Tanuki-Anime

Pozwól, że się zapytam – to ma być trzecia seria?
Wiem, że manga wychodzi, ale nie spotkałam się z żadną zapowiedzią, że anime też ma być kontynuowane. Masz może jakieś sprawdzone informacje na ten temat?

Podpisuję się pod tym wszystkimi czterema łapkami.
Dawno się nie spotkałam z tak niedocenioną serią. Wielka szkoda, że ostatnimi czasy okruchy życia nie są przyjmowane ze zbyt wielkim entuzjazmem. A raczej – nie są jako takie odbierane, tylko próbuje się w nich na siłę doszukać czegoś więcej. Tak mi się przynajmniej wydaje…

Seria niesamowicie sympatyczna, po prostu do pooglądania. Nie do jakiś podniet, nie wiadomo jakich wrażeń, fanserwisu, czy Bóg wie czego jeszcze.
Po prostu do pooglądania i czerpania z tego przyjemności.

Kurczę ale jazda… Niby człowiek dorosły, niby horror niespecjalnie przerażający, ale po oglądnięciu Kakurenbo pierwszy raz od dzieciństwa śniły mi się w nocy koszmary.

Polecam, 9/10.
Świetnie zbudowany nastrój. Trwa tylko 25 minut, więc można sobie oglądnąć jako przerywnik dłuższych serii.

Z początku nie wciąga, pod koniec miażdży…

Jedyne co, to nie zastanawiać się za bardzo nad logiką niektórych aspektów, bo nie o to w tej produkcji chodzi – lepiej wtedy się odbiera całość.

No właśnie, byłam pewna, że jeszcze coś będzie. Czekam, czekam, dopiero potem sprawdziłam na tanuki że to jest już koniec i nie będzie więcej. W sumie to niech robią kolejną serię, bo jak na razie to wychodzi im to coraz lepiej a mało jest takich anime stricte o youkai.

Naprawdę są tylko 24? I nic więcej? Kończy się na odcinku „Deklaracja Rikuo”? Ma być jakiś kolejny sezon, czy co? Bo jakoś tak dziwnie to się kończy w takim razie…

To był – z całą pewnością – Kyo.
I tak to zakończenie jest bez sensu. Polecam mangę- tam wszystko ma ręce i nogi (pomijam fakt, że praktycznie to jest zupełnie inna historia), a zakończnie jest…. hmmm cóż… BARDZO satysfakcjonujące ^^

Powiem tak: nieważne, że miejscami jest parę niedociągnięć, nieważne, że anime to jest miejscami mroczne a miejscami dziecinne,nieważne, że grafika komputerowa momentami rzuca się w oczy. To wszystko można naturalnie zignorować jeśli człowiek skupi się na istocie tego anime. A czym ona jest?

Ciepło… Oglądając to anime czuło się przyjemne ciepło w okolicy serca. Główny bohater- 12 letnie dziecko może niektórych denerwował, ale dla mnie idealnie pasował do nastroju serii. Tym bardziej, że był bardzo uczuciowy i często płakał, to dodawało swoistego uroku postaci. Poza tym serdeczność… Przywiązanie… Naprawdę, niesamowicie ciepłe anime. Człowiek przywiązuje się emocjonalnie do wszystkich postaci, a kolorystyka prowadzona w odcieniach niebieskości i fioletu połączona z ładną muzyką i motywem poznawania ludzkich serc daje w efekcie cudowny, niepowtarzalny klimat.

Z mojej strony 8/10 i chyba to dam do ulubionych, bo naprawdę nawet teraz jak widzę gdzieś screeny z Tegami Bachi to mam wrażenie, jakby mnie ktoś z czułością przez moment przytulił.

Nierówne. Myślę, że to słowo dosyć dobrze określa to anime. Nie da się jednoznacznie napisać co człowiek o nim sądzi jako o całości, bo jest po prostu nierówne (z pewnością między innymi dlatego, że twórcy najpierw zaczeli ekranizować mangę, a potem dorabiali swoje). Gdyby podzielić Ao no exorcist na części i każdą oceniać osobno, to dałoby to lepszy wgląd na całość niż pojedyncza ocena. Już raz się spotkałam z anime, które też trudno ocenić właśnie przez taką nierówność- Munto. W obu przypadkach oglądając miałam wrażenie, jakbym siedziała na powierzchni wody a fale mną miotały góra­‑dół. Osobiście jednak uważam to za ciekawe doświadczenie, więc i jedno i drugie polecam do oglądania.

Jakim cudem udało im się zrobić z tak okropnej mangi coś, co ma ręce i nogi? Jestem pozytywnie zaskoczona po oglądnięciu całej serii. Bardzo dobre dla kooś, kto lubi anime o powolnym, uciążliwym, ale też skutecznym dążeniu do realizacji swoich planów i marzeń. Ode mnie 6/10. Pierwotnie chciałam dać 5, ale ostatnie odcinki były na tyle satysfakcjonujące i dopełniające całości, że ostatecznie dałam co dałam. Polecam do oglądnięcia w przerwie między ambitniejszymi seriami, tudzież skrajnie słodkimi (mimo wszystko nastrój jest miejscami troszeczkę przyciężkawy).

To anime jest najlepszym przykładem jak można zaprzepaścić ogromny potencjał przez zbyt małą ilość odcinków. „Dear Boys” gdyby było kontynuowane stałoby się drugim „Prince of Tennis”. Mając taką wizję przed oczami boleśnie żegna się z nim tylko po 26 odcinkach. Ale urwana fabuła to chyba jedyna wada tego anime. Jest naprawdę bardzo przyjemne i wciągające.

Goku i Gojo! Szlag, jaki błąd! Od razu widać w jakiej anime akurat siedze :P Przepraszam za pomyłkę.

Mało ambitna fabuła, raczej szpetna grafika, nawet dobra muzyka (szczególnie główny motyw), w sumie nic nadzwyczajnego, ot, taka sobie seria shounen. Długa, z powtarzającymi się motywami, bohaterowie nie ewoluują, a jak już to mało. Co chwile tylko jakieś naparzanki, troche patosu.

ALE! W końcu mam to w ulubionych. Dlaczego?
Za nastrój. Za tą właśnie powtarzalność. Za tych bohaterów, którzy się nie zmieniają i sa cały czas tak samo nienormalni. Za humor, który może się wydawać prymitywny, ale ma w sobie to coś, że nawet za setnym razem gdy Sanzo wyciągnie spluwe i syknie z wściekłością do wadzących się Goku i Goro „urusai!” człowiek uśmiechnie się pod wąsem.
I za ten nieśmiertelny motyw podróży na zachód.  kliknij: ukryte  Wszystkie serie z Saiyuki kończą się dokładnie tą samą sceną: czwórka przyjaciół podążających zielonym jeepem przez stepowy krajobraz w kierunku zachodzącego słońca. Mówcie co checie, może to i jest nudne, ale mnie to osobiście uspokaja. Bardzo przyjemny motyw.
W ogóle to anime sprawia wrażenie, jakby nie miało końca. I że ten koniec nie jest potrzebny. Nie znam innego anime, które wywołuje podobne odczucia jak Saiyuki, co może być dowodem na jego – w pewnym sensie – niepowtarzalność.

Obie serie były cudowne, ale druga część jawi mi się jako bardziej dynamiczna, więcej się dzieje i jest bardziej wciągająca. No i wielki plus za Hansa… Jeszcze mi się nie zdarzyło, żebym w sytuacji, gdy główna bohaterka może być 'odbita' przez kogoś 'temu jedynemu' nie tylko nie protesowała, ale i w pewnej mierze mu kibicowała…Bardzo dostojna postać, to rzadkość widzieć w anime porządnie wykreowanego mężczyznę. Naprawdę duży plus!

Absolutna rewelacja. Bardzo porządnie zrobione anime. Mam zastrzeżenie tylko do zakończenia- nastąpiło trochę za szybko i zostawia pewien niedosyt, ale myślę, że jest to spowodowane faktem, iż manga nadal wychodzi. Mimo wszystko dawno nie oglądałam anime, które by mnie do tego stopnia wciągnęło. Zgadzam się w pełni z oceną recenzenta.