Tanuki-Anime

Jak dla mnie, to średnia ocena jest zdecydowanie zawyżona. Bo co w tej serii było wyjątkowego? Mieliśmy irytującą główną bohaterkę, trzech trans, maskotkę, fanserwis, gbura i czarny charakter, a wszystko to zbyt przesłodzone. Czysta rozrywka z najlżejszym wydaniu, czyli anime z rodzaju obejrzyj­‑zapomnij.

Ja tam myślę, że ta historia celowo została przesycone szczegółami, bo dzięki temu nabiera wiarygodności i staje się jeszcze bardziej inspirująca.

Dotrwałem do 12 odcinka i porzuciłem. Żałuję tylko jednego – że zrobiłem to tak późno.

Nie istnieje coś takiego jak dobro czy zło. Interpretacja tych pojęć jest płynna i z góry narzucona przez tych, którzy w danym momencie mają największy wpływ na kształtowanie naszego światopoglądu. Czy np. społecznik pracujący na rzecz ubogich czyni dobro, czy zło? Powszechnie przyjmuje się, że dobro, a przecież biorąc na swoje barki odpowiedzialność za ich los, uzależnia tych ludzi od siebie. To daje mu swojego rodzaju władzę i prowadzi do nadużyć. Ponadto otrzymywana pomoc utwierdza podopiecznych w przekonaniu, że wszystko jest OK, bo gdyby nie było, to by nie mieli co do gara włożyć.
Można też przytoczyć skrajne przykłady historyczne. Jak np. osądzić członków Świętej Inkwizycji? W swoich czasach mieli szerokie poparcie społeczne i nie ma wątpliwości, że w ich mniemaniu czynili dobro. Przecież cierpienie jakie zadawali było po to, by dusza po śmierci nie została potępiona.

Przykłady można mnożyć, ale po co? Koncepcja tego anime opiera się na osądach, ale nie zmusza do jakiejś głębszej refleksji na temat ludzkiej egzystencji przed i po śmierci. Wykorzystane przykłady były płaskie i banalnie proste do oceny przez sędziego. Życie jest jednak bardziej skomplikowane.

Jedno z niewielu naprawdę dobrych anime dla dojrzałych widzów. Posiada też duże walory edukacyjne i może zainspirować do samodoskonalenia, rozbudzić ambicje itp.
Gorąco polecam

Bzdura, jeszcze w latach 80 tych ubiegłego wieku w Polsce i nie tylko, odmienną preferencję seksualną traktowano jako chorobę. Ma rację Uranos17, że na przestrzeni wieków obowiązywały różne normy moralne i społeczne. I to, że dziś kazirodztwo jest karalne, nie oznacza, że tak będzie w przyszłości. Jestem wręcz przekonany, że dalsze luzowanie polityki względem wyzwolenie seksualnego, w niedalekiej przyszłości doprowadzi do zluzowania norm prawnych względem wieku współżycia, dopuści małżeństwa wieloosobowe, a może nawet ze zwierzętami. Trudno natomiast stwierdzić jak duży jest proceder związków kazirodczych, a jak wiadomo liczebność ma bezpośredni wpływ na budowę silnego lobby walczącego o ich prawa. Domniemam, że z uwagi na wspomniany syndrom Edwarda Westermarka, są to naprawdę sporadyczne przypadki.

W sumie nic odkrywczego w tym anime nie było. Pozytywne” melancholijny charakter, apokaliptyczny klimat i dość oryginalne rozważanie na temat sensu/celu życia i śmierci. Tylko czy trzeba było to rozciągać na 24 odcinki? W ośmiu spokojnie można było zawrzeć to samo. Byłoby zwięźlej i bez zapychających serię akcji walk, które po 2­‑3 odcinkach niczego nowego już nie wnosiły.

... i tyle w tym temacie. Aż dziw bierze z jaką łatwością ludzie przechodzą obok „fotosentyzowania się” i dział Higsa. To nie sci­‑fi ani fantasy, to zwykła ludzka głupota i kompletne zero choćby cząstkowej wiedzy na te tematy.

To anime dla dojrzałych ludzi. Nie znajdziemy w nim bujających się cycków wielkości piłki do kosza, tekstów na poziomie licealisty i wrzasków rozwydrzonych nastolatków.
Polecam!

Oryginalny scenariusz oraz bardzo dobra grafika i muzyka. Trylogia dla każdego, komu przejadło się już schematyczne i oklepane kino akcji, jakim nas na codzień męczą.

Jestem pełen podziwu dla autora recenzji. Osobiście nie potrafiłbym napisać więcej, niż jedno słowo – gniot.

Przerost treści nad formą

Też się nad tym zastanawiam…
Jeden z moich pomysłów na wyjaśnienie zawiłej fabuły w prosty sposób jest to, że  kliknij: ukryte  ... wszystko było marzeniem/fantazją małej Natsuki czuwającej obok Seki. Cała kolorystyka anime łącznie z żółtym księżycem wskazuje na fantazję. Były też nawiązania do komunikacji i umysłu np. do tysięcy różnych rzeczywistości pochodzących z umysłu, którym miała pomóc telepatia. A może ktoś czytał Sen nocy letniej? Tej komedii poświęcono wiele uwagi i nie wykluczone, że właśnie w tam znajdują się odpowiedzi.

Czuję się umęczony tą serią. Ostatni odcinek musiałem dzielić na raty. W zasadzie tylko pierwszy odcinek był dobry, a cała reszta do niczego.

 kliknij: ukryte  Uważam podobnie. Zachowanie dzieci było przeciwieństwem wartości jakie poprzez wychowanie wpajała im matka. Wyprowadzki dzieci nie da się też wytłumaczyć ich zwierzęcą naturą, bo wilki to przecież zwierzęta stadne

Zwróć uwagę na ich wiek. Typowe dla takich małolatów jest wyolbrzymianie wszystkiego. Jak ich podpompować, to z byle błahostki zrobią życiowy dramat. W moim mieście kilka lat temu dwie 13­‑latki złapały się za ręce i skoczyły z tarasu (5 piętro). Poniosły śmierć na miejscu. W prasie pisali, że jedna była zagrożona w szkole i bała się reakcji rodziców, a druga stanowiła coś w rodzaju kozła ofiarnego dla swoich kolegów i koleżanek.
W anime mamy  kliknij: ukryte  klasyczne wykorzystywanie swojej siły i pozycji (Nakamura), odkrywanie własnej tożsamości i poszukiwanie akceptacji (Kasuga), nastoletnią miłość buntownika i dobrze ułożonej dziewczyny (Kasuga i Saeki), brak jakiejkolwiek nici porozumienia pomiędzy dzieciakami i rodzicami, rozbita rodzina (Nakamura), a wszystko to polane sosem buntu charakterystycznego dla 12­‑13 latków (tu wymyka się on z pod kontroli).

Tytułem wstępu,  kliknij: ukryte  znak nad windą nie miał znaczenia, bo przecież nawet ta dziewczyna pracująca w barze nie wiedziała gdzie trafili.
Możliwe, że kluczem do interpretacji tego anime jest ukryta symbolika (znaczenie kolorów, specyficzne gesty czy obrazy), ale ja w tym za dobry nie jestem i jej za wiele nie dostrzegam. Dodatkową trudnością jest to, że w kulturze japońskiej interpretacje bardzo często wyglądają inaczej, niż w kulturze zachodu. To co udało mi się dostrzec to że  kliknij: ukryte  w tarocie wisielec oznacza osobę, która dojrzała do dokonania świadomej zmiany dotychczasowej egzystencji.
Zastanawia mnie też co miał znaczyć ten szyderczy śmiech starca? Czyżby uważał, że wszystkich przechytrzył?

Jeżeli nastąpiło  kliknij: ukryte  dzięki temu przesunięcie linii czasu, to tak. Nie widzę innego wyjaśnienia.

Całe anime toczy się w  kliknij: ukryte  trzech głownych światach:
- świat alfa od momentu otrzymania d­‑maila dotyczącego śmierci Kurisu w pierwszym odcinku do 22 odcinka
- świat beta od momentu skasowania d­‑maila do momentu uratowania Kurisu
- świat Bramy Steina końcówka anime od momentu powrotu ze skutecznej akcji ratunkowej Kurisu

Moim zdaniem konwergencja atraktora pola odnosi się raczej do całego wszechświata, niż do poszególnych osób/zdarzeń z osobna.
Kluczem do zrozumienia, dlaczego jedne zmiany przechodziły bez przeszkód, a inne nie, jest licznik rozbieżności czasu. Gdy np Okabe chciał wygrać na loterii, albo ratował Mayuri to mu się nie udawało, bo rozbieżność była zbyt mała, a z drugiej strony skutecznie udało się uratować ojca Feyris i zmienić płeć Ruki. Zwróć uwagę, że dwa ostatnie zdarzenia nie miały jednak innych konsekwencji i wszyscy ciągle byli przyjaciółmi. Tak więc przesunięcie było na tyle duże, aby uciec od wpływu atraktora pola, ale nie na tyle duże aby wpłynęło to np. na stosunki pomiędzy tą grupą osób.
Mamy tu do czynienia z teorią światów równoległych, które rozgałęziają się w nieskończoność (fraktale). Załóżmy teraz, że masz 2 drzewa:
- pień „drzewa 1” (stopień 0)
-- z pnia wyrastają 2 gałęzie A i B (stopień I)
--- z gałęzi A wyrastają gałęzie A1 i A2 (II stopień), a z gałęzi B wyrastają B1 i B2 (II stopień)
---- z gałęzi A1 wyrastają A1.1 i A1.2 (III stopień);
---- z gałęzi A2 wyrastają A2.1 i A2.2 (III stopień);
---- z gałęzi B1 wyrastają B1.1 i B1.2 (III stopień);
---- z gałęzi B2 wyrastają B2.1 i B2.2 (III stopień);
- pień „drzewa 2” (stopień 0)
-- z pnia wyrastają 2 gałęzie A i B (stopień I)
--- z gałęzi A wyrastają gałęzie A1 i A2 (II stopień), a z gałęzi B wyrastają B1 i B2 (II stopień)
---- z gałęzi A1 wyrastają A1.1 i A1.2 (III stopień);
---- z gałęzi A2 wyrastają A2.1 i A2.2 (III stopień);
---- z gałęzi B1 wyrastają B1.1 i B1.2 (III stopień);
---- z gałęzi B2 wyrastają B2.1 i B2.2 (III stopień);
I teraz najważniejsze. Dla utrwalenia niektórych zmian wystarczy niewielka rozbieżność gdzieś na poziomie III stopnia np. przejście z gałęzi A1.1 na A1.2; z A2.1 na A2.2; z B1.1 na B1.2 itd. Ale dla niektórych zdarzeń odziaływanie konwergencji atraktora pola może być znacznie silniejsze i konieczne staje się zejście z drzewa 1 i wejście na drzewo 2. W skrócie oznacza to, że nasza filmowa Mayuri dopóki znajduje się na dowolnej gałęzi na „drzewie 1” zawsze umiera i stąd wrażenie nieuchronności śmierci. Liczba podejmowanych prób jej ratowania (tworzenia kolejnych gałęzi) w obrębie drzewa 1 będzie zawsze nieskuteczna. Ta sama sytuacja dotyczyła Moeki.

Widzę jednak pewne niedociągnięcie. Mianowicie dlaczego po drugim powrocie wehikułem Okarin nie spotkał swoich dwóch wersji z przeszłości (na dodatek wylądowali w tym samym czasie): tej która była na wykładzie oraz tej która zabiła Kurisu?

Skłoniła mnie to do zadania pytania – co byśmy zrobili, gdyby podróżnik w czasie naprawdę pojawił się w naszej teraźniejszości? Najpewniej powstała by taka właśnie legenda, bo kto by mu uwierzył?
Swoją drogą jak się wgryźć w historię Titora, to nie ma jak udowodnić, że to faktycznie był oszust. Postać została stworzona bardzo precyzyjnie.
Na koniec jeszcze jedna ciekawostka. Po odkryciu w ubiegłym roku bozonu Higsa, LHC obecnie przechodzi modernizację aby w połowie 2014 roku rozpocząć badania nad antymaterią i ciemną materią. Wielu fizyków całkiem poważnie liczy na to, że przy pełnej mocy uda się wytworzyć i przebadać maleńkie czarne dziury…