Tanuki-Anime

Anime to bardzo mi się podobało, muzyka, och, soundtrack do ściągnięcia. Grafika, dobra, biegłość, płynność ruchów i nie ma zapychaczy choć efektów komputerowych jest trochę sporo.
Fabuła, cóż, jak opisane wcześniej, niby nic specjalnego, ale oryginalna.
Polecam…

Powiem szczerze, nie przepadam za ecchi… Ale to miało swój urok. I nie mam tutaj na myśli wielu odważnych scen, ale fabułę. Co prawda nie grzeszy ona niczym ciekawym, jednak główny bohater różni się nieco od innych z tego typu anime. Jest pewny siebie, pomocny z marzeniami, a do tego facet 100% – ciężko kapujący. Do tego otwarte zakończenie. 7/10

Kiedy tak oglądałam odcinek, za odcinkiem do głowy przyszło mi tylko jedno: Twórcy za wiele grali w D&D.
I sezon zostawił nam wolną drogę, nie pozostawiając przy tym uczucia niespełnienia. Po prostu… Podchodziłam z wyraźnym entuzjazmem do II serii. I połowicznie jestem usatysfakcjonowana z tego, co widziałam. II sezon spokojnie dogania poprzednika. Grafika się poprawiła, muzyka, oh, ah, i trzy kwiatki. Co zaś się tyczy fabuły. Twórcy dokonać chcieli, (co z resztą im się udało z wielkim powodzeniem) niemożliwego. Mianowicie zamknąć wszystko co otwarte zostało w I sezonie. Zbędne demony usunąć, dodać trochę gwiazdek, a przede wszystkim – podkoksić naszych bohaterów. I tak oto  kliknij: ukryte  Inuyasha wraz z resztą pozyskują nowe umiejętności, bronie. Niby to wszystko by pokonać w końcu Naraku, tyle odcinków się z nim męczyli… No. Ah ukrywać nie będę też mojej radości kiedy  kliknij: ukryte  Kikyo umarła.
Ale, naprawdę, to wszystko, nowe wątki, zakończenie starych, czasem za szybkie i do przewidzenia.. Jestem fanką Inu i wiążę z nim pewien sentyment, jako, ze to pierwsze moje świadome anime. II sezon spokojnie dogania I ale ejst za nim w tyle.

 kliknij: ukryte  Cóż, trudno mówić tu o jakiejkolwiek fabule, by nie przekreślić całego filmu.
Dlatego powiem dwa słowa – przygody policjanta.
Ot. To wszystko. Tyle.
Kreska wzorowana na amerykańskich, postacie ruszają się z pełną gracją i płynnie.
Muzyka znośna, polecam.

Cóż, tutaj fabuła głębsza i to stanowczo.
Para kochanków, morał " Nie wypowiadaj słów na wiatr”
Chłopiec obiecał ze będzie bronił dziewczyny nawet przed całym światem.
A czy dotrzyma obietnicy kiedy ona faktycznie z niewyjaśnionych przyczyn staje się wrogiem publicznym np 1, a z jej notatek w pamiętniku robią listy które miały na celu zniszczenie całego świata? Cóż. O tym właśnie opowiada ta krótka ale przyjemna historia.
Polecam.

Ah, tak fabuła.
Cóż nakreśliłam chyba ją wystarczająco, rozczarowanie a nawet żal i współczucie pojawiają się.
Bezmyślna przemoc i krew, ludzie atakujący ludzi.
Demony ukryte w ciałach, a panicznie przestraszone pospólstwo gotowe jest zabić Bogu ducha winną rodzinę byleby w imię „walki z demonami” polała się krew.
Po tym anime naprawdę inaczej patrzy się na świat.
Polecam.

Tutaj fabuła jest, ledwo zarysowana ale jest.
Nie można tutaj mówić jednak o błyskotliwej fabule, czy wspaniałej muzyce albo grafice. Jednak innowacja jaka została zastosowana osobiście mi się spodobała i w moich oczach, zdała egzamin.
Mianowicie połączenie wideo z grafiką komputerową.
Polecam.

Pierwsze co tu uderza to dziwna grafika, jednym się spodoba innym nie.
O świeże dźwiękowej trudno tutaj mówić, jako że nie mam jej zawile.
Morał?
Książki.
Dwaj bracia zostają przez przypadek wciągnięci co książki.
Osobiście powiem, że nie podoba mi się przedłużanie akcji, ale jako coś nowego – to anime jest nie złe.

Kreska typowej haremówki, choć haremówką nazwać tego anime nie wypada. Ale, jak ktoś lubi, główne bohaterki z wielkimi balonami, a do tego mocne kolory, no to zapraszam.
Fabuła jak fabuła, wampirzyca z rodziny wampirów. Jako jedyna ma defekt taki, iż może wychodzić na światło dzienne (Dali Bogowie ze nie świeci w słońcu…) podczas gdy reszta jej rodziny – nie może.
No i co się dzieje z naszą biedną Karin?
Zakochuje się! A co by było najgorsze, kiedy jest w otoczeniu swojego ukochanego, lubi jej ciec krew z nosa.
Ponieważ jest tak zwanym „Blood maker”
Nie mniej jednak. Fabuła prosta i przyjemna, gagi zabawne.
Dla rozerwania czasu – polecam.

Ścieżka muzyczna nie grzeszy miernością, ale też nie zachwyca. Choć słowa op jak i ed są dobre i trafne. A co za tym idzie ładne.
Kreska prosta, ale ładna. Nie rażą kolory.
Anime głównie składa się z takich właśnie perypetii dopiero praktycznie pod koniec serii wiemy coś o naszej Piekielnej Dziewicy dowiadujemy się dlaczego to robi, i co z tego ma, oraz, jak umarła.
Właśnie to jest jedyny defekt jaki dostrzegam w tym anime. Mianowicie – powtarzający się często ten sam schemat. Ale, po 10 odcinku zaczyna się zmieniać.
No, co by nie zapomnieć. W anime mamy jeszcze dziennikarza który wraz z córką polują na Piekielną Dziewicę.
Ciekawy wątek.
Polecam.

Dowód jasny, że co drugie to nie koniecznie musi być złe i zniszczone.
Autorzy pozbyli się tego, co w poprzedniej serii tak bardzo mnie dotknęło, a mianowicie szablonu.
Czasem wchodzimy w akcje, kiedy laleczka jest już dana, lub jest już w posiadaniu osoby.
Można odmówić, umowa może zostać złamana, i coraz więcej nowych bohaterów.
Zmieniło się też kimono jakie widzieliśmy w pierwszej serii, a osoby które posyłane są do piekła to nie koniecznie osoby skrajnie złe i okrutne. Często po prostu ofiary samolubnych chęci człowieka, czasem zupełnie niewinne i czyste jak łza.
Co jeszcze można powiedzieć?
Hm, wspomnienie nie będzie złe, kiedy powiem, że słudzy Ai, są znacznie bardziej pokazani. Poznajemy ich przeszłość, oraz jak i dlaczego dołączyli do niej w misji.
Nie mniej jednak – polecam.