Tanuki-Anime

Dlaczego 6 lat po emisji sięgam po raczej generyczne (sądząc po ocenach) anime fantasy oparte na grze komórkowej w którą nigdy nie grałem? Bo: Granblue Fantasy: Relink. Człowiek w coś grać musi, a od zawsze mam słabość do jrpg, a Relink wygląda przecudnie. Trochę jak mieszanka YS z Xenoblade. Czego można chcieć więcej?

Trafiłem na opinie, że anime to przyzwoite streszczenie wydarzeń z mobilki (kilka lat rozwijane lore) i solidna prezentacja postaci z uniwersum. No to jedziemy.

Po seansie:

Ładne dla oka i przyjemne dla ucha. Statyczna grafika dość często na plus, animacja i detale w ruchu czasem okropne, ale kilka razy kapitalne. Fajne, takie spokojne fantasy brzdąkanie w tle więcej niż kilka razy wpadło w ucho.

Fabularnie jest fatalnie. Jak z generatora. Kompletnie przewidywalne. To mnie boli najbardziej i najbardziej wpływa na ocenę.

Ale dostałem to czego chciałem: zarys świata (technologia, polityka) i sporo fajnie zaprojektowanych postaci z różnymi osobowościami. No i dużo broni palnej – karabiny, pistolety, strzelby, działo(?). A to jest najlepsze w grach fantasy! Zawsze wybieram takie klasy jak mam możliwość!

Za kilka dni włączę drugi sezon. Zakup gry już raczej przesądzony bo polubiłem ten świat i główne postacie, ale zanim się wygrzebie z napoczętych obecnie gier może będzie już jakaś promocja ;)

Jest już trailer drugiego sezonu wraz z openingiem:
[link]

Wygląda na niezły sztos.
Plakat promocyjny zresztą też:
[link]

Spadek jakości i ewidentne wepchnięcie „ilu się dało postaci” (nawet jeśli są ciekawe) nie wyszedł tej serii na dobre.

Zaczynało jako seria która naprawdę mnie zainteresowała, ale teraz to raczej taki przeciętniak i oglądam bardziej z chęci zachowania ciągłości niż ciekawości…

Aż sobie skomentuję to, co się działo w najnowszym epie:
Zalety:
 kliknij: ukryte  Fajnie było zobaczyć sporo postaci, które nie są związane z główną fabułą, a są dostępne w grze, jak Yuel, Yoda, Silva,
Soriz, Charlotta czy Zeta. No, ale to raczej gratka tylko dla graczy, gdyż te krótkie scenki z nimi tylko ledwie zarysowały ich charakter, a czasem nawet i tego nie zrobiły.

Wady:
Cała reszta. Nie rozumiem, mając napisaną całą historię (to nie KanColle, Granblue ma fabułę), twórcy dalej brną w swój tani fanfick, który momentami wręcz jest sprzeczny z pierwowzorem. Dla przykładu:
 kliknij: ukryte  taki Pommern koniec końców okazuje się pozytywną postacią,
zaś tutaj zrobili z niego psychola podobnego kalibru co Furias.
W dodatku:
 kliknij: ukryte  Nie było żadnej wielkiej bitwy z potworami, tylko regularna batalia między siłami Auguste, a żołnierzami Erste,
którą zakończyło nagłe wparowanie Leviatana. Już nie mówiąc o tym, że bardzo zmarginalizowali rolę Orchis i Apollonii, wokół których kręci się większość historii przedstawionej w grze.

Ale oczywiście anime się sprzedaje, gdyż gracze kupują je dla kodów promocyjnych na postaci i skórki. Niemniej chyba studio zdało sobie sprawę, że to tak naprawdę jedyny czynnik wpływający na sprzedaż, o czym świadczy ogromna ilość fanservisu w najnowszym epie  kliknij: ukryte  wspomniany wcześniej wysyp postaci z gry, niemniej nie jest to coś, czym się zachęci nowe osoby.

Nie wierzę, żeby dwa ostatnie odcinki były udane. Za dużo popsuli po drodze, żeby nagle się zrehabilitować. Szkoda tylko, że osoby, które z grą nie miały styczności, będą patrzyły na nią poprzez pryzmat tego potworka, który ani nie jest ładnie wykonany (ilość QUALITY z odcinka na odcinek jest coraz większa, a w niektórych brakujących scenach wyraźnie widać braki animacyjne, które czasem są po prostu brakiem jakiejkolwiek animacji). ani dobrze wyreżyserowania. I, co najważniejsze, scenarzysta ma gdzieś oryginalną historię i tworzy swój własny, nieudolny fanfick, który, im dalej w las, tym ma coraz mniej wspólnego z pierwowzorem.

Oby to nigdy nie odczekało się kontynuacji.

BD:
25,763 Granblue Fantasy The Animation v1
DVD:
16,111 Granblue Fantasy The Animation v1
Overall:
41,874 Granblue Fantasy The Animation v1

No, ludzki, S2 już chyba potwierdzony. ^
A jednak potrafią czasem docenić świetną adaptację. ^^

W ogóle to tak topowało Amazon, że spodziewałem się 50k+.

Oj, ale Io jest tutaj kawaiiii. Dobrze im to wyszło. Ogólnie z jakiegoś powodu gry Cygames mają świetne adaptacje. Nie wiem, czy to zasługa studia (tutaj A­‑1, Bahamut ma MAPPĘ), czy po prostu taki mamy klimat. Bez kitu, Granblue i Shingeki są znacznie powyżej poziomu przeciętnej adaptacji gry.

Wszystko fajnie, ale jedna rzecz w przedstawieniu Tiamat trochę mnie kłuje w oczy – na początku można odnieść wrażenie, że jest wzrostu zwykłego człowieka. A potem taki zonk.

A wrzucę coś od siebie: Gdyż dwa pierwsze odcinki, które zostały wypuszczone w ubiegłym sezonie skutecznie zareklamowały mi tą gierkę i spędziłem trochę czasu na niej (ostatnio coraz mniej). Jestem obecnie na 53 rozdziale (13 chapter) gry i szczerze mogę powiedzieć, że fabuła jest totalnie przeciętna i raczej to eventy no i samo kolekcjonowanie postaci trzyma tą grę na dobrym poziomie.

Jeśli zacznę porównywać w zasadzie anime­‑gra, to Granblue ekranizacja wypada dla mnie niesamowicie. Gran jest osobnym wymysłem w anime (Gran – to po prostu gracz) i cieszę się, że jest jako tako postacią wiodącą, gdyż w grze nie posiada dialogów (Czasem jakieś są na zasadzie wyboru (jeden z trzech), które nie wpływają w żadnym wypadku na rozwój wydarzeń) dodając, że w grze istnieje odpowiednik żeński protagonisty – Djeeta.

Składanie teamu, czyli 4 najblizszych postaci zaczynając od Rackama było dla mnie najsłabszą częścią historii, mimo tego uważam, że bohaterowie mają wyraźny akcent, ci dobrzy są bardzo sympatyczni, a z drugiej strony Ci „źli” są antypatycznie i tutaj kieruję wzrok głównie w stronę Furiasa, który na myśli przywołuje mi Joffrey'a z „Gry o Tron”. Czyli okropnie wkurzająca postać, ale za to się go szanuje, że ma tak zepsutą osobowość i wzbudza w widzu to co powinien wzbudzać, czyli mocną nienawieść. Niewątpliwie Drang i Lady Sturm są świetnym ożywieniem w tym świecie i z wypiekami na twarzy czekam na ich ponowne pojawienie się.
Wracają do tematu fabularnego i postaci, od pojawienia się Viry zacząłem się bardziej ciekawić światem przedstawionym, późniejsze rozdziały o kolejnych postaciach (Ferry, Lecia czy też Czarny Rycerz/Orchis) były też nieco lepsze niż sam początek. Mimo to, anime zakończy się najpewniej na Rosettcie.

Cóż, trzeba wybrać też rodzaj w jaki sposób będą walczyć bohaterowie… I zwykle pada tu na moc przyjaźni/uprzejmości, więc oklepany schemat. I nie zapominajmy, że jak na grę przystało, to po sporej większości gadek wyskakują potworki. W anime zapewne sprowadzą to do samych bossów i ingerencji żołnierzy imperium.

To było bardziej o grze, natomiast jestem zszokowany jak przyjemnie ogląda mi się anime, o ile w grze miałem nieco wyrąbane na Rackam'a to w ekranizacji stał się dla mnie mega sympatyczny. O ile tutorial to coś w stylu „Spada laska z nieba, pojawia się rycerzyki imperium, ciach rach, Hydra, umieramy, wskrzeszenie, Bahamut, lecim w przygodę” to tutaj ułożyli sam początek jako tako by Gran, nie wypadł na bohatera wyciągniętego z czarnej dziury, dodali, że „robie drewno, przyjaciel, marzenia, miła wioska etc.” Mi się to naprawdę spodobało.
Historia Rackam'a też jest ładnie ubarwiona, szczególnie grafika, bo z gry dostajemy kilka teł z danej lokalizacji i tyle. A tutaj sama animacja wywiera na mnie duże wrażenie i obrazuje w lepszym stopniu cały świat przedstawiony Granblue Fantasy.

Sama gra przypadła mi do gustu, a ekranizacja moim zdaniem jak na razie wychodzi super, rozumiem te zimne przyjęcie od grona osób, które nie miały z grą styczności. Same uniwersum Granblue jest jednym słowem schematyczne. Brak w tym jakiejkolwiek intensywności. Prostota. Zwyczajna przygodówka, żem tak powiem. Problem tkwi w materiale źródłowym jakim jest gra.
Po prostu ciężko z tego wycisnąć więcej trzymając się głównej fabuły. Mimo to uważam, że reżyserka anime spisuje się jak należy.

Nie mogę doczekać się ekranizacji dalszych przygód załogi Grandcypera. Ile bym dał, żeby zobaczyć Virę (i sam jej wątek)... No, ale powołując się na openning, tak daleko to w tym sezonie nie dojdziemy :(

 kliknij: ukryte  PS. Świetna walka Drang+Sturm przeciwko naszym bohaterom. Szczególnie zaimponował mi Rackam biegnąc z spluwą i strzelając! Tak, takie smaczki są najlepsze.

PS2: Kurczę, ostatni event prima aprilisowy w grze był mega. <Banan na twarzy!>

No niestety, nie ma nic ponadprzecietnego w tym anime. Fabula na razie raczkuje i nic nie zapowiada, ze stanie sie cos ciekawszego. Postaci to totalny beton, jeden Rackam jeszcze cos soba reprezentuje. Setting mialki i nieciekawy…

Mozna obejrzec od biedy jak sie ma mocnego gloda na przygodowke fantasy, ale jest multum lepszych opcji.

Aha, swoją drogą, to na MAL­‑u pojawił się zarzut odnośnie do animacji, więc wklejam ujęcie.
[link]

Jak widać, mamy tutaj płynne przejścia i pełną scenę, co raczej nie jest normą w obecnych produkcjach (po prostu robi się takie szybkie błyśnięcie i jest hurr durr animacja).

Nad kreską nie zamierzam się nawet rozpływać, bo mógłbym pisać o tym godzinami. Przeniesione toto żywcem z gry. Aż się łezka w oku kręci, bo wygląda trochę jak Hirołsy II/III.

Polecam!

Klif w takim momencie czwartego odcinka przypomniał mi, dlaczego nigdy nie lubiłem tego typu zabiegów.

A tak ogólnie, to jak na razie Drang i Sturm są najciekawszym elementem świata przedstawionego. Zresztą całe to zamieszanie wokół agentów cesarstwa ma fajnie zrobione podwaliny. Tylko żeby nam potem czar nie prysnął, gdy się okaże, że to był jakiś powód od czapy. Niektóre serie wręcz z premedytacją nie dają powodu przez bardzo długi czas, by potem przywalić czymś z pupy.

Po nowym odcinku jest zdecydowanie lepiej, niż się spodziewałem. Doszło sporo niezłych postaci, a nawet Gintoki dostał swoje 5 minut.

Jeśli lubicie epickie przygody w stylu FF to gorąco polecam. Dla mnie to na tę chwilę jedyna bajka w sezonie, którą oglądam bez chwili znudzenia.

Zaczyna się od tego, że Wsiun rąbie drzewo w zbroi. Chwile potem z przelatującego tuż po niebie statku wylatuje coś. Leci sobie kilkadziesiąt metrów w dół, przebija przez poszycie. Widząc to, Wsiun tam leci. W sporych rozmiarów lesie znajduje to coś w kilkanaście minut, aby odkryć, że jest to Dziunia, która mimo wspomnianego wyżej lotu, jest cała i zdrowa, a lekka tunika, służąca jej za przyodziewek, nie jest nawet choć trochę podarta. Na dłuższą pogawędkę nie ma czasu, bo przylatują żołnierze Złego Imperium. Nic to, Wsiun załatwia ich tak, że Geralt by się nie powstydził, odbijając nawet bełt z kuszy mieczem. Chwilę potem jeden z żołnierzy odpala racę i znowu trzeba spieprzać. Zapewne przez to całe spieprzanie nikt się nie ma czasu zastanawiać, czemu armia, która ma statki latające i pistolety na flary, nie posiada broni palnej.

Do Wsiuna i jego Dziuni dołącza Silna Dziunia w Cyckobroi (SDWC), będąca oficerem Złego Imperium, które zdradziła. Jej specjalną mocą jest przepraszanie – robi to regularnie. Żołnierze Złego Imperium usiłują zmusić okolicznych wieśniaków do pomocy, ale Wsiun i SDWC masakrują ich, nie przejmując się tym, że potraktowani w ten sposób zapewne odbiją sobie potem na wieśniakach. Oczywiście, po wszystkim SDWC przeprasza wieśniaków za kłopoty. I nasza załoga dalej spieprza. Po drodze ekipa wpada w pułapkę, i choć SDWC odbija całą salwę bełtów rapierem, to źli, kierowani przez faceta o aparycji alfonsa i głosie pedofila na odwyku robią summon hydry. Wsiun próbuje się stawiać, ale hydra robi mu z dupy jesień średniowiecza, a mówiąc prościej – zabija.

I tu widz wznosi okrzyk radości – niestety, Dziunia pochyla się nad Wsiunem, robi mu reinstalkę systemu mistycznymi metodami i przywraca go do życia. Można mieć nadzieję, że może chociaż obudził się jako zombie i niebawem zacznie gnić. Ale tego się na razie nie dowiemy, bo gdy nasz alfons pedofil znowu przywołuje Hydrę, Wsiun i Dziunia podnoszą ręce do góry i… niestety, nie poddają się, tylko przywołują swojego smoka, a konkretniej, pożyczonego z Final Fantasy Bahamuta.

 kliknij: ukryte  W ciągu pierwszych dwóch odcinków dowiadujemy się, że Lyria może przyzywać przepotężnego smoka Bahamuta (NB: nie można było znaleźć innego imienia?) i inne bestie oraz wskrzeszać umarłych (sorry, „dzielić się swoim życiem”). Do tego Katalina mówi, że nie wszystkie jej moce zostały jeszcze odblokowane. Gran zostaje nam przedstawiony jako młodzieniec rąbiący drewno, a po chwili już wyżyna mobsów złego Imperium…

Tja… jakiekolwiek szanse na realistyczne przedstawienie konfliktu albo jakieś napięcie czy suspens właśnie zostały wywalone przez okno. Plus nieciekawe postaci, kreska, która wygląda ładnie z bliska, ale z odległości sprawia, że kontury są super ziarniste, kiepska choreografia walk, generyczne projekty postaci (oprócz mobsów Imperium – ci wyglądają zacnie), wkurzająca maskotka i na deser projekt szybowca żywcem zgapiony z gunshipu z Nausici. Co za bieda… Podręcznikowy przykład jak nie zaczynać serii przygodowej w świecie fantasy.