Tanuki-Anime

Do całkowitego zadowolenia zabrakło mi 1­‑2 odcinków, aby dopowiedziane zostały losy niektórych drugoplanowych bohaterów. Na techniczne wodotryski nie liczyłem w niszowym anime, więc nie biorę tego nawet pod uwagę.
Oglądałem ostatnio „Drive my car”, potem wysłuchałem recenzji Tomasza Raczka i powiedział on coś, co pasuje do wielu tego typu produkcji w tym „Bartendera” (chociaż, wiadomo to jednak inna liga), napiszę to własnymi słowami – że do pełnego zadowolenia z obejrzenia tego typu produkcji trzeba być mentalnie gotowym, trzeba być w odpowiednim momencie życia. Jeśli się nie jest, to nie ma co się spieszyć, lepiej przenieść seans na później, bo ten moment wcześniej czy później i tak nastąpi :)

Anime trzyma poziom, zastosowano radykalny w tym cyklu zabieg – różne przywołane tu problemy życiowe w niewielkim stopniu dotyczą przypadkowych klientów, a głównie bohaterów pierwszo i drugoplanowych. Poznajemy ich od samego początku i obchodzą nas dzięki temu bardziej niż ci okazyjni (choć i w tym rzadkim przypadku nie jest źle). Nawet, jak napisał Klemens – „ta cała górnolotna otoczka wokół podawania drinków…", zaczyna mieć sens, bo jak się okazuje nie jest to wcale nadrzędnym przesłaniem tego sezonu (jak faktycznie było poprzednio), ale zależy od doświadczeń i sytuacji konkretnego barmana, a tym razem jest ich tu wielu…

Znacznie lepsze od wersji z 2006. Tym razem mamy jakąś fabułę, a Sasakura jest człowiekiem z charakterem, a nie manekinem­‑psychoanalitykiem. Zmniejszono nacisk na historię alkoholi/drinków i akcja rozgrywa się też na zewnątrz baru. Mamy np. wycieczkę do legendarnej destylarni Yamazaki, założonej w 1899, produkującej Suntory whisky od 1937. Fani Billa Murraya i „Między słowami” powinni pamiętać tę niezapomnianą scenę :)
[link]
Jak na razie polecam :)

Przerost formy nad treścią. Te teksty o lekarzu i barmanie, ta cała górnolotna otoczka wokół podawania drinków… Cringe.