Tanuki-Anime

Zawiodłam się :( Co prawda już przy pierwszym sezonie miałam mieszane uczucia, ale ostatecznie wyszło mi więcej plusów niż minusów i liczyłam na chociaż taki sam poziom w dalszej części, ale coś nie wyszło. Mam wrażenie że cała ta historia jest opowiadana głównie przez flashbacki, a akcji teraźniejszej jest w sumie niewiele. Poznajemy jakąś postać, wydaje się być w porządku i nagle dostajemy po mordzie  kliknij: ukryte  smutnym/mrocznym flashbackiem jak to ktoś bliski tej osobie umarł, albo ta osoba kogoś zabiła albo nie wiadomo co jeszcze, ale w sumie to i tak nie rozumiemy o co chodzi. Były oczywiście też dobre fragmenty, bo inaczej nie dałabym rady tego dokończyć, ale to o czym piszę strasznie mnie frustrowało XD

Wizualnie też wcale mnie to nie powaliło. Takie nieruchome kadry faktycznie bywały śliczne, ale na przykład walki to jak dla mnie straszna lipa XD Muzyka w porządku, ale też w przeciwieństwie do wielu osób nie zachwycił mnie opening. Ostatecznie raczej nie byłabym w stanie polecić tej serii nikomu (a przynajmniej wersji animowanej, bo z mangi czytałam tylko kilka pierwszych rozdziałów, więc nie mogłam sobie wyrobić zdania).

Będę szczera – gdyby nie to, że lekko sobie zaspoilerowałam ciąg dalszy, a opening jest świetny, to rzuciłabym to anime koło piątego odcinka.

Ja wiem, że Denji nie bez powodu jest wiecznie napalony, rozumiem, że taka jest cecha charakterystyczna tego tytułu, ale w wersji animowanej wypada to bardzo źle – naprawdę znam osoby, które z tego powodu przestały Chainsaw Mana oglądać.

Mnie ostatecznie przekonały postacie – najpierw poboczne, szczególnie Aki i Himeno, bo ten wątek mi pokazał, że mogę jednak liczyć na coś głębszego w tym anime niż marzenia o macaniu. No a potem Denji też mnie do siebie przekonał, bo jego duet z Power jest po prostu świetny. Zajrzałam też trochę do mangi, i tam odpały głównego bohatera na temat kobiet zdecydowanie mniej mnie skręcały, ale może to właśnie ta jego słynna przemiana.

Pod względem reżyserii oraz kwestii audiowizualnych jest według mnie bardzo dobrze, więc naprawdę szkoda, że trzeba mieć taki wysoki poziom wytrzymałości, żeby zdzierżyć pewne początkowe sceny XD

Nie grałam w Cyberpunk 2077 (chociaż może ze dwa urywki na yt widziałam), ani nawet nie interesuję się tematyką cyberpunkową, ale anime do mnie trafiło i naprawdę wciągnęło w ten klimat. Fabuła nie jest doskonała, zwłaszcza  kliknij: ukryte  po tym dziwnym timeskipie, kiedy David stał się giga koksem zaczęłam się martwić, że teraz wszystko straci sens, ale jakoś to skleili – po prostu tamten jeden wątek został słabo rozwinięty. Widziałam też opinie, że zakończenie było słabe, ale mi tam się podobało, bo nieźle zagrało na moich emocjach, a nic więcej mi nie potrzeba. Największy czar tej serii leży zresztą zdecydowanie w tym, jak została zrealizowana – zarówno wizualnie jak i muzycznie jest świetnie. Z tego co wiem, wiele miejsc czy dźwięków zostało rozpoznanych przez fanów gry, więc dla nich to na pewno dodatkowa przyjemność. Naprawdę chętnie obejrzałabym więcej historii osadzonych w tym uniwersum.

Po tych zachwytach spodziewałam się jednak czegoś więcej, a to po prostu taka komedyjka, do tego sama Komi jest jednak trochę irytująca. Jej przypadłość jest przedstawiona w odrobinę zbyt przesadzony sposób, przez co zamiast jej współczuć, to zazwyczaj czuję tylko takie „ehhh” (poza sceną z pisaniem na tablicy w pierwszym odcinków, to było naprawdę udane).
Nie mogłabym jednak nie wspomnieć o openingu, który jest genialny i szybko trafił na moją playlistę.

Podoba mi się to dużo bardziej, niż oczekiwałam. Dobrze się ogląda relacje między główną trójką (i postaciami pobocznymi, które do tej pory się pojawiły), są niezłe walki, element tajemnicy:  kliknij: ukryte  dlaczego Cosette się przemieniła i czy da się ją „naprawić”. Tylko tej muzyki jakoś tak mało, jak na serię, w której wszystko się powinno obracać właśnie wokół niej, a jednak nie gra (hehe) tu tak istotnej roli, przynajmniej w moim odczuciu.

Masz rację, oglądam tylko na netflixie więc nie zorientowałam się, że już powinien być 6 odcinek. Słyszałam tylko że 86 ma mieć obsuwę, ale o Blue Period nic mi nie wiadomo

bo to anime dopiero wychodzi, na netflixie chyba w każdą niedzielę pojawia się nowy odcinek

Jeśli ktoś szuka słabego asmr, które jest tylko wymówką dla dziwnych sugestywnych wstawek i kwestii, to ten short pasuje idealnie. Niech zgadnę, nie ma nikogo takiego? Tak czy siak, to było po prostu bardzo niekomfortowe kilka minut, plusów jak na razie brak.

Zapowiada się naprawdę fajnie! Lżejsze momenty dobrze współgrają z tymi typowo horrorowymi, a sam pomysł na fabułę wydaje się ciekawy. Naprawdę podziwiam główną bohaterkę, bo ja na pewno nie potrafiłabym tych potworów ignorować, a póki co to chyba jedyne rozwiązanie jej problemu. Dodatkowo chyba pierwszy raz od dawna jakiś opening przypadł mi tak szybko do gustu. A przy okazji w końcu załapałam grę słowną w tytule, bo wcześniej myślałam że to główna bohaterka ma na imię Mieruko xD

Zupełnie się tego nie spodziewałam, ale w sumie ten sezon podobał mi się chyba bardziej niż pierwszy, a na pewno mocniej mnie wciągnął. Dosłownie żaden odcinek mnie nie nudził. Rzeczywiście rozwiązanie głównego wątku i kwestia Tsukasy wyszły trochę tandetnie, a wszystko zajeżdża nakama power przez które nikt nigdy nie umrze, ale nie przeszkodziło mi to w enjoyowaniu. Całkowicie wystarczy mi oglądanie co tam nowego wymyśla giga Chad Senku i reszta ekipy.

Spuśćmy zasłonę milczenia na fakt, że minął już prawie rok od kiedy rozpoczęłam to anime, bo akurat w tym przypadku nie ma to nic wspólnego z jakością z serii. Chociaż muszę przyznać, że znów zostałam zaskoczona tym tytułem. Widać było, że po  kliknij: ukryte  pierwszym uwolnieniu dzieciaków z pociągu styl serii się zmienił, tak jakby twórcy nagle chcieli z tego anime zrobić „coś większego” i na początku okropnie mi to zgrzytało. Przyznam, że oczekiwałam kolorowej, lekkiej rozrywki idealnej na odmóżdżenie i nie byłam zadowolona, ale ostatecznie nie wyszło aż tak źle. Niektóre rzeczy były bardzo przewidywalne, na przykład  kliknij: ukryte  to, że wszyscy po kolei będą umierać, a Swindler i Courier na samym końcu albo że Hacker się pojawi w jakimś decydującym momencie, inne faktycznie były zaskakujące i ekscytujące, chociażby  kliknij: ukryte  wyjaśnienie Kanto. Na plus na pewno to, że każdy wątek był dla mnie interesujący (chociaż większość z nich działa się bardzo szybko, albo pojawiała się znikąd) i raczej nie miałam ochoty przewinąć jakiegoś fragmentu, żeby wrócić do głównej akcji. W sumie to kolejne anime z rodzaju tych, które obiektywnie nie są jakieś szczególnie dobre, ale zawsze będę je wspominać pozytywnie, zwłaszcza że zakończenie wywarło na mnie dobre wrażenie i przez te trzy ostatnie odcinki nie mogłam się oderwać, a w sumie właśnie o to chodzi.

Musiałam od razu przyjść poczytać komentarze tutaj, bo sama nie wiem, co o tym myśleć. Jeśli kolejny odcinek będzie wyglądał podobnie, to nie wiem czy będę oglądać dalej, bo te dwie historie wzbudziły we mnie dziwne uczucie. Liczyłam na coś lekkiego, różne przygody, a nagle zrobiło się bardzo nieprzyjemnie. Zrozumiałabym, gdyby Elaina miała tylko rolę obserwatora, który nie ingeruje tak bardzo, ale teraz stała się właśnie taka znieczulona, zimna i po prostu niesympatyczna. Już wolałabym, żeby przedstawiono mniej osobnych historii w tym sezonie, niż żeby robili takie pokręcone zmiany w scenariuszu.

Ani shoujo­‑ai, ani obyczajówki to nie moje klimaty, ale lubię próbować nowych rzeczy. Póki co zapowiada się nieźle – relacja między głównymi bohaterkami wydaje się być taka… życiowa? Fajnie byłoby, jakby teraz pokazano jeszcze, jak na to patrzy Adachi, bo Shimamura opowiedziała już dość dużo.

Uwielbiam nie mieć oczekiwań, bo potem jestem tak przyjemnie zaskoczona. Zapowiada się niezłe szaleństwo, ale nie czułam się zagubiona. Do tego wygląd i muzyka są super, a przynajmniej pasują do takiej akcji. Żeby tylko nic się nie popsuło dalej, bo taki poziom jaki nam zaserwował pierwszy odcinek jest akurat idealnie wywarzony.

Wygląda na to, że jednak nie. Chyba to jest bezpośrednia kontynuacja tego OVA, które wyszło… cztery lata temu? Nie wiem kto wpadł na pomysł, żeby to tak zrobić, ale współczuję wszystkim, którzy obejrzą pierwszy odcinek i nie zrozumieją o co chodzi xd

W sumie nie miałam tego na liście do obejrzenia, ale jak zobaczyłam, że wyszedł pierwszy odcinek to stwierdziłam że mogę zobaczyć co to i zdecydowanie nie żałuję. Zacznę od tego, że nie spodziewałam się, że to będzie tak ładnie wyglądać XD Zupełnie się na tym nie znam, ale podobały mi się tła i efekty przy rzucaniu zaklęć. Wydaje mi się, że to będzie taka lekka seria, ale nie zanudzająca. Szczerze mówiąc, nie czytałam nawet opisu, ale ten pierwszy odcinek wystarczająco mnie zachęcił.

Nie oglądałam wcześniej Higurashi. Dawno temu chyba robiłam jakieś podejście, ale z jakiegoś powodu zrezygnowałam. Tym razem zapowiada się obiecująco – na pewno za sprawą ładniejszej oprawy wizualnej (nie jestem wybredna pod tym względem, no aleee), ale historia i klimat też wydają mi się interesujące i bardzo chętnie obejrzę następny odcinek.

Trochę mnie zawiodło to anime i szczerze mówiąc, wolałabym żeby zostało przy formacie nowej sprawy co odcinek, gdyby wtedy pokazano chociaż, jak i dlaczego zmienia się relacja między głównymi bohaterami. Bo chociaż  kliknij: ukryte  śledztwo w rodzinie Kambe było dość ciekawe, to te wszystkie wstawki z nierealną technologią trochę mnie wybijały z nastroju. No i to, że Daisuke i Kato praktycznie od początku do końca się nie lubią bo tak wcale nie sprawia, że serię ogląda się przyjemniej.

To było coś niesamowitego dla mnie – zazwyczaj zupełnie nie jestem w stanie wczuć się w kontynuację anime, która wychodzi po tak długiej przerwie. Tym bardziej, że akurat Re: Zero nigdy nie było jakieś „wow”. A jednak ten sezon naprawdę mnie pochłonął i zaszokował. Akcja to było po prostu szaleństwo i nie potrafię opisać emocji, jakie to wszystko we mnie wywoływało. I w ogóle uwielbiam Subaru (podziwiam jego siłę psychiczną, która nie wiem jakim cudem jeszcze istnieje).

Nie powiedziałabym, że to anime to tragedia, ale no… nikomu bym nie poleciła XD Nie przeszkadza mi, że motyw turnieju zszedł na dalszy plan, bo to było oczywiste, ale naprawdę ktoś powinien opanować ten chaos. Wszystkiego było po prostu za dużo i za szybko, nie zdążyłam przywiązać się do żadnej postaci, żeby jej kibicować albo się o nią martwić. A potem nagle się skończyło i jeśli w ogóle dostaniemy kontynuację, to będę pod wrażeniem.

Takie głupie, że aż śmieszne, czyli mój ulubiony rodzaj anime XD Tak jak w Tower of God zostajemy wrzuceni w sam środek akcji, czy to specyfika webtoonów? W każdym razie, mi się podoba. Jestem ciekawa, czego będzie dotyczyć głębsza fabuła.

Dobra, wzięłam się za manhwę i… Cofam wszystko co mówiłam o Bamie. Bam jest super ;)

Ogólnie manhwa ma trochę inny klimat niż anime. Chyba nawet lepszy.

Wciągnęło mnie, chociaż minusów tej serii nie brakuje. Pierwszym jest Bam, który jak na bycie wybrańcem, wyjątkowo beznadziejnie sobie radzi i w ogóle jego rolą jest głównie powiedzenie od czasu do czasu czegoś głębokiego i bycie kochanym przez wszystkich (za co? nie wiem).

Drugi problem to Rachel, która od pierwszego odcinka była dla mnie niezmiernie irytująca, a pod koniec zaczęłam ją szczerze nienawidzić. W dodatku anime czasami ukazuje ją w taki sposób, jakby należało jej współczuć, co tylko bardziej mnie denerwowało XD

Trzeci minus to opening, no jak można było to tak popsuć… Ta piosenka aż się prosi, żeby dopasować do niej coś fajnego wizualnie, a pierwszy raz spotkałam się po prostu z takimi czarnymi planszami z napisami. No i nie wiem, czemu pokazywany jest tam tylko Bam, kiedy anime jest pełne ciekawych, kolorowych postaci.

Jak dla mnie to właśnie wszyscy poboczni bohaterowie ratują tą serię, a ich historie i motywacje (chociaż nie aż tak rozwinięte, jak wątek Bama) były najbardziej intrygujące. No i uwielbiam ten motyw, kiedy grupka osób, które za sobą nie przepadają i powinny ze sobą rywalizować staje się przyjaciółmi. Może to trochę naiwne, ale takie uwu XD

Nie przeszkadzało mi też, a nawet podobało się, że właściwie nie mamy żadnego wyjaśnienia co do świata, w którym to się dzieje. Dzięki temu od razu zaczyna się akcja, a o wszystkim dowiadujemy się wraz z bohaterem.

W każdym razie, prawdopodobnie sięgnę niedługo po pierwowzór, więc anime spełniło swoją rolę.

No dobra, udało mi się nadrobić wszystko do tej pory i szczerze, to wyjaśnienie czemu wszyscy tak się boją Akito niezbyt mnie kupuje. Może i mamy w końcu potwierdzenie, że  kliknij: ukryte  jest on w stanie w jakiś sposób kontrolować zodiaki, ale w anime i tak ciągle zachowuje się tylko jak rozwydrzony dzieciak i tak naprawdę nie robi nic konkretnego, oprócz gadania głupot i irytowania widza. Serio, przy każdej scenie z nim musiałam walczyć z chęcią wyłączenia odcinka.

Do tego w pewnym momencie głupota Tooru zaskoczyła nawet mnie. Kiedy  kliknij: ukryte  Akito kazał Kyo do niego przyjść, ona serio myślała że to go w jakikolwiek uszczęśliwi? XD Za to bardzo podobał mi się odcinek o blondwłosej koleżance Tooru i tym gościu  kliknij: ukryte  który jest przydupasem Akito. Ta dziewczyna naprawdę jest jedną z niewielu postaci w tym anime, która mnie nie irytuje.

Może faktycznie więcej serii by mi się spodobało, gdybym dała im szansę, ale zawsze jakoś nie mam czasu, hah.