Tanuki-Anime

W japońskiej kaligrafii chodzi dokładnie o to samo, o co w baśni „Nowy podpis Cesarza” i tyle! ;)

trzeba odpowiednio formować zdania aby być zrozumiałym

Trzeba, to najpierw obejrzeć anime, żeby je potem komentować, trollu.

Wychwalana przez recenzentów

Jakich znowu recenzentów? Jeszcze żadne recenzje nie powstały i powstać nie mogły, bo emisja serii dopiero co się zaczęła.

Dotarłem do połowy była dla mnie nudna

Do połowy czego? Drugiego odcinka? Czy do końca pierwszego z dwóch wyemitowanych?

Takie pitu pitu z szkole i poza

Gdzie tam miałeś sceny w szkole? W pierwszym odcinku ze dwie i to wszystko.
Naigrywasz się z Kamiyana, czy po prostu jesteś trollem?

Dla ciekawych – chodziło o ten kawałek:
[link]

Podsumowując jednym zdaniem: jest to idealne anime dla kogoś, kto lubi dyskutować z samym sobą.

Trochę mi to zajeżdża „Bloodnetem”. Tam, podobnie jak tu, bohater po ukąszeniu przez wampira zdołał zachować część człowieczeństwa dzięki wszczepionemu wcześniej implantowi mózgowemu. Musiał jednak pić ludzką krew, żeby nie umrzeć, a za każdym spożyciem poziom człowieczeństwa spadał, więc trzeba było szybko znaleźć sposób na odwrócenie procesu przemiany w wampira, zanim stanie się on nieodwracalny.
Ciekawe czy Tokio Gur konsekwentnie powieli ten schemat, czy też pójdzie w innym kierunku?

klasyfikowałeś to w inny sposób i z tego faktu wypływa połowa zarzutów

To nie tyle zarzuty, co spostrzeżenia. Oczekując serii nieco poważniejszej, w pierwszym momencie nie wiedziałem do końca jak interpretować pewne wydarzenia na ekranie. Z perspektywy całego odcinka nawet scena z pobiciem starca wydaje się w zamierzeniu twórców chociaż częściowo humorystyczną (w końcu jeszcze butem przypadkowo dostał na koniec).

Rozumiem, że jest to dla Ciebie całkowicie nowe zjawisko i stąd to zbulwersowanie.

Ta scena była po prostu zupełnie od czapy, jakby na siłę doklejona. Żeby on jeszcze tego bachora poznał wcześniej i czymś mu tam podpadł. A tu kaligraf stoi sobie i nagle jeb! Dostał w dzwony. I nikogo to nie dziwi, a życie toczy się dalej. Tak, to się witali i żegnali kosmici w „Strasznym filmie 3”.

nadajesz tej scenie zupełnie inny wydźwięk, niż mieli w zamyśle twórcy anime

Ale przecież ja sam o tym napisałem: scena, która w założeniu twórców miała wywoływać miłe skojarzenia, we mnie wywołała niemiłe i tyle.

W sumie… To byłaby nawet zabawna płenta, gdyby tak w środku sielsko­‑anielskiej atmosfery kaligraf nagle dostał ataku furii i kazał się wszystkim wynosić. Zobaczyć konsternację sąsiadów – bezcenne!

Zdziwiła mnie raczej słaba reakcja dorosłych na to, że ich dzieciak zrobił właśnie krzywdę obcemu człowiekowi

Trafiłaś w sedno! Zamiast ostrej reprymendy, komentarze na poziome: – Ha, ha, ha! Ach, te dzieci!

to jest już chyba indywidualne odczucie, a bohater nie miał z tym większego problemu

Niby tak, ale czy naprawdę mógł w tym momencie gwałtownie zaprotestować i ich nagle wszystkich wyprosić? Scena, która miała pokazywać jakich to miłych i życzliwych ma sąsiadów, w moich oczach ilustrowała terror wścibskiej, lokalnej społeczności – jak te przysłowiowe sąsiadki na wsi, które przychodzą bez zaproszenia, zaglądają do garów i dodają soli i pieprzu do twojej zupy, bo ich zdaniem jest za mało doprawiona.

bo to żaden dramat, tylko komedia obyczajowa

You don't say?! Wyobraź sobie, że zdążyłem się już zorientować. Nie zmienia to faktu, że dalej nie wiem, czy  kliknij: ukryte  pobicie starca­‑inwalidy oraz wrzucenie dziecka do morza jest tu takim samym elementem komediowym, jak uderzenie bohatera w jaja. Zwłaszcza próba utopienia Naru budzi moje poważne wątpliwości – czy ta scena ma być zabawna, czy pokazać nam jaki agresywnym i nie panujący nad emocjami jest bohater? Przecież kaligraf nawet nie wiedział, czy ona potrafi pływać.

Twoja nadinterpretacja tej sceny jest oszałamiająca

Zrozum, że ja wzdrygam się na samą myśl, że jacyś obcy ludzie przychodzą sobie do mojego domu bez zaproszenia i rozpakowują moje rzeczy. Mój dom – moja twierdza.

Kwestia jak najbardziej obyczajowa i nosząca cechy dramatu.

A ja to wziąłem za niesmaczny dowcip, co tylko potwierdza tezę, że granica pomiędzy humorem a powagą w tej serii jest bardzo niewyraźna.

A na jakiej podstawie budowałeś te oczekiwania?

A na tej: „Studio Kinema Citrus postanowiło spróbować czegoś, co do tej pory było im raczej obce i śmiało przystąpić do prac nad serialem o trudnej przynależności gatunkowej, bo wbrew pozorom o dobry dramat obyczajowy wcale nie tak łatwo.”

 kliknij: ukryte 

nikt mu bielizny po szufladach nie rozkładał

Nie zostało do dosłownie pokazane, ale od 19:42 do 19:50 pojawia się kilka screenów, na których wyraźnie widać jak wieśniacy  kliknij: ukryte  nie tylko wnoszą pudła do domu, ale je potem rozpakowują: wyciągają z nich ubranie i inne rzeczy, rozkładają buty na półkach, naczynia w kuchni itp. Sceny te w sposób przekrojowy symbolizują pomoc wieśniaków przy rozpakowywaniu WSZYSTKICH prywatnych rzeczy bohatera. A że wśród ubrań zapewne miał też bieliznę, to i bieliznę też mu pewnie po szafkach upychali. A znając poziom ich poczucia humoru (jakież to zabawne uderzyć kogoś znienacka w jaja! uhuhuhu! boki zrywać!!!) to i bez niewybrednych komentarzy by się nie obyło, że tam z przodu, to mu już gacie zżółkły ze starości, a z tyłu coś brązowego się nie sprało.

No cóż, Berserk to to niestety nie jest. Już pierwsza scena mnie o tym przekonała:
"- Ziemny smoku, będziesz dla mnie godnym przeciwnikiem.”
Po czym nie minęły dwie sekundy i ziemny smok leżał na ziemi pokrojony na kawałki. Rzeczywiście, czcigodnym był przeciwnikiem.

wszystko ładnie­‑pięknie, ale na myśl, że  kliknij: ukryte  jacyś zupełnie obcy mi ludzie z pobliskiej wsi mieliby spontanicznie wprosić się nocą do mojego domu i „pomagać” rozpakować moje rzeczy (m. in. rozkładać moją bieliznę po szufladach) i generalnie robić to, na co tylko mają ochotę, naruszając mój mir domowy i intymną przestrzeń osobistą robi mi się słabo i oblewa mnie zimny pot.
 kliknij: ukryte  Zepchnięcie małej dziewczynki z wysokości do głębokiej, zimnej, oceanicznej wody, to też mało zabawny gag. Chociaż przy  kliknij: ukryte  pobiciu starca­‑inwalidy może nie robi to już na widzach takiego wrażenia.
Jak dla mnie niejasna jest tu granica między tym, co na poważnie, a tym, co żartem. Szczerze powiedziawszy po tej serii spodziewałem się zdecydowanie więcej powagi, a przede wszystkim realizmu.

Zapowiada się ciekawie, aczkolwiek może skończyć się na multiplagiacie. Na razie mamy już międzyplanetarne wrota i zniszczenie księżyca (Cowboy Bebop), księżniczkę obcego mocarstwa pragnącą zaprowadzić pokój między zwaśnionymi stronami  kliknij: ukryte  z wiadomym skutkiem(Euphemia z Code Geass), a za chwilę do gry wkroczą mechy… To wszystko podlane sosem space opery, który dodaje mroku i tajemniczości.
Podsumowując, jak na serię oryginalną, to na razie trochę mało oryginalna, ale póki co wszystko ze sobą całkiem ładnie współgra (podoba mi się pomysł przekazywania informacji na temat historii konfliktu niejako w tle, za pomocą radia czy telewizji, przy okazji wykonywania zwykłych czynności przez bohaterów) i jeśli twórcy będą mieli pomysł na to jak dalej poprowadzić fabułę, nie ograniczając się do odcinania kuponów od starszych tytułów, to może być hit.

pod względem realizmu tak to właśnie musi wyglądać

Nie musi i nie wygląda. Piersi tej wielkości, o jakiej mówimy, nie sięgałyby nawet do dolnej granicy żeber.
Rzeczywiście, zdarzają się monstrualnych rozmiarów piersi (cały czas piszę tu o naturalnym biuście, a nie silikonach), które w pełnym zwisie mogą sięgać nawet do pępka. Ale znowuż – co w tym obleśnego? Zarzucać komuś obleśność z powodu takiej, a nie innej przypadłości fizycznej, która często ma podłoże chorobowe (w tym przypadku świadczy o złej pracy jajników) i jest od tej osoby zupełnie niezależna, to tak jak naśmiewać się z garbatego czy innych, niepełnosprawnych osób. Powiedzenie, że

nie mogę sobie wyobrazić komu może się podobać kobieta wyglądająca niczym dojna krowa

jest skrajnie chamskie i obraźliwe dla wszystkich kobiet hojnie w tym względzie obdarzonych przez naturę. W czym kobiety o małych piersiach miałyby być lepsze od kobiet z dużym biustem? Dlaczego miałyby być od nich mniej obleśne czy obrzydliwe? Obleśność to może wynikać z czyjegoś wulgarnego i ordynarnego zachowania się, sposobu ubierania czy makijażu. Obrzydliwy to może być człowiek brudny, nieumyty i sam przez siebie zafajdany.
Czy Peter Dinklage wydaje Ci się obrzydliwy, bo jest karłem? Czy mężczyzna z prąciem zwisającym do kolan też wydawałby Ci się obleśny?
Jeszcze rozumiem wypominać komuś tuszę, która często (choć nie zawsze) może świadczyć o słabym charakterze, a w każdym razie jest w jakimś tam stopniu od człowieka zależna (może zacząć ćwiczyć, przejść na dietę itp.). Wypominanie dużych piersi czy małego/wielkiego penisa jest natomiast całkowicie nietaktowne i nieakceptowalne.

Obleśne? Nie ma piękniejszego widoku niż statek pod żaglami, koń w tańcu i kobieta w galopie!

Ludzie, jak ta jasnowłosa biegła na treningu wyglądała wręcz obrzydliwie, a na pewno tak, jakby nie miała stanika

To była akurat jedyna zabawna scena w pierwszym odcinku i owszem – wyglądało to tak, jakby nie miała stanika. Ale na pewno nie określiłbym tego widoku obrzydliwym.

w ogóle jej cycki przypominały wtedy raczej dwa nadmuchane i krzywe balony, wciśnięte pod koszulkę

Nieprawda! Jej cycki wcale nie przypominają dwóch nadmuchanych balonów, a raczej dwa balony wypełnione kisielem. T o duża różnica z punktu widzenia realizmu i naturalności poruszania się.

Rozumiem, że to dramat sądowy i w następnym odcinku główny bohater zostanie oskarżony o niesubordynację i przez resztę serii będzie toczył się jego proces? W przeciwnym razie zapowiada się gniot.

PS Współpraca na polu bitwy różnego rodzaju wojsk zdecydowanie tak nie wygląda. Zupełnie jak w tym starym dowcipie, w którym Chińczycy przygotowywali się na podbój ZSRR i naczelny dowódca kreśli plan działania:
- Na lewe skrzydło rzucimy trzy miliony żołnierzy. Na prawe skrzydło rzucimy cztery miliony żołnierzy. A środkiem pójdą czołgi.
- Wszystkie dwa?

Młody idealista chciałby z miłości po raz pierwszy w życiu obcować z ciałem drugiego człowieka. Doświadczona koleżanka wprowadza go jednak w świat fizycznego pożądania ciała drugiego człowieka. Bohater konsumuje tę znajomość i wygląda na to, że… spodobał mu się jego pierwszy raz.

Co zrobić? Szkłem assu nie podetrzesz!

Ani drama, ani zgrywa,
Seria assu nie urywa.
Skoro nie urywa assu,
Szkoda na nią twego czasu.