Tanuki-Anime

Potwierdzone info o kontynuacji trochę ratuje ogólne wrażenie z seansu. Bo mimo wspaniałej oprawy audio­‑wizualnej (ostatni odcinek szczególnie pięknie się prezentuje), to fabuła tak śmiga do przodu, że ciężko mi było faktycznie się zaangażować emocjonalnie w historię. 12 odcinków to zdecydowanie za mało na tak dużo wątków, które chcieli zawrzeć w serii. Nie szło faktycznie „złapać tchu” i pozwolić sobie na trochę refleksji (zwłaszcza przy  kliknij: ukryte  śmierci Roberto), a nawet za dobrze poznać wszystkich postaci – oryginalna seria pozwoliła sobie na „mini fillery” w formie wielu różnych interakcji między bohaterami (często komediowych, ale tych poważnych również), a tutaj brakowało na to czasu, przez co sam Vash wypada dużo bladziej niż przy anime z '98. Nie mówiąc o całej reszcie (np. skąd u Roberto taki cynizm do wszystkiego? Fakt, nie jest to świat idealny, ale brakowało mi jego osobistego stanowiska i spojrzenia na ten świat).

Ostatecznie jest ok – nie uważam, że seria jest tragiczna, ale też nie powiem, że polecałabym ją każdemu. Może w kontynuacji pozwolą sobie na trochę więcej oddechu i lepszego rozwoju postaci ( kliknij: ukryte  Milly wraca! Na to warto czekać!), ale na dzień dzisiejszy zostaję z ogromnym niedosytem.

Seria ma bardzo fajny klimat (Opening!), grafika i ścieżka dźwiękowa bez zarzutu, można nawet powiedzieć że to jeden z lepiej wyglądających seriali z użyciem CGI jakie widziałem.

Ale Matulu Vash to tak żałosny protagonista, że aż żeby zgrzytają. Nie dość że koleś faktycznie jest bezsilny to jeszcze każdy po koleii po nim jedzie i mu to uświadamia. Twórcy to jacyś masochiści?

Z serialu z lat 90­‑tych pamiętam że Vash był pacyfistą i był wkurzający (robił z siebie błazna), ale jak trzeba było to potrafił się zachować, no i seria to był taki bardziej Western a nie depresyjne filozofowanie.

Szkoda że protag jest takim wielkim minusem, bo tak było by bardzo dobrze.

Zagorzali fani oryginału muszą podejść do tej serii z dużą otwartością, bowiem w zasadzie wszystko w niej jest inne. Ja osobiście na razie jestem ostrożna z oceną, ponieważ ogólnie oglądało się to dobrze, ale niektóre dialogi były dość koślawe IMO. Za to akcja i animacja wyśmienita, jak w zasadzie każda produkcja studia Orange :D

Inne/właściwe spojrzenie na Triguna, które mi się spodobało. Jest wiele rzeczy, które zmienili, ale czy na plus? Zobaczymy później. Najważniejsze, że czuć klimat, który jest równie o wiele poważniejszy, niż początek starszej serii, choć nie zabrakło zabawniejszych scenek.
CGI stoi na fajnym poziomie, tego można było się spodziewać po studiu Orange, czyli specjalistach od Beastars i Houseki no Kuni.

Bardzo fajne wprowadzenie. Mamy nie tylko przedstawienie postaci ale od razu i całkiem dużo akcji, czego nie spodziewałem się już po pierwszym odcinku.

Wiem, że wiele ludzi psioczyło na CGI ale prawda jest taka, że nawet jeśli w dobrym 2D to wszystko mogłoby być spektakularne, to w tej formie jest co najmniej dobre – inni animatorzy 3D mogliby się uczyć od ludzi z tego projektu w kontekście dynamiki scen, choreografii, czy ekspresji twarzy. Mogło być epicko ale i tak jest dobrze/b.dobrze.

Klimat zachowany, historia nie przypomina następnego fillera oraz Matsuoka zdecydowanie jest interesującym wyborem pod aktora dla Vasha.

Póki co jestem zachwycony.