Tanuki-Anime

Pierwsza połowa odcinka bardzo fajna, szczególnie morał o upiększaniu legend o bohaterach i o tym z czasem w legendach zatraca się prawdziwy obraz, ale następny wątek o urodzinach Starka był chyba jeszcze lepszy.
No i coraz bardziej jestem przekonany, że tej serii bardzo blisko do iyaskei'ów. W zasadzie to chyba najbardziej relaksujące anime tego roku, a jest tu przecież jeszcze trochę akcji i dramatu… Piszę to w każdym komentarzu, ale muzyka! – powiem szczerze, że jakoś wcześniej nie byłem wielkim fanem Evana Calla, ale ten soundtrack jest absolutnie idealny, świetnie oddaje cały klimat tego anime i ogólnie całą tą baśniowość, magię świata fantasy, który jest tu budowany…
Jestem ciekaw, kiedy będzie drugi opening. Bo jeśli miałbym wskazywać jakiekolwiek wady to właśnie piosenkę z openingu, ale to i tak kwestia subiektywna.

No i tak właśnie się przedstawia OP bohaterów. Perfekcja.

Od spokojnego klimatycznego startu przez przyjemną podróż i rozwój relacji oraz tła do rozbudowy świata i pokazaniu konfliktu który wcześniej wydawał się pretekstem. Niezwykle dobra seria. Piękna, ciepła, klimatyczna i nie cukierkowa.
Mocny kandydat na anime roku u mnie.

Oby poziom utrzymywali.

JA P…inkole. Ależ to było! Ten odcinek przerósł wszelkie moje oczekiwania. To budowanie napięcia, ta muzyka, ta narracja, TA KOŃCÓWKA! Ten moment był jednym z moich ulubionych w mandze, ale to co odwalono w anime to jest po prostu mistrzostwo świata. I niech ktoś mi teraz powie, że do epickich walk potrzebna jest kasa na flashy animacje i fajerwerki tryskające od każdego zetknięcia mieczy, to go odeślę do tego odcinka. Chapeau bas dla ludzi, którzy stworzyli scenariusz do tego odcinka. Naprawdę, nie wierzyłem, że to powiem, ale anime dziesięciokrotnie lepiej przedstawiło te wydarzenia. Wow, po prostu wow.

Ta seria z odcinka na odcinek jest coraz lepsza. Odcinek dziewiąty był bardzo dobry, ale dziesiąty to było mistrzostwo narracyjne z kumulacją którą była walka z Aurą. Z każdym kolejnym odcinkiem dostajemy coraz więcej informacji które naprawdę wiele wnoszą do historii. Mam nadzieję że do końca ta seria utrzyma taki poziom.

Spektakularny odcinek. A następny może być jeszcze lepszy, bo będzie walka Frieren. No i ogólnie był to najbardziej „shounenowy” epizod do tej pory xd.
A i tak najlepszy jest chyba soundtrack – animacja to mistrzostwo, ale muzyka również stoi na niezwykle wysokim poziomie.

OK, padłem ofiarą „nie wypowiadaj życzeń, bo jeszcze się spełnią” – co tu się dzieje? Nie chcę wyjść na forumowego marudę tej serii, bo uważam ją za solidną, ale jak tak dalej pójdzie, to wrzucę ją do szufladki ze zmarnowanym potencjałem.

Po pierwsze –  kliknij: ukryte  przez kilka dobrych odcinków niewiele się dzieje, tu jakiś port do uprzątnięcia, tu jakiś smok na głębokiej prowincji, o, a tu nagle w okolicy bogatego miasta będącego ważnym punktem obronnym zbliżającą się armia zła, o której wie tylko nasza elfka :P Znaczy nikt nie prowadzi zwiadu? Nie było jakiegoś raportu z mniejszych miejscowości? Żadni magowie nie puścili wiadomości do stolicy? (bo zakładam, że nie tylko Frieren patrzy na ręce potencjalnym złolom, a jak wiemy, magowie mają swoją akademię i jest ich więcej niż kilku). Serio, mam nadzieję, że coś pominąłem…

Poza tym –  kliknij: ukryte  przyznaję, że pan hrabia/graf postąpił bardzo „przewidująco” biorąc raptem czterech rycerzy, gdy wziął się przesłuchanie demonów, wiedząc, że potencjalnie są bardzo, bardzo niebezpieczne. xD Po co w ogóle udał się tam osobiście? Aż mi się przypomnieli rycerze Jedi z „Zemsty Sithów” (uwaga, spoiler!) jak szli aresztować kanclerza Palpatina ;)

Tu już może trochę się czepiam, ale jakoś  kliknij: ukryte  nie kupiłem tego pomysłu na lęki Starka – tzn. ok, nie czepiam się mocno, bo strach to często irracjonalna rzecz, ale po gościu, który pokonał smoka, oczekiwałbym raczej problemu w drugą stronę, czyli przesadnej brawury.

Żeby nie było, są tu wciąż dobre rzeczy, ale chyba wolałem kiedy serial mnie nieco nużył, za to zachwycał klimatem i postaciami :D

 kliknij: ukryte  Ciekawe przedstawienie demonów. W zasadzie wręcz anime zręcznie zmyla widza tą historią, która przytoczyła Frieren. Bo na początku widz trzyma stronę Heitera, który okazuje łaskę, a potem się jednak okazuje, że Frieren miała rację i zarówno widzowie jak i bohaterowie byli naiwni, a demonica skorzystała z ich współczucia. Dostrzegam też podobieństwa między Frieren, a demonami i pewnie dlatego elfka nie daje się nabrać na ich grę. No bo w tej historii zamiary demonicy nie były złe z jej perspektywy. Para chciała odzyskać dziecko i ona myślała, że spełnia ich pragnienie, a jej zupełne nieposzanowanie i niezrozumienie ludzkiego życia i uczuć doprowadziło do tragedii. I w sumie to zmierza to trochę w tę stronę, że demony to rządne krwi bestie, a ich upodobnianie się do ludzi i granie na ich emocjach to jedna z metod „polowania”. Fajna jest właśnie scena, gdy demon­‑dyplomata rozgląda się po pokoju i od razu wymyśla historyjkę, która zmiękcza serca ludzi, którzy chwilę wcześniej próbowali zabić go i jego towarzyszy. No i w następnym odcinku będzie konfrontacja i ciekawe jak to się potoczy. Bo być może nawet Stark i Fern będą przeciwko Frieren, choć my, widzowie, wiemy, że ma rację.
No i też jestem ciekaw, czy w przyszłości pojawi się jakiś demon, który będzie walczyć ze swoją naturą i będzie próbować zrozumieć ludzi i zyskać „człowieczeństwo”...

Na szczęście są lekkie zmiany –  kliknij: ukryte  wprowadzenie Starka bardzo pomogło i podejrzewam, że już w następnych odcinkach całość nabierze lekkich kolorów. Nie mam nic przeciwko seriom trudnym, melancholijnym i nieco bezemocjonalnym, ale do tej pory filmy Bergmana to przy tym wesołe miasteczko :D

Freiren chyba już pozostanie świetnie napisaną, emocjonalną pustynią, natomiast jej uczennica powinna uniknąć tego losu, dzięki relacjom ze Starkiem. To dobrze, bo jak dla mnie jeden hiper melancholik na trio wystarczy :)

Ogólnie rzecz biorąc, do tej pory to serial wspaniały artystycznie, który jednak nieco nużył. Natomiast wszystko wskazuje na to, że wkrótce podkręci się go emocjonalnie o te 10­‑15%, i to może być jedna z lepszych serii tego roku. Zatem ci trochę zaniepokojeni przesadnie oniryczną, melancholijną atmosferą moim zdaniem mogą spróbować. :)

Walka Starka ze smokiem wyglądała jeszcze lepiej niż sobie wyobrażałem. I tak szczerze to nie pamiętam kiedy ostatni raz widziałem anime, w którym smok jest po prostu smokiem i nie zmienia się w słodką dziewczynkę albo coś podobnego xd

Animacja animacją, ale mam wrażenie, że Evan Call przechodzi samego siebie. Póki co chyba soundtrack roku moim zdaniem xd. No a jak już jestem przy muzyce, to coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że piosenka w openingu zupełnie nie pasuje i w zasadzie nieco wprowadza w błąd, co do klimatu i tematyki tej serii… Dobrze, że przynajmniej ending wypada dużo lepiej.

Ough… SZUTARKUUUUU~ Ależ mnie ta wymowa będzie boleć do samego końca…

Nie znam pierwowzoru, więc nie streszczę jak seria prezentuje się w stosunku do mangi, natomiast wiele elementów przypadło mi do gustu. Mamy świetną oprawę graficzną, póki co obok Tengoku Daimakyou chyba najlepszą w tym roku (choć wiadomo, zupełnie inna estetyka). Podoba mi się świat przedstawiony i póki co nie mamy szastania szantażem emocjonalnym, czego bałem się po opisie fabuły.

Muzyka jest dobra, choć czołówka trochę rozczarowuje (tak wizualnie, jak i muzycznie), aktorzy grają zupełnie inną manierą niż w zwyczajowo w anime (co jest zdecydowanie na plus), prezentując bardziej teatralny styl. Dobrze też wiedzieć, że seria jest zaplanowana na dłużej, więc historia pewnie zostanie doprowadzona do końca.

Czy będzie z tego arcydzieło? Nie jestem pewien – o ile postacie w stylu protagonistki irytują mnie w życiu codziennym, o tyle tu jej hiper wycofana, beznamiętna osobowość ma sens, zważywszy na długość życia elfa (mam lekki vibe z opisem wysokich elfów z czwartej edycji Warhammera). Moje większe zastrzeżenia budzi to, że  kliknij: ukryte  druga główna bohaterka zdaje się być zbudowana z tego samego kruszcu – nie wiem, czy ponad 20 odcinków „przygód” dwojga skrajnie zamkniętych osobowości nie zamieni całości w ładnie narysowaną nudę.

Póki co ostrożnie jestem na tak, tym bardziej, że niewiele mamy ciekawych serii w tym sezonie.

Jezus Maria, jakież to jest piękne. I ten ending… Warto było tyle czekać, AOTS z bomby, nawet nie dyskutuję, bo nie ma o czym. O AOTY pewnie będzie walka.
Trochę szkoda mi tego openingu, Yoasobi mogli trochę bardziej popłynąć, ale może stawiam za duże wymagania po Oshi no Ko.
Nawet nie boję się, że seria nie dostanie następnego sezonu, bo już wiadomo, że dostanie, a będzie on potrzebny i to bardzo, bo tempo rozwoju historii jest… Cóż… No jest jakie jest. Ale taki już urok tej opowieści. Oby tylko manga nie ucierpiała na tym w znaczący sposób, bo jeżeli jej poziom spadnie ze względu na anime, to będę bardzo zawiedziony.

Dwugodzinna premiera to w rzeczywistości cztery pierwsze odcinki, a ogólnie seria będzie mieć ponad 20 odcinków. Mam nadzieję, że poziom animacji gwałtownie nie spadnie, bo póki co pięknie to wygląda. No ale najlepsze są tła i soundtrack – tyle pięknych krajobrazów, tyle cudownej muzyki…
I na całe szczęście to nie jest dramat przez duże „D” lub tani wyciskacz łez. Jest melancholia, przemijanie, czerpanie z życia, pojawiają się też zabawniejsze momenty. W sumie pod tym względem to anime nawet się zbliża do klasycznych iyaskei'ów. No i przez te cztery odcinki praktycznie nikt nie podnosi głosu – nawet gra aktorska oddaje spokojny charakter tej serii. Ogólnie nie wykluczam, że potem pojawią się dynamiczniejsze momenty, ale nie o tym jest ta seria.
I na koniec: opening ładny, choć piosenka mi się nie podoba, ending całkowicie cudowny, a dwugodzinna wersja z japońskiej telewizji ma inny ending z animacją Kou Yoshinariego, więc na niego też warto zerknąć.