Tanuki-Anime

Dla mnie oglądanie Blue submarine no 6 jest jak przeglądanie artbooka Range Muraty. Doświadczenie wizualne i nastrojowe. Zwłaszcza muzyka (ending) i temat surowego oceanu robią wrażenie.

Traktuję to jako miniaturę, zwłaszcza kiedy spojrzy się na podobieństwa do Last Exile (późniejszego „pełnowymiarowego” anime Gonzo które też designował Range Murata): mamy okręt (tutaj podwodny, tam podniebny); krótkowłosą, rudowłosą pilotkę; gburowatego, przystojnego, tajemniczego byłego asa i cichą dziewczynkę wśród załogi (tutaj ma większą rolę niż tylko bycia maskotką), jak również motyw przedarcia się przez trudny teren z ofertą pokoju. Z tych gorszych elementów również CGI, ale w Last Exile było moim zdaniem już sporo lepiej.

Jako taka miniatura się broni, mieszcząc się w tych 4 odcinkach. Bez znajomości stylu Range Muraty chyba nie warto oglądać, ale jeśli komuś się spodoba mimo to i chciałby więcej podobnego stylu i tematyki to polecam właśnie Last Exile.

fajne: opening
na poziomie: kreska
przeciętne albo poniżej: cała reszta
zasadniczo mało wciągające, zwłaszcza jak na tę tematykę

Są takie serie, gdzie niby klimat jest komediowy, wszystko pod komedię jest przygotowane, ale nie są one wcale śmieszne. Autentycznie śmieszne momenty były dwa, albo trzy.

na pewno się wyróżniała, ale mam wrażenie że to było trochę za mało żeby to pociągnąć ¯\_(ツ)_/¯

Nie wiem czy oglądaliśmy to samo anime.

Jak na komedię obyczajową, to relacje między bohaterami były ostatecznie dość płytkie. Różne wątki albo w cale nie były rozwinięte, ale zamknęły się mało sensownie w dwóch odcinkach  kliknij: ukryte  wątek Shinjego Oki, albo brata Tachibany. Materiału źródłowego jest w tej chwili chyba drugie tyle w mandze, ale gdyby miało to się rozwijać w takim samym tempie, to i tak by chyba nie starczyło czasu. Samo radio tak naprawdę też nie jest wbrew pozorom na pierwszym planie. Z powodu tematyki wyobrażałem sobie że dialogi będą wyraziste i będą grać pierwsze skrzypce i choć jest ich dużo, to tu się jednak zawiodłem.

Co nie znaczy że oglądało się źle, ale spodziewałem się dużo, dużo więcej.

bohaterowie może i nie chodzą do liceum ani nie ratują świata w mechach, ale ostatecznie i tak wypadają dość schematycznie

zbyt sentymentalne nawet jak dla mnie, a jednocześnie przestawione historie są zbyt proste i krótkie żeby bardziej zaangażować

być może w mniejszej dawce spróbuję kiedyś raz jeszcze

Piękne anime o odkupieniu.

podsumowując: wyciskacz łez, ale zdecydowanie nie tani

To co napisano w recenzji to prawda, paskudnie gra na emocjach.  kliknij: ukryte  W pewnym momencie chciałem wystawić 0/10. Oczywiście dałem 9/10. Oczywiście też lepiej by było, gdyby Kaori przeżyła, ale wtedy nie byłoby takiego efektu końcowego – bardzo efektu, tak jak przystało. Bardzo pięknie pokazano wtedy jak wzajemnie na siebie wpływali i byli połączeni – kiedy Kousei zainspirował Kaori w dzieciństwie na pierwszym koncercie, a ona jego w kwietniu.
 kliknij: ukryte 
Chociaż nie obraziłbym się, gdyby Kaori przeżyła, a efekt by IMO wiele nie stracił. No ale można było spodziewać się, że tak nie może być ;)

Pewnie nie każdemu przypadną do gustu takie ckliwości, ale ja oceniam je na 9/10 – a to w mojej skali bardzo wysoka ocena.