Tanuki-Anime

No to już jest widocznie kwestia prywatnych preferencji, bo mi osobiście przy porażce Karasuno towarzyszyły bardzo podobne emocje jak po przegranej polskich siatkarzy z Włochami w ćwierćfinale Igrzysk Olimpijskich w Pekinie.

O panie, dokładnie. A teraz w mandze będzie powtórka z rozrywki (i chociaż mecz się dopiero zaczyna a mangowa logika nakazuje, że teraz muszą wygrać) to i tak przez najbliższe dziesięć rozdziałów będę siedzieć jak na szpilkach. .///.

A ja miałem wrażenie, że za bardzo się starają.  kliknij: ukryte  W pierwszym odcinku było wszystko: trauma 1, trauma 2, głupie gagi o byciu zboczeńcem, wirując płatki dookoła bohaterki wraz z gromadą ptaków (w tej scenie brakowało tylko białych koni i orkiestry, oh wait), irytujący biszowy bohater poboczny, irytująca bohaterka poboczna (i mam wielką nadzieję, że nie jest ona zakochana w głównym bohaterze, bo to już będzie przesada, skoro już był ten piękny, pamiętny moment, gdzie on mówi, że widzi ją jako siostrę) i… właściwie to nawet nie o to tu chodzi, to zwykłe czepianie się. Ale kiedy zsumować to wszystko, strasznie dłużyło się oglądanie. Po prostu: za dużo.

W porównaniu do powieści to cała historia z anime to kpina. W dodatku skonstruowane jest jak typowy hentai jednak i tu zawodzi, bo większość momentów wygląda jak jedna zapętlona scena. Odradzam oglądanie.

Anime jest fatalne, w mandze można oko chociaż nacieszyć, bo tutaj kreska została została całkowicie zmasakrowana ale piosenka z openingu jest śliczna.

A ja tam się dobrze bawiłem oglądając tę serię. Była tak samo absurdalna jak najnowsze rozdziały mangi. Miała przesłodzoną oprawę, od której bolały oczy, ale dałem radę. Co prawda, niektóre rozwiązania były tak głupie, że nie wiedziałem czy się śmiać czy płakać (słonie na długo zapadną mi w pamięć) ale to był dobry sposób na poprawę humoru. Nie jestem specjalnie rozczarowany wątkiem romantycznym, nie wiem czy ktoś oczekiwał, że potraktują tutaj związek dwóch mężczyzn poważnie, kiedy ten zaczyna się od przebierania jednego za pannę młodą.
Poza tym to kolejne zekranizowane yaoi, więc jesteśmy na dobrej drodze. Może za kilka lat doczekamy się czegoś przyzwoitego.

Bo ich to nie obchodziło. Już wcześniej gdy pilot/snajper pytał się o bombę to oznajmili: że i tak nic już z tym nie mogą zrobić. Do którego by nie strzelili, możliwość detonacji była przecież taka sama, gdyby Nine i Twelve faktycznie chcieli to zrobić. Jeden przejął by pilot od drugiego i nacisnął guzik. Przynajmniej ja tak uważam.

Dawno nie widziałem już tak delikatnego anime. Dawno już po seansie nie kołatało mi się w głowie słowo „dziękuję”. Pewnie po prostu wolno łapię pewne rzeczy, ale dopiero teraz tytuł nabrał dla mnie znaczenia. To była bardzo prosta historia, stara jak świat, ale to nie odebrało mi przyjemności oglądania jej do samego końca.

Grafik płakał jak to tworzył. Spodziewałem się, że będzie to największe badziewie w sezonie letnim i się nie rozczarowałem. Nawet ze znajomością gry nie miałem najmniejszego pojęcia na czym polega tutaj fabuła.

Przez miniaturkę byłem pewny, że to recenzja jakiegoś starego, zapomnianego yaoica. Jest piękna. A recenzja na tyle poprawiła mi humor, że chyba skuszę się i obejrzę te trzy odcinki. Dziękuję.

Ostatni odcinek najgorszy. Znowu tyle dobrych scen pominiętych.

Już tylko jeden odcinek, nie wiem jak się pożegnam z moim animcowym odkryciem roku. .///.

Główny bohater jest przeuroczy a blond­‑mściciel pretensjonalny do granic możliwości. Czyli zapowiada się idealnie. :^

 kliknij: ukryte  Ósmy odcinek złamał mi serce.Już dawno nie widziałem tak dobrze oddanych emocji w anime.

Miałem wrażenie, że każdy odcinek jest tak przepakowany, że wręcz krzyczy „Zobacz ale jestem fajnym anime, no zobacz!” ale po dwóch odcinkach dałem sobie spokój. W każdym momencie gdy wydawało mi się, że fabuła może potoczyć się w jakiś ciekawy sposób, akcja przeskakiwała do kolejnego punktu. W pewnym momencie anime przypominało mi bardziej parodie gatunku rodem z yt. Coś w stylu Senpai Club.

Nie cierpię Code Geass, tak nawiasem mówiąc. Nie sądzę, żeby wskazywanie tego, co nie przypadło mi do gustu było jakimkolwiek nadużyciem. Są serie komediowe, w których fabuła kuleje a mimo tego, gdy język angielski wynika w sytuacji, z czystej logiki, jest on używany. Do serii, która stara się być czymś więcej, wymagam więcej, to naturalne.

Celowe niedopatrzenia, które widzi cały świat, to jeszcze większa głupota, szczególnie gdy księżniczkę można uprzątnąć po cichu, bez zbędnych świadków. Ale to tak już odbiegając od fabuły. Nadal uważam, że to było po prostu bzdurne, ale dzięki temu łatwiej było wytłumaczyć to, że udało się jej wyrwać. Nie zmienia to jednak faktu, że nie lubię takich „zagrywek”.

Ale przecież Tatsumi bardzo często wspomina przyjaciół i wcale tak łatwo nie otrząsa się z ich śmierci. P:

Aż mi się wierzyć nie chcę, że w ogóle nie zauważyłem w tych wszystkich zapowiedziach, tej serii. Na razie wygląda ekstra. Koniecznie polecam zerknąć na ten tytuł wszystkim, którzy jeszcze tego nie zrobili.

W mandze urzekło mnie poprowadzenie rozwoju akcji. Tutaj na samym początku ten porządek został zakłócony, dodatkowo dodano sceny a raczej motywy, których nie było, ewentualnie zostały wprowadzone po wielu, wielu chapterach. Jedynie oprawa graficzna jak i muzyczna jest na poziomie, którego oczekiwałem.
Odnoszę wrażenie, że z serią stanie się to samo, co z ekranizacją Pandora Hearts. Może manga zdobędzie rozgłos ale czy jakikolwiek inny pożytek z tego będzie to nie wiem. O ile w mandze faktycznie czułem, że Kaneki jest po prostu przerażony i zmartwiony o tyle tutaj nie mogłem zdobyć się na inne słowo jak „żałość” gdy na niego patrzyłem. Oczywiście, to po czasie spędzonym z mangą. Pewnie bez niej, wydałby mi się kolejnym do bólu zwykłym bohaterem, którego spotyka coś totalnie niezwykłego i musi się z tym zmierzyć. Super dylematy „kim teraz jestem” i tak dalej.
Chociaż… dalej się łudzę, że to tylko na początek, żeby przyciągnąć jak największą publikę.

Wiem, ale mnie na przykład takie „pomyłki” rozpraszają, bo wiem, że nie potrzeba było wiele wysiłku by ich uniknąć. >___>

Jak na serię oryginalną to jakoś nie powala pomysłowością, mimo wszystko. Ale nie jest źle. Chociaż było kilka małych szczegółów, które się ze sobą gryzły. Skoro okazało się, że atak został przeprowadzony na całą planetę, (wreszcie anime, w którym Tokio nie jest centrum świata!) to czemu w Nowym Orleanie mówili po japońsku? To mnie nawet rozśmieszyło. Tak samo jak księżniczka bez jakiejkolwiek ochrony, która przyleciała z Marsa, a była eskortowana zwykłym samochodem? Przecież to po prostu bzdurne.
Ale patrząc na twórców i ich poprzednie dzieła mam wielkie nadzieje, co do tej serii. Grafika jest przyjemna dla oka, bohaterowie wydają się być przyjemni, choć na razie nie odbiegali od typowych pionków większości serii zło vs dobro.

W 12 sekundzie dostałem po pysku, kliknij: ukryte  przez ohydnie odcinający się od tła, komputerowy pociąg. Potem szybki rzut oka na nijakiego do bólu bohatera i dwie bohaterki do bólu stereotypowe bohaterki. Fanserwis bez sensu, zaraz po tym jak zasypały mnie informacje, nawet herbaty nie zdążyłem z kuchni przynieść. No skandal. Zawsze zastanawia mnie takie postępowanie w anime. Czemu od razu rzucacie mi w twarz danymi? Tutaj jeszcze nie było tak tragicznie, no ale. Cholera, pierwszy odcinek powinien być mieszanką wszystkiego, co najlepsze w serii, przecież to po nim widz zdecyduje czy włączyć drugi, czy postarać się wymazać z pamięci te dwadzieścia minut. No ale. Może nie będzie tak źle.
Opening bez rewelacji, muzyka może być, ale już widzę, że to nie to czego się spodziewałem po serii.
Znowu informacje… Nie będę narzekać na to, że dostaję wszystko na talerzu, w końcu to nie jest żadna detektywistyczna seria, ale monotonne czytanie wszystkiego przez głównego bohatera i rzut kamery na budynek szkoły? Serio?
O nie, czy on zapatrzył się na podskakujące piersi i upadł… Proszę powiedzcie, że to nieprawda… To nawet nie jest zabawne. Ta scena nie ma żadnych pozytywnych walorów. Po co?
Podoba mi się postać nauczycielki. Ciekawe czy będzie w serii dłużej niż jeden odcinek. Jest solidna.
No tak, wyjątkowa czwórka głównych bohaterów. No jasne. I kolejny ohydny fanserwis. Mam wrażenie, że z roku na rok twórcy anime starają się dotrzeć do coraz większej grupy sfrustrowanych seksualnie.
Trochę akcji na koniec i oczywiście szczęśliwe zakończenie plus kolejna panienka do haremu.
Nie wiem. Dam szansę, ale bez żadnych rewelacji. Takie mocne 5.

Nie mogę ścierpieć tego jak przenieśli mangową kreskę do anime. O ile tam, mimo braku wybitnej oryginalności, wpasowywała się w klimat akcji, o tyle w anime… Jest po prostu tandetna, gdyby nie znajome projekty postaci, pewnie traktowałbym serię jak kolejne haremowe anime 2010+ To dopiero pierwszy odcinek, ale nie wiem. Nie przekonuje mnie to.

Wygląda tak ładnie, że aż się boję obejrzeć.

Klimatu gry nie oddaje ale jak na cztery odcinki to poradzili sobie nieźle.

Cóż, Hinata ćwiczył z damską drużyną w gimnazjum. c: