Tanuki-Anime

Delikatne i urokliwe okruszki z miłymi, ale nie nadmiernie przesłodzonymi, dorosłymi bohaterami.
Zwłaszcza główna bohaterka zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, od początku do końca. Subtelna, opanowana i przyjazna ludziom i zwierzętom. Można też na nią zawsze liczyć. Na dodatkowy plus, że czy w pracy, czy w domu, czy pośród znajomych – jest ona zawsze tą samą taktowną, szczerą, pomocną i miłą osobą.
Natomiast główny bohater tylko „na zewnątrz” jest spokojny i miły. Bo choć się stara być jak najbardziej pozytywnym człowiekiem, to wewnątrz wciąż targają nim większe, lub mniejsze emocje, nie zawsze przyjazne.  kliknij: ukryte  Nie podobała mi się jego późniejsza skrywana zazdrość o każdego, i o wszystko związane z dziewczyną. Nawet o obcego kota… Jak również jego relacja, niezbyt sympatyczna, z siostrą. No i ten przedostatni odcinek z hotelem. Niby to tylko jedna mała scena w całej serii, ale niesmaczna trochę. Ale to już twórcy niepotrzebnie to umieścili, w takim urokliwym serialiku mogłoby tego nie być.

Poza tymi naprawdę drobnymi minusami jest to seria odpręzająca, wyciszająca, skupiona głównie na emocjach bohaterów i subtelnościach ich relacji.

Szkoda, że potencjał scen ze znajomymi z pracy nie został dobrze wykorzystany.

Ale i tak do oglądania przed snem jak ulał.

Nie jest to komedia, raczej to lekko romantyczne, miłe okruszki życia pracowników biurowych. A magia to tylko takie lekkie ubarwienie serii, mające uzewnętrznić reakcje emocjonalne głównego bohatera :)

Tylko dla wielbicieli stonowanych, bardzo stopniowo rozkwitajacych, lekkich okruszków w romantycznej otoczce.

Na razie początkowe odcinki są bardzo stonowane, przyjemne w odbiorze i miłe – podobnie jak główna dwójka.

Oprawa wizualna w stylu shoujo, ale niezbyt przesłodzona.

Jak dotąd dla mnie, czyli osoby która nie zapoznała się jeszcze z mangą – oglądanie sprawia przyjemność. Takie wyciszające, relaksujące i momentami urocze.

Ładnie zostało to powiedziane w zajawkach – „idealny przykład zmarnowanego potencjału i to tak koncertowo zmarnowanego”.
Niektóre mangi po prostu nie powinny być animowane.

Jakoś to chaotyczne ułożenie historyjek w mandze i powolne ujawnianie historii i przeszłości bohaterów bardziej mi leży, niż próba uporządkowania tego w logiczną całość. Anime traci zdecydowanie na tym, przynajmniej w moim odczuciu. I o co chodzi z tymi ruchami oczu bohaterów, na coś są chorzy czy co? Bo nie w taki sposób robi się ten efekt „sparkling eyes”. No i ogółem to jest to jakieś takie… Na siłę przeciągane. Chyba zdecyduje się jednak pozostać tylko przy mandze, a szkoda, bo byłem bardzo pozytywnie nastawiony na tę adaptację