Tanuki-Anime

Recenzja powstała w oparciu o japońską wersję filmu. Imiona bohaterów oraz nazwy stworków, ze względu na ich większą popularność zostały podane w wersjach angielskich. W nawiasach znajdują się japońskie odpowiedniki.

Giratina – pokémon żyjący w innym wymiarze, zwanym Reverse World (Hanten Sekai), atakuje Dialgę. Powody napaści nie są znane. W pojedynek zostaje wciągnięty również Shaymin (Sheimi) –potworek przypominający jeża, który miał pecha przebywać w pobliżu. Całe zajście śledzi mężczyzna imieniem Zero, wykazujący ogromne zainteresowanie poczynaniami Giratiny. Shayminowi udaje się uciec. Tymczasem Ash (Satoshi), Dawn (Hikari), Brock (Takeshi) przygotowują się do posiłku. Niestety, sielankowy nastrój zostaje popsuty przez przybycie Shaymina, który pada z wycieńczenia. Po odzyskaniu sił pokémon „prosi” naszych bohaterów, aby pomogli mu w dostaniu się na Kwiatowe Pola. Ash i spółka przystają na tę propozycję. Misja zapewne przebiegłaby spokojnie, gdyby nie pewien problem – Shaymin ścigany jest przez Giratinę. Czym jest to spowodowane? Dlaczego Zero interesuje się Giratiną?

Gekijouban Pokémon Diamond to Pearl: Giratina to Sora no Hanataba – Sheimi, znana w Polsce jako Pokémon: Giratina i Strażnik Nieba, to jedenasta kinówka poświęcona kieszonkowym potworkom. Pod względem fabuły prezentuje poziom lepszy od swojej poprzedniczki – Dialga vs. Palkia. vs. Darkrai. Na ekranie cały czas coś się dzieje, nuda nie zabija widza, a liczba scen nieistotnych dla fabuły filmu i tych, które ją napędzają, została odpowiednio zbalansowana. Recenzowane anime tradycyjnie już jest niezwykle przewidywalne, co w połączeniu z ogromną wtórnością zaniża jego ocenę. Wątek pomocy małemu i słodkiemu pokémonowi w dostaniu się w jakieś miejsce był już poruszany w poprzednich produkcjach. Nie zabrakło również przyjaźni rodzącej się pomiędzy Shayminem a jego nowymi znajomymi. Pojawienie się antagonisty pragnącego potęgi i mocy również miało miejsce, podobnie jak posiadanie przez niego latającej fortecy. W trakcie seansu poznajemy Reverse World – miejsce niezwykłe i tajemnicze, istotne dla świata przedstawionego całości cyklu. Jest to jeden z nielicznych plusów kinówki – twórcy Pokémonów nieczęsto podają informacje na temat uniwersum, w którym żyją Ash i jego przyjaciele.

Film jest drugą częścią trylogii związanej z serią Diament i Perła. Wątek walki Dialgi i Giratiny wynika bezpośrednio z wydarzeń ukazanych w poprzedniej produkcji. Jej znajomość nie jest jednak obowiązkowa – wszystkie związki przyczynowo­‑skutkowe zostają tu wyjaśnione.

W charakterach Asha, Dawn, Brocka oraz wciśniętych zupełnie na siłę, niezwykle irytujących i fajtłapowatych członków Teamu Rocket (Rocket Gang) nie zauważymy żadnych zmian. Ich zachowanie odpowiada temu, co zostało ukazane w serii telewizyjnej. Prym tradycyjnie wiedzie Ash, chociaż Dawn też dostała kilka minut – Shaymin w pierwszej kolejności zaprzyjaźnia się właśnie z nią, natomiast Brock, choć cały czas obecny, zostaje zepchnięty na dalszy plan. Newton Graceland (Mugen Graceland) to naukowiec, który poświęcił swoje życie badaniu Reverse World. Dysponuje on ogromną wiedzą na temat praw, jakimi rządzi się alternatywny świat. Zero pragnie władzy, jednak do realizacji planów potrzebuje mocy Giratiny. Niestety, jego osobowość jest niezwykle jednowymiarowa, a jego czynów nie da się brać na serio, nie wykazuje on także charyzmy i błyskotliwej inteligencji, które powinny cechować czarny charakter. Słowa pochwały należą się natomiast za kreację Shaymina. Pamiętacie Mew, Celebiego (Serebii), Jirachiego i Manaphy’ego (Manafi) z wcześniejszych kinówek? O ile u wspomnianych pokémonów uroczy wygląd odzwierciedlał charakter, tym razem jest zupełnie inaczej. Shaymin to opryskliwy, wymagający, zarozumiały mały szyderca, który zachowaniem odróżnia się od poprzedników. Obecność Giratiny nie wnosi niczego wartego uwagi, ale w roli potworka istotnego dla rozwoju fabuły spisuje się dobrze.

Projekty postaci są proste, lecz zostały narysowane starannie. W niektórych scenach pojawiają się deformacje, jednak nie należy zaprzątać sobie nimi głowy. W tła włożono więcej pracy: górskie krajobrazy zachwycają szczegółowością i dokładnością wykonania. Niestety, całość psuje nieumiejętne wykorzystanie grafiki komputerowej. Jest jej stanowczo za dużo, na domiar złego już od pierwszych minut filmu razi sztucznością. Na wieczne potępienie zasługują pojedynek w pociągu, forteca Zero, poruszający się lodowiec, tafla jeziora polodowcowego oraz stada stworków (w tym Mamoswine (Manmoo) dowodzone przez Regigigasa).

Kompozycje wchodzące w skład ścieżki dźwiękowej nawiązują do tego, co mogliśmy usłyszeć w dotychczasowych grach i animacjach spod znaku Pokémonów. Zostały dobrane odpowiednio, łatwo wpadają w ucho, szybko z niego wylatują i nie drażnią. Piosenką zamykającą kinówkę jest ONE w wykonaniu Crystal Kay. Słowa utworu wskazują, że przyjaciele są istotnymi osobami w naszym życiu i że należy być wdzięcznym za ich obecność. Śmiało można stwierdzić, że ONE jest piosenką dobrze dopasowaną do tematyki recenzowanego anime.

Pokémon: Giratina i Strażnik Nieba z wyjątkiem postaci Shaymina nie jest w stanie zaoferować niczego osobom niebędącym fanami kieszonkowych potworków. Anime można zaliczyć do produkcji, które po zakończeniu seansu nie pozastawiają niemal żadnych uczuć. Dlatego ostateczny werdykt brzmi – jedynie dla najwytrwalszych fanów i sympatyków.