Tanuki-Anime

Tylko jedno słowo… BEŁKOT

Dobra seria z przepiękną grafiką. Mimo iż ponownie ukazuje dobrze znany temat „jednostek poświęcanych przez system dla wyższego dobra” to jest to porządnie odwalony kawał dobrego anime. Bohaterowie ciekawi i sympatyczni, całkiem dobra fabuła, nie przesadzono też z tragizmem i filozofowaniem. Bardzo fajna seria sensacyjna z gatunku tych poważniejszych.

Nieważne ile ta seria ma wad, uproszczeń, czy retrospekcji i czy w ogóle kiedyś nadejdzie koniec tej historii…
Uwielbiam ją!

Cóż można właściwie powiedzieć o Sailor Moon (dla mnie osobiście zawsze będzie to Czarodziejka z Księżyca).
To było moje pierwsze anime (tak jak pewnie wielu innych osób w tym kraju), obejrzane w całości w telewizji publicznej (leciało na polsacie trzy razy w tygodniu: poniedziałki, środy i piątki, nie nadano dwóch ostatnich odcinków pierwszej serii).
Oglądałam je w czasach zamieszchłej młodości, czyli jeszcze w podstawówce, nie wiedząc nawet co to jest „anime” :)
Dlatego zawsze będę uważać wszystkie seriie „Czarodziejki…” za jedno z najwspanialszych anime jakie widziałam

Hikaru no Go to dowód na to, że świetny można zrobić świetny shonen bez litrów krwi, połamanych kończyn, tragicznej przeszłości i ocalania świata przed „złym” i jego ekipą, a bohaterowie walczą ze sobą dzięki szarym komórkom. A jeśli ktoś kiedyś mi powie, że gry planszowe są nudne, na pewno go wyśmieję.
Hikaro no Go to świetna seria o samozaparciu i zdrowo pojętej rywalizacji. Kolejne rozgrywki Go są doskonałe i baaaardzo emocjonujące. Przewodni motyw anime to ciągłe gnanie przed siebie, stawianie czoła kolejnym wyzwaniom, nie uchylanie się od trudności. Co ciekawe seria nie posiada czarnego charakteru, przeciwników nie pokonuje się dlatego, że są nikczemni, ale dla tego, że każda z postaci chce się doskonalić i chce być lepsza Hikaro no Go to świetna seria o samozaparciu i zdrowo pojętej rywalizacji. Kolejne rozgrywki Go są doskonałe i baaaardzo emocjonujące. Przewodni motyw anime to ciągłe gnanie przed siebie, stawianie czoła kolejnym wyzwaniom, nie uchylanie się od trudności. Co ciekawe seria nie posiada czarnego charakteru, przeciwników nie pokonuje się dlatego, że są nikczemni, ale dla tego, że każda z postaci chce się doskonalić i chce być lepsza od nich. Doskonale zachowana równowaga powagi i humoru.
Przykład świetnie zekranizowanej mangi, ze zgrabnym zakończeniem, przez co nie odczuwa się tego, że nie zekranizowano całości mangi.
Osobne brawa ścieżce dźwiękowej, doskonale zwiększa napięcie.

Anime bardzo mi się podobało. Fabuła, może i nie była szczególnie odkrywcza, ale za to prowadzona konsekwentnie i bez przeskoków, no i ten świetny klimat. A że trochę schematyczna, w tym wypadku było to zaletą. Postacie głównych bohaterów, czy Suitengu bardzo przypadły mi do gustu. Może trochę gorzej było z innymi, na czele z tą policjantką i  kliknij: ukryte  jej obsesją na punkcie fatografaoraz matką Kagury  kliknij: ukryte  i jej nie wiadomo skąd wziętą nenawiścią do własnej córki, wstawioną tylko po to by tak było dramatyczniej. A jeszcze jak Kagura dobrowolnie zgodziła się wrócić do tej psychopatki to o mało nie rzuciłam laptopem. Całość jednak wypadła super, piękna kreska, świetny opening, zakończenie (ostatni odcinek był super!)
I według mnie największy plus: to było pierwsze anime, gdzie zdecydowanie bardziej sympatyzowałam z „głównym złym” i jego ekipą i im życzyłam wygranej :)