Tanuki-Anime

Imię Jagainu, wywodzące się od japońskich słów jagaimo, czyli kartofel i inu, czyli pies, najlepiej określa charakter bohatera tej opowieści. Jagainu żyje w krainie zamieszkanej przez warzywo- i owocozwierzęta. Podkochuje się w uroczej Heripoteto (jeżobatat?), a spotyka wiele innych stworzeń, takich jak ogórkoptak, myszoczereśnie, grzybkożabki i oczywiście niezapomniany krokodylopor.

Jagainu­‑kun to anime dla dzieci w wieku przedszkolnym. Seria nigdy nie została zlicencjonowana poza Japonią. Ja obejrzałam ją trochę przez przypadek, ale szybko zrozumiałam, dlaczego znalazła uznanie w oczach fansuberów (co bardzo rzadko zdarza się podobnym produkcjom). Krótkie, proste historyjki, pomysłowe i pełne wdzięku, po prostu muszą się podobać dzieciom. Przy tym nie ma w nich lukrowanego przesłodzenia i kiczu, który zniechęciłby rodziców. Zostało to udowodnione doświadczalnie – zaprzyjaźniona mama czterolatki polubiła Jagainu od pierwszego wejrzenia, pokazała córeczce i od tej pory kartoflopiesek wszedł na stałe do domowego repertuaru bajek. Ogromna szkoda, że nie można obejrzeć tego i u nas z porządnym dubbingiem – rozumiem potrzebę „czystości anime”, ale konieczność czytania na głos napisów w tym przypadku jest dość męcząca.

Mimo uproszczonego rysunku większość stworzeń daje się bez trudu rozpoznać. Jedyne utrudnienie stanowi to, że część z nich wywodzi się od warzyw mało w Polsce popularnych (np. bakłażan) albo wręcz niespotykanych (np. bataty i taro). Fabuła jest dostosowana do możliwości percepcji małego dziecka, ale jej absurdalny humor może też odpowiadać widzom starszym, którzy nie powinni nudzić się podczas seansu.

Polecam przede wszystkim osobom, które mają – albo znają – małe dzieci. Idealna rzecz do pokazania rodzicom kilkulatka na dowód, że anime to nie tylko krwawa jatka.