Tanuki-Anime

Jest rok 2808. Trzech więźniów, odsiadujących kilkaset lat wyroku w więzieniu o zaostrzonym rygorze, które krąży na orbicie okołoziemskiej, dostaje szansę rehabilitacji od policji tokijskiej. W zamian za pomoc w trudnych sprawach ich wyrok będzie skracany o kilka miesięcy lub lat, w zależności od zaistniałej sytuacji. Jeśli przyjmą propozycję, dostaną liczne przywileje, czyli pieniądze, mieszkanie, jedzenie oraz możliwość kontaktu z osobami z zewnątrz. Ale w umowie tkwi haczyk: otóż nie będą oni wysyłani do zwykłych interwencji, do spraw które mogą rozwiązać zwykli gliniarze. Czekają na nich akcje, w których prawdopodobieństwo przeżycia jest bardzo małe lub niemal zerowe. A żeby przestępcy mieli motywację, dookoła szyi zostaną im zamontowane obroże z wbudowanym detonatorem. Na każdą misję mają określony czas – gdy się skończy, obroża wybuchnie. Każdemu z nich zostaje przydzielony robot, który może wydłużyć ich wyrok, jeśli złamią prawo, zaś w razie próby ucieczki wysłać sygnał, detonujący obrożę. Propozycja pomimo swoich wad wygląda nader kusząco dla osób z zerową szansą ujrzenia kiedykolwiek światła dziennego. Bądź co bądź dostali wyroki, które potrwają jeszcze około czterysta lat. Zatem nic dziwnego, że skazańcy zgadzają się na taką umowę.

Przez trzy odcinki będziemy śledzić poczynania Sengoku, Gabimaru i Merilla. Każdy z nich ma dobrze nakreślony charakter. Sengoku to typowy cwaniak, tyle że z honorem, który klnie przy byle okazji i nie rusza go nawet fakt, że za każdą obrazę szefa zostają mu dodane dni wyroku. Sprawy rozwiązuje za pomocą pistoletu i siły. Gabimaru, chociaż fizycznie najsilniejszy z nich wszystkich, jest wyspecjalizowanym hakerem. Korzysta z japońskiej odmiany pałki. Merill ma dobre maniery, jest wysportowany i zwinny, najbardziej skryty z całej trójki. Posiada pierścień, z którego wyciąga cienką linkę, mogącą przeciąć wszystko. Każdy z nich, mimo że jest przestępcą, da się na swój sposób lubić i wielu widzów będzie potrafiło się z którymś z nich utożsamić. W takiej samej kolejności, w jakiej opisałem bohaterów, dane nam będzie zobaczyć ich w akcji.

Cyber City Oedo 808 to typowe kino akcji. Twórcy anime, zamiast pokazywać, jak bohaterowie wychodzą z więzienia, znajdują sobie dom i układają życie od nowa, od razu rzucają widza w wir wydarzeń. Z rozmów podczas odpraw można dowiedzieć się, że odkąd wyszli z więzienia minął już pewien czas, a także jak się ich sprawy toczą i jakie są wzajemne relacje między nimi. Ale gdy już misja zostanie przedstawiona któremuś z nich, zegar zacznie tykać, chwilę jeszcze bohater kombinuje, jak się zabrać za zadanie i… akcja. To moim zdaniem jest duży plus tej miniserii. Fabuła jest przedstawiona sensownie, żadne niepotrzebne postacie nie pałętają się pod nogami, nie ma żadnych wątków miłosnych, tylko czysta akcja. Można jedynie żałować, że ta przyjemność trwa zaledwie dwie godziny.

Jeśli chodzi o grafikę, to niestety widać, że anime powstało dawno temu. Być może wtedy jego animacja stała na wysokim poziomie, jednak teraz jest zaledwie średnia. To samo się tyczy muzyki, która brzmi, jakby została stworzona dziesięć lat wcześniej niż samo anime. Nie jest może najgorsza, ale czuć w niej lata 80. Co się tyczy dźwięków w tle, to są one poprawne i nie mam im nic do zarzucenia.

Gdyby ktoś mnie spytał, komu polecić ten tytuł, bez wahania odpowiedziałbym, że każdemu fanowi kina akcji oraz cyberpunka, chociaż i innym powinno przypaść do gustu. Moim zdaniem jest to kawał dobrego anime. Polecam.