Tanuki-Anime

Oryginalny opis anime by MarcowyZając:

„Toż anime, że o rety!
Są wybuchy, są kobiety,
Seks, morderstwa, motocykle,
Podejrzanych stado osób;
Są intrygi dziwnych frakcji,
Mnóstwo walki, dużo akcji,
I fabuła pstra niezwykle,
Tak, że pojąć jej nie sposób.”

To ogryzek że o jezu,
krótka zwrotka w rytmie jazzu,
zgrabne rymy, synkopacja,
głównych wątków opisanie,
rzecz jest to najoczywistrza,
tu spoczęło pióro mistrza!
w dobrym miejscu każda spacja,
piękne dzieło drogi panie.

tak :)

a przepraszam

sidonia no kishi jest serią pod wieloma względami przełomową i ukazuje w pełnej krasie fenomen współczesnej animacji.

dawnymi czasy, kiedy ktoś chciał stworzyć serię sci­‑fi, musiał liczyć się z faktem, że postaci, projekty maszyn i efekty specjalne – wszystko trzeba będzie odręcznie narysować i wyanimować. przepis był ci to prosty, ale niezawodny – taki dobry, staropolski rosół z kury.

niedługo potem jednak – kiedy ludzkość wynalazła płodozmian i silnik parowy, a do żelazka nie trzeba już było wrzucać rozżarzonych węgieł – jakiś bęcwał wymyślił, żeby do dobrego, polskiego rosołu dodać szklankę moczu. „po co," rzekł ów zboczeniec „mamy animować maszyny i efekty specjalne, skoro nasze iPody i żelazka mogą to zrobić szybciej, i co najważniejsze – przy mniejszym budżecie!” I tak rozpoczęła się era współczesnego science fiction, gdzie tradycyjna animacja postaci płodozmieniała się na ekranie z rzygowinowym, obleśnym CG.

ale koniec z tym!

bo tutaj właśnie twórcy Sidonia No Kishi dokonują przełomu – powracają do prostych przepisów! stwierdzili oni bowiem słusznie, że rosół doprawiany moczem ani nie smakuje dobrze, ani zdrowiu nie służy! wyjęli więc z garnka kurę i zaserwowali nam zwykły kubeł szczyn.

Sidonia no Kishi nie stosuje płodozmianu. zarówno maszyny, efekty specjalne jak i postaci – wszystko wygenerował i wyanimował ten sam bezrobotny alkoholik po amputacji obu dłoni, siedzący w zapleśniałej piwnicy przed ekranem swojej automatycznej pralki.

algi żyjące na dnie oceanu indyjskiego zrobiłyby lepsze anime. 0/10. syf.

jest to chyba jedyna obejrzana przeze mnie w tym roku seria, która stanowi godną adaptację swojego mangowego pierwowzoru.

twórcy anime posłużyli się bardzo podobną kreską, tą samą prostą formułą odcinków i wyjętym wprost z mangi poczuciem humoru. jakość animacji nie zaskakuje, ale jest to ten jeden obszar, który serii komediowej można wybaczyć.

1024/10

chodzi mi wyłącznie o to, że w zasadzie nie ma różnicy, czy ktoś użyje polskiej czy angielskiej czy japońskiej transkrypcji, bo i tak zawsze jest to tylko transkrypcja :) jeśli w tytule stoi „Chaika”, to nie obcinałbym nikomu palców za pisanie imienia bohaterki w ten sposób. chyba, że byłbym faszystą. to wtedy tak.

gówniana ciekawostka. angielska zgłoska „sh” jest fonetycznie bardziej zbliżona do japońskiego „shi” z „geisha” i „shogun” i znajduje się na wykazie fonetycznym pomiędzy polskim „sz” a „ś”. W języku polskim nie ma zgłoski oddającej japońskie „shi”. Żeby poprawnie wymawiać japońskie słowa trzeba nauczyć się japońskich głosek.

nie, „Чайка” przekłada się na nasze „mewa”. „Чибис” to czajka.

w odcinkach 1­‑12

mnie się tam podobało

10/10

po rosyjsku mamy nie „Czajka”, tylko „Чайка”.

doskonała adaptacja znanej powieści E. Hemingway'a „The Sun Also Rises”. Pozbawione wiary w Boga i nadziei na przyszłość małe bohaterki o obfitych biustach paradują po kawiarniach i cukierniach post­‑apokaliptycznego Tokio w nieadekwatnej do ich wieku bieliźnie.

„The best anime of the season” – London Loli Digest.
„Very Moe” – The Suburban Pedo.

wstawiłeś w swoim komentarzu paskudną masę nieoznaczonych spoilerów, ale nie mam pretensji, bo fabuła serii jest tak żałosna i zagmatwana, że nawet czytanie spoilerów nic nikomu nie zaszkodzi.

jedyne z czym się nie zgodzę to z Twoją opinią o oprawie graficznej. grafika i animacja w serii są wprost z piekła rodem. twarze postaci zniekształcają się widocznie podczas dialogów, proporcje ciała wahają się jak kurs bitcoina, a projekty strojów wyglądają jak wyjęte z trzecioklasowego jMMORPG. mam nadzieję, że studio BONES, które wyprodukowało w tamtym czasie równie obleśne pod względem grafiki Noragami i Soul Eater Not postara się trochę bardziej przy produkcji drugiej serii Space Dandy.

paskudnie współczuję autorowi mangi Kamisama no Inai.

manga, chociaż nie obyło się bez odrobiny nonsensu, pod względem narracji bije anime na głowę, a jeśli chodzi o grafikę – nie wiem jaką paskudną bandę brudnych zboczeńców musiało zatrudnić studio Madhouse, że udało im się w sposób tak brutalny zgwałcić tła, kreskę i projekty postaci. w niektórych ujęciach bohaterowie serii deformują się tak majestatycznie, że chyba jedynym wyjaśnieniem byłoby, gdyby studio Madhouse rzeczywiście zatrudniało tylko osoby o ciężkich schorzeniach psychicznych, i animowaliby oni serie kompletnie naszpikowani barbituranem.

cholerny wstyd.

to mianowicie, że ta seria jest adaptacją mangi i jako taka pod względem graficznym spisuje się ŻAŁOŚNIE. nie wymagam od nikogo, żeby stworzył serię anime która naśladuje co do joty kreskę z mangowego pierwowzoru, ale to co stało się tutaj to zdecydowana przesada. podczas oglądania pierwszego odcinka krwawiłem z oczu. projekty postaci i strojów w porównaniu z oryginałem wypadają gorzej niż blado, twarze bohaterów, w mandze wystylizowane i ekspresyjne, w anime wyglądają jak podróbka Hayate no Gotoku, proporcja wielkości twarzy głównej bohaterki do wielkości dłoni wynosi w szczytowych momentach 4/67. nawet tła są skomponowane gorzej! a fuj, syf syf syf!

ocena grafiki w tej serii wypływa z pewnością ze znajomości mangi, która pod tym względem była absolutnym arcydziełem. Rozstrzał pomiędzy grafiką w serii a pierwowzorem jest mniej więcej taki, jak pomiędzy Ferrari F430 a karocą zaprzężoną w pierwotniaki.

doskonała grafika. wygląda jakby twórcy anime udali się w poszukiwaniu animatorów do pobliskiego ZOO, wybierając do pracy tylko zwierzątka bez chwytnych kciuków. myślę, że słoik wypełniony po brzegi mieszanką pierza i dzikich drożdży umiałby przy tym budżecie wypluć nieco bardziej udane dzieło.

0/100

widziałem wiele anime, które tuż po włączeniu pierwszego odcinka zalewają widza falą rzygowinowego cg, ale Initial D Final Stage naprawdę bije konkurencje na głowę! wyścigi samochodowe w serii wyglądają nieco jak przerywniki do Need for Speed 2, które uprzednio ktoś pokroił na kawałki, stłukł na miazgę cegłą, wrzucił do miksera, zalał mieszanką wody królewskiej i moczu i rozsmarował ponownie po ekranie. gorąco polecam.

a nawet przyjmuję – niech żyje ortografia

przyjmuje zakład

„Jeśli chodzi o projekty postaci, Sekai de Ichiban Tsuyoku Naritai prezentuje poziom nieco lepszy od, dajmy na to, typowych hentai.”

To jak powiedzieć, że ktoś ma więcej włosów niż Bruce Willis.

„Nie ma anime, którego nie dałoby się naprawić lawiną cycuszków.” Cyceron 55 p.n.e.

„Dzień dobry, pan Masamune Shirow?”
„Tak to ja, a-"
„Chcielibyśmy nakręcić ekranizację pańskiej mangi. Muszę ostrzec, że fabuła będzie okrojona do maksimum, postacie spłycone, kreska o wiele gorsza w porównaniu z mangą, a niedociągnięcia w animacji nadrabiać będziemy rzygowinowym CG”
„A dostanę pieniądze?”
„No.”
„A to luz.”