Tanuki-Anime

Bardzo dziękuję! Niedawno poszła kolejna recenzja do redakcji, mam nadzieję, że też będzie się podobać ;)

Kimi ni todoke przeciwnie do Gigi harem ma jasno i wyraźnie zarysowane zmiany w czasie. I bohaterowie sensownie dojrzewają niczym ser szwajcarski do bycia razem w głębokiej relacji, a nie tylko do jakiegos szkolnego romansiku.

Tu w Gigi harem  – czas a raczej jego brak  – obniżył mi przyjemność z seansu w stopniu znacznym.
Ocena spadła u mnie conajmniej o punkt albo dwa.

Pierwsze odcinki dryfują wręcz w czasowym niebycie.
Wyglada jakby minęło kilka dni i  kliknij: ukryte  już się dziewczę zakochało a to minęło kilka miesięcy?
Na kilkaset obejrzanych anime romansideł pierwszy raz poczułam takie wręcz nieprzyjemne uczucie braku zakotwiczenia fabuły i zdarzeń (a przez to emocji i relacji) w czasie.

Do tego stopnia było to dla mnie nieprzyjemne wrażenie braku linii czasowej, że przerwałam seans  kliknij: ukryte  zanim bohater odwzajemnił uczucia
I zrobiłam coś, co zrobiłam przy anime może kilka razy w życiu – poszłam zniecierpliwiona do ostatniego odcinka.
Żeby tylko końcu dowiedzieć się co będzie dalej.
I tam w odcinku końcowym było tyle retrospekcji, że nawet nie czuję potrzeby uzupełnić całości obrazu.


Naprawdę się nie dziwię ocenie 6 na 10 w recenzji.

Bo brak umocowania w czasie powodować może wyjałowienie postrzegania rozwoju relacji.


Bo przeciez inne postrzeganie relacji bohaterów oraz określone dopasowane do czasu emocje budują się w minutach i godzinach (tu miłość od pierwszego wejrzenia), inne w dniach (zauroczenie) a jeszcze inne miesiącami bądź latami (dojrzałe uczucia).

To ja już wolę serie z uderzeniem strzały Amora, albo takie jak Kimi ni todoke

Na tym portalu przyjęto pewne zasady oceniania, podane tutaj:
[link]
6/10 należy jeszcze do tych całkiem pozytywnych, negatywne zaczynają się od 4/10 :)

Jako, że zostałem wywołany do tablicy, to parę drobnych wyjaśnień z mojej perspektywy. A jak wspomniałem w innej recenzji, im więcej piszę, tym najchętniej w ogóle bym nie wystawiał liczbowych ocen :)

Przede wszystkim, gdy wróciłem do pisania jakieś półtora roku temu, od wielu, wielu lat prowadzę bloga o operze. Tam też robię recenzje i jest to trochę inna para kaloszy. Oceniając nagrania muzyki klasycznej, komentuje się różne interpretacje tego samego utworu. A to uczy, że mając nieraz setki wersji jednego dzieła niełatwo znaleźć coś idealnego, jak i bardzo, bardzo złego (no dobra, współczesne nagrania to w większości horror, ale to inna sprawa :) ). To się przekłada na inne gałęzie sztuki – taka analiza porównawcza sprawiła, że niechętnie wystawiam oceny 1­‑3, jak i 8­‑10.

Poza tym, na tanuki mamy jeszcze opcję „seria ulubiona/film ulubiony” (i przyznam, że troszkę szkoda, iż przy recenzji to się nie pokazuje), co skłania mnie do tego, by własną przyjemność traktować jako mniej istotny element w stosunku do wad i zalet (przynajmniej w kwestii liczbowej). Jasne, jeśli seria mi się spodoba, to pojawi się chyba zrozumiała pokusa, że ocenę troszeczkę się podwyższy, bo przecież jesteśmy ludźmi, ale sympatia własna chyba nie powinna mieć decydującego wpływu. W każdym razie, choć staram się pisać raczej subiektywnie, to trzymam się tych czynników łatwo mierzalnych (reżyseria, dialogi, oprawa audiowizualna). Mam nadzieję, że jakoś mi to wychodzi. :) Spróbuję pod koniec roku napisać recenzję serialu, który prywatnie straszliwie mi się nie podobał, ale obiektywnie ma sporo dobrego do zaoferowania i oceny zdecydowane wyższe od tego, co sam bym wystawił, gdybym kierował się wyłącznie sympatią do tytułu. Może tam bardziej rozwinę ten temat.

U mnie 6/10 oznacza rzecz udaną (wszystko co powyżej 5/10 już ma taką łatkę), ale posiadającą jednak wciąż wyraźne wady. Ewentualnie dotyczy bardzo nierównych serii.

A jak kogoś ciekawi analiza kikudziesięciu pozornie tych samych rzeczy, to zostawiam przykład ;D [link]

Jeśli ktoś chciałby jeszcze o coś jeszcze podpytać, to zapraszam na PW. Staram się odpisywać w miarę szybko ;)