Tanuki-Anime

Opowieść zaczyna się, gdy Kei spokojnie leci sobie samolotem pasażerskim. Spokojnie do czasu, gdy za oknem zauważa myśliwiec bojowy, mający najwyraźniej wrogie zamiary względem jej środka transportu. Po chwili w samolot uderza rakieta i posyła go na ziemię z wielką dziurą ziejącą w kadłubie. Kei, po zestrzeleniu myśliwca (nie ma to jak duży kaliber…) i zabraniu niemowlaka, którego przekazuje jej śmiertelnie ranna pasażerka, wyskakuje z samolotu dosłownie na sekundę przed tym, nim uderza on w górę. Ponieważ nigdzie w pobliżu nie ma osad ludzkich, przedziera się z dzieciakiem przez góry, nieświadoma, że to właśnie on był przyczyną ataku. A także, że wkrótce wyruszy za nią pościg zabójców…

Powyższy wątek niestety kończy się w pierwszym odcinku i nie jest kontynuowany. Pozostałe opowiadają własne historie, jedne trochę lepsze, inne trochę gorsze, acz wszystkie niezachwycające głębią, czy pomysłowością. Jeden, historia chłopca zakochanego w Yuri, jest zgniłkiem zupełnym, w założeniu chyba refleksyjnym i wzruszającym, bo na pewno nie zabawnym. Ostatni odcinek natomiast bierze wprawdzie na tapetę pomysł tak oklepany, jak napad na siedzibę policji (przepraszam, 3WA) i odcięcie jej od świata, ale za to wybuchowej akcji w nim dostatek.

Trzecią serię obejrzeć można, a nieznajomość poprzednich niespecjalnie przeszkadza, z racji braku czegoś, co z czystym sumieniem można by nazwać fabułą. Wyraźnie jednak ustępuje poprzedniczkom w walorach rozrywkowych, jakby twórcy się wypalili i brakowało im pomysłów (co kiepsko o nich świadczy, jako że ani pierwsza, ani druga seria nie były cudami kinematografii). Jeśli więc wcześniejsze serie podobały się komuś średnio, to ostatnią może sobie spokojnie odpuścić.