Tanuki-Anime

Miałem początkowo problem z podwójną pełnią bo myślałem że akcja anime toczy się w Japonii, potem ogarnąłem że to świat wymyślony przez autora xDDDDDD
A tak na serio, anime udało mi się obejrzeć w jakieś 2 dni (sesja była, wiadomo xD) i pomimo zmiennego tempa bardzo mi się podobało jako całość. Postacie są wyraźne i żadna z nich nie jest przerysowana. Balsa nie jest typową cycatą bohaterką która ratuje pół świata, przy okazji nosząc pancerz który nic nie zakrywa. Główna bohaterka jest silnym i doświadczonym wojownikiem, ale jest to wynik treningu który trwał prawie całe jej 30 letnie życie, w dodatku niełatwe. Mimo to potrafi pokazać się z bardziej matczynej i opiekuńczej strony, szczególnie w stosunku do Chaguma. A właśnie, Chagum mnie bardzo miło zaskoczył. Na początku myślałem że to rozpieszczony gówniak który przez kolejne 20 odcinków będzie innymi pomiatał i ich ustawiał, a okazał się być zwyczajnym dzieckiem (to rzadkość dla anime, co to za seria bez 14 letniego geniusza), w takim mądrym i rozsądnym, ale w normalny sposób, taki na 11 latka akurat. Postać szamanki bardzo mi przypominała Yubabę ze Spirited Away (tyle że bardziej zabawną, ale podobieństwo nadal jest spore), była najzabawniejszą częścią całego anime i trudno było nie oglądać jej z uśmiechem na twarzy. Podobała mi się ilość magii w anime. Nie było jej dużo, autorzy stopniowo ukazywali magiczną część świata i chyba właśnie przez to tak dobrze wyszła im ta produkcja. Grafika jest świetna, mnóstwo lokacji z bardzo dużą ilością szczegółów. Zgadzam się z autorem recenzji że muzyka jest najsłabszym elementem anime.
Wystawiłem 9/10, myślę że zasłużone nawet za samą ilość pracy i świetne kreacje postaci.

Wybaczcie, ale naukowe dywagacje przy tym anime nie niosą niczego pożytecznego. Przecież gdyby każde z nich miało „przeciwną” grawitację, to razem z nimi też te cechę miały ich ubrania, przedmioty, jedzenie itd. Tak więc gdyby trzymali się za ręce tak jak w większości scen na filmie, to działałoby to na zasadzie magnesów jednoimiennych. Chociaż powtarzam, za dużo tu fikcji naukowej i wyobraźni żeby można było tłumaczyć sobie konkretne zjawiska z filmu. Co nie zmienia faktu że film jest akurat na jakieś nudne popołudnie. Ciekawy pomysł, zaskakujący bym powiedział, prosta fabuła na zasadzie „ci dobrzy kontra jeden zły”, prosty wątek miłosny i nieskomplikowani bohaterowie drugoplanowi. Dla mnie 7/10.

Nie przesadzaj z tą miłością, to przecież takie anime gdzie właśnie taki wątek musi się pojawić xD

Fajny soundtrack i humor sytuacyjny. Taka zwyczajna komediowa space opera bez szału. Trochę przerysowane postacie, ale z drugiej strony to taka przyjemna seria dla odprężenia, że po co komu niby lepsze? :D
Nie podobały mi się za to te modele 3D mechów. Były po prostu ohydnie zrobione.

Co oznacza tytuł?

Trochę nawiązań do kultury, trochę dramatu, trochę komedii, trochę romansu, trochę starań o miano kultowego filmu. Szkoda że najlepszym elementem Metropolis jest grafika, genialna zresztą. Postacie są sztampowe, akcja przez pierwszą połowę może i toczy się w ciekawy sposób, ale potem to przewidywalny film akcji.
7/10

Chyba Dalekim Wschodzie xD

Fakt, to działa w obie strony. Prawdą jest że jest to wzajemna ignorancja, ale nie możemy też wymagać od siebie i od nich dużego zaciekawienia całkowicie obcą dla nas historią i kulturą. Ogólnie przyjezdni do Europy, szczególnie Japończycy, miewają coś zwanego „syndromem paryskim”. Poczytajcie o tym, w sumie ciekawe jak obce kultury mogą na siebie oddziaływać.

Jeśli komuś podobał się „Grobowiec Świetlików” to i to anime powinno przypaść do gustu.

Zapowiadała się świetna seria przygodowa w świecie gry komputerowej, a wyszła kiepska mieszanka dramatu i romansu. Anime jest pozbawione logiki w wielu miejscach, antagonista serii jest komiczny i jego działania nie mają sensu, realia gry MMO zostały pokazane bardzo pobieżnie i bez uwzględnienia realiów (gdzie trolle, boty ?), przy okazji bez potrzeby pojawia się tu wymuszony patos (chociaż to akurat typowe dla takich serii). Pomijam to, że rola świata wirtualnego została ograniczona do tła rozterek sercowych bohaterów, ale ile tu głupot! Główny bohater niczym Casanova podbija serca wszystkich dziewcząt jakie się tylko pojawiają. I dałoby się to nawet znieść, gdyby nie  kliknij: ukryte  moment kiedy zakochuje się w nim własna siostra, co było totalnym przegięciem. Zabawa w dom z Asuną i komputerowym skryptem pod postacią dziewczynki też mnie rozbawiła. Miałem wrażenie że momenty kiedy widz miał się zasmucić wychodziły zawsze na odwrót, pewnie przez ten cały patos i sztuczność. Nie mówiąc że widoki na tyłki bohaterek były niesmaczne, bo z reguły wprowadzane w momentach kiedy to było po prostu nie do śmiechu (ktoś umiera więc pokażemy wszystkim tyłek!). Sceny bieliźniane też zbędne, można się było obyć bez takich tanich sztuczek. Z drugiej strony akcja jest dość wartka i nawet mimo takiej ilości wad czeka się na zakończenie (swoją drogą kiepskie). Ogólny wydźwięk anime jest z pewnością pozytywny, walki są bardzo fajnie pokazane, a pomysł na samo anime na pewno zaskakujący (do pewnego momentu). Grafika i udźwiękowienie na bardzo wysokim poziomie, a kawałki na początek i koniec odcinków wpadają w ucho.
Tak więc na koniec, anime z początku zapowiadało się bardzo fajnie, ale autorzy widocznie zgubili gdzieś pierwotny zamysł serii i zamiast iść w stronę przygodówki z dodatkiem romansu, zrobili na opak. Pewnie największą wadą anime jest właśnie niewykorzystany potencjał, bo tego chyba tu najbardziej szkoda.
6/10.

Postać Aptekarza urzekła mnie jak żadna inna w anime. Samo anime nie ma na celu nikogo przestraszyć; bardziej trzeba bać się ciemnych stron ludzkiej psychiki, w szczególności jeśli potem ma to przybrać kształt realnego demona. Anime podzielone jest na 5 mniejszych opowieści, jedyne co łączy wszystkie to postać wspomnianego Aptekarza (uznałem że to nazwa własna dla tego kogoś(czegoś?)), którego celem jest jedynie zabicie Mononoke. On sam z reguły jest raczej biernym obserwatorem wydarzeń i stara się być bezstronny w ludzkich sporach, co nie oznacza że nie ma własnych przemyśleń lub spostrzeżeń.

Ja tu nie płaczę. Ma wspólnego sporo bo dużo osób zaczęło to oglądać właśnie po premierze Pokemon GO. Do samej serii nic nie mam, jest moim zdaniem przeciętna, ale rozumiem osoby które mają sentyment do niej.

Wysyp fanów z Pokemon Go za 3, 2, 1…

Zabierałem się do tego anime przez 3 lata, dopiero teraz udało mi się jednak obejrzeć je do końca. I tym razem urzekło mnie. Klimat, głębia, symbolika, kreska. Z pewnością nie jest to anime dla każdego. Nie dlatego że ktoś może za mało wiedzieć lub być za mało oczytanym, tylko dlatego że jest zwyczajnie momentami nudne. Z pewnością nie każdy trawi 2 minutowe sceny na których nie dzieje się dosłownie nic. Jednak do rzeczy.  kliknij: ukryte  Akcja (o ile o takiej można mówić) dzieje się w bliżej nie określonym mieście. Nie znamy czasu akcji, o ile można w tym anime mówić o czasie. Bohaterami są mężczyzna niosący tajemniczy przedmiot, przypominający krzyż oraz dziewczyna która ma tytułowe jajo i pilnuje go jak oka w głowie. Wędrują przez miasto bez konkretnego celu, mężczyzna co jakiś czas dopytuje dziewczyny co jest w środku jaja. Pewnej nocy, gdy dziewczyna śpi, rozbija je swoją „bronią” i odchodzi. Gdy dziewczyna się budzi i widzi potłuczone jajo, ucieka i rzuca się do oceanu.
Trudno mówić o interpretowaniu tego filmu, bo każdy zrobi to na swój sposób i zrozumie go inaczej. Nie trudno zauważyć ogromną ilość nawiązań do Biblii. Dialogów jest garść, ale głównie wypowiadane są przez mężczyznę i są swego rodzaju zniekształceniem biblijnego potopu.Pojawiające się motywy ryb, wody, ptaków, krzyża, rybaków, odniesień jest mnóstwo. Uważam że anime jest po prostu swoistą wizją autora na temat chrześcijaństwa (którym podobno mocno się interesował). Jajo które zostało rozbite przez mężczyznę było niewinnością (lub wiarą) dziewczyny. Pojawił się znikąd, po pewnym czasie zaczęła go traktować jak obrońce przed światem i złem. Pewnej nocy bez jej wiedzy zabrał je i zniszczył, odchodząc bez słowa. Pojawiają się dwa obrazy mężczyzny: zły i dobry. Jego zła część skrzywdziła dziewczynę i zabrała jej coś co było dla niej bardzo ważne. Z drugiej strony wydaję się być on jej obrońcą, być może swoim czynem chciał udowodnić że jest zaślepiona, bo wbrew temu co mówiła, jajo było puste (miał być w nim ptak), a nawet kierowała nim chęć ochrony przed potencjalnym złem ze środka jaja.Ciekawe jest też miasto, mroczne i pełne tajemniczych przedmiotów i miejsc. Wydaję się że przez miasto przeszła jakaś wojna lub kataklizm, po ulicach biegają ożywione posągi polujące na latające cienie ryb (których nigdy nie udało się im złapać). Wydaję się że jedynym celem egzystencji tych tworów jest to bezsensowne rzucanie sidłami w te cienie. Pod koniec filmu, gdy kamera oddala się coraz bardziej od lądu, można zauważyć że wyspa, na której leży miasto, jest łudząco podobna do statku, a raczej do arki (widoczny jest ogromny cień padający na ocean). Z tego co mówił mężczyzna, ludzie zapomnieli o lądzie pod wodą arki, zapominając skąd płyną i dokąd płyną. Cienie ryb sugerują że świat może być pod wodą, a bohaterowie nie zdają sobie nawet z tego sprawy. Dużo mówi się o ptakach. W samym jaju miało być jego pisklę. W jednej ze scen widzimy szkielet istoty, która ma skrzydła i ciało człowieka. Pod koniec filmu widać latającą platformę, a na nim ciała ludzi zamienione w kamień, także dziewczyny która zajmowała się jajem. Dla mnie świat ten jest swego rodzaju czyśćcem, dziewczyna jest symbolem niewinności w okrutnym świecie, a mężczyzna albo jej przewodnikiem, albo kusicielem. Pojawia się też motyw drzewa, które jest obecne nie tylko w mitologii chrześcijańskiej (rysunki na ścianie). W mitologi nordyckiej Yggdrasil był potężnym drzewem na którym opierały się inne światy i wymiary. Pytania mnożą się z każdą klatką filmu, bo nawet jeśli zrozumiemy niektóre fragmenty i symbole, to układanka nadal jest niekompletna. Do czego mężczyźnie potrzebny tajemniczy przedmiot? Dlaczego w mieście nie ma żywego ducha poza biegającymi posągami? Takich pytań można postawić bardzo dużo, a na większość nie znajdziemy odpowiedzi. Moim zdaniem liczy się bardziej ogólny wydźwięk anime. Najważniejsze elementy­‑klucze to jajo, dziewczyna, mężczyzna, arka oraz opuszczone miasto.

Po zobaczeniu tego czegoś jedyny komentarz pasujący do tego to „aha”. jeśli ktoś ma 3 minuty wolnego czasu może sobie znaleźć to na you tube i stracić kolejne 10 na rozważanie co to jest i czemu to służy. W sumie mamy 3 scenerie: początkowo widzimy postać odwróconą do góry nogami i coś w rodzaju fal (można pokusić się o nazwanie tego czegoś grobami), skierowane do jego głowy. Potem sceneria się zmienia i tym razem postać ma wokół swojej głowy gwiazdy. Na koniec to samo co na początku. Opis tak samo sensowny jak samo „dzieło”.

Dopracowana to by była jakby wszystkie poczynania bohaterów miały sens. A jak wytłumaczysz  kliknij: ukryte  naglą zmianę postawy Suzaku wobec Lulu, nienawiść Nannaly (nie wiem czy tak się pisze jej imię mniejsza xD) do niego, a pamiętaj że to on cały czas ją chronił.

Scena w której  kliknij: ukryte  po wybuchu tej potężnej broni szkoła cudownie zostaje nietknięta zdecydowanie obniżyła ocenę całości o jeden. Totalny brak realizmu, cudowne zbiegi okoliczności i groteskowo przerysowane postacie to największe wady tego anime. Najlepszy komentarz na to: „xD”.

Jestem około 20 odcinka. Najbardziej do tej pory denerwuje mnie zdecydowanie za duża ilość scen dziejących się w szkole i sam fakt „uwypuklania” tego że bohaterowie to uczniowie. Głupie festyny, licealistki… Błagam.

moim zdaniem jest o wiele lepsza. Tyle że ta dyskusja do niczego nie dąży. Wyraziłem moje własne zdanie. Ty uważasz inaczej, co mnie to. Dziękuję.

Zarzuciłem autorowi niedbalstwo ponieważ wziąwszy pod uwagę poziom wcześniejszych dzieł (przynajmniej pod wzgledem grafiki), ta produkcja wypada słabo, miernie wręcz. Obejrzę.

To że robiła to jedna osoba nie oznacza że ma to mi wypalać oczy jak patrzę na to „dzieło”. To że innym podoba się „klimat” tego filmu nie oznacza że ma mi się podobać.

Być może nie jestem „znawcą” (cokolwiek to znaczy), ale mnie to anime ani trochę nie urzekło. Powiem więcej, pomimo moich wysokich ocen dla dzieł Makoto Shinikaia, jestem raczej sceptycznie nastawiony do jego twórczości. Kanojo to Kanojo no Neko obejrzałem pewnego dnia jak nie poszedłem do szkoły. Wcześniej obejrzała to moja dziewczyna i wystawiła 8/10 i chwaliła to, trwa niecałe 5 minut więc postanowiłem zobaczyć. Po 5 minutach jedyne co cisnęło mi się na usta to " To już…?”. Widziałem wiele „niestandardowych” produkcji, które były inne ze względu na kreskę, fabułę czy klimat. Ale Kanojo to Kanojo no Neko to zwykła historyjka o kocie i jego samotnej pani, która nie radzi sobie w Wielkim Świecie. Zachwyt nad czymś tak krótkim i mało odkrywczym wywołuje u mnie co najwyżej litość do osób którym się to podoba. Oczywiście każdy ma swoje zdanie. Dla innych może to być produkcja która odmieniła ich życie albo wprawiła w taki zachwyt że nie mogli normalnie funkcjonować przez kilka godzin czy dni (tak jak ja po Mind Game).
Kreska raczej pokazuję że autor zrobił to anime szybko i niedbale, nie czyniąc sobie większego trudu. Historyjka o zwierzaczku i jego pani jest raczej śmieszna.

Mniej więcej do 13 odcinka seria jest nudna jak flaki z olejem. Dopiero wtedy zaczyna się akcja na miarę Steins Gate i bardzo fajny pokaz pomysłowego wykorzystania motywu podróży w czasie. Bardzo podobali mi się bohaterowie; co prawda na początku irytujący, po pewnym czasie irytacja przeistoczyła się w sympatię do nich i całą masę śmiechu. Rintarou Okabe- to on. Szalony naukowiec, wielbiciel białych fartuchów lekarskich (xDDD), dziwak jakich mało. Początkowo byłem bardzo sceptyczny do niego, po pewnym czasie śmiałem się na sam jego widok. Muzyka, szczególnie opening, zasługuję na pochwałę, zaś szata graficzna jest miła dla oka i bardzo szczegółowo ukazuję Akhibarę. Seria jest godna polecenia dla każdego kto da radę wytrzymać kilka nudnych i nic nie wnoszących odcinków.
8/10

Jeszcze trochę i byle film przy którym był jeden Żółty będzie anime. Może przy Misiu Uszatku mieliśmy Makoto Shinikaia? Przecz z wami xDDDD

Ktoś już oglądał?