Tanuki-Anime

Całkiem niezła bajka, ale mogłaby być lepsza, gdyby:

1) zmienić zakończenie. Spodziewałam się czegoś kliknij: ukryte  bardziej rozdzierającego serce, bo skoro już cała seria miała negatywny wydźwięk, to zakończenie jej takim miałkim happy endem pozbawia ją wyrazu i sprawia, że widz po seansie niedowierzająco wpatruje się w ekran. Tyle rozpaczy, brutalnych śmierci ulubionych postaci i taki koniec? Dobre żarty.

2) zmienić główną bohaterkę. Nie wiem doprawdy, po co ona tam właściwie była i dlaczego została mahou shoujo. Jasne, zapewne miała być przeciwwagą dla ześwirowanych czarodziejek polujących na swoich pobratymców, ale takich bohaterek po prostu znieść nie można. Do samego końca płaczliwa i jojcząca, niepojmująca, co się wokół niej dzieje i niepotrafiąca dostosować się do sytuacji, bezgranicznie ufna, a tym samym głupia. Gdyby tak zamienić ją na Swim Swim, to byłoby znacznie ciekawiej :D

Seria light novelek rozrasta się coraz bardziej, na tą chwile jest ich już chyba z 10
Next seasons confirmed?

Tempo akcji jest znakomicie wyważone, ani razu nie miałem wrażenie, że coś jest odwlekane albo robione w zbytnim pośpiechu (...)

Literówka się wkradła. Chodziło zapewne o formę „wrażenia”

Jestem zdziwiony, że tyle osób podkreśla jako wielką zaletę MSIK element zaskoczenia i nieprzewidywalność. Jak dla mnie wręcz odwrotnie – to była najsłabsza część tej serii. Dziewczęta ginęły według prostego schematu – dostajemy flashback postaci, pół odcinka potem czarodziejka gryzie piach.  kliknij: ukryte  Z tego schematu wyłamały się tylko Ripple, która przeżyła całą grę mimo flashbacku i Yunael która zginęła bez żadnej zapowiedzi, ale to tylko dlatego, że flashback mógł pojawić się przy jej bliźniaczce. Może za bardzo zwracam uwagę na zabiegi scenarzysty i reżysera przez które dla mnie było oczywiste kto zginie za 10­‑15 minut, ale przez to nie mogę się zgodzić z wysoką oceną i główną zaletą serii, która dla mnie nie istnieje. 5/10

Czyli początek cyklu Raising Project mamy za sobą. Nie ukrywam, że jestem zadowolony z seansu i seria konsekwentnie zrealizowała swoje główne założenie. Seria typu „Igrzyska Śmierci” musi się wyróżniać przede wszystkim postaciami i nieprzewidywalnością i te dwa elementy były wyraźnie najmocniejszymi aspektami serii. Seria niedomaga jednak w paru aspektach, ale nie psuje to specjalnie ogólnego wrażenia.

Pozwolę sobie jednak napisać coś więcej o postaciach, ponieważ samo powiedzenie, że są dobre nie do końca oddaje co mam przez to na myśli. Trzeba patrzeć na postaci przez pryzmat tego czym seria jest. W tego typu seriach chcemy mieć całkiem sporo postaci i każda z nich musi być na tyle prosta i kolorowa by widz mógł się z nią utożsamić od pierwszej sceny. Muszą jednak one posiadać drobny niuans, który komplementuje nieprzewidywalność fabularną. Potrzebujemy postaci których nienawidzimy i chcemy by spotkało je wszystko co najgorsze. Jak i potrzebujemy postaci tak fajne i przyjemne, że drżymy na samą myśl o ich nieuniknionej śmierci. Zdrady, morderstwa, nieporozumienia… Mamy przeżywać całą gamę emocji poprzez te postaci, złość, żal, czy ostatecznie satysfakcje. Także w przypadku tego typu serii kiedy mówię o dobrze zrealizowanych postaciach, nie mam na myśli postaci jako jednostki działające w próżni, lecz jako całą obsadę analizowaną jako jedność. W tym kontekście seria wypada bardzo dobrze, dając nam morze postaci które niesamowicie łatwo zidentyfikować i bardzo łatwo lubić czy nienawidzić.
Na wyróżnienie zasłuży jedna z antagonistek, której udało się zbrudzić swoje ręce krwią najczęściej w tej serii. Kierowała się ona żelazną logiką odporną na niuans. Dzięki temu udało się osiągnąć to fajne uczucie satysfakcji pod sam koniec serii, lecz jednocześnie był zachowany pewien tragizm i ludzki aspekt. Mówię trochę zawile, ale staram się unikać spoilerów.

Muszę jednak wspomnieć o tym, że seria kulała jeżeli chodzi o eskalację emocjonalną. Wszystkie „mocne” sceny były jednak przytłumione, mimo że faktyczne wydarzenia na ekranie były co najmniej drastyczne to reżyseria nigdy nie tego nie potęgowała. I jest to o tyle problem, że egzaltacja emocjonalna jest jednak istotnym aspektem tego typu serii. Oczywiście można bardzo łatwo z nią przesadzić i przypadkowo stracić przez to widza, lecz tłumienie tego po prostu ogranicza serie. I tutaj zarówno początek, koniec jak i niektóre sceny cierpią. Start bez dwóch zdań jest zbyt wolny, główna postać wydaje się niesamowicie statyczna, a sceny które powinny nami mocno wstrząsnąć wywołują raczej reakcje typu „ooooooohhh”. Nadal jest to wszystko ciekawe i to jak historia została napisana definitywnie przyciąga do ekranu, lecz brakuje tej serii tego porządnego prawego sierpowego który powala widza. Myślcie w kategoriach jak Madoka knockout­‑owała widza, czy jak Re­‑Zero atakowało cios za ciosem. Tutaj to było potrzebne, ale nigdy się tak naprawdę nie pojawiło.

Skoro już o tym mowa, krótko na temat tej serii i Madoki. Czuć pewne inspiracje, lecz serie nie mają ze sobą wiele wspólnego. Nie radzę porównywać ich do siebie, bo poza poszczególnymi elementami to seria wyraźnie idą po zupełnie inny rodzaj doświadczenia. Po prostu nie, to jest to, tamto jest tamto.

Największe wady serii zdają mi się wychodzić z samej realizacji, gdzie największe zalety pochodzą z materiału źródłowego. Z tego co wiem, materiał źródłowy ambitnie się rozrasta, zmieniając koncepty fabularne i bohaterki. Trochę jak JoJo i powiem, że ten sposób prowadzenia franczyzy wydaję mi się niesamowicie ciekawy, bo pozwala serii ewoluować jednocześnie zostając wierny swoim fanom. Wydaję mi się, że z dobrym studiem ta franczyza może być na tyle silna by sobie wyrąbać fragment rynku… Było to na tyle interesujące, że sięgnę po materiał źródłowy.

Podsumowując, jest to seria typu „igrzyska śmierci” w klimacie magicznych dziewczynek. Jest ona napisana pod swoje najmocniejsze strony i jako seria rozrywkowa spełnia ona swoje zadanie w 100%. Przez pewne niedociągnięcia raczej nie będzie to coś co wbija się w pamięć, lecz mimo to polecam spróbować. Historia jest tak prowadzona, że naprawdę to przyciąga do ekranu i fajnie patrzeć jak postać którą najbardziej nie lubimy jest wielokrotnie dźgana ostrym narzędziem.
Podobno kolejne części są lepsze i jak już wspomniałem mają inna strukturę i postaci. Radzę więc bacznie obserwować czy nie pojawi się drugi sezon tej nie wybitnej, lecz bardzo kompetentnej serii rozrywkowej.

Generalnie jestem bardzo pozytywnie zaskoczona tą serią. Spodziewałam się głupiej sieczki z wyżynającymi się nawzajem magicznymi dziewczątkami, w której jakakolwiek logika dawno poszła do baru na klika głębszych. A tu… było całkiem ciekawie. Na tyle, że z niecierpliwością wyczekiwałam kolejnych odcinków i z chęcią snułam przypuszczenia co też nas w nich czeka –  kliknij: ukryte  kto padnie tym razem, jak i przez kogo.^^
Niestety, tego typu historie mają to do siebie, że zakończenie może znacząco popsuć ogólne wrażenie na ich temat. I tak też było w tym wypadku.  kliknij: ukryte  Swoistego rodzaju happy end, w którym przeżywają zarówno Ripple jak i Snow White? Ta Snow White, która przez całą serię nie zrobiła absolutnie niczego poza wykrzyczeniem w ostatnim odcinku, żeby Ripple nie słuchała Fava? No chyba gorsze byłoby tylko zmartwychwstanie pozostałych bohaterek rodem z Akuma no Riddle. Bardzo dobrze udało im budować klimat przez wcześniejsze odcinki, odpowiednio zagęścić atmosferę, a potem „puff” i wszystko to uleciało. Nawet jeśli Snow White uczy się teraz walczyć i może troszkę się ogarnęła, to cóż z tego? Jeśli nie dostaniemy drugiej serii, to ten motyw pójdzie na marne. A nawet jeśli czeka nas sequel, to i tak temu zakończeniu ciągle brakować będzie odpowiednio mocnego akcentu, jakieś przytupu na koniec, który pasowałby do wszystkich tych wcześniejszych mordów.

Za zakończenie leci ode mnie oczko w dół przy ocenie, ale i tak uważam, że udało się tutaj stworzyć nadzwyczaj udaną serię, zgrabnie łączącą motywy mahou shoujo z mroczniejszym klimatem. Tempo akcji zostało zresztą odpowiednio dobrane – niczego nie przedłużali, ale też nie czułam zbytniego pośpiechu. Jedyne co, to brakowało mi lepszej prezentacji bohaterów tak, by widz był w stanie  kliknij: ukryte  ich chociaż żałować, kiedy giną. Niestety pod kątem emocjonalności nie wyszło to najlepiej, bo chociaż nakreślono sylwetki bohaterów, ich przeszłość i motywacje, to czegoś mi w tym wszystkim brakło. Z jednej strony można to złożyć na karb niewielkiej ilości odcinków w stosunku do liczby bohaterów, ale przecież nawet w takiej formie nie jest to niemożliwe (chociażby w Natsume, przy epizodycznych historiach, znacznie lepiej przychodzi wydobycie z każdej jednej sporych pokładów emocji). Co prawda nie jest to aż tak wielka wada, ale po prostu gdyby ten aspekt lepiej dopracowano, dostalibyśmy naprawdę bardzo mocny tytuł. A tak jest „tylko” dobrze.

Kiedy obejrzałem to anime naszły mnie skojarzenia z „Higurashi”. Mamy tu bowiem słodkie i urocze dziewczyny, które robią krwawe, okrutne i brutalne rzeczy. Chyba tylko Japończycy potrafię tak połączyć motyw „kawaii” z bezmyślnym okrucieństwem.

Muszę przyznać, że całkiem przyjemnie się to oglądało…
Niby już od samego początku było wiadomo, że nie ma co się zbytnio przywiązywać do większości postaci, ale kolejność i sposób eliminowania dziewcząt bywał całkiem zaskakujący.
Przez ekran przewijało się sporo postaci, ale nie miałam poczucia, że jest ich za dużo. Historie niektórych były naprawdę ciekawe i fajnie by było zobaczyć serię z kimś takim w roli głównej, część lekko przerysowana, ale za to dobrze wypadała na tle pozostałych. Nawet główna bohaterka nie denerwowała za bardzo…
Jeśli się zdecydują zrobić drugi sezon, to na pewno obejrzę.

Ostatni odcinek serii, nie wiadomo czy reszta książek też się doczeka anime? Na razie jest 6. Ogólnie serie oceniam na 9, czekałem na każdy odcinek z zapartym tchem, mimo że po niemal każdym odcinku musiałem obejrzeć coś wesołego, bardzo zżyłem się z postaciami, i każda dobrze odegrała swoją role :) Co do finałowego odcinka.  kliknij: ukryte  Podoba mi się co zrobili ze Snow White, bałem się, ze będzie drugą Madoką i cały czas będzie pacyfistką, a tymczasem sama próbowała zniszczyć Fava, Co udało się bardzo pokiereszowanej po walce ze Swim Swim Ripple (Błaganie o litość Fava było bezcenne :) ) Po wszystkim Swim Swim postanowiła bardziej aktywnie wymierzać sprawiedliwość, stając się czymś w rodzaju mściciela, ale najpierw musi się podszkolić u Ripple

Myślałam, że zdolność Tamy jest prawie zupełnie nieprzydatna, a tu proszę… Z trochę innym usposobieniem mogłaby być jedną z najgroźniejszych przeciwniczek (tak mi się jakoś skojarzyło, że umiejętność Winterprison też nie była jakoś szczególnie uniwersalna).
Za to jestem trochę zawiedziona historią Tamy, bo bardzo przypominała tą  kliknij: ukryte  Hardgore Alice (choć tej drugiej jakoś bardziej współczułam, bo gapowatość Tamy wydawała mi się trochę przerysowana, podobnie jak dobroć Nany).
Skąd Fav wie, że  kliknij: ukryte  Swim Swim w płynnej formie jest podatna na ataki nie tylko dźwiękiem, ale też i światłem? Czyżby znał jakieś statystyki?

 kliknij: ukryte  Cranberry z pewnością nie takiego końca oczekiwała, zabicie przez najsłabszą z magical girl. Fajnie było zobaczyć ludzką strone Ruler, biedna Tama, poza babcią wszyscy traktowali ją jak śmiecia.

Odcinek 10 należał do jednych z najnudniejszych.
Po pierwsze sprzeczka między Snowwhite i Alice – to wyglądało tak nienaturalnie i głupio, że aż głowa mała.
Po drugie  kliknij: ukryte  pozbycie się Alice. Dopiero teraz, kiedy zostało ich 7 odkryły, że najlepiej będzie odkryć ich tożsamość i zabić cywilu? Przecież umiejętność Swim Swim aż się prosi o użycie jej do szpiegowania innych. Takim sposobem mogłaby się pozbyć każdej z osobna, wtf.
No i oczywiście Snowwhite nie mogła podać Alice jajka, aby przemieniła się w czarodziejkę. Ech.
Po trzecie, nie wiem czy ktoś zauważył, bo tak to właśnie zostało przekazane, jakby nie miało większego znaczenia, że  kliknij: ukryte  Cranberry pochodzi ze Świata Magii i przeprowadza na Ziemi egzamin mający wytypować kolejną utalentowaną czarodziejkę, ale że jest psychopatką, to każe im się mordować nawzajem. W sumie liczyłem nie liczyłem na lepsze wytłumaczenie, może mniej wymyślne, ale jest ok, ale tak to ujawniono po tych 10 odcinkach, jakby to zbędne. No jasne, to tylko główny wątek.
Plusem tego anime jest prostota. Widać, że autor nie przeliczył swoich zdolności. Z drugiej strony niektóre dialogi proszą się o pomstę do nieba. ;-;

Trzeba przyznać, ze się nie patyczkują  kliknij: ukryte  Śmierć ciężarnej Top Speed, pokazane samobójstwo Nany. Zaskoczyła mnie anielica, myślałem że rzuci się bezmyślnie do walki zrozpaczona po śmierci siostry, a okazała się dobrym strategiem, prawdopodobnie poznała słabość Alice.

W tym komentarzu piszę o swoich wrażeniach i domysłach po 9 odcinkach anime, więc całość (wyłączywszy ostatni akapit) zaznaczam w spoiler, bo musiałbym go wstawiać minimum co drugie zdanie.
 kliknij: ukryte  Zastanawiam się jaki jest cel tej gry i tak nie bardzo mogę załapać. Jeśli Cranberry chciałaby zostawić najsilniejszą czarodziejkę, to przecież nie atakowałaby La Pucelle i Weiss, a najsłabszych czarodziejek pozbyłaby się od razu. Poza tym, skoro ta cała gra jest wymyślona przez nią Fava, to po co dawałby Snow White tak nieprzydatną w walce moc, jak słyszenie ludzi potrzebujących pomocy. No i jak tu być bohaterem, kiedy jest się zmuszonym do zabijania ludzi, z którymi naprawiało się świat?
Jeszcze dziwniejszy jest sam sposób wybierania kandydatek, na im taka Tama lub Snow White? Żadna z nich jeszcze nikogo nie zabiła. SW jest główną bohaterką i określonym archetypem postaci, to jeszcze da się zrozumieć. Taką Tamę już mniej. Poza tym jest jedna z dwóch czarodziejek, której tożsamości jeszcze nie znamy. Mam nadzieję, że nie okaże się prawdziwym psem – w końcu płeć i wiek nie ma znaczenia, więc czemu nie gatunek? xd Poza tym Ruler znalazła ją na śmietniku, to też o czymś świadczy. Chyba.
Alice – tak jak zakładałem, nie chce zabić SW, bo jest zafascynowana jej postawą. Wydaje mi się, że SW stałą się jej idolką, kiedy Alice jeszcze nie była maho szodżo. Tylko dlaczego przypomina potwora żywcem wyciągniętego z horroru? Kolejny domysł – być może sama chce pomagać ludziom, ale może, bo na przykład jest ciężko chora? Taki charakter na pewno wzbogaciłby wachlarz osób, które mogą stać się czarodziejkami. W każdym razie, jej przeszłość na pewno będzie miała jakiś wpływ na SW.

Jeśli już wspomniałem o Cranberry, to dlaczego Weiss nie powiedziała Snow White o swoich podejrzeniach dotyczących La Pucelle? I dlaczego każda wie, kto z kim walczy, np. Swim Swim wie kto jest najsilniejszy, ale nie wie już nic na temat Cranberry? :v W dziewiątym odcinku powiedziała, że bardzo rzadko się pokazuje. Czy Top Speed nie mogła przeczekać tej całej morderczej gry, kiedy reszta morduje się nawzajem? Jak na kobietę w ciąży, którą zabić chcą czarodziejki, to tak bardzo beztrosko sobie żyła.

Walka Weiss vs. Swim Swim – Ta walka była najbardziej rozczarowująca. Nana w ogóle nie skorzystała ze swojej umiejętności. W sumie cieszę się, że Nana zginęła. Ludzie w komentarzach nazywają ją idealistką – nie, ona była po prostu głupia. Idealistką mogła być Weiss, bo marzenia nie przysłaniały jej rzeczywistości.
Muszę wspomnieć, że trochę niepokoi mnie strój Swim Swim. Małe dziecko, zafascynowane księżniczkami robi sobie avatar sukkuby w stroju kąpielowym, takiej demonicznej Sonico z mniejszymi cycami. Nie no, spoko.

Chciałbym jeszcze dodać, że liczyłem na tonu cukru lub hektolitry krwi, wymieszanie z pomieszaniem, patetyczne mowy i dialogi, a to całkiem wyważone jest. Nawet ta maskotka nie jest tak denerwująca, jak to bywa w podobnych seriach, ale tutaj nie nawiązuje tak przyjacielskich i bliskich relacji z czarodziejkami i jest też jakimś wrednym gnomem, jak np. Monokuma albo misek z Bokurano. Tzn. jest, ale nie na takim poziomie i nie w tak ostentacyjny sposób.

Bardzo smutny odcinek  kliknij: ukryte  Przynajmniej Winterprison zabrała jedną z anielic ze sobą, ale żal było patrzeć na rozpacz Nany :( Do Calamity Mary straciłem cały szacunek, nie dość że alkoholiczka, to jeszcze biła własne dziecko, i pomyśleć, Kikuko Inoue jest genialna :)

Wszystko wskazuje na to, że w następnym odcinku  kliknij: ukryte  odpadnie kilka dalszych bohaterek. Sytuacja Winterprison i Sister Nany jest delikatnie mówiąc beznadziejna; pytanie tylko czy zginą obie, czy też jedna poświęci się, żeby ratować drugą. Szanse w pojedynku między Calamity Mary, a Ripple (bo o co innego może chodzić? Obstawiam, że Fav wyjawił tożsamość zabójczyni Magicaloid w zamian za wyeliminowanie jakiejś konkurentki) oceniałabym na w miarę wyrównane gdyby nie to, jak bardzo podkreślono rolę tej drugiej w openingu.
W sumie nie mogę się doczekać :)

Ohohoho… jakże pięknie polecieli w tym odcinku z akcją. Tak podejrzewałam, że  kliknij: ukryte  La Pucelle długo nie pociągnie. W końcu to by było zbyt piękne, żeby ze Snow White tworzyli taki idylliczny duet. Tak samo pewnie Top Speed wkrótce padnie. Jest zbyt pozytywną postacią, to raz. Dwa – w openingu wyraźnie jest pokazane, że Ripple ze Snow White tworzą jakiegoś rodzaju duet, a nie sądzę by Ripple po prostu zdradziła Top Speed. A trzy – ileż dramaturgi dodałoby zabicie kobiety w ciąży (jeśli to faktycznie jest ona, jak podejrzewam).
Wreszcie też coś więcej wiadomo na temat  kliknij: ukryte  tej całej „gry”. Skoro Cranberry ma jakiś kontrakt z Favem, to na zwykłym wyeliminowaniu połowy tych tutaj się nie skończy. A pewnie całe to tworzenie magicznych dziewczynek było tylko przykrywką do tego, do czego oboje zdążają. Ciekawe czy to będzie rozwiązanie w stylu „Kyubey 2.0”, czy coś innego.
Ogólnie to bardzo mi się podoba jednak pewna  kliknij: ukryte  nieprzewidywalność w kwestii kolejnych ofiar. Mimo wszystko nie zdecydowano się w pierwszej kolejności pozbyć tych z drugiego tła, co byłoby najprostszym rozwiązaniem. Zamiast tego giną bohaterki, które dostawały sporo czasu antenowego (np. La Pucelle), na przemian też z tymi, o których do tej pory było mało (Magicaloid 44). W tym momencie stawiam, że następna w kolejce jest właśnie Top Speed, a potem albo któraś z lesbijek, albo z tej czwórki, która przedtem była podwładnymi Ruler.
Jest jeszcze kwestia przydatności Snow White. Mam nadzieję, że wkrótce przestanie być ona takim płaczliwym dziewczątkiem, co to nadaje się tylko do pomagania innym i zbierania magicznych cukierków. Nie żebym liczyła na cudowną przemianę, ale cokolwiek by się przydało. Żeby tylko nie skończyła ona jak druga Madoka, to byłby wielki minus dla tej serii.
Naprawdę nie liczyłam, że aż tak mi się to spodoba, ale jednak wciągnęłam się w tę serię całkowicie. Trzymam kciuki, żeby za tym stał jakiś dobry pomysł, bo wtedy to może być naprawdę bardzo ciekawe anime.

Bez bicia przyznaję, że spodziewałam się większego syfu, a tu na razie jest całkiem dobrze. Informacje na temat tego o co właściwie chodzi, jak to działa i do czego może zmierzać, dawkują nam powoli, ale nie na tyle wolno, byśmy mogli się znudzić. Podoba mi się, że na 5 odcinków mieliśmy już  kliknij: ukryte  2 trupy, w tym jednego dosyć niespodziewanego. Nie stawiałabym na to, że pozbędziemy się Ruler tak szybko. Raczej podejrzewałam, że na początek pozbędą się wszystkich mniej znaczących postaci, typu właśnie Nemurin, czy chociażby kogoś ze świty Ruler.
Zgadzam się też, że fajne by było, gdyby okazało się, że mamy do czynienia z  kliknij: ukryte  prawdziwie zróżnicowaną ekipą stojącą za tymi wszystkimi magicznymi dziewczynkami. Aczkolwiek i tak jestem pod wrażeniem, że zdecydowano się do tego grona wrzucić  kliknij: ukryte  chłopaka i parę lesbijek. O reszcie jak na razie nic nie wiadomo w większości. Odsłonili jedynie tajemnicę postaci  kliknij: ukryte  Ripple – to też jakaś nastolatka, co widać po openingu, zresztą w 5 odcinku miała już swoje sceny w „normalnej” postaci. A ponieważ przeczytałam sobie spoiler od Koogie, to podejrzewam, iż  kliknij: ukryte  kobietą w ciąży jest Top Speed, skoro w 5 epku powiedziała, że nie chce umrzeć przynajmniej jeszcze przez 6 miesięcy. Kogoś pominęłam?
Ciekawi mnie natomiast jak się do tego wszystkiego będzie miała początkowa scena z pierwszego odcinka. W końcu widzieliśmy w niej nie  kliknij: ukryte  Snow White, a Cranberry. Nie jestem więc do końca pewna, czy pokazali nam coś z przyszłych wydarzeń, czy może to było coś, co już miało miejsce. W końcu  kliknij: ukryte  te postaci tam leżące to nie były te bohaterki, które znamy z serii, a skoro nie wchodzą one w kontakt z mahou shoujo z innych miast, to raczej wygląda jak coś z przeszłosci Cranberry. Chyba, że bitwa między magicznymi dziewczynkami ma się w którym momencie przerodzić w większe starcie, obejmujące znacznie szersze grono.
Ogólnie, to muszę powiedzieć, że udało im się mnie zaciekawić i mam nadzieję, że w kolejnych odcinkach tego nie zepsują. Bo tu jednak jest potencjał na naprawdę niezłą serię.

Z tego co wyczytałem ze spoilerów, Light Novel'owa wersja Ruler  kliknij: ukryte  bardziej troszczyła się o swoich podwładnych, upewniając się że przeżyją, ciekawe ze to wycieli w anime, robiąc z Ruler zimną sukę

No i okazało się, że  kliknij: ukryte  ani płeć, ani wiek nie grają roli przy wybieraniu nowych Mahou Shoujo. Trochę szkoda, że większość postaci zapewne okaże się nastoletnimi dziewczętami. Seria byłaby dużo ciekawsza, gdyby prawdziwe tożsamości bohaterek były bardziej zróżnicowane (np. salarymeni zmieniający się po godzinach w wojowniczki o miłość i sprawiedliwość)...

Początkowo byłam pod wrażeniem, że jedna z bohaterek postanowiła  kliknij: ukryte  sobie odpuścić te wymuszone zawody i wrócić do normalnego życia, ale niestety musiano dorzucić element typu  kliknij: ukryte  przegrana=śmierć. W sumie szkoda, bo mam wrażenie, że akurat tej serii dobrze by zrobiła mniejsza dawka dramatyzmu lub ograniczenie tego typu wątków tylko do finału…

Sądzę że jak ktoś się spodziewam Madoki czy YuYuYu czy nawet Wixossa, to raczej się zawiedzie. Ta seria nie ma żadnych podstaw by subtelnością miksować dramat i tragedie. To nie jest ta seria, tutaj te dwa koncepty będą się zderzać z jak największych odległości tylko po to by było jak najgłośniej. To jest śmieciówka, lecz… drogi czytelniku to wcale nie oznacza, że to show nie może działać.
Designy są bardzo ładne, tła także, ogólnie wizualnie to show się raczej pozytywnie wyróżnia i dobrze leży na oku, co w śmieciówkowych fabularnie seriach jest bardzo ważne. Już show u mnie zdobyło parę punktów poprzez sam make­‑up smoczego rycerza, który bardzo zdradza mały twist dotyczący tej postaci, wyróżnienie tej postaci w ten sposób naprawdę pokazuje, że jednak zostało to wszystko przemyślane. Ponieważ nawet głupie rzeczy trzeba przemyśleć.

No cóż, jak napisałem niżej. Pionki i ich rozstaw jest oczywisty, wszyscy dokładnie wiemy czego się spodziewać, a przyjemność będzie czerpana z patrzenia jak te pionki będą fruwać w wirze chaosu poruszającego się po planszy.
Jeżeli to show będzie w stanie zrobić by wszystkie postacie poboczne były bardzo wyraziste i różniące się diametralnie od siebie i wykorzysta te różnice. Będzie fajnie się oglądać. Wizualnie są idealne względem siebie, teraz zobaczymy jak będą wyglądać ich interakcje. Kysz wspomniała o Akuma no Riddle i w tamtej serii właśnie interakcje przerysowanych schematów dostarczało najwięcej rozrywki. Tu chce dokładnie tego samego, mimo że krwi pewnie będzie więcej.

Drugi odcinek powinien pokazać znacznie więcej chaosu i pewnie jakąś jedną czy dwie chore interakcje. Zobaczymy wtedy jak seria naprawdę będzie się nadawać jako śmieciowe anime rozrywkowe.

Jestem na tak. Po Madoce i Yuuki Yuna wciąż mi się motyw mrocznych magical girls nie znudził, więc z chęcią obejrzę i tą serię. Na razie zaczęło się ok, zobaczymy, co dalej.

Po pierwszym odcinku wiele powiedzieć nie można, ale sam wstęp wskazuje na mocne inspiracje Madoką­‑mieszanka słodkości z mrocznym tłem, czyli pewnie powtórka z rozrywki. Zobaczymy z jakim skutkiem.

Generalnie rzecz biorąc nie jestem specjalną fanką mieszania słodyczy z „mrokiem”, temu też do tej serii podchodzę dosyć ostrożnie. W pierwszym odcinku właściwie niewiele się wydarzyło, ale to, co pokazali po endingu jasno wskazuje, że chcą od razu przejść do konkretów. Nie podobała mi się natomiast scena na początku. Nie lubię czegoś takiego, choć po części rozumiem, że chcą w ten sposób przyciągnąć uwagę tych, którzy żadnych zapowiedzi nie czytają/oglądają i mogliby się zrazić na widok „kolejnej słodkiej serii mahou shoujo”. Osobiście wolę jednak, kiedy próbuje nas się zaskoczyć, tak jak to wyglądało np. przy Madoce czy niedawno emitowanym Gakkou Gurashi. O wiele ciekawiej ogląda się wtedy odcinek, zwłaszcza wracając do niego po raz drugi, zaopatrzonym w dodatkową wiedzę na temat wydarzeń pokazywanych na ekranie.
Wizualnie ten pierwszy epek zaprezentował się ładne. Zwłaszcza projekty postaci przykuwają uwagę, zresztą już wcześniej patrząc po obsadzie widać było, że postarano się tutaj jak najbardziej urozmaicić projekty poszczególnych magicznych dziewczynek. Zobaczymy wszakże, czy dane nam będzie poznać jakieś bohaterki spoza grona „głównej” ekipy, bo to na nich najlepiej byłoby widać jak bardzo twórcy się do tych projektów przyłożyli. xd Na plus zaliczyć też mogę tła. Zawsze zwracam na nie uwagę i cieszy mnie, że nie zdecydowano się postawić na nijakie plamy kolorów, ledwie przypominające konkretne obiekty (czy też inaczej rzecz biorąc – standard). Było kilka ujęć, które oglądało mi się z prawdziwą przyjemnością.
Cóż… no nie ukrywam, że z niecierpliwością wyczekuję momentu, w którym bohaterki  kliknij: ukryte  zaczną się nawzajem wyrzynać. xd Byle to nie wyglądało tak, jak w Akuma no Riddle i naprawdę powinno mi wystarczyć to do polubienia tego tytułu. Aczkolwiek miło by było dostać podobny zestaw charakterów, jaki był w tamtej serii, a przynajmniej kilka ze schematów stamtąd. ;p