak to bywa, brat bez mocy, w przyszłości pewnie super­‑uber koks, siostra geniusz wzdychająca do braciszka, no bo dlaczego nie. Cały świat nie jest zły, ale też nie zachwyca.

Jak to zawsze bywa, Madhouse stara się przy oprawie graficznej, tak zresztą jest i teraz, może ona pomoże w przyszłym rozwoju serii. Zresztą, to już nie dla mnie, nie dam serii drugiej szansy.

Zaczęło się od mapy świata po 3 WW – wszystkie kraje zostały połączone w różne wielkie terytorialne twory… Wszystkie? Nie! Bo taka Japonia została Japonią, przecież to zbyt wspaniały by dołączać do, pffff, unii wschodnich krajów, która wchłonęła oba kraje Korei,czy tam jakieś tam Chiny…
Dalej, mamy rodzeństwo głównych bohaterów – idealną, grzeczną siostrzyczkę z poziomem mocy ponad 9000 i starszego brata, któremu natura poskąpiła mocy ( kliknij: ukryte  albo oddał ją w dzieciństwie umierającej siostrzyczce? To tylko taki mój strzał na podstawie migawki przeszłości)... Wróć, dzięki podpowiedziom subtelnym niczym młot pneumatyczny, mamy szansę się domyślić, że „onii­‑chan” ma mocy za dwie, czy więcej siostrzyczek, ale postanowił to z jakichś powodów ukrywać przed otoczeniem (żeby być bardziej „cool” i tajemniczym może?)
Następnie mamy siostrzyczkę marzącą o miłości pomiędzy rodzeństwem – tyle dobrego, że postaci wokół niej nie są ani ślepe, ani niekumate i sobie z siostrzyczkowych uczuć żartują.
Co tam jeszcze… A, podział na „gorszych” i „lepszych” – tutaj już nie wytrzymałam i zastopowałam film, żeby się wyśmiać X'D (swoją drogą, taki podział to chyba jest w Japonii ważny temat, skoro takie potworki jak „Assassination Classroom” są na topie…) Wszystkie sceny dyskryminacji były tak kiepskie, że po prostu szkoda słów.
Przewaga żeńskich postaci źle mi się kojarzy z budowaniem haremu wokół głównego bohatera – przecież on jest taki przystojny/tajemniczy/wspaniały/miły/etc…

Tak, były całkiem ładnie zaanimowane sceny walk, żeńskie projekty postaci też mi się podobają (zwłaszcza te półprzeźroczyste „pelerynki”) – ale to za mało, żebym zmusiła się do sięgnięcia po drugi odcinek. Pierwszy epizod „Mahouki” zupełnie do mnie nie trafił, ba, on mnie wymęczył i zdenerwował zamiast przynieść przyjemność z oglądania – dlatego podziękuję już tej serii.

Kolejne „Toarupodobne” coś.
Pierwszy odcinek nie nastawia zbyt optymistycznie.

Siostra leci na brata – widziałem to już milion razy.
Dobra… coś tam mangi poczytałem i będzie zapewne już w 2 odcinku, więc pozwolę sobie bez spoilera:

- siostra jest OP, a jej brat to zero – widziałem już to milion razy
- a nie… bo braciszek ma jakąś tam moc, ale jej nie używa czy coś i tak naprawdę to jest OP… też było

khym.

Świat przedstawiony?
Póki co zapowiada się raczej kiepsko.
Wybitnie słaba była ta scena tych bodajże „Blossoms” i „Weeds” (ale mnie irytuję spam tymi angielskimi nazwami, ale to tak swoją drogą) – tak słabego konfliktu na linii „ci spoko” i „te leszcze” już dawno nie widziałem.
No nic od tego nie czuć, to tak jakbyś ktoś tworzył utarte skrypty w generatorze…

Wizualnie jest tak sobie.
Audio – ujdzie, ale też bez rewelacji (nawet fajny OP, ale LiSA tworzyła już lepsze kawałki).

Szansę pewnie dam, w końcu lubię te wszystkie super­‑mahou­‑sci­‑pałery itd., szkoda tylko, że żaden nie jest choć w 40% tak dobry jak Toaru.

W końcu coś poważniejszego z magią i do tego z dodatkiem techniki, przez chwilę poczułem się, jakbym oglądał ponownie Animatrixa :)

Na plus na razie na pewno jest grafika, dynamiczne walki oraz – niewiele jej było – ale ścieżka dźwiękowa. Fabuła również zapowiada się ciekawie, choć mam wrażenie, że z czasem może być trochę problemów z wytłumaczeniem działań pewnych mechanizmów( kliknij: ukryte  choćby „skill” analizowania sekwencji czarów Tatsuyi)

Na minus pojawia się siostra głównego(?) bohatera, której zachowanie bardziej pasuje do jakiejś serii ecchi… Ponadto zauważyłem, że upychają 3D w różne miejsca, mam nadzieję, że nie będzie tego zbyt dużo.

Jestem jednak dobrej myśli, dawno nic nie było tak ciekawego z magią w świecie współczesnym, a Mahouka Koukou no Rettousei wydaję się być kandydatem na dobrą serię w tej kategorii.

Początek całkiem intrygujący, świat naprawdę ciekawy, bohaterowie również niczego sobie. Z wyjątkiem siostrzyczki z kompleksem „Oni­‑chan”. Niestety na tego rodzaju wołanie „Oni­‑chan” przez pół odcinka mam już alergię.

Nie podoba mi się ta narracja i te przerwy pomiędzy dialogami, za to bardzo podoba mi się świat przedstawiony.
[link]

Po pierwszym odcinku mogę powiedzieć, ze zapowiada się całkiem niezła seria. Nie ma tam jakichś specjalnych wątków echi, a bohaterowie zachowują się całkiem rozsądnie. Nawet siostra głównego bohatera nie sprawia wrażenia tzw.„głupiej idiotki” i jak na raz nie denerwuje swoim zachowaniem. Powiem szczerze, ze kiedyś sięgnęłam po mangę ale w ogóle nie przypadła mi do gustu. Sięgając po to anime miałam nadzieje, ze zrobi na mnie lepsze wrażanie i nie myliłam się. Zobaczymy jak to się rozkręci później. Na razie twórcy idą tokiem mangi, ale po zobaczeniu endingu stwierdzam, ze „dodadzą” kilka innych postaci. Jak dla mnie to nawet lepiej, ale nie wiem jak bd zaopatrywać się na to fani mangi.