Tanuki-Anime

Recenzja powstała w oparciu o japońską wersję. Nazwy własne pochodzą z wersji anglojęzycznej ze względu na ich największą popularność, w nawiasach podano oryginalne odpowiedniki.

„Kim jestem?” – tymi słowami rozpoczyna się pierwszy film Pokémon. To pytanie, jakże częste na świecie, zadaje pewien pokémon. Stworzony przez ludzi, sklonowany z włosa najrzadszego gatunku świata, legendarnego Mew. Dodatkowo ulepszony, miał zostać najsilniejszym pokémonem na Ziemi… I został nim. Ludzie nazwali go Mewtwo i przeznaczyli do własnych celów. Nie mieli jednak pojęcia, że ten pokémon jest obdarzony ogromną inteligencję i że płonie w nim chęć mordu za wyrządzoną mu krzywdę.

Mewtwo nienawidzi ludzi i podległych im pokémonów, dlatego postanawia stworzyć własną armię klonów, przewyższających zwykłe pokémony. Wyzywa najsilniejszych trenerów do walki ze swymi podwładnymi, aby udowodnić światu swoją potęgę. Jednym z wybranych przez niego trenerów jest Ash (Satoshi). Mewtwo jednak zapomina, że klony to także istoty żywe, a siła myśli i uczuć jest najpotężniejszą bronią na świecie.

Pomysł na film jest całkiem ambitny, zwłaszcza, gdy spojrzymy na poziom, do którego przyzwyczaili nas twórcy w serii telewizyjnej. Przesłanie dotyczy kwestii niemal filozoficznych, jakich brakuje w wielu produkcjach anime. Scenarzyści poruszają bardzo ważne tematy: kim tak naprawdę jesteśmy i czy mamy wpływ na świat swój i innych? Sądząc z tego opisu, można by przypuszczać, że film jest doskonały. Możliwe, ale tylko w porównaniu do serii telewizyjnej. Cały czas mamy do czynienia z pokémonowym klimatem i możemy zauważyć parę błędów, które dla mniej spostrzegawczych widzów na szczęście będą neutralne. Film czasami się dłuży, ale ogląda się go bardzo przyjemnie, a to chyba najważniejsze.

Grafika jest w porządku. Widać, że to już nie najnowsza produkcja, choć w tym przypadku nie działa to na jej niekorzyść. Nie zobaczymy tu prawie wcale zastosowania komputera. Wszystkie elementy są starannie rysowane – wzburzone fale, walki, a także emocje bohaterów. Ogólnie grafika jest bardzo przyjemna, choć kreska nie różni się od tej znanej z serialu. Nastrojowa muzyka pasuje do wydarzeń. Odniosłem wrażenie, że jest tu więcej utworów dynamicznych, dostosowanych do scen akcji. Utwory są dość urozmaicone, wydaje mi się więc, że każdemu coś się spodoba.

Komu polecić? Przede wszystkim fanom pokémonów oraz tym, którzy mają ochotę na coś lekkiego, ale i nie całkiem głupiego. Myślę też, że ci, którzy chcieliby się przekonać do świata Pokémon, powinni zacząć od oglądania właśnie tego filmu.