Tanuki-Anime

A może  kliknij: ukryte  weźmy się za ręce i uratujmy świat? Ehhhhh. Wszystkie przemiany postaci, improwizowane sojusze, zmiany poglądów mają sens, ale nie takiego ciągu dalszego oczekiwałem. Takie rozwiązania były już wszędzie. Już bym chyba wolał zniszczenie świata i przeskok czasowy. No i Eren został jakimś groteskowym pająkiem bo… tak. Rozumiem czemu robi co robi, biorąc pod uwagę państwową politykę Mare (i innych krajów) i nie mam nic przeciwko. Problem mam z próbą powstrzymania go – co jest tematem całego sezonu. Na pewno jak Eren zmasakruje ćwierć czy pół kontynentu, ALE zostanie powstrzymany to prześladowania ludu, który może to powtórzyć w przyszłości nagle ustaną. Plażo proszę…

Sezon mimo tego dobrze się oglądało, mięsne walki też były, ale fabularnie zupełnie nie tego oczekiwałem i oceny coraz niższe wystawiam. Kwestia gustu. Teraz kilka dni przerwy i jeszcze finał finału.

Z udanego Slashera z pierwszych sezonów autor przerzucił się na filozofowanie i parodię II W.Ś.
Niestety to też oznacza, że zostajemy zmuszeni do wysłuchiwania niekończących się dram i wątków pobocznych nudnych postaci (a w AoT prawie każdy jest nudny lub 2­‑wymiarowy, co nie było takie oczywiste gdy seria jeszcze była typowym slasherem nastawionym na akcję i dążenie do „prawdy”, a nie do tego, której postaci ideologia jest ważniejsza) z domieszką równie niekończących się przesadzonych „zszokowanych”, „wystraszonych”, czy też, „depresyjnych” wyrazów twarzy, które postacie robią, cóż, cały czas-- no bo przecież drama musi być i na tym ona polega, nie? NIE?!

Nie śmiejcie się więc z oper mydlanych, jeśli ubóstwiacie to co teraz się dzieje w AoT, heh.

Same wywody filozoficzne postaci chyba nie są specjalnie odkrywcze, a przynajmniej takich nie pamiętam.
Jednak nie zatrzymało to autora od drążenia w nich przez całe odcinki.
A po tym wszystkim nie miałem już zwyczajnie chęci na skupieniu się na głównym wątku, szczególnie jeśli polegał on na pierdzieleniu o rodach; czego one chcą i czemu, i kiedy, i co te postacie tak naprawdę tam robiły te kilka sezonów temu, gdy już nie pamiętam tych zdarzeń, itd.

Co więcej, gdy dowiedziałem się, że będzie JESZCZE jedna część tego sezonu (czyli trzecia), stwierdziłem: "j***ć to, dokończę w Mandze, żeby mieć tę serię, w końcu, z głowy".
Przeleciałem więc wzrokiem przez większość stron po wydarzeniach z Anime, zatrzymując się tylko przy ważnych częściach oraz na końcu, i stwierdzam, że dobrze postąpiłem.
Zakończenie nie było tragiczne, ale zdecydowanie, tak jak myślałem, kreatywność autora tworu jest spóźniona o jakąś dekadę, jak nie więcej. Już to wszystko człowiek, gdzieś indziej, widział, innymi słowy.
Ale postać Erena została na koniec jeszcze bardziej skopana niż zwykle, to fakt, z którym się sporo hardkorowych fanów zgodzi, chyba nawet.

No tu muszę przyznać, że grafika się poprawiła i da się to normalnie oglądać jak tytanów od Wit'u, ale po wcześniejszym potworku i plastelinowych lagujących tytanach ciężko by zrobili coś gorszego. Fabularnie też dużo się dzieje i jest dobrze pokazywane przez co anime wciąga i dobrze się ogląda. Pozostaje tylko czekać na finałowy finał finału.

Kiedy już myślałam, że przygoda z tą historią zbliża się do końca, okazało się, że to jednak nie koniec, że w przyszłym roku jeszcze raz z ekscytacją i jednocześnie niepokojem będę śledzić wydarzenia, które ostatecznie doprowadzą do finału. Niestety, parafrazując słowa znanej kapłanki, „Internet is full of dark and spoilers”. Pewnego razu niezamierzenie wpadłam w otchłań spojlerów, przez które zakończenie mangi nie jest już dla mnie zaskoczeniem. Łudzę się jednak, że anime będzie miało swoje oryginalne zakończenie, różne od mangi, ale jednocześnie będące jej dopełnieniem. Zagłębiając się w wir teorii snutych przez fanów, pozwoliłam sobie uwierzyć, że istnieją ku temu solidne podstawy. Jeśli ktoś nie obawia się spojlerów i ma ochotę puścić wodze fantazji, zachęcam do zapoznania się z następującymi spostrzeżeniami.

 kliknij: ukryte  Zdaniem niektórych, Erena w mandze symbolizuje biały ptak, natomiast w anime – czarny ptak. W openingu „Rumbling” widzimy scenę, w której Eren zmierza w przeciwnym kierunku niż białe ptaki, a chwilę później w tym samym kierunku, co czarne ptaki. Również lot ptaka nad fortem Slava w stosunku do mangi jest przeciwny. Nie wiadomo, czy to przypadek 😊

Kolejny argument – manga i anime zaczynają się inaczej. W mandze Eren budzi się spokojnie w pozycji siedzącej, a ze snu pamięta Mikasę z krótszymi włosami mówiącą „See you later” (jak wiemy z zakończenia mangi, ma to ogromne znaczenie). W anime zaś leżący Eren zrywa się w przerażeniu ze snu, w którym nie ma sceny z „See you later”, są za to kompletnie inne migawki. Eren nie mówi Mikasie, że jej włosy urosły. Pyta tylko, dlaczego on tu jest. Ważne w tym kontekście są także wspomnienia, które nastąpiły po bezpośrednim kontakcie Erena z Zeke’iem. Eren widzi w nich Mikasę, ale w inny sposób niż w S1E1. Mikasa w najnowszym wspomnieniu obraca się w prawo (nie w lewo, jak w S1E1), zupełnie tak jak Mikasa w pierwszym rozdziale mangi. I co najważniejsze w tej teorii – ma czarny szalik. Tak jak Mikasa z mangi. Ktoś mógłby powiedzieć, że to pomyłka lub że Mappa chce jak najwierniej odzwierciedlić opowieść. Dlaczego więc Eren w anime wciąż budzi się w pozycji leżącej? Mogliby to naprawić, ale tego nie zrobili. Mogli od początku przejęcia pałeczki od WIT zmienić kolor szalika Mikasy, ale tego nie zrobili – zrobili to tylko w tej jednej scenie.
Czy to błąd studia? Nie sądzę…

Dalej, gdy Eren był dzieckiem, nosił brązową bluzę (?) i zieloną koszulkę, tymczasem we wspomnieniach z S4P2E12 w momencie śmierci matki ma na sobie prawdopodobnie białą koszulkę i czarną bluzę z kapturem. Jest to jedyna scena w anime, w której występują takie kolory jego ubrań. Kolejny błąd? Warto wspomnieć, że Eren w mandze nosił bluzę z kapturem. Inaczej jest też trzymany przez Hannesa i w inny sposób zostaje zjedzona matka Erena. W anime tytan, trzymając Carlę oburącz, po prostu wkłada ją do paszczy, podczas gdy w mandze wygląda to tak, jakby jedną ręką wrzucał ją sobie do ust. Co widzimy we wspomnieniach Erena z najnowszego odcinka? Matkę wrzucaną przez Dinę do ust.

Wszystkie te zmiany nie wydają się szczególnie istotne z punktu widzenia fabuły, ale jednak nastąpiły. Tylko raz. Pytanie, dlaczego?

Jeszcze inny przykład – Eren w mandze, gdy widzi Ścieżki, ma zaskoczony wyraz twarzy, jednak w anime daleko mu do tego, wygląda na zdeterminowanego.

Kolejny – wszyscy, którzy wierzyli w AOE, byli zdania, że na pytanie Erena, kim jest dla Mikasy, udzieli ona innej odpowiedzi niż w mandze, co spowoduje zmianę biegu wydarzeń. Tymczasem Mikasa ponownie powiedziała, że Eren jest jej rodziną, ale… w mandze jej odpowiedź została przerwana, nie dokończyła słowa „rodzina”, czyli „kazoku”, natomiast w anime wypowiedziała całe słowo. Pojawiają się zatem głosy, że mogłoby to oznaczać, że: niekompletne słowo -> niekompletne dudnienie, kompletne słowo –> kompletne dudnienie. Jest rzeczą prawdopodobną, że to założenie bardzo na wyrost, niemniej nie można chyba całkowicie wykluczyć tego, że nawet najlżejszy trzepot skrzydeł motyla może wywołać serię nieprzewidzianych zdarzeń. A propos motyla… Dociekliwi i spostrzegawczy fani odnaleźli również w grafice promującej ostatnią serię odniesienie do zdeptanego motyla z openingu.

Wszystko to składa się na teorię zakładającą, że manga to druga linia czasowa, a anime – trzecia linia czasowa, w której Eren posiada wspomnienia z mangi i dokończy dudnienie przerwane w drugiej linii. Może o tym świadczyć zdanie, którego nie było w mandze, a które wypowiedział pod koniec ostatniego odcinka podczas ataku: „I’ll wipe out every last one of them from this world!”

Podobno Isayama oznajmił, że to anime będzie miało kompletne zakończenie. Wiadomo też, że jego inspiracją do stworzenia mangi była gra Muv­‑Luv, która nie kończyła się dobrze, ale wkrótce potem wydano grę z alternatywnym zakończeniem ujawniającym, że główny bohater żyje w kolejnej linii czasu i może naprawić to, co poszło nie po jego myśli w poprzedniej linii. Gdyby ta teoria się potwierdziła, to Isayama okazałby się prawdziwym geniuszem i jednocześnie odmieniłby dotychczasowy charakter relacji między mangą i anime jako pierwowzorem i adaptacją, sprawiając, że oba źródła tworzyłyby spójną całość, w której jedno wynika z drugiego, ale samo również może istnieć i mieć sens.

Poniżej wklejam linki, które obrazują to, o czym napisałam powyżej.

Szalik Mikasy i Eren widzący Ścieżki
Scena śmierci matki Erena
Rozdeptany motyl i grafika promująca
Inny materiał poruszający niektóre z powyższych wątków

Jeśli ktoś miałby ochotę skonfrontować moje nadzieje ze swoimi racjonalnymi argumentami i wyprowadzić mnie z błędu lub też razem pofantazjować i poszukać więcej wskazówek dotyczących AOE, to zapraszam do dyskusji 😊

Ile chapterów zostało jeszcze do zekranizowania?

Wspaniały odcinek, wspaniały sezon. Mappa w moich oczach się zrehabilitowała za sezon poprzedni. Jeżeli mamy czekać na ostatnie odcinki, niechaj tak będzie. Jeśli ceną za podwyższoną jakość jest kolejny rok oczekiwania, bez żalu ją zapłacę.

Ech, słabo. Piszę „słabo”, bo dobrze pamiętam, jak się ekscytowałam sezonami od WIT, czyli historią przed  kliknij: ukryte  przeskokiem czasowym. A teraz – zero większego zaangażowania, co najwyżej jakieś pojedyncze sceny mnie trochę ruszyły, bohaterowie, których wcześniej lubiłam, stali mi się obojętni. Plot twist z kliknij: ukryte  ojcem i Erenem banalny, zbyt szybki  kliknij: ukryte  sojusz bohaterów, którzy wcześniej walczyli przeciw sobie, bez przygotowanego planu ( kliknij: ukryte  „może uda się Erenowi przemówić do rozumu, a jak nie, to może wtedy to zabijemy”) Oczywiście cała ta  kliknij: ukryte  sprawa z ludobójstwem jest mocno skomplikowana i raczej nie ma rozwiązania, które by satysfakcjonowało wszystkich, ale i tak niedosyt, jak autor poprowadził fabułę i bohaterów jest bardzo duży.
Technicznie ujdzie – na pewno lepiej niż pierwszy finałowy part, ale też mnóstwo oszczędności w animacji, krzywizn itp. Z muzyki na duży plus najwyżej opening, no i miło, że pod koniec ostatniego odcinka przypomnieli jeden z najlepszych utworów serii.

4/10

Dosyć dobry moment na zakończenie sezonu. Trochę spokojniejszy klimat, parę rzeczy wyjaśnionych, a końcówka dobrze wprowadza do kontynuacji, czyli finałowego finałowego finałowego sezonu xd.
No i wiem, że to tylko fikcja, ale ciekawe jest to, że w internecie tak wiele osób popiera działania Erena i Flocha.
Wiadomo, że z jednej strony nic nie jest czarno­‑białe w tym anime, ale analogie z naszej rzeczywistości są na tyle wyraźne, że faktycznie warto się zastanowić, czy dobrze jest popierać bohatera, który  kliknij: ukryte  dąży do ludobójstwa na masową skalę. Oczywiście Eren to świetnie napisana postać i naprawdę jestem pod wrażeniem, ile z niego wyciągnięto na przestrzeni tych wszystkich sezonów.

Fantastyczny odcinek pomimo dwóch niewielkich zgrzytów tzw. niedoróbek technicznych. Dobór dobrze nam już znanych utworów do konkretnych scen po prostu mistrzowski, jak za starych dobrych czasów WITu. Brawo! Trochę boli, a nawet irytuje fakt, że znowu każą nam czekać rok na kolejny sezon telewizyjny – tym razem już na pewno ostatni. Najwidoczniej chcą cedzić mamonę z tego uniwersum chyba jak najdłużej i wcale im się nie dziwię. W sumie też dobrze, że nie zdecydowali się na film, ponieważ dla nas byłoby czekania jeszcze więcej. Ogólnie ten sezon wypadł o niebo lepiej niż ten poprzedni. Mappa się ogarnęła i zrobiła kilka naprawdę genialnych odcinków, a także nie schodziła poniżej solidnego dobrego poziomu. Rok temu było to wręcz nagminne z ich strony, więc należy im się za to pochwała. Jestem usatysfakcjonowany i mimo tego, że jestem już niezwykle szczegółowo zaznajomiony z całą historią i światem tytanów czekam na ten sezon z niecierpliwością, aby dalej oceniać wykonanie studia.

Mam trochę mieszane uczucia co do tego odcinka. Z jednej strony zmienili styl i przez to poprawiła się animacja. Stała się płynniejsza, bardziej plastyczna że się tak wyrażę i nie wygląda już tak topornie i szorstko jak w poprzednich odcinkach, które i tak prezentowały się pod tym względem naprawdę dobrze oraz na pewno lepiej niż w poprzednim sezonie. Natomiast na minus zaliczam kluczowy moment przezmiany Falco w Tytana. Jego pierwszy raz powinien wyglądać spektakularnie i taki niestety nie był. Było zbyt zwyczajnie, słabo po prostu i na dodatek znowu użyli tego motywu przewodniego w postaci muzyki Ashes of the Fire, która już mi się tak niemiłosiernie przejadła, że kolejne jej usłyszenie zaczyna mnie osobiście irytować. Już na początku nie dorastała do pięt tym kultowym już ostom od Sawano i takie moje wrażenia po czasie raczej zdają się to tylko potwierdzać. Szkoda, bo sam odcinek głównie dzięki animacji wypadł naprawdę bardzo dobrze. No nic, czekamy na ostatni epizod i zapowiedź, co dalej (pewnie film).

Super odcinek. I tak ładnej animacji chyba jeszcze nie było w wykonaniu MAPPY w tej serii

Genialny odcinek. Świetna gra seiyuu w wielu momentach i wiele kluczownych nawiązań do przeszłości min. rozmowa Erena z Reinerem, moment zdrady Reinera i Bertholda z drugiego sezonu, oraz wiele istotnych dialogów Magatha czy też Yeleny, które pokazują, że tutaj to tak naprawdę kwestia perspektywy przy podejmowaniu działań i decyzji oraz, że tak naprawdę nie ma w tej serii dobrych i złych, ale to już było chyba wiadome od dawana, a ten epizod tylko potwierdza, co już potwierdzone. Bardzo dobrze też wypadła animacja i muzyka. Nie było to coś wybitnego, ale jak na Mappę, to nie mogę narzekać, a nawet jestem pozytywnie usatysfakcjonowany, gdyż myślałem, że po kluczowych odcinkach poprzednich zejdą z poziomem technicznym diametralnie, a tutaj zaskok.

Akcja nieco wyhamowała, ale nadal jest bardzo dobrze. Brakuje mi trochę jakiś przebitek na Erena, ale on pewnie jeszcze będzie miał wystarczająco dużo uwagi.
Bardzo mi się za to nie podoba fakt, że ten sezon będzie miał tylko 12 odcinków, a więc skończy się na jakimś cliffhangerze, a resztę mangi zekranizują jako film albo coś innego. No naprawdę rozumiem, że chcą wycisnąć z tego tak dużo kasy jak mogą (a na pewno nie kierują się względami jakościowymi, bo gdyby tak było to poprzedni sezon wyszedłby pewnie później), ale takie coś jest wręcz okrutne wobec widzów, szczególnie, że manga już dawno się skończyła…

Kolejny bardzo dobry odcinek w wykonaniu Mappy. Nie było zbyt wiele animacji, ale jak już występowała to na solidnym poziomie, a do tego wiele kadrów zostało naprawdę świetnie zrobionych, szczególnie tych z kolosalnymi. Muzyka też dobra. Ogólnie epizod gorszy od 3 poprzednich, ale to głównie kwestia treści, bo do samego wykonania technicznego większych zastrzeżeń nie mam.

Świetny odcinek i jeszcze lepszy, wręcz fantastyczny soundtrack od rozmowy Reiner z Gabi po stary ale nadal genialny Barricades, który przywraca te jedne z najlepszych wspomnień z poprzednich sezonów od WITu. No i Mappa… nie wierzę, podnieśli swoją własną poprzeczkę i zrobili naprawdę bardzo dobry odcinek pod względem animacji. Manewry przestrzenne wyszły dobrze, a już na pewno o niebo lepiej niż w pierwszej części w bitwie na Mare. I ogólnie całość prezentowała się lepiej niż zazwyczaj pod względem technicznym. Winszuję i oby tak dalej!

 kliknij: ukryte  Czemu Ymir nigdy nie sprzeciwiła się królowi? Czy to wina mocy tytana czy jednak była tak posłuszną niewolnicą, że nawet nie wyobrażała sobie, że moc może dać jej wolność? Skąd król wiedział, że jego córki muszą zjeść ciało matki, by otrzymać moc? No i przypomina mi się też scena z wcześniejszego odcinka, gdy Ymir „ulepiła” Zeke, gdy ten już miał umrzeć. Czemu to zrobiła? Albo kto kazał jej to zrobić, skoro miała tylko wykonywać rozkazy, tych którzy mają moc tytana pierwotnego? No i w ogóle cała ta moc tytanów to zbieg okoliczności? Czy jednak jeśli nie Ymir, to to dziwne stworzonko dałoby moc komuś innemu?

Wszyscy jarają się i prawie że mdleją z zachwytu nad tym sezonem (scenariuszem i wykonaniem), a ja jakoś nie potrafię go poczuć. Z pewnością lepiej wygląda niż poprzedni (Mappa się postarała po krytyce), ale no… Rozwiązanie, że  kliknij: ukryte  to Eren wpłynął na ojca, całe te linie czasowe, widzenie wspomnień, w sumie mam podobne wrażenia co Łowca Czarownic niżej. Nie był to jakiś rewelacyjny zwrot akcji.

Cóż, chyba wolałam Tytanów  kliknij: ukryte  przed przeskokiem czasowym i z kreską WIT.

Co jak co, ale Yuuki Kaji naprawdę przebił samego siebie w tym odcinku. Fantastyczna gra głosowa, czapki z głów.

Biorąc pod uwagę możliwości i to co do tej pory pokazało nam studio Mappa, nie podobało mi się w tym odcinku przyspieszone tempo akcji od ukazania wydarzeń z przeszłości Ymir do początku dudnienia, cenzura min. podczas posiłku (chociaż w tej kwestii powinienem się czepiać najmniej, bo już pokazali mi latającą głowę, której pragnąłem najbardziej), oraz soundtrack zapoczątkowujący dudnienie. Proszę mnie w tym miejscu źle nie zrozumieć, cały jest naprawdę idealny, ale początek trochę nie pasuje do tego co ma miejsce. Na szczęście druga jego część, ta po odtajnionych informacjach już idealnie się zgrywa z tym co dzieje się na ekranie i daje perfekcyjny dla mnie końcowy efekt. Na plus za to ogólnie cały odcinek. Jest to kolejny z tych najlepszych od tego studia, więc nie mogę za bardzo narzekać. Technicznie nie mam zastrzeżeń, bo bywało (jak wiemy) o wiele wiele gorzej, więc Mappa i tak staje na wysokości swojego zadania. Świetnie dobrany i znany nam już bardzo dobrze ost po openingu wprowadzający nas w wydarzenia z przeszłości, bezbłędna gra seiyuu Erena oraz ostatni kadr zapowiadający to, co przed nami.

Kiedy ten sezon się skończy?

W końcu nadszedł ten moment… :D

A sam odcinek nie bez wad, lecz ogólnie bardzo dobrze zrobiony, ale też nie było akcji, więc nie było gdzie się za bardzo wyłożyć.

Niecała pierwsza połowa odcinka nie ustrzegła się kilku błędów technicznych oraz w kadrowaniu, ale i tak jestem pod szczerym wrażeniem. Dla mnie był to jak na razie jeden z najlepszych, jak nie najlepszy odcinek Tytanów w wykonaniu Mappy. Pa licho już nawet te bezanimacyjne ujęcia pod koniec odcinka. Główna scena została zrobiona tak jak sobie tego życzyłem i tyle mi w zupełności wystarczy. Dziękuję.

Odcinek wydawał mi się być o wiele lepszy niż poprzedni, a już na pewno od wielu epizodów z poprzedniego sezonu. Z tego co wyczytałem zmienili dużo osób odpowiedzialnych za reżyserię i animację względem odcinka pierwszego, ale co dziwne na nazwiska, które robiły odcinki z poprzedniego sezonu, które mi się nie podobały, więc ja już nie wiem, czy to kwestia człowieka, czy warunków i chęci do pracy, a może też mojej błędnej oceny i uwzięcia się na mappę. :D Tak czy siak, zaczynając od wizualnych aspektów, gdzie min. poprawili wygląd tytanów i w miarę poruszanie się żołnierzy za pomocą urządzeń do manewrów przestrzennych. Kadrowanie też się poprawiło, a muzyka nawet jak ta sama, to została lepiej dobrana do konkretnych scen. Zgrzyta mi jedynie moment rozwalenia sterowców przez Zeke'a. Mogli to zrobić bardziej spektakularnie, a zamiast tego pokazali tylko efekt końcowy. Fajnie też zrobili scenę z Yeleną – drugi Floch się odpalił. xD Muszę również przyznać, że po przesłuchaniu openingu parę razy i przeanalizowaniu tekstu, bo wtedy tego nie zrobiłem, zacząłem go bardziej doceniać, ale nadal podtrzymuję większość swojego zdania z pierwszego odcinka odnośnie gustu muzycznego. To w sumie tyle. Wychodzi więc na to, że główkę uświadczymy dopiero w kolejnym odcinku. Bardzo jestem ciekaw jak zrobią ten moment i od tego będzie zależeć w dużej mierze moja ocena trzeciego epizodu.

Spojrzenie na opening ostatnich odcinków tytanów sprawia, że mam ochotę wrócić do tej serii. Zwłaszcza, że wiem, że zawiodę się fabryką.
Ale jedno muszę przyznać. Czuć było w tej czołówce nutkę studia Wit. Takashi Kojima, po Heike Monogatari trafiający na moją listę obserwowanych, samodzielnie tworzący ten opening musiał wzorować się bardziej na kresce Asano niż na projektach Kishiego. No i muzyka. Coś dla moich uszu.

Jest bardzo dobrze. Po obniżeniu poziomu z ostatniego sezonu, dostajemy bardzo mocy początek. Co do openingu, czekałam chyba na kolejne Guren no yumiya, Jiuyuu no tsubasa, czy Shinzou wo sasageyo. Ale po prawdzie charakter tych openingów pasował do trzech pierwszych sezonów. Od czwartego sezonu, po zupełnym odwróceniu historii, nowe openingi pasują doskonale. I ten obecny opening nie jest doskonałą piosenką, ale do ostatniego sezonu SnK i tego, co nas czeka pasuje doskonale. Jak przeplatające się dwie linie melodyczne, łagodna i agresywna, taki krąg zatacza historia, która zostanie nam opowiedziana.