Tanuki-Anime

Wow! Największe, pozytywne zaskoczenie spośród anime wydanych w Polsce od czasu gdy obejrzałem Kawalera Miecza, szczególnie jeśli wziąć pod uwagę kiepski poziom Małego Kuro. Ot ciepły, familijny film o przyjaźni porzuconego szczeniaczka i starego bezpańskiego psa, który postanawia się nim zaopiekować. Postacie są zaskakująco wiarygodne i pomimo swoich wad­‑sympatyczne, fabuła jest prosta ale pozbawiona większych wad, a kilka scen (np symboliczne wrzucenie butelki do wody, pokazujące jak ludzie pozbyli się Bum Buma) robi ogromne wrażenie. Dodatkowo film ma świetną muzykę, a tła są zaskakująco szczegółowe. Zastanawia mnie tylko słabość animacji polegająca na przenikaniu się kadrów, ale to chyba wina polskiej wersji, bo wygląda to identycznie jak w woluminach Ognistookiej Shany.

Ponieważ dyskusja zabrnęła daleko i wygląda na to że niedługo wszyscy zaczną się czepiać nawzajem pojedynczych sformowań to chyba warto wyjaśnić parę rzeczy.

Po pierwsze w ocenach redakcji pojawiają się oceny redaktorów i stałych współpracowników. Ponieważ Tanuki.pl jest serwisem niekomercyjnym żadna z tych osób nie otrzymuje wynagrodzenia za swoją działalność. Wynagrodzenia nie otrzymują także osoby piszące od czasu do czasu, ani recenzenci opublikowali jedną lub kilka recek (a takich w historii Tanuka było mnóstwo). Ogólnie cały serwis działa na starej i sprawdzonej zasadzie „od fanów dla fanów”.

Jednocześnie redakcji zupełnie nie obchodzi jaką ocenę wystawia danemu tytułowi jego recenzent, inny redaktor, czy użytkownicy. Tym bardziej nie obchodzi jej jaką ocenę dostaje na innych serwisach. Jedynym warunkiem opublikowania recenzji jest umiejętność uzasadnienia swojej oceny i wypunktowania plusów i minusów. W czasach gdy istniało jeszcze forum Ave napisała wprost, że opublikuje nawet negatywną recenzję popularnego tytułu jeśli recenzent poradzi sobie z obronieniem swojej opinii w samej recenzji.

Jeden z wątków poszedł także w kierunku obiektywności, subiektywności i znajdowania obiektywności w subiektywności recenzji, ale ten temat jest wałkowany od lat i nie będę tym zanudzał czytelników śledzących tą dyskusję (pozdrawiam!). Ogólnie choć wyobrażam sobie obiektywną reckę np. kosiarki i młotka, to obiektywne ocenianie dóbr kultury to jeden wielki kit.

ps. Skoro ta dyskusja dotyczy nie recenzji, ale raczej „niewłaściwego” oceniania anime to zastanawia mnie jedno. Ciekawe ile czasu minie zanim doczekamy komentarza krytykującego jednego z recenzentów który dopiero się zabrał za oglądanie jakiegoś anime w myśl zasady – „bo i tak mu się nie spodoba i pewnie wystawi niską ocenę”?

W pełni zdaję sobie sprawę z drugiego powodu przywołania tego przykładu, czyli tego że uważasz że oceny redakcji powinny być bardziej „wartościowe” lub „wyważone” niż zwykłych widzów. Kłopot w tym że Tanuki nie jest serwisem komercyjnym i recenzenci są przede wszystkim fanami, a nie krytykami.

A także z trzeciego – czyli to że uważasz że redakcja powinna oceniać anime tak jak chcesz. Kłopot w tym że naprawdę nie rozumiem czemu redakcja miałaby się kierować ocenami osoby która nawet nie jest zarejestrowana. Również dobór argumentów jest nietrafiony. O Katanagatari wspomniała Ika, a Aika której 5/10 uważasz za zaniżone ma na MALu ocenę 6.19. Sic

Zastanawia mnie jedno – naprawdę przed wystawieniem jakiejkolwiek oceny trzeba zaglądać na anime myanimelist i sprawdzać czy oceniało się kolejne anime zgodnie z Wielką Wolą Większości? Powiem szczerze – nigdy dotąd o czymś takim nie pomyślałem. I to nie tylko dlatego że mi się nie chciało, ale także dlatego że w ten sposób oszukiwałbym zarówno siebie jak i osoby przeglądające listy ocen.

Swoją drogą naprawdę cyferki widniejące przy recenzji są takie ważne? Zawsze uważałem że najważniejsze jest opisanie co jest w danym tytule dobre, a co do kitu, tym bardziej że wymaga to większego wysiłku niż parę machnięć myszką.

No proszę, w tym przypadku klątwa studia Gonzo nie zadziałała tak jak zazwyczaj i anime da się ogladać, choć ustępuje poziomem mandze, a w konfrontacji z Hellsing Ultimate przegrywa z kretesem. Pomimo to ma parę sporych plusów. W przeciwieństwie do oryginału widać że siły zbrojne Hellsinga nie składają się jedynie z dwójki wampirów i lokaja­‑emeryta, ale też z całkiem sporej liczby wyszkolonych żołnierzy, którzy potrafią coś więcej niż tylko ginąć. Plusem jest także rozbudowanie fabuły o dodatkowe wydarzenia, choć szkoda że w większości prezentują najwyżej przeciętny poziom. No i jeszcze ta muzyka. Natomiast wad jest całkiem sporo i nic dziwnego że ta adaptacja budzi mieszane uczucia. Akcja wlecze się tak powoli, że chwilami chciało mi się ziewać, a scenariusz nie zachwyca spójnością i zdarzają się takie kwiatki jak Wiktoria wielokrotnie chodząca sobie w DZIEŃ po ulicy. W dodatku bardzo spłycono postacie, czyli największą zaletę oryginału. Alucard jakoś się broni, ale zrobienie z Wiktorii idiotki, a z Waltera dobrego dziadziusia było nieporozumieniem. Nawet Integra wypada znacznie gorzej. W dodatku „finałowy” wątek jest słaby. Ogólnie same pomysły na niego (zdrada, oddział potworów, potężny wampir z afryki) miały spory potencjał, ale wykonanie było tak nijakie że ciężko się oglądało.

Od czasu tamtego komentarza przeczytałem mangę, więc mogę się wypowiedzieć. Osobiście anime i mangami pedofilskimi, oraz przeróżnymi lolikoniarzami pluję dalej niż widzę, gdyż uważam że takie tytuły są chore i obrażają ludzką godność. Pomimo takiego nastawienia jakoś nie dostrzegłem tam pedofilii. Ok, Heat gra typową dla części shoujo rolę zboka, a za jedną scenę miałem ochotę udusić autorkę, ale w sumie do niczego nie dochodzi. W zasadzie wszystko byłoby w porządku gdyby Rahzel była starsza, a najlepiej pełnoletnia.

A sam Heat zdecydowanie nie ma 28 lat. Tzn, na tyle wygląda, a w pewnym momencie chyba mówi że ma tyle lat, ale w rzeczywistości, podobnie jak cała jego rodzinka jest znacznie starszy, choć nie jest podane jak bardzo.

THeMooN, cała tutejsza „kadra” jest w stanie wymiany, od czasu rozpadu redakcji w marcu, która skończyła się m. in. utratą tak świetnej korektorki i recenzentki jak Ave. Natomiast tą recenzję Tanuk zawdzięcza temu za co często jest krytykowany, czyli otwarciu na nowych recenzentów. Efekty takiego podejścia czasem są gorsze, a czasem (jak w tym wypadku) lepsze, ale ogólnie to chyba dobrze że redakcja nie odwraca od „nowych”.

A recenzja rzeczywiście jest niezła. Może i jest przydługa, ale w zamian w pełni wyczerpująca. Brawa także za wyważoną ocenę, gdyż sam w pełni zdaję sobie sprawę że często najtrudniejsze jest recenzowanie właśnie średnich anime.

No dobra. Pora wyjaśnić parę rzeczy. Po pierwsze chciałbym zapytać co rozumiesz przez „pokasowanie wszystkich recenzji z tej strony”, bo tak naprawdę mam wrażenie że chodzi ci wyłącznie o recenzje przeróżnych komedyjek erotycznych. Pomijam już absurdalność tej propozycji, gdyż naprawdę nie rozumiem dlaczego redakcja miałaby usuwać recenzje jak leci.

W dodatku nie jest prawdą by piotrekplay był zaprzysięgłym wrogiem ecchi. Wręcz przeciwnie – pierwszy odcinek B Gata H Kei naprawdę mu się podobał i dopiero późniejsze odcinki mu obrzydły na tyle, że wystawił tak niską ocenę. I nie. Nie istnieje także możliwość by zlecać recenzje osobom lubiącym dany gatunek, a to z jednego prostego powodu. Tanuki jest serwisem niekomercyjnym i żadna z osób piszących recenzje nie dostaje za to wynagrodzenia. W praktyce dany tytuł recenzuje kto chce, a redakcja nie miesza się do tego jaką wystawia ocenę, wychodząc z założenia że najważniejsze jest by recenzja danego tytułu była poprawna stylistycznie i opisywała jego wady i zalety. Tylko tyle (i aż tyle) wystarczy by recenzja została opublikowana na stronie.

Szczerze mówiąc to nie wiem co ci poradzić. Chyba warto poszukać w internecie jakiejś strony poświęconej seriom ecchi, gdyż naprawdę nie chce mi się wierzyć by ten gatunek nagle zaczął być tutaj faworyzowany do tego stopnia by redakcja wymuszała na recenzentach wyższe oceny (co, swoją drogą, byłoby już zupełnym nieporozumieniem). Być może najlepiej byłoby poszukać osoby która miałaby ochotę napisać bardziej przychylną ocenę B Gata H Kei i przekonać ją do wysłania tutaj recenzji, ale to wymagałoby naprawdę dużego zachodu.

Norrc, mógłbyś mi zacytować wypowiedź w której moshi określa Senjougaharę jako tsundere, bo w recenzji znalazłem jedynie dwie wypowiedzi w których pada to określenie:

Czyżby kolejna haremówka z „uroczą” tsundere i nieudacznikiem… ?

To całkowite zaprzeczenie ideału japońskiej żony… , ale jednocześnie twórcom zgrabnie udało się nie popaść w schemat klasycznej tsundere.

Może mi się zdaje, ale w żadnym z tych zdań autorka nie określa głównej bohaterki jako tsundere. Wręcz przeciwnie – polemizuje z tak prostym i jednowymiarowym przyporządkowaniem tej postaci.

Spotkałem się z opiniami, że jest to najlepsze anime ostatniego sezonu, ale sam oceniam ją najwyżej dobrze.

Chyba najbardziej wychwalany element, czyli grafika robiła wrażenie tylko przez pierwszy odcinek, gdyż potem spod kolejnych eksperymentów graficznych zaczął wyłazić niski budżet. Osobiście o wiele większe wrażenie zrobiła na mnie kreska w „Soul Eater”, który w przeciwieństwie do Bakemonogatari, posiadał wyśmienitą animację ruchu.

Równie mieszane odczucia mam odnośnie postaci – Senjougahara była jedną z najciekawszych postaci kobiecych z jakimi się ostatnio spotkałem, a Araragi okazał się dobrym uzupełnieniem duetu, ale już postacie drugoplanowe, z wyjątkowo nijaką Sengoku na czele budziła we mnie mieszane uczucia.

Fabularnie też jest średnio, gdyż reżyser powtarza w kółko taki sam schemat – Araragi spotyka kolejną dziewczynę z nietypowym problemem, po czym postanawia jej pomóc. Pewnie dałoby się z tego motywu zrobić dobrą fabułę (patrz – Kanon 2006), ale nikt się w tym kierunku nie wysilił. Pomimo tego wszystkiego seria wybija się ponad przeciętność dzięki genialnym dialogom, w szczególności tym pomiędzy Araragim i Senjougaharą, i właśnie one są głównym powodem by obejrzeć to anime. W sumie anime nie jest złe, ale do pierwszej ligi wiele mu brakuje.

A może to JA jestem dziwny, ale w Hatenkou Yuugi nie byłem w stanie się dopatrzyć żadnej pedofilii. Co prawda Rahzel ma 15 lat, Alzeid 24, a Baroqueheat „trochę” więcej, ale przez wszystkie odcinki nie dochodzi między nimi do niczego co mogłoby kogokolwiek zgorszyć. Ba.. nie pojawia się nawet, standardowy dla shoujo, wątek romantyczny między głównymi postaciami. Równie dobrze mogłabyś insynuować że Paradise Kiss jest hentajem, a Angel Sanctuary ero­‑guro.

A ponieważ wygląda na to, że nie wszyscy rozumieją znaczenie terminu pedofilii pozwolę sobie zamieścić, w celach dydaktycznych, definicję z Encyklopedii PWN:
- „pedofilia [gr. país, paidós ‘dziecko’, philéō ‘lubię’], med. dewiacja seksualna; podejmowanie zachowań seksualnych wobec dzieci, najczęściej niedojrzałych fizycznie, często jeszcze przed okresem pokwitania.”

1. Nikt nikogo nie nazwał pedofilem.
2. Na ławie oskarżonych prędzej niż za pomówienia ląduje się za samą pedofilię.
3. Zdaję sobie sprawę Tenchi, że lubisz anime w których głównym motywem jest fanserwis w wykonaniu czternastoletnich dziewczynek i na sam dźwięk słowa „pedofil” aż się gotujesz ze złości, ale wrzuć na luz, bo postronne osoby czytające te komentarze pomyślą, że to anime rzeczywiście jest dla zboli.