Tanuki-Anime

To chyba ta dziewczyna, którą widać na koniec w klinice. A co do cliffhangera – to jak w całej tej serii, są poszlaki, żeby się domyślić, jak to się rozwiąże ;)

Wow, byłem bardzo pozytywnie zaskoczony! Pięknie narysowana, nieskomplikowana, ale wciągająca historia w stylu okruchów życia. Jej prostota jest jej zaletą, bo z wypiekami na twarzy obejrzał ją z nami mój czterolatek – póki co fan Totoro i Kiki. Żałuję, że Netflix nie zrobił porządnego tłumaczenia z pełnym dubbingiem, a jedynie z dwoma lektorami (męskim i żeńskim), bo animacja na to naprawdę zasługuje.

Całkiem wierne oryginałowi. Jeśli ktoś zastanawia się, czy to oglądać, czy nie – niech poczeka na Crown Game i po tym wyrobi sobie opinię.

Co do stylu kreski autorzy starali się połączyć wczesny styl autora oryginału z tym, jak postaci wyglądają później. A progres jest niesamowity. Gość dosłownie nauczył się rysować w trakcie 1 sezonu. Popatrzcie na to: [link]

Film pełnometrażowy miał gorszą oglądalność i Aniplex wraz z A­‑1 Pictures zawinęli się z produkcji. Znaleziono nowe (Studio Deen), ale studia mają wypełnione kalendarze na lata, a było ciśnienie na rozpoczęcie produkcji jak najszybciej, więc tę wyoutsourcowano do kolejnego studia „March Jack”. To się nie mogło skończyć dobrze i nie skończyło…

A szkoda, całkiem przyjemny shounen z tego był.

Powyżej chyba najlepiej oddający prawdę komentarz. Przyznaję, że nakręciłem się na to anime, bo lubię nowelkę, ale jakoś kiepsko się to ogląda. Cały czas mam irytujące wrażenie, że akcja jest rwana, odcinki kończą się w dziwacznych momentach, że trochę to skacze od sceny do sceny, które próbuje się namalować jako samodzielne, ładne obrazki, co jednak trochę kiepsko składa się w całą historię. Nie wiem, czy jestem to nawet w stanie dobrze opisać. Na szczęście akcja trochę się rozkręca w ostatnich odcinkach (gdy wreszcie zaczyna się „Nine Schools Competition”).

Manga jest świetna, ale poczekam kilka odcinków, bo ostatnio zbyt wiele razy nadziałem się na kiepskie adaptacje dobrych pierwowzorów.

PS. Poza mangą „Ao Haru Ride”, jest równie dobre „Strobe Edge” tej samej autorki. Polecam, ale ostrzegam, że zaczyna się trochę schematycznie. Jednak wzajemne relacje postaci i ich wzrost, dojrzewanie zostały pokazane w sposób – moim zdaniem – mistrzowski, co jest siłą tego tytułu.

*Boku ha Tomodachi ga Sukanai (jest tu gdzieś opcja „EDIT”?)

Takie Boku ha Tomodachi ha Sukanai zrobione dobrze. Fajnie się oglądało. Może za kilka lat druga połówka, gdy autor wyrobi się z nowelkami?

Mnie też nie był znany. Ale genialna fabuła po prostu broni się sama. Mam nadzieję, że zrobią remake dalszych części.

Doprawdy zadziwiające, że tak mało osób to ogląda, co wnoszę po liczbie ocen i komentarzy.

Prostota na pewno pomogła, ale wydaje mi się, że to coś więcej. W tej pieśni zawarta jest tak olbrzymia doza nostalgii, że później chodzi to po głowie godzinami.

Ja akurat wolę pierwszą wersję openingu ([link][link][/link]). Ta druga jest chyba wzorowana na wersji openingu z drugiego sezonu oryginalnego Yamato.

Jeśli wyniki sprzedaży będą dobre (a jednocześnie nie dojdzie znów do jakiejś schizmy przy prawach własności do tytułu) to jest to mocną przesłanką, by animować dalsze części opowieści. W końcu jeśli tytuł na siebie zarabia, to dlaczego nie? ;)

Ale czasami można dać się pozytywnie zaskoczyć. Chihayafuru miało dość słabe wyniki sprzedaży (znalazłem dane, które mówią o ok. 2333 kopiach), a jednak doczekało się drugiego sezonu. I dobrze, bo to była naprawdę solidna seria :)

Fakt, kręcą na tym lody nieprzeciętne, ale z drugiej strony fajnie, że to całe ekranizują. W tej chwili ogląda się to w kolejności pisania (no prawie, bo Kizu nie jest jeszcze gotowe). Gdy skończą, będzie można obejrzeć jeszcze raz – tym razem w kolejności chronologicznej.

Nie oglądałem oryginału, więc ciężko mi się ustosunkować. Ale Yamato 2199 broni się doskonale również jako samodzielny tytuł. Fabuła jest wciągająca, muzyka nostalgiczna i zapadająca w pamięć, grafika stoi na wysokim poziomie. Postaci lekko schematyczne (ale skoro to remake, to czego się spodziewać?), choć mnie to zupełnie nie przeszkadza. Mam nadzieję, że utrzymają poziom!

Cudownie, że zrobili anime, bo dram nie lubię :)

A poza tym, myślę, że jest bardzo dobrze. Zobaczymy, jak im dalej pójdzie.

W ogóle sezon to jakiś combos ekranizacji na które od dawna czekałem :)

Nie widziałem tych dwóch odcinków, ale manga to takie w sumie ecchi, więc to raczej powrót do korzeni ;) Zdrowo się zdziwiłem, jak po 50 epkach, stwierdziłem, że czytam od tego miejsca mangę, a tam co chwilę cy.. ;)

Widziałem wszystkie (poza NANĄ – z tego, co rozumiem, manga jest zawieszona, a anime gdzieś urwane, więc poczekam na koniec; ale autorkę kojarzę z Gokinjo Monogatari oraz Tenshi Nanka ja Nai – w wersjach mangowych, więc z grubsza wiem, czego się spodziewać) wymienione przez Ciebie tytuły. Moim zdaniem Toradora! ciągle jest najlepsza, Bokura Ga Ita ciągle ma dla mnie zaszczytne drugie miejsce, ale muszę przyznać, że rozwiązanie wątku miłosnego w Cross Game naprawdę bardzo mi się podobało.

PS. A tak na marginesie – z produkcji bazujących na grach studia Kei, najbardziej podobał mi się Kanon ;)

Właśnie obejrzałem Cross Game, a Toradora! to mój ulubiony tytuł ze wszystkich jak dotąd widzianych i co do tych dwóch się zgodzę, że wątek miłosny poprowadzono z nich po mistrzowsku. Trochę jednak miałem problemów z Kimagure Orange Road. Szczerze mówiąc odpadłem po kilku odcinkach, bo irytował mnie infantylizm głównego bohatera… Może się kiedyś jeszcze przemogę, ale póki co nie mam czasu :)

Mam dokładnie takie same odczucia. Pierwszy odcinek był piękny wizualnie, ale poza tym przeciętny. Drugi już bardziej wciągający. Trzeci i czwarty złapały mnie na dobre.

To ci sami, których piosenka była wykorzystana w openingu Hana­‑Saku Iroha? Głos wokalistki wydał mi się znajomy…