Tanuki-Anime

Od przegrywa do lowelasa – poradnik wzorujący się na rozwoju postaci w grach online. Pomysł owszem ciekawy, jednak brak tu solidnej fabularnej podstawy, w efekcie pozycja nie dla wszystkich. Jeśli zainteresuje kogoś temat lub po prostu lubi psychologiczne smaczki, to będzie się dobrze bawił – jeśli nie, to raczej się wynudzi. W kontekście komediowym ani postacie, ani gagi nie zachwycają. Ja porzucam bez oceny, jednak myślę, że dla widzów z grupy docelowej może być ten serial całkiem interesujący :)

Byłam do niedawna przesycona ilością haremowych, przewidywalnych serii. Tu zapowiadało się podobnie, ale na moje szczęście na zapowiedziach się skończyło ;)

Jest to seria, w której autorzy mniej postawili na fabułę (choć nie tak, żeby się nic nie działo w trakcie) a za to starali się jak najszybciej, najbardziej konkretnie przekazać temat/zagadnienia które stanowią dla mnie o wartości tego anime.

Pod postacią licealistów dostajemy te same rozterki, które dotyczyć mogą tak zwanych DOROSŁYCH.

Maski, które zakładane są by wtopić się w społeczeństwie i za bardzo nie odstawać niczym białe kruki.
Życiowe dylematy, czy podążać za pragnieniami, czy za pragmatyzmem.
Co tak naprawdę jest siłą napędową danej osoby.
Jakie są korzyści i minusy z życia w wewnętrznej i w zewnętrznej szczerości.
I wiele innych.
Na koniec dodam, że zrealizowane w konkretny sposób, na przykładach, które można zmodyfikować /dostosować do własnego życia (jeżeli zachodzi taka potrzeba, lub chęć)
I oglądając (zwłaszcza ostatnie dwa odcinki!!!) zadać sobie pytania, lub znaleźć odpowiedzi na te istniejące.

Co jest jednocześnie fundamentem i mocną stroną tego anime, to jednocześnie jest jego wadą dla mnie. Czyli zrealizowane w przeważającej części jako poradnik bazujący na konkretach, celach krótko i długo terminowych, zadaniach do wykonania. Z jednej strony powoduje to, że odbiorca mógłby wiele z tego, co pokazano – zastosować w praktyce.
Z drugiej strony utrudnia związanie się z bohaterami, a co za tym idzie – napęd emocjonalny, czy inspirację do wcielenia owych wskazówek w życie.

Dla kogoś kto nie lubi czytać poradników, podręczników i instrukcji – faktycznie to anime może być trudniejsze w odbiorze, lub nudniejsze. Albo po prostu tworzyć wewnętrzny opór.
Każdy przyswaja wiedzę w nieco odmienny sposób.
W początkowych odcinkach jest naprawdę dużo dialogów. Często też będą „wykłady” xd

Jakkolwiek by nie oceniać merytorycznej strony zagadnienia – to ktoś, kto chce nauczyć się jak łatwiej funkcjonować w społeczeństwie, w grupie, a nawet poznać niektóre metody kreowania liderów – skorzysta oglądając (a potem wcielając w życie l

Ktoś inny być może odpowie sobie na pytanie – jakim typem postaci jest we własnej „grze zwanej życie”. Oraz dlaczego np nie osiągał dotąd wszystkiego co chciał, pragnął, zamierzał.

Jeszcze ktoś być może doceni własny progres.


Oczywiście w dwunastu odcinkach serii animowanej trudno byłoby zawrzeć wszystko ;D i nie ma co oczekiwać cudów.

Ale można to potraktować jako całkiem nieźle zrobiony szkic w temacie poprawy umiejętności społecznych, oraz ścieżki do samopoznania. W tym zakresie ostatnie dwa odcinki podniosły mi ocenę aż o punkt.

Co mi się najbardziej podobało – to poruszenie tematu masek. Wprost i bez ogródek.


A co najmniej – sposób realizacji jako serii szkolnej, w tym zachowania postaci, głos (ech, większość seiyuu), opening który ledwie raz był dla mnie do przełknięcia. A także pewna kanciastość ruchów postaci, a czasem w przypadku niektórych – Za mała wyrazistość (odróżnialność)

Jednak sumując wszystkie za i przeciw polecam.

Podsumowanie ocen:
Grafika 7/10
Animacja 3­‑8/10
Muzyka… Wolę nie oceniać xd
Przyjemność z oglądania 6­‑7/10
Fabuła 6/10
Postacie 4­‑9/10
Ogólnie wartość 9/10


Do dziesiątego odcinka wahałam się, czy dam na koniec 6, czy 7/10, ale za ostatnie odcinki ocena wzrasta do 8/10

Ostatecznie jest to zwyczajnie średniawka.

Obejrzane od deski do deski, generalnie już przy mangowej adaptacji zdążyłem się zanudzić przy pierwszych rozdziałach, miałem nadzieję że w bajce będzie inaczej… no ale nie.

To jest całkiem niezły pomysł, taki animowany poradnik „jak wyjść z przegrywu”, z tym że to ma naprawdę niewiele punktów zaczepienia, mało interesujących bohaterów, wątki których nie chce się specjalnie śledzić i rozwiązania, które nie czynią serii w żaden sposób unikalną. Nawet drama jest tutaj taka, że człowiek zwyczajnie wzrusza ramionami.

Ode mnie 5/10, choć tylko dlatego że względnie trzymało od początku do końca ten sam poziom techniczny, bo treściowo to co najwyżej naciągane 4.

//Takie Chitose­‑kun wa Ramune Bin no Naka jest z drugiej perspektywy i wciąga już po pierwszych rozdziałach – mam nadzieję że dostanie w niedługim czasie adaptację, bo zasługuje o wiele bardziej, niż Jaku­‑chara.